Tíminn - 26.08.1972, Síða 12

12
TÍMINN
Laugardagur 26. ágúst 1972
urnar þarna í legubekknum. Þær eru orðnar til smánar, og ég hef fyrir
mörgum mánuðum ymprað á þvi, að það væri ekki vanþörf að endur-
nýja þær”.
,,Ég átti ekki við sessurnar, Manga. Ég var að tala um okkur sjálf.
Það er eins og hér séu allir vansælir og forðist samvistir við aðra. Jafn-
vel Hanna er ekki glöð lengur. Hún var grátandi, þegar ég kom inn
áðan”.
Æ hún Hanna litla”. Manga tók hægindi og skók það duglega. ,,Mig
grunar, að það hafi þá ekki heldur verið aðástæðulausu”.
Hún fetaði að borðinu og tók að tina saman blöðin og timaritin. Það
var sjaldan auðhlaupið að þvi að hefja samræður við Möngu og trygg-
ara að fara að öllu með gætni. Ég varð þess vör, að hún vildi losna við
frekara málæði, en ég var eigi að siður ráðin i að segja fleira.
„Manga”, byrjaði ég aftur, þegar hún var i þann veginn að fara, ,,þú
þekkir okkur hér betur en við sjálf, þótt þú flikir þvi aldrei, sem þú
heyrir og sérð, eins og sumir myndu þó gera. Þú ert gædd einhverjum
fátiðum hæfileikum til að sjá og skilja fleira en þorri fólks”.
„Hvaöa þvættingur er þetta”, svaraði hún og hvimaði órólega sitt á
hvað. „Það er langt frá þvi. Ég býst við, að flestir, sem veriö hafa á
sama stað i þrjátiu og átta ár, séu orðnir glöggskyggnir á það, sem þar
er að gerast. Ég hef aldrei hlerað við skrárgat og aldrei lesið það, sem
mér var ekki hætlað að hnýsast i, en samt sem áður kemst ég ekki hjá
þvi að sjá og heyra og skilja. Og stundum er þvi ekki veitt athygli, að ég
er viðstödd. En annað er það ekki. Ég er eins og húsgögnin hérna, svo
að það er ekki von, að það taki alltaf eftir mér, fólkið. Ég gæti allt eins
vel verið stóll eða legubekkur, nema þegar eitthvað þarf á mér að
halda”.
Hefur þig aldreí langað til að fara héðan og reyna hvernig vistin væri
annars staðar?” spurði ég ismeygilega.
„Hvers vegna ætti mig að hafa langað til þess? Ég hefði alls staðar
orðið að gera það sama”.
Ég svipaðist um. Það var hátt undir loft i stofunni. Gegnum hálfopn-
ar dyrnar sá ég fram i forstofuna og innum opnar dyr hinum megin.
„Þetta er stórt hús”, sagði ég, „eftir þvi sem hús gerast. En finnst þér
það ekki helzt til litill heimur fyrir það?”
„Ekki kvarta ég yfir þvi, Emilia”. Og nú brosti hún framan i mig,
eins og þegar ég spurði hana heimskulegra spurninga, er þeg var iitil
telpa. „Nóg hefur svo sem verið til að föndra við, hvort sem það hefur
verið nógu stór heimur eða ekki. Min eina ósk er að þurfa ekki að sjá
þetta heimili drafna niður og hrynja i rústir”.
„Skyldi kreppunni og kaupdeilunum ekki linna — áttu við það?”
„Æ, Emilia min. Hvað ætli ég eigi svosem við? En nú verð ég að flýta
mér inn i eldhús. Ég þarf að fara að hugsa um kvöldmatinn”.
„Þú gengir liklega seint i vinnukonusamband, þótt það yrði stofnað”.
Ég gat ekki varist brosi. „Þú yrðir treg til að gera vinnustöðvun og loka
eldhúsinu og standa verkfallsvörð viö dyrnar”.
„Minnstu ekki á þetta vinnustöðvunar-verklýðsfélagsbull, sem alls
staðar er klifað á nú á dögum”, svaraði hún. „Það er þó ennþá til fólk i
Blairsoorg, sem ekki biður eftir tækifæri til að gera verkfall, skal ég
segja þér. Mér er sem ég sæi þann, sem kæmi hingað inn og ætlaði að
fara aö segja mér fyrir, hve margar klukkustundir á dag ég ætti að
vinna! ”
Ég reis á fætur og klappaði á öxlina á henni.
„Wallace og Emma frænka myndu gjarna vilja, aö það væru sem
flestir, er hugsuðu svipað og þú i Friðarpipuverksmiðjunum”, sagði ég.
„Illt er ástandið þar orðið, en verra er þó útlit fyrir að það verði. Ég
vildi óska, að þetta hefði ekki komið fyrir einmitt núna, svo að ég hefði
getað haldið brúðkaup mitt. Það er þungbært, Manga, fyrir heitbundna
stúlku að vera sjúklingur árum saman, og svo koma annarleg atvik i
þokkabót og hindra .... jæja....”
„Ég býst viö þvi, Emilia min. Ekki veit ég það þó af eigin reynslu.
Aldrei hefur ástin gert mér neina skráveifu. Það getur verið, að é'g hafi
farið mikils á mis -ekki skal ég segja. Það skyldi þá kannske allt vera
sorg og sútur. — Sjáðu!” Hún benti allt i einu á einn gluggann. „Þarna
hefur Harrý lagzt á eina gluggatjaldasnúruna rétt einu sinni. Það liður
varla svo nokkur vika, að ég verði ekki að leysa hnútana, sem hann
hnýtir á hana. Sæi ég þetta austur i Jerikó, vissi ég, að hann hefði verið
einn af þeim, sem röltu þar kringum múrana með lúðra og sáttmáls-
örk”.
