Tíminn - 31.08.1971, Blaðsíða 5

TIM1NN

rthiSyn
5
Litli MacDonald kom lafmóð-
ur heim til sín og sagði hreyk-
inn við pabba sinm
„Ég hljóp á eftir strætis-
vagni alla leiðina úr skólanum,
og sparaði sex pence.“
„Af hverju hljópstu ekki held
®r á eftir leigubíl, og sparaðir
þrjá shillinga," spurði pabbinn.
Oft er talað um skaðsemi
reykinga, en sagan, sem hér er
sögð, er þó í algjörri mótsögn
við það, sem almennt er álitið.
Það voru einu sinni tvíburar.
Annar þeirra reykti eins og
skorsteinn og dó ekki fyrr en á
95. aldursári.
Hinn tvíburinn reykti aldrei,
en dó samt aðeins fjögurra daga
að aldri.
Myllu-Kobbi var eitt sinn sem
oftar að smíða hjá sr. Benedikt
á Hólum í Hjaltadal.
Kobbi var matmaður mikill.
Eitt sinn var búið að bera
fram mat fyrir prest, er Kobbi
kom inn í stofuna. Trúr sinni
matarlyst settist Kobbi niður og
át matinn.
Þegar hann er að ljúka við,
kemor prestur inn í stofuna og
segir byrstur:
„Hvað er þetta, Kobbi? Ertu
búfinn að éta, matinn minn?“
„Já,“ segir Kobbi. „Ég held,
að andskotans matnum sé sama,
hver étur hann!“
Vinkonurnar voru að tala sam
an:
„Skilja við’ann, segirðu! Ertu
vitlaus? Svo sannarlega ætla ég
ekki að láta hann sleppa svo
vel!“
Þorvaldur á Eyri kom einu
sinni inn í sölubúð í Reykjavík
og sagði: — Hvað er selt hér og
keypt?
Búðarmaöurinn svarar spjátr-
ungslega: — Það eru nú mest
þorskhausar.
— Já, og ganga víst vel út,
sagði Þorvaldur. — Ekki nema
einn eftir.
Lási kokkur var einhverju
sinni á skipi, sem hreppti vont
veður.
Þá varð honum á orði:
„Drottinn minn almáttugur,
góður guð! Skipið er að farast,
og ég ekki búinn að vaska upp
ennþá!“
Veðurfregnir BBC til skipa: —
Vinstri stjórn yfir íslandi getur
orsakað napran vind á miðum
brezku fiskiskipanna.
DENNI
— Alveg satt! Þær bjóða þér
eitthvað að borða, og áður en þú
veizt, ertu farinn að þvo upp
D/EMALAUSI fyrir iȾr!
.....................
Fótleggir eru greinilega að
komast aftur í tízku, og af því
tilefni hefur verið opnuð sokka
sýning í Munchen í Þýzkalandi.
að sýningunni stendur samband
sokkaframleiðenda. En það er
ekki einungis ætlunin að vckia
áhuga kvenfólksins á fjöl-
breyttu úrvali og margbreyti-
legu útliti sokkanna, heldur
einnig karlmannanna, eins og
þið sjáið hér á myndinni. Herr-
- ★ - ★ -
í Ijós kom í manntali á Eng-
landi, að konur þar í landi hafa
ekki síðan á dögum Viktoríu
drottningar haft meiri mögu-
leika á að krækja sér í eigin-
mann, en þær hafa í dag. Enn
eru konurnar fleiri en karlmenn
irnir í Stóra-Bretlandi, en það
dregur þó stöðugt saman með
kynjunum. Árið 1881 voru 1055
konur fyrir hverja 1000 karl-
menn á Bretlandseyjum. 80 ár-
um síðar — árið 1961 — hafði
tala kvennanna aukizt í 1067, en
árið 1971 var talan komin niður
í 1050.
Manntalið sýnir einnig, að íbú-
um Bretlandseyja hefur fjölgað
um 2,6 milljónir á síðustu 10
árum, og eru Englendingar nú
55.346,551 talsins. í Englandi
sjálfu, að undanskildum eyjun-
um, sem undir brezku krúnuna
heyra, hefur fjölgunin orðið
mest, eða 2,4 milljónir. Á sama
tíma fækkaði íbúum Lundúna,
og er talið, að nú búi 7,3 millj-
ónir í stór-Lundúnum, en þar
bjuggu 7,9 milljónir fyrir 10
árum.
