Mánudagsblaðið


Mánudagsblaðið - 10.06.1968, Blaðsíða 7

Mánudagsblaðið - 10.06.1968, Blaðsíða 7
V J Mánudagur 10. júní 1968 Mánudagsblaðið 7 Óbornir skulu einnig falla! Framhald af 8. síðu. mann á dag, komuppskeran úr 320 kg í 146 kg á mann á ári, kartöfluuppskeran úr 690 kg í 340 kg, og framleiðela kjöts, feitmetis og sykurs miinnkaði um 90% frá 'því, sem var fyrir strið! Einna • djöfullegast við Potsdamsamningama var nefni-1 lega það, a’ð Þýzkaland var ekki eingöngu rænt allt að 3/10 allra náttúruilegra möguleika sinna til þess að geta brauðfætt fbúa sína, heldur kváðu ’ þeir á um brottrekstur allra Þjóðverja úr öllum löndum, alveg án tillits til þess, hvort þedr voru nýflutt- ir þangað eða höfðu búið þar i rnairga ættliði. Það þýddi hins vegar að afgangs-Þýzkaland þurfti að sjá fyrir nauðþuirft- um röslkllega 15.000.000 manna til viðþótar þeim, sem fyrir voru, þannig að í stað þess að á yfirráðasvæði Sambandslýðveld- isins Þýzkalands höfðu 100 ha r.ytjaflands orðið að nægja handa 230 manns árið 1939, þá urðu þeir að nægja 368 manns árið 1946, og 430 manns árið 1966. Árið 1939 hölfðu 138 íbúar ver- ið um hvem ferkílómetra lands, en þegar árið 1946 vttru þeir orðnir 228 á þrezka hemáims- HagstæSustu verð. Greiðsluskilmálar. Verndið verkefni íslenzkra handa. FJÖLIÐJAN HF. Sími 21195 Ægisgötu 7 Kvk. Sölubörn semvilja sel/a Mánu- dagsblaðið / úthverfum geta fengið það sent heim svæðiiniu, og þangað streymdu flóttamannaskaramir án afláts. Árið 1947 var flatarmál Vestur- Þýzkalands lítið eitt meira en hélmingur filatarmáls alls Þýzka- lands árið 1937, en á þessum röska helmingi litfðu nú 75% allra Þjóðverja í stað 57% áður. Það er að segja, þeir reyndu að lifas. „Dagflegur matarskammtur Þjóðverja hefir verið stýfð- ur niður ,í 1.000 hitaeiningar á kjaft, í samanburði við 2.800 hitaeiningar i Englandi, og við munum sjá til þess að honum verði haldið f 1.000 hitaeiningum . . . Þjóð- verjarnir skulu mega til að herða sultarólina — því gct ég tafarlaust Iofað ykkur!“. — Bemard L. Montgomery, þrezkur hersihöfðinigi, f ræðu við „Freedom Ceremony" f París samkvæmt fréttaskeyti í „The London Evening Stand- ard“; hér tdlvitnað úr „DAS TRIBUNAIj“, (Ludwig Leher, Munchen, 1965) bls. 65. Bein og bjór rjúfa: eymdarlægð næringar- skortsins hlaut að standa í réttu hlutfalli við eymdarlægð af- kastanna. Rúmlega 20 milljónir vinnandi manna megnuðu nú ekkd meira en að afla 40 millj- arða RM þjóðartekna, eikki sÍ2d sökum þess, að þýði ngarmestu efnahagsundirstöðuna, nefnilega viðunandi næringu, vantaðd. Þjóðveirjar framileiddu svona lít- ið vegna þess að þeir sultu. Vegna þess að þeir sultu, fram- leiddu þeir svona litið. En væri hiungursmieyðin vel steipulögð gagnvart „frjálsum" Þjóðverjum, þé var hún a£- bragðsvel skipulögð í fanigabúð- um lýðræðisins. „Neue Zuhoher Zeitung", Zurích, steýrir svo frá hinn 27. Septeffniber 1945, að dag- legur matarskamimitur