„Ég skal leysa þá”, svaraði ég. „Hann gerir þetta óafvitandi. Hann
hefur svomargt að hugsa”.
Hún opnaði munninn eins og hún ætlaði að segja eitthvað, en hætti
svo við það og flýtti sér brott. Þegar Möngu mislikaði við einhvern eða
gazt ekki að einhverju, var ævinlega hægt að sjá það á axlaburði henn-
ar og göngulagi. Það væri eins og hún gengi á ósögðum andmælum eða
gagnrýnisoröum.
„Sjáðu, hvernig Manga stikar núna”, hafði ég einu sinni sagt við
Harrý, og ég gat ekki að þvi gert: mér duttu þessi orð i hug, þegar hún
arkaði út.
Listamenn þátiðarinnar höfðu nóg að
gera i sambandi við iþróttirnarog við að
skapa minnisvarða um hina einstöku
iþróttamann. Sigurvegararnir höfðu
rétt til þess að láta reisa sér styttu á
opinberum stað, annað hvort á eigin
kostnað eða á kostnað aðdáenda sinna.
Þetta var nauðsynleg auglýsing i hinni
höfðu samkvppni milli iþróttamann-
anna. Arcadien og Argolis tóku aftur að
bergjast og nú sem samherjar gegn
Messenia. Og sigurvegarinn frá
Olympiuleikunum gat fengið þann heið-
ur, að mega berjast við hlið konungs
sins.
D
R
E
K
I
1
IJflll: l
LAUGARDAGUR
26. ágúst
7.00 Morgunútvarp Veður-
fregnir kl. 7.00, 8.15og 10.10.
Fréttir kl. 7.30, 8.15 (og for-
ustugr. dagbl.), 9.00 og
10.00. Morgunbæn kl. 7.45.
Morgunleikf. kl 7.50
Morgunst. barnanna kl.
8.45: Guðjón Sveinsson les
framhald sögu sinnar um
„Gussa á Hamri” (10). Til-
kynningar kl. 9.30. Létt lög
milli liða. Laugardagslögin
kl. 10.25. Stanz kl. 11.00:
Árni Eymundsson og Pétur
Sveinbjarnarson sjá um
þáttinn.
12.00 Dagskráin. Tónleikar.
Tilkynningar.
12.25 Fréttir og veðurfregnir.
Tilkynningar.
13.00 Óskalög sjúklinga.
Kristin Sveinbjörnsd.
kynnir.
14.30 i bágir.Jökull Jakobsson
sér um þáttinn.
15.00 Fréttir.
15.15 í liI jóm skáIaga rði.
16.15 Veðurfregnir. A nótum
æskunnar. Pétur Stein-
grimsson og Andrea Jóns-
dóttir kynna nýjustu dægur-
lögin.
17.00 Fréttir. Heimsmeistara-
einvigiö i skák.
17.30 Ferðabókalestur: i
borgarastyrjöldinni á Spáni
eftir dr. Helga P. Briem
fyrrv. sendiherra. Höf-
undur les' siðari hluta.
18.00 Fréttir á ensku
18.10 Söngvar i léttum dúr
Ileintje syngur létt lög.
18.30 Tilkynningar.
18.45 Veðurfregnir. Dagskrá
kvöldsins.
19.00 Kréttir. Tilkynningar.
19.30 Frá Olympiuieikunum i
i Munchen. Jón Asgeirss
segir frá.
19.45 IIIjómplöturabb Þor-
steinn Hannesson sér um
þáttinn.
20.30 Þegar harmoniku-
fjöðrin bjargaöi bátnum.
Kristján Ingólfsson ræðir vi>
Guðmund Stefánsson frá
Eskifirði.
20.55 Sumartðnleikar frá ást-
ralska útvarpinu.
21.30 Smásaga vikunnar:
„Blátt tjald” eftir Stefán
Jónsson. Höskuldur Skag-
fjörð les.
22.00 Fréttir.
22.15 Veðurfregnir. Danslög.
23.55 Fréttir i stuttu máli.
Dagskrárlok.
LAUGARDAGUR
26. ágúst 1972.
18.00 Enska knattspvrnan.
18.50 Hlé.
20.00 Fréttir.
20.20 Veður og auglýsingar.
20.25 Skýjuin ofar. Brezkur
gamanmyndaflokkur. Felli-
bylurinn Millie. Þyðandi
Dóra Hafsteinsdóttir.
20.50 Mvndasafnið.Umsjónar-
maður Helgi Skúli
Kjartansson.
21.20 H. M. Pulham. Banda-
risk biómynd frá árinu 1942
byggð á skáldsögu eftir
John P. Marquand. Leik-
stjóri King Vidor. Aðalhlut-
verk Hedy Lamarr, Robert
Young, Ruth Hussey og
Charles Coburn. Þýðandi
Jón Thor Haraldsson.
Myndin greinir frá vel
metnum Amerikumanni,
sem kominn er af auðugu
fólki og hefur komizt sér-
lega vel áfram i lifinu. Það
verður nú að samkomulagi
hjá félögum hans frá há-
skólaárunum, að þeir skuli
allir skrá ævisögu sina og
draga ekkert undan. Og
þegar hann hefst handa,
rifjast upp hálfgleymdar
minningar um stúlkuna
sem hann unni forðum á
ungdómsárum sinum i New
York.
23.15 Dagskrárlok.