Fréttablaðið - 02.08.2003, Side 12

Fréttablaðið - 02.08.2003, Side 12
12 2. ágúst 2003 LAUGARDAGUR • Baðinnréttingar • Eldhúsinnréttingar • Fataskápar Borgartúni 29 • sími: 562 5005 • www.herognu-innrettingar.is Stu ttu r a fgr eið slu tím i ! Hákarla-Jörundur, langa-langa-langa-langafi minn úr Hrísey, holdgerðist í mér. Jújú, það er rétt. Við höfum verið hér að veiða sverðfisk, túnfisk og hákarl,“ seg- ir Björn Jörundur Friðbjörnsson sem flestir Íslendingar þekkja sem tónlistarmann og leikara. Fyrir um ári söðlaði hann ræki- lega um, settist að í Brasilíu og fæst þar við eitt og annað, bæði í tengslum við útgerð og útflutning. Ýmis sóknarfæri í Brasilíu UM ISLANDÊS EM TER- RITÓRIO CAETÉ. Björn: „Maceió tem me impressionado muito. Nunca conheci pessoas tão hospitaleiras e prestativas quanto os alagoanos“ Þeir Íslendingar sem fylgjast með brasilísku pressunni, og eru þeir nú kannski ekki margir, gátu lesið þessi orð meðal annarra í stærsta dagblaði Maceio, Gazeta de Alagoas, á dögunum. Auk þess fylgdi mynd af Birni Jörundi, brosleitum og kátum. Það var því ekki úr vegi að hafa samband við Björn Jörund og segja af högum hans á Íslandi en Maceio, þar sem Björn Jörundur er búsettur, er höfðuðborg Alagoas eins 27 fylkja í Brasilíu og telur um þrjár millj- ónir íbúa. „Já, þú hefur séð hvað ég er feitur og sællegur á myndinni. Þetta er nú þannig að vin minn, sem er í blaðamannanámi, vantaði efni í grein til birtingar sem hluta af sínu námi. Hann ákvað að not- ast við mig sem hann heldur að sé heimsfrægur í útlöndum. Þetta fór á forsíðu helgarblaðsins hér. Risagrein um ekki neitt.“ Það var í september í fyrra sem Björn Jörundur og félagi hans Siggeir Pétursson lögðu land undir fót án þess að hafa hátt um það. Siggeir var bassaleikari í hljómsveitinni Vinir vors og blóma. Björn fíflast með það að þeir bassarnir séu suður í Brasilíu og vitnar óbeint í söguna af Bakkabræðrum sem vorum með botninn suður í Borgarfirði. „Siggeir er í bátabransanum og okkur stóðu veiðileyfi hér til boða. Við létum slag standa og keyptum okkur inn í fyrirtæki hér. Síðan hófum við tilraunaútgerð með brasilíska áhöfn og íslenskan skipstjóra. Aðspurður um hagnað segir Björn: „Þú byrjar ekki á ein- hverju og kroppar svo ávextina af undir eins. Það þarf að gefa þessu tíma. Það tekur á að koma sér fyr- ir, koma sér upp samböndum og svo framvegis. Þetta er ólíkt um- hverfi en heima, hér ganga hlut- irnir hægt, þetta er risastórt land, margt fólk ... þetta er spurning um að sýna þolinmæði. Björn seg- ir þá félaga einnig vera að þreifa fyrir sér í öðrum atvinnugreinum en enn sé of snemmt að ræða þau mál. Of lengi til sýnis á Íslandi „Jájá, ég er fluttur út og ætla bara að búa hér í bili. Hér er gott að vera - þetta fer eitthvað svo vel með mann. Veðrið er alltaf voða- lega ljúft og gott. Og verðlagið - það er sem hugur manns. Íslend- ingar miða sig oft við verðið á bjórdósinni. Bjórinn hér kostar svona tuttugu og átta krónur þan- nig að þú sérð það. Og maður fer út að borða fyrir tvö til þrjú hundruð krónur á ágætum veit- ingastað. Við erum að vinna í því núna að koma á einhvers konar sólarlandaferðum fyrir Íslend- inga á þetta svæði þar sem við erum. Þetta er algjör Paradís til að fara í frí,“ segir Björn Jörund- ur. Hann hefur ekki komið til Ís- lands í níu til tíu mánuði. En hvað kom til? „Jahh, eitt og annað, býst ég við. Mér fannst lítið fyrir mig að hafa á Íslandi og varð leiður á að hanga. Ég var líka búinn að vera svo lengi til sýnis heima að mig langaði að breyta til.“ Björn Jörundur ákvað því að söðla alfarið um og svo rækilega sem raun ber vitni. Menn spyrja sig hvað valdi þessari ævintýra- mennsku? Björn svarar því til að þetta sé bara vilji til að takast á við eitt- hvað nýtt. Hrein ævintýra- mennska í raun, en mannkynið hefði staðnað fyrir löngu ef eng- inn hefði árætt að leggja land und- ir fót, þótt gott væri heima að sitja. „Við vorum svo heppnir að komast í sambönd hér sem ættu að gera okkur kleift að láta á þetta reyna. Enginn er samt óbarinn biskup svo það er enginn ástæða til að segja að allt hafi gengið af sjálfu sér. Maður verður að leggja hart að sér hér eins og annars staðar ef árangur á að nást.