Tíminn - 06.03.1973, Qupperneq 14

14
TÍMINN
Þriöjudagur 6. marz, 1973.
mátti lesa, að henni fannst hann
skorta háttvisi. Siöan varö
augnaráðiö aftur stjarft. Rob
haföi einu sinni séö þennan sama
svip á hungruðu barni í Indlandi,
sem var ofurselt vonleysi.
En þetta eru ýkjur, hugsaði hann
reiðilega. Caddie var ekki ofur-
seld neinu vonleysi. Hún er á
leiðinni heim til föður sins, sem
vill fá hana, og hún fer i ágætan
skóla. En svipurinn á andliti
Caddiar breyttist ekki. — Heyrðu
mig , langaði hann til að segja.
-Þetta sýnist hræðilegt núna, en
þetta lagast . Eða átti hann að
segja: -r-Þú skilur þetta, þegar
þú ert orðin eldri. Eöa jafnvel
segja: Fyrirgefðu mér. En ég
elska móður þina. En þegar hann
horfði á Caddie, fann hann, að
þetta var oröagjálfur, innantóm
huggunarorö, Og hvers vegna
skyldi hún ekki hata mig, veslings
litli anginn? hugsaði Rob. Það
endaði með þvi, að hann sagði
ekkert, heldur sat og horfði á
hendur sinar sneri þeim til og frá
og skoöaði fingurna, en Caddie
sat á hinum endanum á bekknum
og horföi á fæturna á sér, á brúnu
gönguskóna, sem voru næstum
eins stórir og flatir og sandalarnir
hennar.
— Brezka flugfélagiö tilkynnir
brottför flugvélar númer 507 til
Lundúna. Farþegar gjöri svo vel.
Þetta er flugvélin, sem þúáttað
fara með, sagði Rob. Komdu.
Hann tók pokann, sem Fanney
hafði látið ofan I, og lagði af stað
að hliöinu — Þetta er Candida
Clavering, sem ætlar til Lundúna,
heyrði hún hann segja viö stúlku i
ljósblárri dragt meö þrihyrndan
hatt. Hún hefur vegabréf,
farmiða og fimm pund i enskum
peningum. En við Caddie sagöi
hann: — Þú ferö bara eftir bláu
ljósunum. Hérna er pokinn þinn.
Vertu sæl.— Vertu sæll. Seinna
sagði Rob viö Fanneyju: — Ég
hefði átt að fara þá, heldu en að
biða, þangað til hún var komin úr
augsýn.
Gangurinn frá hliðinu að toll-
afgreiöslunni og biðsalnum var
langur. Caddie gekk þarna innan
um annað ferðafólk. Sumt fór
fram hjá henni, jafnvel straukst
við hana, italskir kaupsýslumenn
uppdubbaðir með svarta hatta og
þykkar skjalamöppur úr svins-
leðri, konur tiplandi áháhæluðum
skóm, með handtösku timarit
og kápu, sem þær báru á hand-
leggnum. . Tvær gengu hvor
sinum megin við Caddie en önnur
lét pappaöskju, sem hún hélt á,
slást við hana.
Hún sýndist lítil og varnarlaus I
stutta grænköflótta pilsinu sinu,
græna jakkanum og með þennan
ósmekklega hatt á höfðinu og
regnkápuna á handleggnum.
Hvers vegna er ekki hægt að
senda hana I skóla, þar sem
einkennisbúningarnir eru ekki
svona ljótir? hugsaði Rob
gramur. En gremjan kom ekki að
neinu gagni. Hann gat samt ekki
bælt niður meðaumkun sina.
Þegar hann horfði á eftir Caddie,
sá hann, hvað handleggir hennar
voru barnslegirog skelfing mjóir.
Þeir minntu á lambsfætur, sagði
hann við Fanneyju.
önnur konan snéri sér við til
þess að tala við mann, og um leið
staukst kápan, sem hún hélt á, við
andlit Caddiar. Hún baöst ekki af-
sökunar, sagði Rob og reiðin sauð
niöri i honum. Getur fólkið ekki
séö, að hún er aðeins barn og ein
sins liös. En Caddie var I senn of
gömul og of ung til þess að vekja
nokkurn áhuga, svo að hún leit
aðeins við og hélt siðan áfram, en
Rob sá, að hún reyndi að færa sig
frá konunum, og hún minnti Rob
aftur á bolakálf, sem er rekinn
áfram. Það var eins og Rob væri
með heilt dýrasafn i huganum
þegar hann horfði á Caddie. Það
er af þvi að hún er svo hjálpar-
vana, hugsaði hann gramur.
