Tíminn - 16.10.1970, Blaðsíða 5

rÖSJCUDAGUR 16. oktdber 1970
TIMINN
5
DENNl
DÆMALAU5I
— Ég ætla að sjá um töiiniua
hans Jóa. Fólkið lians veit nefni
lega ekki hvað tannfé er.
1 \
MEÐ MORGUN
KAFFINU
— TTnglíngawiir bunna ekfei
lengur mannasiði, sbundi frú
Jeneen. — Þeim dettnr ekki í
bng sð standa upp fyrir konu í
strætisvagni, nema hún sé að
mktnsta kostd áttræð og eigi
ton á haran.
Bandarískur blaðakóngur fór
í Ewópuferð í tilefni af stú-
dentsprófi sonarins og hafði
auðvitað soninn með. Þegar
þeir voru í Kaupmannahöfn
bað hann soninn að skreppa
út og kaupa blað. Strákur fór.
en þegar hann var ekki kom-
inn aftrar á hótelið eftir kiukku
tíina, fór gamili maðurinn að
nndrast um hann. Loks kom
. þó stráfcur og sagði: — Poli-
tiken og Berlingske Tidende
eru ekki til sölu, en mér tókst
að ná í nokkur hlutabréf í
— Hann gæti að minnsta kostf
kynnt okknr.
Franskir gangsterar hafa
fundið upp nýja aðferð til að
verða sér úti um vopn, og sú
aðferð er einfaldlega fólgin í
þvi að ræna söfn.
Nýlega var brotizt inn í tvö
söfn sömu nóttina, annað í
Cherbourg og hitt í Saint-
Mere-Eglise. Bæði söfnin höfðu
meðal annars að geyma ýmsar
gerðir vopna frá því í síðari
heiimsstyrjöldinni.
í Oherbourg létu þjófarnir
sig ekki muna uni að aka
tveggja tonna vörubíl að and-
dyri safnsins og fylla hann sið-
an af vopnutn/ Það var ekki
neitt smáræði, sem þeim tókst
að komast á brott með sér:
Bandarískar og þýzkar vélbyss
ur, sjálfvirkir riflar, skamm-
byssur, handsprengjur og ýmis
legt fleira.
í Saint-Mere-Eglise varð af-
raksturinn ekki jafnmikill, því
að allt útlit virðist fyrir að eitt
hvað hafi hrætt þjófana og
þeir haldið á brott í skyadi.
Öll þessi vopn átti að heita
að hefðu verið gerð óvirk, en
safnvörðunum kom saman um
að hergagnasérfræðingur yrði
ekki í neinum yandræðum með
að koma þeim í.gagnið á nýjan
leik. I
annan íburð, sem sjálfsagður
þykir hjá fina fólkinu. Jackie
Oa Lee tóku honum vel, og
gáfu honurn uppskrift að
„æskufegurð á fimmtugsaldri“,
eins og þær orðuðu það.
Og við látum uppskriftina
fljóta með, því að hver hefur
ekki áhuga á að vita, hvernig
á að halda sér ungiegum eins
lengi og kostur er? Þessar
myndarlegu systur halda lín-
unum með því að ástunda yoga
milli veizlanna, og láta vart
annað í sig en græmnetissallat,
fittilítinn ost og hvítvín. Verra
gat það verið.
Villa Medicis er lítil höll I
Róm, byggð árið 1540. Á
seytjándu öld var hún lagfærð
og fegruð af Alexander de
Medicis, sem bjó þar, unz hanu
varð Leo páfi XI.
Á stjórnarárum Napóleons I.
tóku Frakkar Villa Medicis í
sínar hendur og hafa haldið
henni æ síðan. Þeir komu þar á
fót akademíu fyrir unga,
franska listamenn — málara,
myndhöggvara, arkitekta og
hljómlistarmenn. Á hverjn ári
velur sérstök nefnd tuttugu og
fimm unga Frakka úr hópi þús
unda til að dveljast þarna, og
er það talinn mikill heiður
hverjum þeim, sem hlýtur.
Nú hefur verið ákveðið að
ungt fólk, sem leggur stund á
kvikmyndagerð, listasögu og
leijÖiúsfræði, fái einnig tæki-
færi til að dveljast í Villa
Medicis urn 1 árs skeið og sinna
hugðarefnum sínum. Þessari
ákvörðun hefur mjög verið
fagnað meðal ungs listafólks í
Frakklandi, og samtök ungra
listamanna um gjörvallt landið
hafa látið í ljós þakklæti sitt
til stjórnarvalda ásamt ósk um
að sem allra flestir fái í fram-
tíðinni að njóta slíkrar dvalar.
En það geta fleiri verið fin-
ir í tauinu ea hún Jackie. Lít-
ið bara á fallegu ábreiðuna
hennar Dozey skjaldböku, sem
er í nýjasta hippa-stíl.
Mary litlá, níu ára, sem er
bezta vinkona Dozy, saumaði
þetta fínerí handa henni, svo
að henni yrði ekki kalt, þegar
vetur geagi í garð. Hún veit
nefnilega sem er, að Dozy
finnst fátt skecnmtilegra ea að
spóka sig í gluggakistunni, og
þar getur stundum gjólað
hressilega. Auk þess er Dozy
ótrúlega pjöttuð, af skjaldböku
að vera, og hefur gaman af að
láta fólk dást að sér.
.... og svo takið þér fjórar
teskeiðar af þessu meðali í
dag.
— En ég get það ekki.
— Mikið er gott, að við skuhim — Nú, hvers vegna ekki?
geta notað sömu gínuna. — Ég á ekki nema þrjár.
Það væri synd að segja, að
hún Jaokie Onassis fylgdi ekki
tázkunni. Þarna er hún á rölti
með systur sinni, Lee Radzi-
will, klædd midipilsi og með
þannig hárgreiðslu, að hún
minnir helzt á spánska senjór-
ítu.
Þær systurnar hafa undanfar
ið slappað af saman á eyjunai
Capri. Þar ráfcust þær á fram-
hleypinn blaðamann, sem
spurði þær blátt áfram,
hvernig í ósköpunum þær færu
að því að faalda sér alltaf jafn
unglegum og grönnum, þrátt
fyrir stöðugar skemmtanir og
Jorgen, sex ára var vanur að
veæa samferða jafnöildnn sinni,
Sfetfcu heim úr skólanUTn. en
ernn daginn, sagði hún, að nú
vfldi hún ekiki labba móð hon-
nm. Jiörgen tór þá ernn af stað
og bugsaði um faetfca vandamál,
en svo tauitaði hann með sjálf-
nm sér/ — Nei, ég læri aldaæi
a@ skjlja þetta fcvenfólk, efcfci
þó ég Bfi þangað tit ég verð
tíu .ára.
Læfcairinn var að
heilbrigðisvottorð og
sjúkíinginn: '
— Hafið þér notokurn tíma
verið talinn geiðveikur, and-
lega vanheill eða á nokkura
hðtt óáreiðanlegur i kollinum,
af nokkrum? Bömin yðar era