Heilbrigðisyfirvöldin á Bret-
landi eru nú farin að gefa gaum
að innflutningi skjaldbaka, sem
fólk hefur gjarnan á heimilum
sínum, heimilisfólki til mikill-
ar ánægju, að því er sagt er. Er
nú svo langt gengið, að verzlan-
ir, sem hafa verzlað með alls-
konar gæludýr, eru hættar að
selja skjaldbökur, samkvæmt
beiðni yfirvaldanna. Ástæðan er
sú, að tvívegis hefur verið hægt
ann er í mjög munstruðum SQkk
um, sem er fremur óvenjulegt,
og sést ekki á hverjum degi hér
lendis. En það er ekki hægt að
sjá allt, sem á boðstólum er hjá
sokkaframleiðendunum í búða
gluggunum, og þess vegna hafa
útisýningar verið settar upp í
Þýzkalandi, og hefur megin-
áherzla verið lögð á það, að
nokkurt samræmi sé milli sokk-
anna, sem konurnar eni í og
að rekja upptök magakvilla til
þessara gæludýra. Innantökur
þær, sem skjaldbökurnar hafa
borið til eigenda sinna, eru svo
alvarlegar, að þær geta jafnvel
leitt sjúklinga til dauða. Venju-
lega hefur ekki verið talið, að
skjaldbökur flyttu með sér bakt
eríur, sem valda magasjúkdóm-
um, en nú hefur sýnt sig, að svo
er. Taki börn og gamalmenni
bakteríuna, geta Þau veikzt svo
alvarlega, að dauði hljótist af.
Þá hefur komið í ljós, sam-
kvæmt rannsóknum sérfræðings
í Lundúna-dýragarðinum, að
um 88% þeirra skjaldbaka, sem
fluttar eru inn til Englands, eru
sýktar af áðurnefndum sjúk-
dómi, og bera hann með sér til
mannfólksins, ef það kemst í
snertingu við þær. Um þessar
mundir eru fluttar inn árlega
250.000 skjaldbökur til Eng-
lands.
Storknaðir, brimsorfnir trjá-
kvoðukögglar finnast víða um
heim, á strönd Eystrasalts og
Svartahafs, á Grænlandi og í
Úral, Kongó og Brasilíu, á Baj-
kalbökkum og á Zanzibar. —
Hvergi hefur alþýðan þó fengið
slikt dálæti á rafi og í Eystra-
saltslöndunum og kemur það
glöggt fram í munnmælum, bók-
menntum og listum.
Litbrigði rafs eru talin um
250. Blæbrigði þess eru undir
Því komin, úr hvaða trjátegund-
um kvoðan er komin.
I gagnsæjum rafklumpum get
ur að líta blómkrónur, laufslitr-
annars klæðnaðar. Á næsta ári
boða tízkukóngar sokkafram-
leiðslunnar að karlmenn verði
í einlitum sokkum, en þó í sama
lit og annar klæðnaður þeirra,
sem þá á ekki endilega að vera
sérlega drungalegur, og hvað
kvenfólkið áhrærir er ætlunin,
að konurnar geti valið sér
sokka, peysur og blússur í stfl.
(3 dl mynd)
— ★ — ★—■
ur ,barrnálar, allskonar flugur,
maura, kóngulær og fiðrildi.
Fyrir 30—40 milljónum ára óx
mikið af kvoðuríkum trjám. —
Skordýr settust á kvoðutauma
þeirra og festust þar um aldir
alda. 1 þessari gagnsæju lík-
kistu hafa jafnvel vatnsdropar
geymzt fram á vora daga.
í Palanga í Litháen er ein-
stakt safn af rafi. Smásjár safns-
ins gera vísindamönnum kleift
að skyggnast í gegnum þær ára-
milljónir, sem skilja okkur frá
tertíertímabilinu. Stærsti raf-
klumpur safnsins vegur 3.606
grömm.
Karl Gústaf, prins af Sviþjóð,
var nýlega neyddur til þess að
dveljast lengur á Sardiníu en
hann hafði sjálfur ætlað sér.
Sardiníulögreglan bannaði prins
inum að fara frá eyjunni með
skemmtisnekkjunni, sem hann
hafði komið á. Ástæðan var sú,
að sex sjómenn af snekkjunni
réðust á fréttaljósmyndara og
eyðilögðu myndavélar þeirra,
en Ijósmyndararnir höfðu læðzt
um borð í snekkjuna til þess
að ná þar myndum af fólkinu,
sem á snekkjunni var. Prinsinn
átti reyndar ekki þessa snekkju,
heldur hafði hann fengið hana
lánaða hjá Arndt Krupp von
Bohlen und Halbach.