Mánudagsblaðið - 09.04.1973, Side 2

2
Mánudagsblaðið

Mánudagur 9. apríl 1973
Strákar og ste/pur seld á íslanéi —
Skrattinn sést í kerruvagni — Örvinglaður
másikant — Barnaskurður —
Erlendir atburðir
■fc-fcMc-k-Mc-fc-fc-fc-fc-fc-fc-fc-fc-fc-fc-fc-fcMc-fc-fc-fc-fc-fc-fc-fc-fc-fc-fc-fc-fc-fc-fc-fc-fc-fc-fcMc-fc-fc-fc-fc-fc-fc
•V
*
*
¥
¥
¥
¥
i
¥
¥
¥
¥
i
i
i
¥
1 staö þess, eins og við venjulega gerum, að
endurprenta eitthvað efni úr þjóðsögunum, þá
breytum við dálítið til í dag og skyggnumst í
Fitjaannál, þá stórmerku heimild um sanna
háttu hér á Iandi, og grípum niður af handa-
hófi í fróðleik, sem vissulega er áhugaverður
og sýnishorn af þjóðlífi okkar, eins og það var
fyrr á öldum.

Anno 1610
Var margur drengur og stelpa
á þessu ári og nofckur fyrrfar-
andi sumur, flutt sunnan að og
í Austfirði, af sýslumanni þar,
vegna manndauða og fólks fækk
unar. Drengirnir voru seldir fyr-
ir 60 eður 80 álnir en stelpur
fyrir 40 álnir.
Anno 1614
Rán og skemmdir peninga I
Vestmannaeyjum, og svo víða
í kring um ísland. Sá hét Jón
Gentilmann, sem rændi Vest-
mannaeyjar. Hann tók þá stóru
klukku frá Landakirkju og festi
hana upp í kaðalana á skipið,
hverju hann rænt og stolið
hafði, og sigldi svo út með
hana. En þá til Englands kom,
var hann drepinn og hans menn
allir. En með því á þessari
Idukku stóð, hverri kirkju hún
tilheyrði á fslandi, var hún af
Engalndskóngi send aftur til
Vestmannaeyja, þá er hún hafði
þar verið í þrjú ár. Og er þessi
sama stóra klukka þar í -Landa-
kirkju enn í dag.
Arino 1630
Þá fengu Hollenzkir ógurlega
mikið herfang af þeim spanska
skipa flota, hjá því merkilega
eyland America , sem heitir
Cuba, nærri borginni Havana,
þar sem sá spænski skipa floti
safnaðist til samans, hvert her-
fang af gufti og silfri, einninn
annari kostulegri vöru, að var
virt á 300 tunnur gidls. Á því
sumri deyðu margir af pest og
blóðsótt í Kaupenhafn. Á þessu
ári í Mailandi sáu menn al-
mennilega djöfulinn í manns-
Iíki, um fimmtugs aldur, sem
reisti í einni kerru eður vagni.
Anno 1633
Á þessu fyrrskrifaða ári var í
Polen nokkur herramaður, harð-
svíraður og óguðrækinn, að
nafni Albrecht Parekonsky, sem
þrálega reitti guð til reiði og frá
sér hrakti fátæka og volaða. En
guð, sem eigi líður óguðlegt
framferði, lagði það straff á
þennan herramann, að hann
varð að einum stórum, svörtum
hundi, stóð hjá öðrum hundum,
þar sem þeírra æti voru, og át
með þeim; hafði þó þar með
vit og skiljanlegt málfæri.
Anno 1635
Mikill þjófnaður í Ölvusi.
Höfðu þjófar sinn aðdrátt á
Nesjum í Grafningi. Þeir stálu
fjórum gömlum nautum, 22
sauðum, 5 fjórðungum smjörs
og mörgu öðru. Einn af þeim
var hengdur, annar hýddur og
markaður, fleki hýddir. Bónd-
inn á Nesjum var ogsvo hýddur
og markaður fyrk samhylling
og hýsing.
