Tíminn - 03.04.1970, Blaðsíða 5

FðSK!»A««7it 3. sprfl 1*» - ' 7 ' Tíh4INNI
MEÐ MORGUN foJP
ICAFFiNU gWg_
— M íae0or, hvort þú trtiir
jtwnrana, «n Kalli elskaa* mig
rihfci lengrtr, sagði dóttárin í
Spwænttngn sinni.
— Ég trúi því bara ekki,
bano ’wafi. aRt fynir þig gera.
— J& «n, sjáOu ta. Fyrir
uaHuauim árratn, þegar m*g ian.g-
affi t haHkjft, þurfti ég efeki
aatm, heette að brosa, e® nú
rftiri nráma fc*ir etnn
haö -e»v heitt aaðáskaest.
©settBS-ecWai-íftnwa. Meffitnþan
88 flBjxgjaj, een pan jweseaar p»*
fc, m þegra* !þé hefar saflt þao,
í»ar sexn þér hafíð efeki mikla
starfsreynslu, fimist mér þér
fcrefjast of hárra latma.
— ÞafS finrast mér alls ekfci.
HugsiS yfSur bara, hvaS starf-
iS verður mikl’U erfiSara fyrir
mig.
,5ohn HaiTÍs-Baker, feuntnar
hrezkur stjómmálamaSur, var
«fttt flfcon spurður, hverju hann
▼9dS hetet þafcka frama sinn.
— Setmálega þvi, hva@ ég
h«jm illa, svaraói haun.
— Þess vegoa heyrSi ég ekfci
náið viua minoa og gat því auð-
váteS ekki fasrið eftir þeiin.
— ÍitílfL aflf ég sé a0
verða ganráS. H er ég ferimi
aS feaupa sfeó <pesgn@ þess, afl
þeftr etu þægðegftr og peent af
því hráí ear MjL
— Þvá í óefcöpuwum varsta
afS bifca kemnaraun í fótinn,
spwrðs stráfepjakfcur eitm kunu-
ingja sinm.
— Nú ég náði efeki hærra!
DENNI
DÆMALAUSI
Auðvitað borga ég fyrir
skemmdirnar sem Demti gerði,
en þú vcr'ður að bíða, þangað
til að þér kemur!
^Psrestar ætta bara að Hfa
eÁDS og anoað fólk“, segir
Sophia Loren, en hún er sjálí
rómversk kaþólsfcrar trúar eg
segiist: „samufærð um að ef
prestar aSeins fevæntust, gengi
þeim mifelu betar að koanast í
samiband vi-ð alþýðu manma og
viuna að líknarstörfum meðal
almennings". Reyndar er það
engiinu tiiviljun að leifckenan
befur toomizt að þessari niður-
stöðu, því hún er nú að hefja
leife í kvifemynd sem fjallar um
konu sem verður ástfangin aí
Ptresti, konuna leifcur Sophia
að sjálfsogðu, en prestinu leik-
t*r Marcello Mastroiauui.
Eius og fleiri nýlenduiþjóðir,
átta Lndóuesíuimenn í enfiðleik-
ran með að ná völdum í sítwi
eigin landd, en fyrir um tatt-
ugu ánurn, tótost þeim að lok-
um að ná völdium í siínu eigin
1-atidi, en þar höfðu Hollendiog
ar lengstum rikt. Síðan, hafa
Hollendingar verið óvinsælir í
Indónesíu, en um daginu fór
Bernhard Hollandsprins í op-
inlbara heimsókn til Indónesíu,
og taldist það mikill \dðburður,
þvtf það var í fyrsta siinn í 130
ár sem meðlimur hollenzku -fcon
ungsfjölskj'ldunnar heiðraði
Indónesúi með heimsóku.
Bemhard prins stóð sig með
prýði í þessari ferð, Suharto
forseti varð svo hrifinn af hon-
um, að þegar þeir kvöddust,
grét Suharto, og kallaði hann
„prjns Oharming".
Hjartagræðarinn og sam-
k\'æmishetjan Dr. Christian
Barnard, hefu-r gert víðreist
upp á síðkastið, en sennilega
verður honum enginn staður
eins eftirminmlegur og Róm,
því það var einmitt þar sem
hann lenti í sínum stórkostleg-
usta ævintýrum, oftast í fylgd
með Ginu Lollobrigidu. Gina,
sem ætlar að fara að gifta sig
bandariska kaupsýslumanninum
George Kaufman, sagði um
dagimn ran Barnard, „ ég eisk-
aðj hann um tirna, en svo kóln-
Prestar í Frakklandi gera
meira og meira af því að yfir-
gefa sína helögu kaþólstou
kirkju. Árið 1969 var sett enn
■ eittinétáð, en þá snéri 150
fclerkar baki við kirkjunni eft-
ir því sém dagblaðið Le Monde
segir. Árið 1968 voru þeir 80,
klerkarnir sem flýðu, og um
60 árið 1967.