Innst I ganginum urðu far-
þegarnir að sýna vegabréfin sin
og farmiðana. Það kom fát á
Caddie. Hún stakk pokanum milli
hnjánna, svo að honum yrði ekki
stoliö og fór að leita i veskinu
sinu. Farmiðinn og vegabrefið
voru þar ekki.Rob langaði til að
hrópa: „Þeir eru i jakkavasanum
þinum”. En hann var of langt
burtu. Flugfreyjan stóð hjá
Caddie, en horfði ekki á hana,
heldur yfir höfuðið á henni, á tvo
farþega, sem voru að leita i
veskjunum sinum. Hún var með
höndina framrétta. Rob vissi, að
hún gerði það ósjálfrátt en samt
fannst honum það miskunnar-
leysi, og hann sá, að Caddie var
oröin mjög hrædd. Hún fór að
leita i vösunum á regnkápunni.
Hinir farþegarnir tóku að nöldra,
og einn þeirra ruddist fram fyrir
hana. — Og allt i einu gat ég ekki
lengur staðizt mátið, sagði Rob
við Fanneyju seinna. — Ég hljóp
að skrifborðinu og skrifaði, að
ég væri stjúpfaðir hennar. —
Stjúpfaðir? sagði Fanney, sem
þrumulostin, — en þú ert þaö ekki
i raun og veru — Ég býst við, að
við verðum að kalla mig það. En
þeir héldu auðvitað að ég væri
genginn af vitinu, en þeir kölluðu i
hátalarann, Caddie var sótt og
komið með hana til min.
Það hafði fengiö mikið á hana
þegar hún var látin fara, en þetta
gerði hana ringlaða. — En... þú
færð bágt fyrir, sagði hún. — Ég
býst við þvi, sagði Rob. — Ég er
kjáni. — En hvers vegna, spurði
Fanney hann siöar undrandi. Hún
vildi komast til botns I málinu.
Það má Guð vita, sagði Rob.
Caddie haföi látiö sér þetta svar
nægja, Þegar Rob tilkynnti henni,
að þau færu aftur heim á sveita-
setrið, leit hún á hann, Andlit
hennar var enn fölt, en það var
gerbreytt. Gleðin skein af þvi, og
augun ljómuðu. Rob vildi ekki
hrósa sér af þvi, að það væri af
hamingju, heldur aðeins hugar-
léttir. Hann vonaði að þessi tóm-
leika tilfinning, sem greip hann
allt i einu, væri aðeins hungur, og
um leið og hann gekk út úr flug-
stöðinni að bilastæðinu, sagði
hann: — Caddie, ættum við ekki
að láta þessar deilur falla niður,
þó að ekki væri nema eina
klukkustund, og borða miðdegis-
verð saman?
— Fórstu með hana á Hótel
Continental? Caddie? Hvers
vegna ekki? — I þessum hræði
lega ljótu fötum? — Það gerði
ekkert til með fötin, og borð-
salurinn þar er ágætur.
— En hvilik peningasóun. — Ég
var þar llka, sagði Rob, og það
var engin sóun. Henni þótti
gaman. Okkur þótti gaman,
leiðrétti hann sig.
Caddie hafði aldrei séð slikt
hótel fyrr. Þegar þau komu inn úr
anddyrinu, þar sem þjónar stóðu i
röðum og hneigðu sig fyrir Rob,
og þau gengu inn i geysistóran sal
með marmarasúlum, fannst
henni hún vera stödd I höll, og hún
gleymdi raunum sinum. Þetta
var eins og kraftaverkið á flug-
stöðinni. Hún er eins og prinsessa
i álögum, hugsaði Rob. Honum
fannst mikið til um, hvað hún sat
bein við veizluborðið þeirra i
horninu, meðan brúnu augun
hennar, sem voru eins og augu
Fanneyjar, hvörfluðu um salinn
með hinum hvitu bogum, ljósu
veggjum og stóru blóma-
körfunum. Það var búið að leggja
á borðið við hliðina á þeim fyrir
allstóran hóp. Þar voru smá
vasar með ljósbleikum túli-
pönum.— Einn handa hverjum
gesti sagði Caddie. A miðju borði
var örlitill gosbrunnur, sem
þeytti upp ljósbleiku vatni. —
Gosbrunnur á borði, sagði
Caddie. Hún virti fvrir sér Ilaumi
hnifana, gafflana og glösin fyrir
framan sig og stóru stinnu mund-
linuna, sem þjónninn fletti i
sundur og breiddi yfir kjöltu
hennar, en framkoma Caddiar
var hæversk. Þessi kurteisi var
henni eölileg. — Eins og þér,
sagði Rob við Fanneyju. — Hún
sómdi sér vel þarna. Hún var alls
ekki klaufaleg, eins og hún er
stundum hversdagslega. — Jú,
Caddie getur komið vel fyrir,
þega eitthvað stendur til, sagði
Fanney, Þegar Rob horfði á
Caddie andspænis sér við borðið,
sá hann i fyrsta sinn, að þessi
telpa,sem minnti á „Ljóta andar-
ungann” gat orðiö hin friðasta
mær i fyllingu timans. Það gerði
andlitslagið, og hið ferska litaraft
þrátt fyrir freknurnar, sem dofna
með timanum, hugsaði hann.
