Tíminn - 27.10.1970, Blaðsíða 5

ÞRH>JUDAGUR 27. október im
TÍMINN
s\V ”

ISPEGLI 'fflIIlMÍ
DENNI
DÆMALAUSI
Ég er að grafa eftir ormum.
En ég veit ekki eftir hverju
hann er að grafa.
Bretar mega sannarlega vera
stoltir af þessari ungu blóma-
rós, sem hyggst auka hróður
lands síns sem leikkona í út-
landinu.
Janet Pearce er ekki nema
átján ára, og þó hefur hún get
ið sér frægðarorð sem ein af
eftirsóttustu fyrirsætum í Róma
borg. — En hugurinn stefnir
hæiTa. Hún er nefnilega sann-
færð um að hún sé gott efni í
leikkonu.
Og hún hefur aldeilis ekki
setið auðuim höndum, því að
hún er þegar búin að sannfæra
að minnsta kosti tvo ítalska
leikstjóra um að hún geti leik-
ið. — Ég er tilbúin að verta
viðtöku því sem lífið hefur upp
á a@ bjóða, segir hún, en ég er
ekki sá kjáni að vita ekki,
ekkert kemur fyrirhafnarlaust
upp í hendurnar á manni. Og
þess vegna er ég búin að koana
ár minni svo vei fyrir borð, að
mér hafa verið boðin hlutverk,
sem ég bið bara eftir að spreyta
mig á.
Það er víst óhætt að segja,
að hún Janet litla Iíti raun-
sæjum augum á lífið, þótt ekki
íþyngi árin henni.
Franska leikkonan Danielle
Darrieux upplýsti það nýlega í
blaðaviðtali, að fyrir þrettán
ánim hefði húp fagtt. manni sm-
um, Georges Mitsinkides, son,
sem skírður var Mathieu.
Drengurinn fæddist á fæðing
arheimili í París, og atburðinum
var haldið vandlega leyndum.
Barnið var þegar í stað flutt á
sveitasetur foreldraana, og til-
þess að enginn kæmist að þessu
leyndarmáli, keyptu þau landið
allt í kring.
Þarna hefur drengurinn svo
vaxið upp í umsjá barnfó'tru,
en auk þeirra hafa verið á bæn-
um einkakennari, kokkur, stofu
stúlka og garðyrkjumaður. For-
eldrarnir heimsóttu hann auð-
vitað flestar helgar, en ein-
manalegt hlýtur þó að hafa ver-
ið hjá honum oft á tíðum.
— Ástæðan var einfaldlega
sú, að ég vildi að barnið mitt
lifði eðlilegu lífi eins og flest
önnur börn, en e-kki sem dek-
urbarn frægra foreldra, sagði
Danielle.
En manni vedður nú á að ef-
ast um að drengurinn hafi haft
betra af því að búa í einangrun
allan þennan tíma innan um
eintómt fullorðið fólk, og fá
ekki að sjá sína eigin foreldra
nema með höppum og glöppum.
,\i«
Nú hefur Anna Bretaprins-
essa, sem alkunn er fyrir á-
kveðnar skoðanir og mikinn
viljastyrk, farið fram á launa-
hækkun. Hún fær nú sem s,ar
ar hálfri annarri milljón ísl. kr.
í árslaun, en það finnst henni
i hæsta máta ósanngjarnt, þar
eð Margrét móðursystir hennar
fær helmingi meira. En sem
kunnugt er hefur Anna tekið á
sig flestar opinberar skyldur
Margrétar.
— Láttu frænku hafa dálítið
minna og • mig dálítið meira,
mamma, þá skiptist þetta rétt-
látlega, er haft eftir henni.
feit né ljót, en hennar tilgangur
var heldur ekki að verða ung-
legri og fallegri. Hún var ein
faldlega að' gera örvæntingar-
fullar tilraunir til að endur-
heimta sitt gamla góða andlit,
en það skaddaðist verulpga,
þegar hún lenti í bifreiðaslysi
snemma á þessu ári. — Fyrir
stuttu lét hún sjá sig opiuber-
lega í fyrsta sinn eftir slysið,
og þótt aðdáendur hennar keppt
ust við að segja henni a@ hún
sé alveg jafnfalleg og hún var
áður, er hún ákveðin í að láta
gera á sér þriðju aðgerðina áð
ur en langt um lfður, til þess
að vera alveg viss.
MEÐ MORGUN
KAFFINU
— Jæja, svo þú ert búinn að
finna stúlku, sem líkist mömmu
þinni. Ekki geturðu kennt mér
um það!
Svokölluð andlitslyfting virð
ist mjög vinsæl þessa dagana.
Við höfum minnzt í þessum dálk
um á nokkrar frægar persónur,
sem gengizt hafa undir slíka
aðgerð, og öllum var það sarn-
eiginlegt. að tilgangurinn var
eingöngu a@ verða unglegri og
fallegri.
Slúlkan á meðfylgjandi mynd
heitir Sylvie Vartan og er ein
af vinsælustu söngkonum
Frakka um þessar mundir. Húei
hefur látið gera tvær aðgerðír
á andliti sínu á þessu ári. Mörg-
um finnst það eflaust undarlegt,
þar sem hún er hvorki gömul,
Hansen og Jensen spjölluðu
saman i matarhlénu.
— Þú ættir að fara á kvöld-
skóla, þar lærir maður heilmik-
ið.
— Nei, það er ekkert fyrir
mig.
— Til dæmis Vasco da Gama.
Veiztu hver það var?
— Nei, er þa@ ekki tóbak?
— Nei, það var sá, sem fyrst
ur sigldi til Indlands. — Eða
Humboldt?
— Er það ekki bílaframleið-
andi?
— Nei, það var vísindamaður.
— Jæja, en veiztu hver Krist-
offersen er?
— Nei.
— Það veit ég aftur á móti.
Hann er sá, sem heimsækir kon-
una þína, meðan þú ert í kvöld-
skólanum.
— Mamma, má ég sjá sól-
myrkvann?
— Já, lambið mitt, en pass-
aðo, að fara ekki of nærri.
— Ert það þú, sem hefur gerzt
svo djarfur, að taka veskið þitt
með þér í vinnuna?
— Þessi mynd er af lang-
ömmu minni. Hún dó af bams-
förum.
— En heimskulegt af lang-
ömmu, að vera að eiga börn.
■Y'/7

— Þetta er síðasta blaðran og
ef þér gleypið hana líka, tök-
nm við þig með á stöðina-
Karlsen stýrimaður lá á
hnjánum fyrir framan þá heitt-
eiskuiða og bað hennar.
— Ég veit vel, bætti hann
við, að ég er ekki eins myndar-
legur og margir aðrir.
— Það gerir ekkert til. Þú
ert hvort sem er á sjónum niest
af.
I
•4
/
/