Tíminn - 20.05.1971, Blaðsíða 5

HBMMtafflm 20. maí 1971
TIMINN
MEÐ WIORGUN
KAFFINU
Kom hringdi tQ dýralæknis
og var í nrikta uppnámi: — Ó,
teaknir. Hwað á ég að gera?
lítíbn mfn át bsndhnykil og
nó er ég svo hrædd um, a'ð
Mttugmiir fæðist í peysum.
Basa fiöft, eígiff þér ekki mat
acBBa handa hugrnðum
k, það er emmitt það sem
á. Hann kemur á hverri
og þér ættuð að koma
SfeœcQnr var f verzlunarferð
og fiafðí ábyggjar vegna þess
að hana átti von á fjölgun
heima.
loksins kom skeytL
— Tvíburar fæddir, meira
á morgnn.
7
— Mér heyrðist þú segja, að
myndin hefði endað veL
Ég held að það hafi verið
sami maðurinn, sem fann upp
_„ spíuatið og sc sem fann upp
DÆMALAUSI gulrmtur.
DENNI
— Ég hef ekkerl á móti því,
að þú lesir yfír öxlina á mér, en
þarftn að lcsa upphátt?
— Hugsaðir þú ekki nm
þinn gamla heiðarlega föður
þegar þú brauzt inn og stalst
frakkanum?
— Jú, en frakkinn var of
lítill fyrir hann.
— Fyrirgefið herra dómari
Takið þér á móti diykkjupen-
ingum? spurði þjónninn, sem
hafði verið dæmdur til að
greiða skaðabætur. 1
— Hvernig vogið þér yður
að álíta að rétturinn láti sig
henda slflc afglöp. Auðvitað
gerum við ekkert slíkt.
— Það er leiðinlegt. Ég hefi
nefnilega ekkert annað.
Nú á tímum er kvenfólkið
farið að taka að sér flest „karl-
mannsverk“, svo sem leiguakst-
ur, flug, löggæzlu, blaðaljós-
myndun o.s.frv. Bráðum hræð-
ist ung stúlka ekkert meir cn
stafla af óhrcinum diskum.
ISPEGLI TíllMA
Fólk streymir til Spánar til
þess að njóta þar sólar og hvíld-
ar i leyfum sínum, en nú er svo
komið, að Spánverjar hafa ekki
lengur eins mikinn áhuga og
þeir höfðu á öllum þessum
ferðamönnum. Þeim finnst þeir
margir hverjir heldur félitlir,
og félítlir ferðamenn eru ekki
mikils virði fyrir nokkurt land.
Þetta hefur gengið svo langt,
að spænska flugmálaráðuneytið
hefur tilkynnt breskum stjórn-
völdum, að Spánverjar hafi ekki
lengur áhuga á enskum ferða-
mönnum, sem koma til skammr-
ar viðdvalar í leiguvélum.
Þessi tilkynning kom eins og
reiðarslag yfir 450 þúsund
breska ferðamenn, sem þegar
hafa látið skrá sig í slíkar ferðir
á næstunni. Spánverjar segja, að
flestir (þeir ferðamenn, sem
koma til landsins í fjögurra til
fimm daga ferðir t.d. til Mall-
orca hafi ekki nóg af vasapen-
ingum meðferðis.
Englendingarnir, sem til
Spánar fara, greiða ca. 3600
krónur fyrir fjögra, fimm daga
ferð, allt innifalið. Þessar ferð-
ir draga ekki aðra að sér en þá,
sem ekki hafa ráð á að eyða
peningum, og Spánverjar eru
ekkert hrifnir af fátæklingum.
Þess vegna hafa Spánverjar af-
þakkað fleiri fátæklingaferðir
til Spánar. Brezkar ferðaskrif-
stofur hafa sent mótmæli til
Spánar, en árangurslaust. Nú
hafa menn því farið að velta fyr
ir sér, hvort ekki sé hægt að
skipuleggja ódýrar ferðir til
einhvers annars lands, t.d.
