Mánudagsblaðið - 10.03.1975, Blaðsíða 6

6
Mán udagsb I aðið
Mánudagur 10. mars 1S975
Þrjátíu falla
Framhald af bl. 2.
hélt fyrir Þorlcifi, fékk steins-
högg og kom á skjöldinn, og
bar hann a<5 andlitinu, og
lamdist tanngarðurinn, og varð
síðan lítið af honum. Var þá
Krossgátan
LÁRÉTT:
LÖÐRÉTT:
1 Hús
5 Smábýli
8 Hreysi
9 Hrogn
10 Skammstöfun
11 Hár
12 Spilið
14 Rleyta
15 Rödd
18 Jökull
20 Án innihalds
21 Upphafsstafir
22 Sláa
24 Risi
26 Gælunafn
28 Flakka
29 Skógardýrið
30 Heppni
1 Seglskip
2 Sama og 8
3 Fiskar
4 Ósamstæðir
5 Hundsnafn
6 Upphafsstafir
7 Verkur
9 Kátína
13 Veiðarfæri
16 Eldsneyti
17 Fargið
19 Laun
21 Matur
23 Leiðindi
25 Tal
27 Greinir
flóttinn kominn í kirkjugarð-
inn. Sá Þorleifur það, að eigi
Var auðvelt að komast í kirkj-
una svo og að um skipt var
sigrinum. Fór hann þá til
kirkju og komst inn lítt sár og
flúðu þá allir sem gátu í kirkj-
una. En svo var þröngt í kirkj-
unni, að eigi komst helmingur
þeirra er vildu og lá allur
valurinn fyrir dyrum kirkjunn-
ar, en Sturlu menn gengu á
þá og hjuggu eins og þeir
mest máttu. Lést þar þá margt
manna en fjöldi var sár, áður
en Sturla skipaði að hætta
skildi áverkum við menn.
Tuttugu og níu menn létust
þar af Þorleifi, en fjöldi manna
varð sár. — Tveir létust af
mönnum Sturlu, en tuttugu og
fjórir særðust.
Um morguninn gengu þeir
Þorleifur og menn hans úr
kirkju til griða og sðldu allir
Sturlu sjálfdæmi. Var þá á-
kveðið, að Þorleifur skyldi ut-
an fara og Ólafur Þórðarson
og enn fleiri.
Sturla er riðinn brott út til
Garða.
Þjóðsögur
Framhald af 4. síðu.
sínu hverja nýársdagsnótt svo
enginn vissi hvar hann fór, og
fór svo ftam um nokkur ár, en
altíð var hann kominn heim
nýársmorguninn.
A einu vori réði hann til sín
vinnumann að nafni Eyjólf.
Hann þótti vera afburðamaður
um flesta hluti bæði hagur og
vinnumikill og því hinn besti
verkstjóri og íþróttamaður. Eyj-
ólfur var því ekki fjarri að fara
til prests, því hann sótti fast eft-
ir, ef hann lofaði sér að vita
hvert hann færi gamlaárskvöld-
ið. Prestur tók hvergi af því, en
lofaði þó ekki. Samt varð það
úr að Eyjólfur fór til prests.
Liðii svo stundir svo eigi bar
til tíðinda um sumarið og vet-
urinn fram að nýri. En seinustu
daga ársins, helst sjálft gamla-
árskvöld, passaði Eyvi upp á að
fylgja presti eftir, hvað sem
hann vék sér, og þegar leið fram
á kvöldið gekk presmr ofan og
Eyjólfur strax á eftir. Var þá
presmr komin út og búinn til
burtferðar. Eyvi býr sig til að
fara líka. En þegar presmr sér
það biður hann Eyjólf gjöra það
fyrir sig að vera kyrran heima.
