Tíminn - 04.11.1970, Blaðsíða 1

• —m r'U ~ FRYSTIKISTUB »'
* HftYSTISKÁPAR *
^ H|fc; % I
# ,T3MmB££itm»im»éif rt 't- A/ -* >
' ' *
Hafnargerðin í Straumsvík fyrir alþjóðlegan gerðardóm:
Tilboð verktaka var 227 milljdnir
- nú krefjast þeir 600 milljóna
KJ—Reykjavík, þriðjudag.
Á föstudaginn mun þýzka verk
takafyrirtækið Hochtief endanlega
skila Straumsvíkurhöfn, en eitt
ár verður þá síðan Hafnarfjarðar
bær tók að sér rekstur hafnarinn
ar. Upphaflegt tilboð í gerð hafn
armannvirkja í Straumsvík hljóð
aði upp á 227 milljónir króna, en
Hochtief hefur fengið greiddar
300 milljónir króna og hafa gert
kröfu um 300 milljónir í viðbót.
Skotið til gerðardóms
í París
Ullarvörur
til Sovét
fyrir 72.4
milljónir
- sjá frétt á bls. 3
Gunnar H. Ágústsson hafnarstj.
í Hafnarfirði sagði, aðspurður í
viðtali við Tímann í dag, að ákveð
ið hefði verið að skjóta kröfu
Hochtief manna um aðrar þrjú
hundruð milljónir, til alþjóða
gerðardóms í París, sem f jallar um
mál sem þessi, ef ágreiningur
verður um uppgjör á verklegum
framkvæmdum sem boðnar eru út
á alþjóðiegum markaði. Gerðar
dóminn í máli Hochtief og Hafn
arfjarðar vegna Straumsvíkurhafn
ar niunu þrír menn skipa, einn
tilnefndur af verktökunum, einn
tilnefndur af háTfu íslenzkra að-
ila og oddamaður, sem tilnefndur
verður af stofnun þeirri í París,
sem hefur með mál sem þessi
að gera. Menn þeir sem skipa
gerðardóm sem þennan, veirða að
vera reyndir á sviði lögfræðinn-
ar, og geta gefið sér tíma til að
sinna slíkum málum, því þau eni
mjög yfigripsmikil. Hefur Tíminn
fregnað að leitað hafi verið m,
a. ti>l dcr. Gunnars Thoroddsen
fyrrverandi hæstaréttardómara
og ambassadors, um að vera full
trúi íslands í þessum gerðardómi.
en ekki mun dr. Gunnar hafa tek
ið fullnaðarákvörðun um nvort
hann sér sér fært að taka sæti í
gerðardómnum.
Nýi vegurinn og brúin yfir Elliðaárnar eru glæsileg mannvirki í samanburði við gömlu brýrnar og veginn, að ekki sé nú talað um Ártúnsbrekkuna.
Ökumenn þurfa að átta sig á hvernig þeir geta sem bezt notfært sér þessi miklu mannvirki, t. d. hvernig heppilegast sé að komast af Suðurlands-
braut og yfir á Miklubraut, en um marga möguleika er að velja. Myndin er tekin ofan frá jarðhúsunum sunnan við Vesturlandsveginn, en frétt um
vegamannvfrkin er á bls. 16. (Timamynd Gunnar)
Þingsályktunartillaga framsóknarmanna á Alþingi:
Aukin samvinna við þjóðir sem
vilja stækka fískveiðilögsöguna
EB—Reykjavík, þriðjudag.
Jón Skaftason og sjö aðrir þing
nienn Framsóknarflokksins hafa
lagt fram á Alþingi þingsályktunar
tillögu þess efnis, að Alþingi
skori á ríkisstjórnina að auka sam
vinnu og samstarf ísiendinga á
alþjóðavettvangi við þær þjóðir,
er berjast fyrir sem stærstri fisk
veiðilandhelgi, og hraða með því
þróun þjóðaréttar j þá stefnu,
að viðurkenndur verði réttur
strandnkja, sem mikið eiga undir
fiskveiðum í þjóðarbúskap sínum,
til lögsögu á öllu hafsvæði land-
grunnsins.