rúmlega 600 þúsund stríðsifaii.giar ÍFralkk- landi nami 900-1000 hitaeining- um á dag, og væru þeár ekteert orðnir anmað en bedn og bjór. Ummæli brezkra Og þannig höfðu lýðræðis- siinnar lengi vifljað hafa þetta. Hér var gamall óskadráumur þeirra orðinn að veruleika. Þann- ig birtist t.d. himn 8. September 1918 áberandi og fyri rferðarmik - ii grein í brezka bflaðinu „Ths Weðkfly Dispatch", Londom, sem var summiudagsblað mdflfljónadag- blaðsins „The Daily Mail", út- geifandi Rothermere-saimsteypan. Greinin birtist undir fyrirsögn- innd: „Húnarniir árið 1940“, og var eifitár F. W. Wifle. Viðfamgs- efmi höfiumdar er áluráf brezka humigur-háfmibaminsims í Heirn- styrjöld I. sem kostaði samtafls 762.796 manms flffið, eimkumkom- ur og twrm, á árumum 1915-1918, samkvæmt opinberum, sikýrsflum iþýztea hedflþrigðismáilaráðuineyitis- ins útgefnum í Desember 1918. Mr. Wile tekur verkafni sitt föstum tökum pg er sýnilega á- kaflega ánægður með niðurstöð- ur sfnar. Hann segir m.a.: „Ég er eannfærður um það, að ekki aðeins tugir þúsunda Þjóðverja, sem enn eru ófæddir, séu fyrir- fraim dæmdir til þess að þneyja ævi likamlegrar vanmegnunar, heldur eimmig að þúsumdir Þjóð- verja, sem m.a.s. ekki hafa enm- þá verið getnir, muni liljóta að stamda andspæmiis sömu öriögum. Emsk veáki verður að likindum sá sjúkdóimur, som maður mun ofitast verða var við hjá dugflaus- um Þjóðverjum efitir striðið". Og Mr. Wile vitnar í orð aasku- lýðsfleiðtogans fljord Badem-Pow- eflfl, sem var viðstaddur, þegar vopnahlésskilmálarnir voru und- irritaðir 1918, og sagði þessispá- mamnliegu orð: „Við verðum að bíða þamgað til 1940 til þess að geta séð, hver hefur í raun og veru unnið stríðið". Síðan held- ur Mr. Wile áfram og finmst framtíðin björt og fögur: „Allsherjar pestarbæli" Hinna áþreifanliegu afileiðiniga hafinbanmsins á Þýzkafland mum\. þessi . glæpsamiflega þjóð fyrst fiá að kenma á í fraimtíðinmi . .. Hver. eru áhrifin á óbreytta þýzka borgara af aflgerri stöðvum imn- flutnings á matvseflum og vegna | fóðurvörum? Áran,gurinn er, að i framúrskarandi smitandi og bráð- drepandi sjúkdómar breiðast eins og eldur í sdnu jrfir allt landið. Þýzkaland er nú eittálls- herj ar-pestarbæli. Hvíta plágan, berkflarmir, herja eims og far- aldur. Humgurtaiugaveikin er aflfls ráðamdi í fjölmörgum héruðum. Blóðkreppusóttin hremmir huindr- uð fórmardýra. Húðsjúkdómar færast sífiellt í aufkama. Smitandi sjúkdómar eins og bamavedki, ekarjatssótt og hinar margvísileg- ustu tegundir taugaveiki, leggj- ast með ofurþunga á börnin, mjólkumsteioirturinm hefur haft ægileg áhrif á heilsufar ungra mæðra, barma og sjúkil'imga“. Sælukemmd lýðræðissinnans Mr. Wile fer emm vaxandd. Hann heldur áfiram: Sklpulögð úrkynjun ,,Dr. Safleeby sagðd: „Þýzka kymþættimim verður eytt, á því er ekki hdnn allra minnsti vafí“. Meira að segja hinn firægi hedflsu- vemdarvisdndamaður, Dr. Weds- mianm, er andaðdst á