Anno 1642
Þann 21. dag Februarii hljóp
snjóflóð á Reynivöllum í Kjós
sem burttók hey mestöll í garð-
inum, braut hlöðuna og fjósið
og drap 13 nautin, en tvö kom-
ust af. Þetta snjóflóð bar grjót
á túnin og skemmdi þau, en
þeim mönnum var naumlega
hjálpað sem í fjósinu voru. Á
sama degi hljóp skriða á Þorláks
staði í Kjós, svo flytja varð bæ-
inn um vorið; einninn á Hurða-
bak í Kjós, svo peningur var í
hættu. Á Tindsstaði á Kjalar-
nesi hljóp mjög hætt snjóflóð,
hvert burttók heyin og fjósið,
svo ei komu9t undan nema 3
naut; af bænum sjálfum tók
einninn hús nokkur, en menn-
imir með stórum harmkvælum
héldu Iífi.
Fæddist nálægt Babylon eirm
piltur, sem menn ekki vissu eiga
föður né móður, og var haldinn
fyrk einn Antachrist. Hann
gerði daufa heyrandi, blinda sjá-
andi, og mállausa talandi.
Nálægt Magdeburg í einu
þorpi fæddi ein skraddarakona
tvíbura í heiminn, hverjir sam-
an vom vaxnir á naflanum.
Næstu viku þar eptir fæddi ein
kona til Ottenwald einninn tví-
bura í heiminn og var hvort
um sig með karlmanns og konu
sköpum á sínum líkaima (þ. e.
Hermaphroditon).
Til Wien var einn dómprest-
ur skotinn í hel fyrir; það hann
hafði langvaraniega framið sód-
ómíska skömm með sínum eigin
þénara. Item var brenndur einn
kjötmangari, sem hafði líkam-
lega samlagazt einum kálfi.
Einn keisarans musicant
hengdi sig við háaltarið af víli
og vondri samvizku.
Anno 1646
Þann 24. Martii í Efra Lang-
holti í Hrunamannahreppi átti
✓ ^

ein kýr svo óskaplegan kálf, sem
hér eftk fylgir: Höfuðið var
kringlótt, sem á sel, en þó með
langri trjónu, álíka og svínsrani,
með einni nös opinni og af-
langri, nærri uppi í miðjum
skoltinum, með löngum kjálkum
og mjóum og hvössum tönnum,
engk jaxlar ofan tii, kjapturinn
tók upp gagnvart hlustunum og
voru því augun alla Ieið við
kjaptvikin, eyrun stór Og loðin,
tóku þau harmær ofan á miðja
trjónuna fyrk framan augun,
bógarnk harmærrí kjálkunum;
á milli bóganna á bringunni
voru fjórir spenar, hryggurinn
samanbeygður í hlykki, út og
inn á báðar síður, og svo sam-
ankrepptur, að frá rófu og fram
að eyrum var ekki lengra en
stutt spönn; rófan að lengd hálft
þriðja kvartil; lá hún fram á
milli eymanna ofan eptk trjón-
unni, var hún með hala sem á
tvævetm nauti; vömbín svo stór
sem í veturgömlu nauti, og þar
eptir önnur Iíffæri; fæmrnir
mjóir og smttir, sem á geit, og
vora rétt handfan- með klauf-
unrnn; höfuðið jafnstórt sem
bolurirm, án lifrar og Iungna og
hjarta, að þeirra meining, sem
þetta sáu.
