Tíminn - 28.10.1971, Síða 5

FIMMTUDAGUR 28. október 1971
TIMINN
5
MEÐ MORGUN
KAFFINU
Þjóðhátíð í Vestmannaeyjum
var nýlokið.
ÖIl tjöld höfðu verið tekin
upp nema eitt. Þar sátu menn
inni og drukku fast.
Loks sviptu menn þeir, sem
0óku tjöldin, tjaldinu ofan af
fólkinu, svo að tjaldsúlurnar
einar stóðu eftir, en tjaldbúar
ekeyttu þvi ekki.
Rianing var mikil.
Maður einn stóð þar skammt
frá. Einn af tjaldbúunum kall-
aði þá til hans og segir:
— Blessaður stattu ekki
Itarna úti í rigningunni. Þú verð
ur handblautur. Komdu heldur
hingað’iim til okkar.
Skúli Thoroddsen var fyrst
kosinn á þing í Eyjafirði 1891.
Hann var þá ungur og óþekkt
ur þar um slóðir, en með fram-
boðsræðu sinni á kjörfundi á
Akureyri vann hann sér svo mik
ið traust, að menn urðu mjög
einhuga um að kjósa hann.
Þó voru sumir, sem vissu ekki
einu sinni nafn hans.
Við kjörborðið sagði einn,
sem ætlaði að kjósa Skúla:
— Ég kýs strákinn á gráu föt-
unum.
Skip strandaði í Landeyjum,
þegar Einar Benediktsson var
Sýslumaður í Rangárvallasýslu.
Á uppboði, sem sýslumaður
hélt, var meðal annars boðinn
upp áttaviti úr skipinu.
Einhverjum varð á að spyrja
sýslumann, hvort áttavitinn
myndi vera í lagi.
— Já, ætli það ekki, svaraði
Einar. — Að minnsta kosti
hittu þeir Landeyjarnar eftir
honum.
— Nei, Það er sannarlega
ekki auðvelt fyrir unga fólkið
nú á dögum, að eignast þak
yfir Iiöfuðið.
— Ég er á móti 5 daga vinnu-
viku. Konan mín finnur nóg
lianda nxér að gera um hclgar
eins og það er núna.
Danskur maður, Lambertsen
að nafni, var verzlunarstjóri í
Ásgeirssons-verzlun á Arngerð-
areyri. Hann var stundum kall-
aður Lambi, en honum var illa
við það uppnefni.
Lambertsen talaði hið mesta
hrognamál, eins og flestir Dan-
ir, sem hér hafa verið-
Maður einn, sem Jón hét og
hafði viðurnefnið ,,rolla“, kom
eitt sinn inn í búðina til Lam-
bertsens og sagði;
— Hvernig líður lömbunum
núna, Lambi minn?
— Ta mega rollana bezt vita,
Jón mín, svaraði Lambertsen.
DEMNI
DÆMALAUS!
— En það er eitt, sem mér lík-
ar vel við hana ... Mamma henn
ar kaupir maltöl í gallousbrús-
um!
muiiiuiaimumiimmiiiimiiiiiiiiuiiiiiiiiuiuiiiiiiiiuiiiiuiuuiiiiiiiiiiMiitiiiiiiiiiiiiiiMmiiiuiiiiiiiiitiiMoiiuiiK
ingu í London að sýningarstúku,
þar sem aðallega voru sýnd út-
— ★ — ★ —
KaÞólski presturinn Jack
Prescott, 41 árs að aldri, hitti
í fyrsta sinn nunnuna Brendu
Boyle, 32 ára, þegar hún hafði
verið nunna í fjórtán ár. Nunn-
an hafði komið til messu í kirkj
unni hans í Englandi, og á eftir
bauð Brenda prestinum heim
til fólksins sem hún dvaldist
hjá í sumarleyfi sínu, og þar
röbbuðu þau saman yfir tebolla.
Þetta var upphafið að ást
þeirra, sem ekkert gat kæft.
Þau tóku að skrifast á, eftir að
nunnan kom aftur til Róma-
borgar úr sumarleyfinu, og end-
irinn varð sá, að Prescott fór til
Rómar til þess að hitta nunn-
una sína. Þar kom þeim saman
um að reyna að fá leyfi Vati-
kansins til þess að giftast, ef
það þýddi ekki að þau yrðu um
leið útskúfuð úr kaþólsku kirkj-
unni. Ef svo yrði, ætlaði prest-
urinn að fara eitthvað langt 1
burtu og reyna að gleyma stúlk-
unni, sem hann elskaði, hvað
sem hver sagði. En Vatikanið
sagði, að þau mættu gjarnan
giftast, en þó að sjálfsögðu með
því skilyrði, að Prescott hætti
að starfa sem prestur, og
Brenda gengi úr klaustrinu.
Þau sættust á þetta himinlif-
andi glöð, því innst inni hafa
þau eflaust varla búizt við jafn-
ágætum endalokum. Nú eru Þau
gift og búa skammt frá Liver-
pool í Englandi. Presturinn fyrr
verandi starfar á pósthúsi, en
nunnan er kennslukona í einum
af skólum bæjarins. Á kvöldin
falla þau svo á kné heima í stof
unni sinni, og þakka góðum
guði fyrir þá hamingju, sem
þeim hefur hlotnazt.
Árið 1975 er reiknað með að
farkosturinn Naviplane verði
tekinn .í notkun á leiðinni milli
Rivierunnar og Korsíku. Er hér
um að ræða franska útgáfu af
loftpúðaskipinu fi'á Hovercraft,
sem hér hefur verið sýnt, eins
og menn muna. Loftpúðaskip
þetta er framleitt hjá SEDAM
fyrirtækinu í Frakklandi. Það
á að geta flutt 600 fai-þega, eða
175 farþega og 40 bíla, og það
á að fara með 160 km. hraða
á klukkustund. Koi-síka er 160
km. undan stx-önd Fi’akklands,
og ætlunin er að fara nokkrar
ferðir á degi hverjum.
Ava Gardner heitir hún og
var á föstum samningi hjá
bandaríska kvikmyndafyrii’tæk
inu MGM frá árinu 1942 og allt
fram til 1957. Ava var lengi vel
talin ein fegursta kona í heimi,
en sennilega hlyti hún ekki
þann dóm í dag, þótt hún sé
hugguleg eldri kona, 48 ára.
Ava Gardner hefur búið í Evr-
ópu síðustu fimmtán árin, og
hún vinnur ekki nema þegar
hana langar sjálfa til. Sagt er,
að vel megi sjá á útliti hennar,
að hún hefur lifað hátt, eins og
það er kallað, frá því hún skildi
við eiginmann sinn, Frank Sin-
atra; andlitið hefur bi’eytzt og
vöxturinn er ckki lengur neitt
til þess að státa af.
varpstæki framleidd hjá Jvelin
fyrirtækinu. Áhoi'fendur höfðu
garnan af að horfa á stúlkurnar,
en þó sögðu franileiðendurnir,
að útvörpin og segulböndin
þeirra hefðu ekki vakið minni j
athygli. Það er svo sem ekki j
eðlilegt, að þeir vilji viður- !
kenna, að nokkur hlutur geti {
skyggt á framleiðsluna, en ekki j
vitum við, hvort það voru tæk- j
in eða stúlkurnar, sem sýning- j
argestir virtu betur fyrir sér.
— ★ — ★ —
ungu stuiKur auu ao
draga sýningai’gesti á bílasýn-