Fréttablaðið - 17.12.2003, Blaðsíða 48

SÍMANÚMER FRÉTTABLAÐSINS: 515 75 00, fax: 515 75 16 Ritstjórn: 515 75 05, fax: 515 75 06, ritstjorn@frettabladid.is
Auglýsinga- og markaðsdeild: 515 75 15 - fax 515 75 16, auglysingar@frettabladid.is Dreifing: 515 75 00, dreifing@frettabladid.is
VI Ð S EG J U M F R É T T I R SM Á A U G L Ý S I N G AS Í M I N N E R 515 7500
Bakþankar
SIGURJÓNS M.
EGILSSONAR
Opið til kl.22:00
fram að jólumÍS
LE
NS
KA
A
UG
LÝ
SIN
GA
ST
OF
AN
EH
F/
SIA
.IS
IK
E 2
31
10
12
.20
03

©
In
ter
IK
EA
Sy
ste
ms
B
.V
. 2
00
3
690,-
Hangikjöt með kartöflum, grænum baunum, rauðkáli og uppstúf til kl. 22:00 alla daga til jóla
auk fjölda annarra gómsætra rétta. Frábær barnamatseðill fyrir yngri kynslóðina.
Ilmurinn úr IKEA
er svo lokkandi...Kuldabál
og kvalir
Þreyttur beið hann eftir að bað-kerið fylltist. Einn heima ásamt
fimm ára syni. Það var bankað, fast
og ört. Hann fór til dyra. Skelfdur
vörubílstjóri stóð á tröppunum.
Fullur angistar stundi bílstjórinn
upp að bátur hefði ekki náð landi.
Það er leit. Hann klæddist því sem
hendi var næst, tók barnið og bað
nágrannana að gæta þess. Fram-
undan var nótt angistar, vonbrigða
og sorgar.
ÞAÐ VAR kalt að standa nætur-
langt í stafni. Vonin ein dugði ekki
til að orna köldum mönnum. Hvað
hafði gerst? Hafði þeim tekist að
bjarga sér? Ekkert benti til að týndi
báturinn væri ofansjávar. Kuldinn
ágerðist. Vonleysið líka. Heitt kakó
á hálftíma fresti varð að duga.
Ógætileg orð féllu. Sá sem sagði
þau vék frá. Fann að hann hafði gert
mistök. Hinir táruðust, grétu i
hljóði. Sjómenn gráta ekki. Þerra
tárin með handarbakinu. Kyngja
grátnum.
ÁFRAM VAR leitað. Ekkert
fannst. Allt benti til að hörmulegt
slys hefði orðið. Eftir kalda og átak-
anlega nótt tíndust bátarnir inn.
Engin orð féllu, kvölin var alls-
ráðandi. Öllum var kalt og engin
svör fengust við áleitnum spurning-
um. Engin. Hlýir bílar biðu og
mönnum var ekið heim. Fengu stut-
ta stund þar til róið var til fiskjar.
Það varð að draga netin. Á leiðinni
heim var ekið fram hjá húsi fjöl-
skyldunnar. Faðir og sonur voru um
borð í bátnum sem ekki skilaði sér.
Grátur og sorg. Hryggð.
ÞRÁTT FYRIR að mörg ár séu frá
nóttinni vondu, gleymist hún ekki.
Ekki sorgin, ekki konan í gluggan-
um sem sá á eftir ástvinum, ekki
kuldinn, ekki ógætilegu orðin sem
urðu til að sjómenn kyngdu gráti.
Nóttin gleymist aldrei. Ekki heldur
dagarnir á eftir. Sorgin helltist yfir
byggðina, og þjóðina. Samfélagið
var viðkvæmt og hljótt. Orð voru
oftast óþörf. Allir hugsuðu eins.
Sumir misstu langtum meira en aðr-
ir. Allir misstu eitthvað. Öll reynsla
markar okkur. Stundum mikið,
stundum minna. Kalda nóttin þegar
vonin hvarf var kvalafull og níst-
ingsköld. Hún er það enn og verður
alltaf. Ekki síst á jólum. ■