Anno 1650
1. JÚIii vom réttaðar þrjár mann
eskjur á alþingi: Guðmundur
Narfason af Skeiðum, sem fyrr
er getið, sem myrt hafði sína
kvinnu í þeirra beggja sæng;
hann liafði hlaupið burt þá
sömu nótt, sem hann myrti konu
sína, kom síðan svo sem óvart
að, og útbar þennan róm, að
konan hefði myrt sig sjálf; var
hún svo grafin. En bræður henn-
ar, með yfirvaldsins styrk, gengu
ríkt eftir orðróm og Iíkindum,
svo hún var grafin upp aftur
og skoðuð. Hann meðgekk ekki
fyrr en hann var dæmdur til
dauða, og sóra 10 eða 12 menn
af hans nefndarmannavottum
hann sakaðana Fékk hann iðt-
an og aflausn, og með þeim
hætti líflátinn, að hann var fyrst
beinbrotinn á handleggjum og
fótum og síðan hálshöggvinn og
höfuð hans sett á stöng upp í
Almannagjá. Item maður og
kona úr Snæfellsnessýslu, sá fall-
ið hafði með stjúpdóttur siinni;
meðkenndi hún sinn glæp og
fékk iðran og aflatisn, en hann
meðkenndi ekki og dó í iðrun-
arleysi, og var kroppur hans
síðan brenndur, því á honum
fanns ktukl eða galdrar. — Einn
inn var þar dæmd kona vestur
í ísafjarðarsýslu sú er fallið hafði
með stjúpa sínum, Páli Tófa-
syni að nafni; var hún réttuð
heima í héraði, en hann var þá
sloppinn og náðist um haustið
og var aftekinn þar vestra.
(Réttaður eða réttuð — tekin(n)
af lífi.)
EINNAR MINUTU
GETRAUN:
Hve
slyngur
rannsóknari
ertu?
Hver er hvað?
Það var ekki venja prófessors Fordney að kippa sér
upp við nafnlaus bréf. En þetta, sem ógnaði lífi hans
kom honum í illt skap. Það var sérstaklega grimmilegt
og ákaflega kuldalega skrifað. Hann gat sér til að höf-
undur þess væri úr hinum skuggalega en miskunnarlausa
Velvet Glove glæpaflokki, sem nýlega hafði brotizt til
valda með hryðjuverkum og blóðsúthellingum og hafði
gleypt „atvinnu" frá hinum illa séða McMann glæpa-
flokki .
Flokkurinn var margmennur og undir hartn runnu
margar stoðir, en glæpasérfræðingurinn komst að þvl,
að þeir fjórir sem öllu réðu voru Alvin Fonda, Rex Stov-
er, Joe Martineau og Ralp Colburn. Einn þeirra var út-
lendingur sem komizt hafði ólöglega inn í landið. Mikil
rannsókn leiddi eftirfarandi í ljós:
a) I spilavíti, þar sem þeir voru mjög drukknir og unnu
ógrynni fjár, þá hrópaði Joe Martineau, að hann og
aðalforingi glæpaflokksins, uppnefndur Deadly, hefðu
nýlega myrt Tom Murdock, sjeriffa, en morð hans
var ennþá ráðgáta, óupplýst.
b) Þegar Fonda frétti af þessu, þá varð hann rasandi og
sagði meðglæpamanni sínum, sem var einskonar gjald-
keri, að láta Deadly vita að Martineau væri farinn að
slá um sig — sjálfstætt.
c) Þegar Martineau flétti um gerðir Fonda, þá hló hann
og sagði við Ralph Coburn, að svona smámunir
myndu ekki ónáða Deadly. Auk þess var Deadly
sjálfur upp með sér af morðinu og var ekki upp yfir
það hafinn að hæla sér af því/.
d) Útlendingurinn, sem var örfhentur, var á móti því að
senda Fordney hótunarbréfið. Deadley, gjaldkerinn og
Fonda kröfðust samt sem áður að það yrði sent.
Þeir héldu því fram, að utan þeirra áhrifa, sem það
gæti haft á prófessor Fordney, þá myndi birting þess
þjóna þeim tilgangi að sljákka niður í sumum hinna,
sem voru farnir að verða einum of sjálfstæðir.
Af ofangreindum upplýsingum, þá ákvað Fordney hver
þeirra væri leiðtoginn, gjaldkerinn og útlendingurinn —
og gerði ráðstafanir.
Hver var útlendingurinn? Gjaldkcrinn, Foringinn? —
Svar á 6. síðu.
u
TSril
DEN
— Með litprentuðu sniðaörkunum og hárnákvæmu
sniðunuml
— Útbreiddasta tizku- og handavinnublað i heimi!
— Með notkun „Burda-moden" er leikur að sníða
og sauma sjálfar!