stríðsárum- um, gat efeki borið á mióti því, að komandi kynsflóðir taki hin eyðilagigjandi áflirif nærdngar- sifeortis eða ónógrar fasðu í arf efitir forfeður sína. Með öðrum orð'um: Enda þótt facðingartalam í Þýz’kaland.i sé með eðlilegum hætti, þá er hið gífurlega tjóm — hið óútreifcnamflega tjóm — saimt sem áður allt ammað og miiklu aflvarlegra. Það þýðir, að árið 1940 mum senniflega verða uppi þýzkur kymþáttur, sem þjást imun af líkamflegri úrkynjun ... Þetta er enskt haftnbann, sem er meginéstæðan fyrir hinu óbseri- lega maitvæflahaillæri í Þýzkalandi, og enmiremur aðalorsök þess á- sitands, er skapast mun og verða varanlegt. Skelfilegt verð mun Þýzkafland hljóta að greiða fyrir þá viðleitnii sína að gerast heims- véldi“. Qg sú staðreynd, að hafnbann- inu var efeki aflétt að fiullu fyrr en érið 1920, sýndi gredmilega að Churchill-Rcosevélt-andinm átti | sér djúi>ar rætur í lýðræðinu og var ekfci nein skyndibrjálsemi: Þýzkaland skyfldi verða að gjalda þess með lífi og heilsu bama og barmabarna, að það hafðd sýnt viðleitni sína til þess „að ger- ast heimsveldi“, lfkamflég úr- kynjun átti að hindra sérihverja tilraun til „hefnda“. Konur börn og ábyrgð Raunin varð lilta sú, að lík- amfleg lireysti eftirstríðs’kynsióð- arinmar var ekki jafin ákjósanleg og skyldi. E)n lífsiþróttur einnar þjóðar er ékflci ákvarðaður af erfðum firó eipni eða tvedmur kynslóðum, he.dur röð kynsióða. „Húnamir árið 1940“ reyndust lamgtum mimna úrkynjaðir hefld- ur en Mr. Wile og Lord Baden- Poweil höfðu gert sér vomiir um, og þess vegna sagði lika hafn- bainnsmólaráðlherra Breta í Heáms- styrjöld II, Romald Cross, á því sama ári: „Við mumum þvinga Þjóðverja tifl þess að reyra ól- ina þéttar og þéttar, þangað til óflin hefir efeki meira að reyra“. Og hann bætti við: „Þýzkaland býr við alstjómarkerfi. Þannig verða konur og böm ednmig á- byrg. Og þar af leiðdr, að við hljótum. einmig að tierjast gegn Tími orlofs- og sumarferðalaga fer nú í hönd. Tugir þúsunda íslendinga eiga rétt á orlofi, sumarfríi, sem flestir nota réttilega, a.m.k. að nokkru leyti, til einhverskonar ferðalaga. Hvert fara þeir? Ferðaskrifstofur lokka menn tii orlofsferðalaga utan íslands. Hundruðum milljóna hefur verið veit út úr landinu árlega und- anfarin ár með þeim hætti. Nú gerir stjórn ríkustu þjóðar heims margvíslegar ráðstafanir til þess að hvetja þjóðina til að draga úr utanlandsferðum og ferðast held ur um sitt eigið land og skoða það. Vér íslendingar eigum eitt feg- ursta og stórbrotnasta Iand í heimi. En þekkjum við það sjálfir. Höfum við séð það, stórkosfleg náttúruund- ur þess og fegurð? Varla nógu vel, a.m. k. Ekki allur almenningur. Þegar menn ferðast til útlanda, þykir það sjálfsagður hlutur, að bera ekki á sér peninga heldur kaupa svonefnda ferðatékka, sem hægt er að breyta í peninga hvers lands, sem heimsótt er, með auð- veldum hætti. Útvegsbankinn selur slíka ferða- tékka, frá