Morgunblaðið - 13.10.2005, Blaðsíða 4

4 ÆVI OG STÖRF / DAVÍÐ ODDSSON 13. OKTÓBER 2005
4
ég gaf mig að stjórnmálum, þá var ekki vafi hvar ég myndi bera niður.
Í stúdentapólitíkinni í háskólanum hallaði ég mér að Vöku. Og á SUS-
þinginu 1973 studdi ég Björn Bjarnason gegn Friðriki Sophussyni, sem
vann þá kosningu. Þessir menn urðu báðir ráðherrar í ríkisstjórn hjá mér og
tókst með þeim góð vinátta, þótt eitthvað hafi verið stirt með þeim fyrst eftir
SUS-þingið.
1974 fór ég í prófkjör hjá Sjálfstæðisflokknum í Reykjavík. Þarna voru
milli 80 og 90 frambjóðendur, því á þessum tíma lögðu menn mikið upp úr
fjöldanum til þess að sýna breidd flokksins. Margir lánuðu flokknum nafnið
sitt, en lyftu svo ekki litlafingri og enduðu með fáein atkvæði svo þetta leit
út eins og þeir nytu minni stuðnings og virðingar en í raun var. Ég lenti í tí-
unda sæti, en flokkurinn hafði átta borgarfulltrúa. Svo vildi til að í áttunda
og níunda sæti höfnuðu tveir læknar; Páll Gíslason og Úlfar Þórðarson, en
það þótti mönnum ekki vænleg uppstilling. Því var mér skotið inn á milli
þeirra. Níunda sætið vannst og þar með var ég kominn í borgarstjórn. Svo fór
boltinn að rúlla.
Sex árum síðar ákvað oddviti sjálfstæðismanna í borgarstjórn, Birgir Ís-
leifur Gunnarsson, að snúa sér að þjóðmálum og þá tók ég við af honum rétt
eins og ég geri nú í Seðlabankanum 25 árum síðar. Eins tók Geir Haarde við
af mér sem inspector scholae fyrir 35 árum. Þetta er meira en tilviljun og
menn verða að rýna í tunglstöðuna og fleira til þess að finna skýringuna!“
– Hvernig kom það til að þú varðst arftaki Birgis Ísleifs?
„Það komu ýmsir til greina. En ég held að mínir félagar hafi talið mig
mesta bardagamanninn og því líklegastan til að vinna borgina aftur.“
– Áttirðu í erfiðleikum í byrjun með að fá menn til þess að taka þig alvar-
lega, krullhærðan Matthildinginn?
„Það var eitthvað gert úr því að ég væri eiginlega á skjön við þá virðulegu
og háttvísu menn, sem voru merkisberar Sjálfstæðisflokksins. Ég man að
Birgir Ísleifur var spurður út í þennan mann sem kæmi svona úr allt annarri
átt. Hann tók bara vel í það og taldi mig vera góða búbót fyrir flokkinn!
Andstæðingar mínir sögðu að ég væri eilífur bubbi og bærilegur brand-
arakarl og gæti sjálfsagt verið til skemmtunar í hófum í Höfða, en ég hefði
hins vegar ekkert í það að stýra flokki. Þeir sögðu líka, að ég kynni að hafa
verið fyndinn einu sinni, en væri það ekki lengur! Það tók því ekki að tala
um mig sem stjórnmálamann!“
– Gramdist þér þetta?
„Nei. Ég man ekki eftir því að ég hafi tekið þessi skrif eða tal nærri mér.
Mín gremja beindist inn á við, að sjálfum mér, ef ég gerði eitthvað skakkt.
Mönnum á að vera verst við sín eigin afglöp. En hitt lét ég mér í léttu rúmi
liggja.
Það var þó svolítið skondið, að menn yrðu fyrst að sanna að þeir væru leið-
inlegir til þess að geta öðlazt traust!“
– Flögraði einhvern tímann að þér að breyta til?
„Það hvarflaði aldrei að mér að búa til einhverja aðra persónu en ég var
sjálfur.
Ég verð að hryggja andstæðinga mína, sem sumir hverjir hafa skrifað um
mig í áraraðir, að þeir hvorki stressa mig né rugla mig í ríminu, en þeir sýna
lofsverða tryggð!
Ég tek hins vegar eftir því ef einhver er sérstaklega lúalegur og þá fær sá
skríbent ákveðna mynd í mínum huga og gerir mér ekkert eftir það.“
– Fannst þér erfitt að fara frá Matthildi?
„Já, já, þótt ég hafi nú reyndar aldrei skilið alveg við hana!
Ég hef skrifað fyrir sjálfan mig og flutt ræður, þar sem ég hef getað látið
þessa hluti njóta sín. Ég er að mestu hættur öllum ræðuflutningi, en í góðra
vina hópi get ég enn ræktað þessa gáfu, ef það er þá einhver gáfa.“
Framtak á kostnað formsins
– Hafa þau störf sem þú hefur gegnt breytt þér eitthvað?
„Ég vona að mér hafi tekizt að vaxa af þeim að visku og skilningi, svo ég
setji mig í tilgerðarlega stöðu.
Mér finnst það skipta sköpum að menn haldi sjálfum sér til haga, þótt þeir
gegni einhverjum embættum. Ég hef séð menn taka við embættum og fara
svo að taka sjálfa sig hátíðlega af því tilefni. En það eru embættin sem menn
eiga að taka hátíðlega, ekki sjálfa sig.
Þetta á við um embætti borgarstjóra og embætti forsætisráðherra. Þegar
upp úr þessum stólum er staðið, þá eru þetta sömu rúmlega 90 kílóin sem
hlunkuðust niður á sínum tíma.“
– Hvað fannst þér skemmtilegast í borgarstjórninni?
Fjölskyldan fer á kjörstað; Davíð, Þorsteinn og Ástríður.Matthildingarnir; Hrafn Gunnlaugsson, Þórarinn Eldjárn og Davíð Oddsson.
Clinton-hjónin, Hillary og Bill, í heimsókn hjá Ástríði og Davíð.