Tíminn - 14.07.1970, Page 8

8

TIMINN
Tf 1 1 '“*'•'"Tr
ÞRH)JUDAGUR 14. JÚM 1970.
Hnarreistir fákar og hestamenn við verðlaunaafhendingu.
Hressilega drukkið úr flöskunni
Líf og fjör á lands-
móti hestamanna
Hann rigndi, þegar við ókum
gegnum hliðið á Skógarhólum síð
degis á laugardaginn, en hesta-
menn létu regnið lítt á sig fá og
riðu Gunnars á Hlíðarenda-legir
um skeiðvöllinn ,eaida var verið
að keppa í brokki og eðlilega
vildu allir ná í verðlaunin. Fjöldi
fólks stóð meðfram skeiðvellinum
og stundum áttu lögregluþjónar
fullt í fangi með að halda aftur
af mannskapnum er lá á línunum,
sem strengdar höfðu verið fram
með vellinum.
Hermann Sigurðsson á hesti sínum
Blæ sem var nr. 1 af alhliða gæð-
ingum.
kveðskap þennan til birtingar svo
að fleiri gætu notið hans en þeir
er á hlýddu.
Þegar kvöldvökunni var slitið
var 'hugur í fólki að slá nú upp
balli á staðnum, og hljómaði brátt
harmónikkutónlist um mótsstað-
inn og nokkrir stigu dans. En
iþví miður komst aldrei fjðr í
dansleik þennan og lognaðist hann
því brátt útaf. Hins vegar hófst
söngur mikill í ilmandi heyi, sem
misheppnazt hafði að binda í
bagga á kvöldvökunni, og var þar
á vellinum. Var leikið undir á
gítar og mörg góð lög fiutt.
„Hún er sko gift"
Um miðnættið var ölvun orðin
mi'kil og mátti þá sjá margan
hestamanninn hallast nokkuð á
Hver sigrar?
Ragnheiður Sigurgrímsdóttir sýni r listir sínar.

Eins og venja er á hestamanna-
mótum og öðrum útisamkomum
var Bakkus gamli þarna í há-
vegum hafður, og mátti
sjá unga sem aldna ráfa
um svæðið, og vart vita hvert
halda skyldi. Voru margir þegar
all illa á sig komnir, votir mjög
eftir rigningarskúrina og óhrein
ir, enda hafði for mikil myndazt
á þeim leiðum sem mest voru
farnar á staðnum. Aðspurð kvaðst
þó lögreglan lítið hafa haft að
gera enn sem komið væri við að
fjarlægja ölvað fólk eða aðstoða
það á annan hátt. — Hvernig sem
það verður í kvöld eða nótt, bætti
lögregluþjónn við.
Þegar kappreiðum laugardags-
ins var lokið, var hugur í mörg-
um að „Skella sér“ nú á ball og
voru iþá einkum höfð í huga
Minni-Borg eða Aratunga. En aðr
ir kusu heldur að vera eftir og
njóta kvöldvfjkunnar er stóð til
boða þar í Skógarhólum.
Líf og fjör á hesfamannamóti
Það leit vel út með veður á
laugardagskvöldið, hlýtt var og
þótt himininn væri skýjaður, var
ekki útlit fyrir að rigndi á næst-
unni, enda varð sú raunin á, því
að regnderba kom ekki fyrr en
eftir hádegi daginn eftir.
Fólkið var þvf í góðu skapi er
kvöldvakan hófst um níuleytið, og
var nú Bakkus dýrkaður af mikl-
um innileik, og var hraustlega
tekið undir söng sikemmtikraft-
anna á kvöldvökunni, og vel
klappað fyrir skáldaköppum að
norðan, er þeir fluttu hnitmiðað-
ar ferskeytlur um ýmsa þætti
í þjóðlifi okkar íslendinga, eins
og t. d. þá þekktu viðreisn, offjölg
un okkar íslendinga (?) og það
langlífa þrætuepli menningarvita
landsins sem leikmanna, sem sé
svoneíndan atómkveðskap. Því
miður tókst okkur ekki að fá
Keppt í baggabindingu á kvöldvökunni á laugardagskvöldið.
hesti sínum, en aðrir gengu um
í reiðstigvélunum og sungu með
pela sína á lofti, hópuðust saman,
létu pela ganga á milli sin og
héldu áfi-Ecn að syngja. Var sann-
arlega komin gleðistemmning á
hestamannamótinu og lögreglan
hafði lítið að gera, því að slags-
mál eða aðrar afleiðingar ölvunar
innar voru lítt áberandi. Um
tvö leytið um nóttina virtist þó
ró vera að færast yfir staðinn,
því að margir voru þreyttir orðn-
ir á söng og öðrum gleðskap, og
því gengnir til náða. Talsvert líf
færðist aftur yfir mótsstaðinn
Astin blómstrar í heyinu . . . .
þegar fólk kom affcur af dans-
leikjum frá Aratungu og Minni-
Borg, og var sungið og önnur
gleði höfð í frammi alla nóttina.
Ekki vildu allir sætta sig við
að teknar væru af þeim myndir.
Einn stæðilegur maður hrópaði
upp yfir sig, er blaðaljósmyndari
fcók af honum mynd: — Þú mátt
ekki birta þessa, hún er sko gift,
og benti á vinkonu, er hann var
með við hlið sér.
í sól og regni á sunnudegi
Á sunnudagsmorguninn skein
sólin glatt ,en eftir hádegið dró
ský fyrir sólu og kom hellirigning.
Félagar úr hestamannafélögunum
létu það ekki á sig fá, klæddust
litríkum skikkjum og öðrum
einkennisklæðnaði og fjölmenntu á
hestum sínum á skeiðvellinum, og
riðu um hann í hópum þar til
helgistundin hófst með ræðu Áma
Pálssonar, prests frá Söðulsholt.i
á Snæfellsnesi, en síðan lék
lúðrasveit þeirra Selfyssinga nokk
ur velvalin lög um leið og hóp-
reið hestamannanna hélt áfram á
skeiðvellinum. 1
Hann rigndi enn sem hellt
væri úr föfcu, þegar Ragnheiður
hestakona Sigurgrímsdóttir og
nokkrir nemendur hennar sýndu
snilld sína á hestum, og horfðu
þeir gestir, sem ekki höfðu leitað
sér skjóls undan rigningunni í
tjöldin sín, hugfangnir á. Því
næst var sýnt úrval gæðinga í
Aog B flokki, með góðri en held
ur langdreginni útlistun dóm-
stjórnar ,og verðlaun afhent (en
úrslitin geta lesendur séð f frétt
á öðrum stað í blaðinu). Því næst
hófst seinni sprettur skeiðsins og
er því var lokið, gengum við til
heúamanna og ræddum lítillega
við þá.
SundriSu Skeiðará
Þorkell Steinar Ellertsson, skóla
stjóri á Eiðum. var nýstiginn af
baki Þyt únum begar við náðu'm
tali af honum
— Það er gaman ’að taka báfct
í slíku móti Við Austfirðinvor
reynum að iska bátt í bes=-’ =
og aðrir. þótt langt sé að fara.
sagði hann.
Pétur Jónsson frá Egilsstöðum,
!6 ára, var aldeilis ekki af baki
ottinn. Hann kom ríðandi að
Framhald á bls. 14.