viðurkenndustu erlend- um bönkum, brezkum, amerískum og skanínavískum. Allir vita, að óráðlegt er að bera á sér peninga að nokkru ráði til að konum og bömuim"!. Á söimu sfeoóun yar einnig Lord Norwich, þáverandi upp- lýsiimgaimiáflaráðherra Churchiflls, Sir Duff Cooper, er skrifiaði í ,,The Daily Maiil“ hinn 26. Aprífl 1940: „Ofefcur hætitir epnþá til þess að hugsa í hugtöfcuim síd- ustu aldar, sem mótaði regluna um safclausa borgarann. Slifear takmarkanir eru efeki nothæfiar lenigur; á tímum hins algera stríós.“ Þetta var einnig náflcvæmlega kenning Lord Cherwelfls, eflnfea- vinar og -ráðgjafa Churchills. Alveg eins og hamn lét seomja „rústaframleiðsluskýrslur“, þá lét hamn einmig semja „nákvæm- ar“ áætlanir um „flágmarfes- skaimimta“, sem áttu að vísu að hindra að Þjóðverjar hryndu náð- ur þegar í stað, en voru samt sem áður nægilega naumárf' tál þess, að þeir urðu ófærir um að sinna nokkrum emdurreismar- störfum eða — og það var afar mifcilvægt — hugsa tifl hinnar afllra minnstu samkeppni á htdmsmörkuðunum. Nýir menn — nýtt „lýðræðisframtak“ Nú er ekflri útilokað að ein- hver feunni að malda í móinn: „Jú, þetta hafa vissuliega verið ótrúflegar og hræðilegar aðfarir. En nú eru þeir Churchill og Rooseveflt úr sögunni og nú vili helzt en'ginn kaninast við þá framar. Nýir memn eru tefenir við og lýðræðið hefír skánað mikið. Fjöldamorð og þjóðarút- rýminigar eru elrid lenigur á stefinusforá þess“. Bf til vifll ekki á yfirlýstum stefnusikróm. En eru liðin nema 6 ár síðan fjöldagrafir stjómarandstæðinga voru uppgötvaðar í Tyrkflandi? greiða ferðakostnað sinn og útgjöld á ferðalögum. En hér eru því miður rótgróin vandkvæði á að selja venjulega tékkaávísanir, þó að menn eigi vel fyrir þeim í banka sínum. Þrátt fyr- ir margra ára baráttu bankanna fyr ir því að gera almennar tékkaávís- anir áreiðanlegan gjaldmiðil, hefur það ekki tekist sem skyldi enn. Á ferðalögum úti um land fá menn yfirleitt ekki keyptar almennar tékkaávísanir fyrir nauðsynjum sín- um. Eiga þeir þá að gera á sér þús- undir króna í peningum, ef þeir vilja ferðast um sitt eigið land? Það er óráðlegt og jafnvel hætmlegt. Útveghbankinn vill nú gera sitt til þess að leysa þetta vandamál fyr ir innlenda jafnt sem erlenda ferða menn sem vilja ferðast um ísland. Hann hefur látið gera íslenzka ferðatékka. Þeir eru seldir í bankanum gegn staðgreiðslu við móttöku. Ekki þarf að óttast, að þeir séu innstæðulausir og einskis verðir pappírar. Frágangur þeirra er þannig — eftir bezm erlendum fyrir mynd- um — að nær því útilokað er að falsa þá. Hver maður skrifar nafn sitt eigin hendi á ferðatékkann, að bankastarfsmanni áhorfandi þegar hann tekur við honum í bankanum — gegn staðgreiðslu, eins og áður Eru liðin 3 ár síðam. lýðræðfls- sflffimar í Indónesíu, edmmi afperl- uim SameinuðU þjóðamna, myrtu rösifclega 500 þúsund amdstæðinga sína á mokkrum vikum? Er liðið eitt ár síðan fjöflda- grafir