En þess var enginn kostur og
þegar prestur sá að ekki tjáði
annað en hann færi segir prest-
ur við hann: „Ef að þú vilt endi-
lega fara með mér þrátt fyrir
mína þökk sem þér er þó óþarft
þá mundu mig um það að
gjörðu allt eins og þú sérð mig
gera og má þá vera að þú kom-
ist hjá því að hafa óhapp af
ofurkappi þínu og þrályndisfor-
vitni og ábyrgstu þig sjálfur
fyrst þú vilt ekki annað en
fara." Eyvi lét ekki letjast og
með það fara þeir leiðar sinnar
og segir ekki af ferð þeirra fyr-
en þeir vomu að steini einum
miklum og presmr klappaði
þar upp á og brátt var lokið
upp. Þar kom út kvenmaður og
tók presti kunnuglega og fylgdi
honum inn og Eyjólfur gekk
inn líka. Þar er ei getið fleiri
manna en þar vóru tvær konur,
önnur eldri. Síðan var þeim sett
borð og veitt vel bæði matur
og drykkur og vóru konurnar
glaðar og skemmtilegar. Leið
svo kvöldið í glaumi og glað-
værð til þess konurnar bjuggu
rekkjur sínar, og háttaði eldri
konan hjá presti, en sú yngri
vísaði Eyjólfi að hátta í hinu
rúminu; rekkjur vóru ekki
nema tvær. „Hvar ætlar þú að
sofa?" spyr. hann. „Hjá þér,"
segir hún. „Ekki hef ég hingað
til stolið kvenmanni," segir
hann, „og mun ekki heldur hér
eftir." „Ekki skal þá nauðga þér
til að sofa hjá mér," segir hún,
„en héðan af skaltu aldrei óstel-
andi vera." Ekki er fleiri orða
þeirra getið né atburða þar um
nóttina, og um morguninn fóm
þeir heim En brátt fór að verða
vart við að Eyjólfur var orðinn
umbreyttur í háttum sínum því
nú stal hann öllu sem steini var
léttara; svo rak presmr hann
burtu og svo fór hann stelandi
og strjúkandi sveit úr sveit og
u msumarið var hann kominn
vesmr í Langadal og stal þar nú
sem annarsstaðar, en var elmr á
hesti, en Eyjólfur var vel sund-
fær maður og fleygði sér til
sunds í Blöndu, en sá sem elti
hann gat kallað yfir ána svo
honum vóm varin bæði lönd-
þar til hann drukknaði
-------------------------------j
Lausn á getraun
Ef maðurinn hefði verið dauður þegar McHugh tók hann upp
í bíl sinn, þá hefði aftursætið í bíl hans ekki verið gegnblautt af
blóði. McHugh skaut fjárkúgarann með haglabyssu (sem hann
kastaði í ya(njð) á gamla veginum ( samræmi við áætlun sína),
en í stað þcss.að bíða eftir að hann dræpist, þá greip hann skelf-
ing, dröslaði honum inn í bílinn áður en hann dó, meðan blóðið
vall úr honum og ók honum í líkhúsið. , T„
Auglýsið í Mánudagsblaðinu

HÓTEL LOFTLESÐSR ^
SÍMS
\ LOFTLEIDIfí!
FUNDUR í KVÖLD
AÐ HÓTEL LOFTLEIÐUM ?
Fundur í Reykjavík — og fólkiS kemur frá útlöndum,
utan af landi eSa úr miðbænum — hittist
og ræðir málin þar, sem aðstaðan er bezt.
Hótel Loftleiðir er orðið miðstöð fyrir stærri og smærri k
fundarhöld og aðrar samkomur í höfuðstaðnum.
Einstaklingar, samtök, stofnanir, félög og fyrirtæki
stefna fólki sínu til Hótels Loftleiða,
því að þar hafa verið byggðir sérstakir ráðstefnu-
og fundarsalir fyrir þá fjölmörgu, sem þurfa
að hittast af ýmsu tilefni.
Hringið í Hótel Loftleiðir.
Við munum gefa yður allar upplýsingar og aðstoða
við undirbúning að hverjum þeim fundi eða
öðrum mannfagnaði, sem þér kunnið að standa fyrir.