Grikklands. Dönsku blöðin segja
frá þessari afstöðu Spánverja til
brezku ferðamannanna, en segja
um leiö, að engar fréttir hafi
borizt um óánægju Spánverj-
anna með danska ferðamenn.
Ekki er heldur trúlegt, að þeim
falli ekki íslenzku ferðamenn-
irnir, því að þeir eyða trúlega
nægilega miklu þarna suðurfrá
í fríunum sínum.
— ★ — ★ —
CTtriEit.’-
Nokkrum sinnum hefur verið
frá því skýrt, að hvítir menn
hafi látið lita sig svarta um
skamman tíma til þess að kom-
ast að raun um. hvernig litið
er á svertingja Aðallega hefur
slíkt átt sér stí,ð í Bandaríkjun-
um, þar sem kvnþáttavandamál-
Tony Curtis heitir maður,
sem fæddist í fátækrahverfi í
Brooklyn í New York. Hann hef
ur gert bandaríska drauminn og
fátæka drenginn, sem varð rík-
ur, að veruleika. Hann þarf
ekki að hafa fjármálaáhyggjur,
og hann hefur heldur ekki á-
hyggjur af nokkru öðru. Hann
segist hafa stritað fyrir því,
sem hann hefur eignazt, og hafi
síður en svo í hyggju, að gefa
nokkuð af því. Hvers vegna ætti
ég að gera það, segir Tony Curt-
is, sem flestir munu trúlega
þekkja af hvíta tjaldinu.
— Hver sá sem vill vinna sér
inn milljón og tekst það ekki,
er hreint út sagt ekki nægilega
snjall. Aðeins þeir snjöllu verða
rfldr. Curtis er nú 45 ára gam-
all og í bankabókunum hans má
— ★ — ★ —
ið er mikið. Nú hefur verið gerð
kvikmynd, sem heitir „Ég varð
svartur á einni nóttu.“ Hún seg-
ir frá bandarískum trygginga-
manni, sem verður svartur á
einni nóttu, og því, hvernig ná-
grannar hans og samstai*fsmenn
bregðast við. Bandaríski negr-
inn, og gamanleikarinn, Codfrey
Cambridge, fer með aðalhlut-
verkið í myndinni. í fyrri hluta
hennar, er hann eins og fyrr
getur, hvítur, og það tók hvorki
meira né minna en tvo tíma
dag hvern, að sminka hann,
enda var verkið vel unnið, eins
sjá upphæðir, sem skipta mill-
jónum og aftur milljónum.
Hann á enskan hcrragarð, sem
er metin á einar 15 milljónir
ísl. króna, og svo á hann unga
fallega konu, sem er aðeins 25
ára gömul. Curtis átti erfitt í
uppvextinum, eins og flest böm,
sem alast upp í fátækrahverf-
um. En ríkidæmið hefur ekki
gert hann mildari, þvert á móti
hann treystir engum, og er held-
ur kuldalegur í framkomú.
— Enginn hjálpaði mér til þess
að komast áfram í heiminum.
Hann trúir ekki á þá hippaheim-
speki, a'ð peningar séu ónauðsyn
legir, og fólk ætti að vera án
þcirra. — Við lifum á tuttug-
ustu öldinni, og það eru pening-
arnir, sem skipta máli.
— ★ — ★ —
og sjá má á myndinni hér með.
Á hinni myndinni sjáið þið
hann, eftir að hann er orðinn
svartur. Þar situr hann við
morgunvei'ðarborðið meo fjöl-
skyldu sinni. Konu hans leikur
Estelle Parson, sem kom fyrst
fram á sjónarsviðið í myndinni
Bonnie og Clyde, en þá fór liún
með aukahlutverk, en gerði það
svo vel, að liún hlaut Óskarsverð
laun fyrir vikið. Myndin, Ég
varð svartur á einni nóttu hefur
fengið góðar viðtökur bíógesta,
og er sögð einstaklega skemmti-
leg.
i