Segir j greinargerð með frum
varpinu, að mikið hafi verið rætt
og ritað að undanförnu um hætt-
una á eyðingu mikilvægra
fiskstofna í höfunum af völdum
ofveiði, mengunar og af fleiri
ástæðum. Er nú svo komið, að
þeir, sem bezt þekkja til, vita og
viðurkenna að hætta þessi er nú
raunveruleg og mun valda stór-
tjóni ölljU mannkyni, vrði ekkert
að gert. Hafið með auðæfum sín-
um er matarbúr milljóna manna
hvarvetna um heim. Allar þjóðir
eiga mikið undir því, að auðævi
þess verði ekki eyðilögð vegna
græðgi og stundarhagsmuna, en
engar þó meira en við íslending-
ar, sem byggjum íTest hjá okkur
á sjávarafla.
Alþjóðleg samvinna um ráðstaf
anir til þess að bægja þessari
hættu frá hefur gengið treglega,
og þær alþjóðlegar stofnanir, sem
vinna að framgangi reglna um
skynsamlega nýtingu fiskstofna
sjávarins, virðast í starfi sínu
máltlitlar vegna hagsmuna-
árekstra þjóðanna og einstakra
hagsmunahópa, sem hindra skyn
samlegar reglur og réttlátar í
garð strandríkja í þessum efnum.
Fari svo fram miklu lengur,
verða þjóðir, sem byggja lífsaf-
komu sína á sjávarafla, eins og
íslendingar, að grípa til þess eina
ráðs, sem þær hafa til þess að
koma í veg fyrir eyðingu miðanna
og það er að færa út fiskveiðilög
sögu sína innan skynsamlegra og
réttlátra marka.
Lögin um vísindalega verndun
fiskimiða landgrunnsins frá 5.
apríl 1948 marka stefnu þá, er
íslendingar vilja fylgja um víð-
áttu fiskveiðilögsögunnar Með
þeim telja þeir raunhæft og sann-
gjarnt að miða fiskveiðitakmörk
in við yztu mörk landgrunnsins.
Á grundvelli þessara laga og á
rúmum áratug frá setningu þeirra
hafa íslendingar fært fiskveiði-
landhelgina út í 12 s.iómílur frá
grunnlínum talið, sem dregnar eru
þvert fyrir flóa og firði og yztu
nes og sker. Er það mikill árang
ur, ef haft er í huga, að við setn
ingu landgrunnslaganna 1948 var
í gildi samningur Breta og Dana
um 3 mílna fiskveiðilandhel'gi
hér við land, sem talin var frá
lágfjöru á ströndum, en í flóum
og fjörðum frá 10 mílna breidd
Framhald á bls. 14.
Upphaflega tilboðið
var 227 milljónir
Bygging Straumsvíkurhafnair var
boðin út á alþjóðlegum markaði,
og voru á sítnuim tíma undirritað-
ir saniningar við þýzka verktaka
fyrirtækið Hochtief og íslenzka
verktakafyriirtækið Véltækni h.f.
að taka verkið að sér. Hafnargerð
in var ekki komin langt á veg,
þegar Véltækni h. f. og Hochtief
hættu samvinnu og sá því Hochtief
að mestu leyti um framkvæmd
verksins. Hochtief er eitt af stærri
verktakafyrirtækjum heims, að
því sagt er, og t. d. vinna nú
einhverjir sömu menn og voru
hér á vegum fyrirtækisins vi®
byggingu brúarinnar yfir Bospor-
ussund.
Tilboðið hljóðaði upp á 227
milljónir króna, en á framkvæmda
tímabilinu urðu 2 gengisfellingar,
og miklar verðhækkanir, svo bú-
ast má við að tilkostnaður verk
takans hafi verið nokkru meiri,
anda sagði Gunnar H. Ágústsson
hafnarstjó(ri í Hafnarfirði, að bú-
ið væri að greiða verktakanum
Framhald á bls. 14.
h