Tíminn - 16.05.1970, Qupperneq 5

LAOGARI>A<ÍUR 16. maí 1970.
TIMIMN
5
MEÐ MORGUN
ICAFFIMU
Jórn Óamann, hiTS kunna
híanstmenni, var einu sinni að
fierja yfir Héraðsvatnaós á drag
fiergn.
Ófcyrrð var á ósnum, og var
frú ej-n, £ín í klæðaburði og
feitlagin mjög, hrædd við að
fara upp í ferjuna.
Ósmana þiífur þá tfl hennar,
snarar henni upp í og segir:
..Maftar hefur nú fyrr tekið í
þykkil<E“.
o\yii'U-L iiiauuo,
bifreiðastöð, var
skóla.
Hann átti einu sinni að svara
á prófi í skólan-
hvað kosningaréttur væri.
svaraði því þannig:
,,Kosningaréttur er það, að
í bil á kjörstað, en
að fara gangandi
einn trúlofac&st búð-
í Reykjavík.
haas, sveitabóndá, var
óánægður með trúlofunina.
Kunningi bónda spurði hann,
hverrar ættar stúlkan væri.
„Engrar ættar“, svaraði hano,
„úr búð í Reykjavík".
Islendingar hafa löngum þótt
fingralangir á fjörum nágranna
sinna.
Landeyingum tveim varð eitt
sinn sundurorða og lentu í
skömmum.
„Manstu, þegai- þú barst tréð
af rekanum prestsins yfir á þinn
reka?“ segir loks annar þeirra.
„Og þú lýgur því“, svaraði
hinn.
„Já, ég mun ljúga, en þú
munt segja satt. Þú dróst það,
af því að þú gazt ekki borið
það“, segir þá sá fyrrnefndi.
Sveitamaður var um skeið á
togara og fór á honum til Eng-
lamds.
Þegar hann kom heim, hafði
hann frá mörgu að segja.
Hann sagði meðal annars frá
því, að hann hefði farið í land
með skipsfélögum sínum að
skemmta sér.
„Við fórum um kvöldið“,
sagði hann, jnn á knæpu og
sátum yfir glösum af góðum
drylck, en þegar komið var að
lokunartíma, kom lögregluþjónn
í dyrnar og kallaði upp:
„Time, please, gentlemen!“
— Og þá áttu aliir að tæma“.
ÐENNI
DÆMALAUSI
— Við Knlibi crum alvcg jafn-
gamlir, Hann er bara öðruvisi
Hann er nefnilega örvhentur!
ISPEGLI
Sagt er að merkilegasti út-
flutaingsiðnaður Dana hafi affl-
setur sitt í bænum Ringsted.
Þetta er stórmerkur iðnaður,
en fáir hafa hugmynd um hann.
Það er nefnilega frá Ringsted
sem fjaðrir eru sendar út um
aitan heim til hins margvísleg-
asta brúks.
Þegar síðasti móhíkaninn í
Arizona kveikir í friðarpípunni
sioni og setur upp fjaðraskraut-
ið til hátíðahrigða, þá getar hann
verið viss um, að fjaðrirnar
koma álla lei® frá Danmörku.
Og ef tælandi kvinna spókar
sig í sölum Díors með fjaðra-
skraut marglitt á rassinum, þá
er það hann Anker Laursen frá
Ringsted sem hefur sent þetta
suðureftir. Anker Laursen er
nefnilega einhver hinn mesti
iðjuhöldur á sínu sviði (fjaðra-
sviðinu) í veröldinni. Honum
hefur tekizt að stækka svo út-
Gina Lollobrigida var við
sjónvarpsupptöku í London, þeg
ar vinur hennar Georges Kauf-
mann, fékk allt i einiu óstjórn-
lega löngun til að sjá hana.
Hann tók sér far með þotu frá
New York og hélt heint á Savoy
í London og beið þar Ginu sinn-
ar.
Gina var nokkuð sein fyrir
þetta kvöld, eða öllu heldur
nótt, og þegar hún kom, hélt
hún á-skókassa undir handleggn
um.
— I-Ivað er þetta? spurði
Kaufmann.
flutaingsfyrirtæki sitt, að það
sér nú öllum heiminum fyrir
fjöðrum, eða svo gott sem. Ank-
er notar allt frá strútsfjöðrum
til hænsnafi@urs. því fjaðrir
eru notaðar til margs, til dæmis
er hægt að búa tdl úr þeim
meðal við d'ndilbít! Hvað er
dindilbítur? Jú, það er sjúk-
dómur sem grísir fá og lýsir
sér með því að grísirnir vilja
endilega bíta í dindilinn hver á
öðrum, þrátt fyrir það að snú-
ið er upp á hann. Anker Laur-
sen komst að því að engin grís
fær dindilhít, nema hann sé
haldinn næringarskorti, og grís
ina skortir þá *efni sem fyrir-
finnst £ fjöðurstaf. Þess vegna
er Anker farinn að mala fjöður
stafj í smátt og gefa grísum,
svo þeir hætti aC bita í dindil-
inn hver á öðrum. Á myndinni
er Anker Laursen ásamt stúlku
sem hann hefur skreytt fallega
með fjöðrum sínum.