Eirts og vtfðar, þá eru stöðu-
mælar mjög óvinsælir í Parás.
Bíistjórar reyndu með öllum
bugsanlegum riáðum að eyði-
leggja stöðumæla eða á annan
hátt að komtast undan að greiða
bifíreiðastæðiisgjald. Nú hafa
yftavöld í mörgum borgum
Frakklands lögleitt gjald-
sfcyldu fyrir bifreiðastæði,
en hins vegar verður sú gjald-
sfcylda ektoi innheimt með stöðu
mœlran, þeim verður sennilega
útrýmrt i Frakkl'andi, heldur
verða til sölu í öllum verzlun-
um og sölugötum, spjöld, sem
á er skrifuð dagsetning og
timi fyrir gjaldskyldu, og þeim
síðan fest undir þurrku á fram
rúðu bilsins þegar honum er
lagt. Hver áritun á spjaldi
dugir í klufckustand, en spjald-
ið kostar einn fraoka. Komi
lögreglumaður að bíl með of
gömlum miða á, er eigandinn
sektaður um margíalda þá upp-
hæð sem spjaldið kostar.
Aristoteles Onassis gaf þýzk
um blaðamanmi nýlega eftirfar
andi svar við spurningunni
„Hvernig verður maður ríkttr?:
„Maður verður ævinlega að
vera sól'brúnn, því þá heldur
fólk, að m-aður sé alltaf að
koma frá Acapulco eða Davos
og maður verður að hafa góða
yfirsýn yfir allar skuldir sín-a-r,
jafníramt verður maður að
sofa þrem stundum skemur á
hverjum sólarhringi, því þann-
ig nær rnaður upp 1095 vinnu-
stundum í við'bót á hverju ári-
Þannig verður maður ríkur“.
Jú, það ber etoki á öfteu m í
að Anna prinsessa haffi hiaa
fegursta fætar. Brezkir lýás- •
myndarar hafa að sögn löngran C
beðið eftir tækifæni t£L sSS
mynda Önnu, og reyndar ýimsa ;■
ar fleiri bvenkyns meðlimi fcon (
ungsfjölskyldunnar, íklædda |
pínu-pilsum, og loks giaflst ein- jj
um tækifæri, þegar hann sá L
Önnu klofa þanuig út úr-eimum •
Rolls Royceinum sem fjölskyld j
an hafði til afnota á ferðaiagi |
um landið.
A sínum tíma, fékk sýning- !
arstúlkan Twiggy, (eða Leslie j
Hornby) 2.400 pund í kaup á ■
viku hverri. Þessar miklu tekj- !:
ur leiddu til gífurlegrar skatt- j
lagn-ingar, og Twiggy sá sér t
ekki anmað fært en að hæ-tta |
tízkustörfum, en snúa sér að t<
kvikmyndum. Þó að Twiggy (
hafi nitið frægðar og frarna í |
tízkuheiminum, er ekki þa-r með j
sagt að henni takist jafnatið- r
veldlega að verða kvikmynda- j
stjarna, en þó bendir ýmislegt í j
þá átt, að henni muni vel tak- i
ast, því einhver stórlax í kvik- \
myndaheiminum sagði um j
Twiggy, að hún væri mæsta !;
stjör-nuskot á himni kvikmynd- f
anna á eftir Marlyn Monroe.
uðu tilfinningar mínar í hans
garð, því hann er bara maður
9em sækist eftir umtali, aug-
lýsingu". En hva'ð um það, á
meðan tilfinningar Gdn-u voru
enn hedtar skrifaði hún lækn-
inum nokkur ástarbréf. Og nú
ætlar Gina að málsækja bæði
Barnard og fynrverandi eigin-
konu hans, en hún komst yfir
bréf Gínu og lét gefa þau út.
Upphaflegia skrifaði Gina bréfin
á sinni lélegu ensku, þýzka blað
ið Quick þýddá þau síðan á
þýzku, og loks þýddu ítölsk
blöð bréfiu af þýzku á ftölsku,
og segir Gima, að merkingin
hafi skolazt allmjög Ul á þess-
ard knókótta leáð.