launmyrtra Indíáma fiumd- ugt í Brasilíu — em ekfeert af viðkomamdi lcynþætfci? Er nema eitt ár siðam lýðræð- isrílrin svöruSu margemdurtékmim yfirlýsinigum oilíurfkja Araba um aflgera útrýmdtnigu ísraelsmamna, með sfculdbindandi loforðum um alglert hlutfleysi á meðan á að- gerðum stæði, enda þófct enginn efaðist þá um að Aröflmm.mymdi reynast verildð auðveflt? Eru liðdn nema rúm 10 ár síðam heimslýðræðið gafst upp við að korna af stað bflóðugri borgarastyrjöld á Spáni, sem það hafði streytzt við eims og rjúpam við staurimm aillt firá sltIríðs[llofe-, um? Eru ekflri eimimiitt nú, tvö lýð- ræðisriflri að minnsita kositi, Níg- ería og Bretiland, á góðri leið með að fufllkomma þjóðanmorð á Bb- oa-flcynþættinuTn í Biafira? Hafa efldd Sauneimuðu þjóð- imar befltt sér fiyrir humgiursneyð í Rhlódesíu af öllum kröfitum undamfarim tvö ár? Em liðin neffna tvö ár síðam Sameinuðu þjóðirmar Sitóðu fyrir og framfevæmdu ægilegit blóð- bað í Katanga? Og myndu efldri lýðræðisrfkin vera búim að stofna tdl milfljóma- mamnáts í Suður-Afirílku fyrir löngu, ef þær bara þyrðu? Lýðræðið er að sfeáma, segja sumir. Þeim, sem Icynmu að vilja gera samaml>urð á lýðræðinu í fortíð og nútið, bendi ég vim- samflega á hina merfcu flxóik:: Massenmord im Weltgeschehen eftir Gerhard Ludwig (Friedrich Vorwerk Verflag, Stuttgart, 1951). segir. Hann skrifar í annað sinn nafn sitt á tékkann í viðurvist við- takanda, þegar hann framselur hann. Viðtakandi gengur úr slcugga um, að þar sé um sömu undirskrift að ræða. Ferðatékkarnir eru síðan innleystir viðstöðulaust í Útvegs- bankanum og útibúum hans um land allt. Ef ferðatékkahefti glatast sannan lega, gilda sérstakar reglur — einnig eftir erlendum venjum og fyrirmyndum — um það, hvernig sá óheppni eða gálausi maður verð- ur gerður skaðlaus í slíkum vand- ræðum. Ferðatékkar Útvegsbankans eru öruggur gjaldmiðill, hvar sem er á landinú. Fetðaskrifstofum, flug- og skipafélögum, hótelum, veitinga-.' stöðum, benzín- og olíuafgreiðslu- stöðum, bönkum og sparisjóðum og hverjum Öðrum, á að vera full- komlega óhætt að veita þeim við- töku fyrit veitta þjónustu eða gegn greiðslu í peningum. Þeir geta auðveldað mönnum að ferðast um sitt eigið Iand. Ferðatékkar Útvegsbankans verða til sölu í Útvegsbanka ís- lands, aðalbankanum og öllum úti- búum hans. Notið yður þessa nýjung í ís- lenzkri bankastarfsemi. (Frá Útvegsbanka íslands). Já, það er að segja, þedr reyndu að lifa, því Poisdam- saitnniiigarnir aliógu þeim víta- I saimdráttarins í fraimJeiðsilunni hring um þjóðdna#, sem ómögu- ! innamflands (einfeum á kjöti og legt virtist myndi verða að feifmieti), sem á rætur sínar að reflcja' til skortsins á erlenduim Nýjung í íslenzkri bankastarfsemi: FerSatékkar útvegsbankans « I

x

Mánudagsblaðið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Mánudagsblaðið
https://timarit.is/publication/313

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.