— Það eru skór, var svarið.
— Hvaða skór?
— Já, sjáðu til, þetta er eig-
inlega sjúkdómur, svaraði Gina
brosandi, — þegar ég hitti fólk,
sem ég dái, þá langar mig svo
mikið að eignast skó, sem það
hefur gengið á . . .
— Hver á þá þessa skó?
— Ég fékk þá hjá sjónvarps-
myndaframleiðandanum Tom
Jones, stórkostlegur maður!
— Jæja, svo hann er það,
svaraði Kaufmann, — ég fer
aftur í fyrraniálið. Vi@ sjáu..
aldrei franiar. Vertu sæl!
Efíár ttw> mánuðí æðar sá
f jömtáu og f jögurna ára gamfi
Hugh 'l'renchard, skrifstota-
stjóri, að bætta stanfi síno, sean
fyiár það fær hann £3.900 á
ári.
Trenchard, sem er með llfiA
gróðu frá Camlbridge og hefír
verið skrifstofustjóri tent’ notok-
urra ára stoeið, aetlar að selja
hús sitt og f jölskyldu sánoar í
Sussex. Sömuleiðis seíur hann
tvo bfla fjölskyldunnar, aHt í
þeim tilgangi að aifla fjár tffl.
mikillar farar sem hann æfclar
að leggja upp í eftir tvt> mán-
uði.
Trenchard segir aið n-ú sé eáft-
mitt kominn tími tffl að ham>
lylfti sér ofurlítið upp og sjái
sig urn í heimin«m. Haon tetonr
auðvitað konuna með og bömæn
fjögur, en fyrirfaugað er a@
sigla eitthvað suður á bógino.
„Ég er orðinn hundieiður á
8,25 lestinni á hverjum morgm,
handleiður á þiessari tö-
breytingariausu og niðurdrep-
andi skrifstofuvinnu. Krakkara-
ir læra ekkert sem vit er í í
skólanum, sjálfur hef ég verið
skólastjóri, svo ég veit vel hvað
ég er að segja. Samt ælktm við
að taka með okkur námsbætoor
þeirra, ég reyni að ken-na þeiin
eitthvað gagnlegt.“
Trenehard hjónin eiga fjögur
böm, á aldrinum 15, 12, 10 og 5
ára. Trenchard segist hafa beð-
ið um ársleyfi frá störfum, en
það gat bann ekki fengið, og því
sagði hann upp, og segist' ætia
að sigta á skútu fjölskyldunnar
þar til fé allt þrýtur, þá
komi þau aftur til Englands, «g
„ég vona að ég geti þá fengið
vinnu í sambandi við siglingar
og skip“, segir þessi li&glaði
siglingakappi.
★
„Ertu vopnaður,“ spurði dauð
hrædd Lufthansa flugfreyja, og
benti á bungu á frafcka manns-
ins um það bil í mittishæð.
Maðurinn var reyndar fyrrver-
andi fjármátaráðherra Vestur-
Þýzkalands, Franz Josef Strauss,
og gegn vilja sínum varð hann
að afhenda flugkafteinioum
hlaðna skammbyssu sína. „Ég
ber hana vegna þess, að ég hef
liíað í stöðugri hættu vifeum
saman, mér er stöðugt ógna@“,
sag@i Jósef, „og ætla sko a@
skjóta fyrst, ef þeir láta sjá
sig . .
★
Frá Newtonville, Massac-
husetts, USA, berast nú þær
fregnir helztar, að rafeinda-
heilasérfræðingur að nafni
Richard E. Sprague, hafi reifcn-
a@ út eftir öllum kúnstariunar
reglum og með dyggilegri að-
stoð rafeindaheila, að Lee Har-
vey Oswald hafi alls ekki getað
drepið Kennedy Bandaríkjafor-
seta, heldur hafi til þess vertos
þurft sex skotmenn, en senni-
lega hafi um 50 manns verið
meira eða minna viðriðin morð-
ið.
Niðurstöður þessarar rann-
sóknar Sprague, birtust í maí-
hefti tímaritsins Computers and
Automation.
Sprague segist byggja raon-
sóknina á 500 Ijósmyndunn, sem
teknar voru þegar morðárásin
átti sér stað. auk 25.000 annars
konar mynda. Sprague . segist
álíta, að sex skotum hafi verið
skotið að Kennedy, þegar hann
ók gegnum Dallas þann 22.
nóvember, 1963.