“ Björn talar um skort á tæki- færum á Íslandi. Það sé erfitt fyr- ir einstaklinga að hasla sér völl til dæmis í sjávarútvegi nema menn séu hreinlega fæddir inn í stórfyr- irtæki. Hann segist í sjálfu sér ekki hafa neinar forsendur til að tjá sig um atgervisflótta frá Ís- landi í tengslum við kvótakerfið, viti ekkert um það utan þess sem sjá má og lesa í fjölmiðlum. „Það er náttúrlega enginn sammála um þetta, en augljóslega á hreinu að enginn labbar inn í fiskveiðar á Ís- landi. Það er bara búið. Það er frekar að menn labbi út og kaupi sér erlend fótboltalið til að sporta sig. Þú þarft að hafa svakalegt startkapítal og leigja svo dýran kvóta að heilu byggðarlögin standa ekki einu sinni undir þessu rugli. Það kaupir sér enginn trillu í dag og fer á skak. Það er búið að stoppa það.“ Þarf enga kærustu Eins og áður sagði lætur Björn Jörundur vel af veru sinni í henni Brasilíu og segir hann heima- menn hafa tekið þeim félögum opnum örmum. „Hér eigum við marga góða vini og samstarfs- menn. Við höfum yfirleitt verið mjög heppnir með það.“ Brassarnir hafa hins vegar ekki grænan grun um hvar Ísland er og láta sér vel líka þegar Björn segist vera frá Suðurskautsland- inu. „Við erum aðeins þrír í Ís- lendingafélaginu - stjórnarfor- maður, formaður og ritari. Á 17. júní gengum við saman í bæinn. Það tók enginn eftir því að þarna fór skrúðganga en við vissum það.“ Dóttir hans Magdalena dvelur hjá honum nú um stundir meðan hún er í skólafríi. Björn segist hafa haft í of mörgu að snúast að undanförnu til að huga að tónlist- inni en það komi. „Þeir hérna eru verulega hrifnir af tónlist sem þeir kalla forro, sem er einhvers konar harmonikkusamba og við það er dansaður hraður vanga- dans.“ Og Björn Jörundur skýtur ekki loku fyrir að mæta í braslilísk-ís- lensku tríói með harmonikku og einhverja úggúleileimíní gítara til að spila forro fyrir Íslendinga. Þrátt fyrir það neitar hann að hljómsveitin Ný dönsk sé hætt þrátt fyrir breytta búsetu. „Það er algjör óþarfi að vera að hætta. Það er alltaf hægt að koma saman. Hljómar og Stormar eru til dæm- is enn að,“ hlær Björn og bætir við: „Annað hvort skýst ég til Ís- lands eða þá að þeir koma bara hingað til mín og við tökum upp efni.“ Aðspurður segist Björn heldur ekki hafa haft neitt svig- rúm til að koma sér upp kærustu þrátt fyrir gnægð af álitlegu kvenfólki. „Nei, ég hef ekkert ver- ið að standa í því að slá mér upp og er maður einsamall.“ Glottið heyrist næstum því í gegnum sím- ann. „En við erum með aldraða ráðskonu sem sér um heimilið þannig að ég þarf enga kærustu.“ Popparar í björgunarleið- angur „Ég held að það botni enginn neitt í manni að vera að fara svona langt. En þegar maður er búinn að vera í smá tíma og er far- inn að upplifa sig sem heima - þá finnst manni þetta ekkert svo langt. En auðvitað hefur þeim þótt þetta skrýtið og komið á óvart, þetta er óvenjulegt karríermúví. Ég er náttúrlega atvinnutónlistar- maður og leikari, þannig að þetta er kannski ekki alveg samkvæmt bókinni. Nú hef ég ekki talað við neina á Íslandi í átta mánuði utan mína nánustu. Samt hefur mér borist til eyrna að heiman að ég sé lagstur hér í eymd og volæði og þótti það frekar fyndið. Svona eru Íslendingar skrýtnir. Þeim finnst skrýtið að heyra ekkert frá manni. Einhverjar popphetjur vinir mínir ætluðu víst í björgun- arleiðangur og ná í mig.“ Og portúgalskan er að koma, smátt og smátt: „Ég hef aldrei talað latneskt tungumál þannig að þetta er nýtt fyrir mér. En þetta kemur í róleg- heitunum. Vissulega getur tekið á taugarnar að geta ekki gert sig fyllilega skiljanlegan en það batn- ar með hverjum deginum - eitt til tvö orð á dag gera 365 til 740 orð á ári, svo þetta mun ekki taka svo langan tíma. Þeir tala því miður enga ensku. Það er varla til. Brasilía er svo stór. Þetta er eins og heimsálfa. Fyrir þá hér er þetta bara Brasilía og restin er heimurinn allur, tiltölulega smár og frekar lélegur í fótbolta.“ jakob@frettabladid.is Eftir að hafa verið áberandi í menningar- og listalífi Íslendinga, sem leikari og forsöngvari hljómsveitarinnar Ný dönsk, hvarf Björn Jörundur skyndilega af sjónarsviðinu. Óljósar fregnir bárust af honum við að hasla sér völl sem útgerðarmaður í Brasilíu. Og mikið rétt - Björn Jörundur lítur orðið á Brasilíu í og með sem sitt heimaland. Bjössi í Brasilíu DÓTTIRIN Í HEIMSÓKN Dóttir Björns, Magdalena, dvelur hjá honum nú um stundir meðan hún er í skólafríi. BJÖRN JÖRUNDUR Í GÓÐU YFIRLÆTI Lætur vel að búsetu í Brasilíu, segir veðurfarið fara vel með sig og verðlagið eins og hugur manns: „Bjórinn hér kostar svona tuttugu og átta krónur þannig að þú sérð það. Og maður fer út að borða fyrir tvö til þrjú hundruð krónur á ágætum veitingastað.“ Björn viðurkennir þó að bátaútgerð í Brasílíu hafi verið óvenjulegt „karríermúv.“

x

Fréttablaðið

Direkte link

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Fréttablaðið
https://timarit.is/publication/108

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.