Dökkrautt hárið hafði gullinn blæ
i lampaljósinu, og Rob fylltist
undrun, þegar hann horfði i augu
hennar. En Rob var orðinn svo
svangur, að hann horfði ekki lengi
á Caddie, og þaö voru „furðulegir
réttir”, sem þau lögðu sér til
munns, eins og Caddie sagði við
Hugh seinna. — Það var heila-
stappa með grænmeti. — Oj,
sagði Hugh, — Glóðarsteiktur
fiskur með kolkrabba, rækjum og
kræklingi og kálfskjöt i vinsósu.
Klukkan tiu að kvöldi. sagði
Fanney. — Klukkan var tíu, sagði
Rob. Ég man, að ég þurfti að
senda Darrell simskeyti frá flug-
stöðinni I Milano. Ég reyndi að
ná I hann I sima, en það tókst
ekki. Það tók tvær klukkustundir.
Caddie þurfti að fara inn i snyrti-
herbergið, en það virtist alltaf
upptekið. sagði Rob eins og
honum fyndist það óréttlæti.
Siðan urðum við að keyra inn til
Milanó. —- En að borða
margréttaðan kvöldverð klukkan
tiu, —Svona erþaðá Italiu.sagði
Rob þolinmóður. — 1 Róm er
Lárétt
1) Þjálfun.- 6) Viknandi,- 10)
Röð.-11) Rugga.- 12) Tæpari,-
15) Sóða,-
Lóðrétt
2) Sáðkorn,- 3) Miskunn,- 4)
Land,- 5) Kornið.- 7) Sláa,- 8)
Hás.- 9) Reiðihljóð,- 13) Sár,-
14) Handlegg.-
Ráðning á gatu no 1350
Lárétt
I) Fjall.- 6) Makkinn..-10) Ys,-
II) Óa.- 12) Nistinu,- 15)
Ageng,-
Lóðrétt
2) Jók.- 3) Lúi.- 4) Ómynd,- 5)
Anauð.- 7) Asi.- 8) Kút.- 9)
Nón,- 13) Sög,- 14) Iðn,-
Ég hef grun um, að ökkur þáð
þú hafir talað um fleira Kerioma.
en slysið við Paddy
Viltu segjaJ^Þér skjátlast.
Hversvegna Þú talaðir einslega |
endilega ég? við Paddy. Nú er spurt
siúkrastoluna ogha
Þú vilt tuskast^Þú otar ekki
við mig.
hnifi að mér,. )
Triangiarnir neituðu.Frumskógapakk. Við Y Biðið ^
Þeir kölluðú okkur rriunum fara og eyðí möfðingjar.
frumskógapakk. Y^Xsvörtu tjöidunum þeirra.
6. marz
7.00 Morgunútvarp
12.25. Fréttir og veðurfregnir.
Tilkynningar.
13.00 Eftir hádegiö. Jón B.
Gunnlaugsson leikur létt lög
og spjallar við hlustendur,
14.15 Til umhugsunar
(endurt. þáttur) Þáttur um
áfengismál i umsjá Arna
Gunnarssonar. Rætt er við
Pálma Frlmannsson lækni
um drykkjusiði Islendinga.
16.00 Fréttir.
16.15 Veðurfregnir. Tilkynn-
ingar.
17.40 tJtvarpsáaga barnanna:
„Yfir kaldan Kjöl” eftir
Hauk Agústsson Höfundur
les (13)
18.00 Eyjapistill. Bænarorð.
Tónleikar. Tilkynningar.
18.45 Veðurfregnir Dagskrá
kvöldsins.
19.00 Fréttir. Tilkynningar.
19.20 Fréttaspegill
19.35 Umhverfismál Siguröur
Blöldal skógavörður talar
um skynsamlega nýtingu
lifandi auðlinda.
19.50 Barnið og samfélagið
Margrét Margeirsdóttir
félagsráðgjafi talar við
Dóru Bjarnason félagsfræð-
ing um rannsókn hennar á
hjástundum unglina.
20.00 Lög unga fólksins Ragn-
heiður Drifa Steinþórsdóttir
kynnir.
20.50 Jón Asgeirsson sér um
þáttinn.
21.10 Gitarkonsert op. 30 eftir
Guiliani John Williams og
Enska kammersveitin
leika: Charles Groves stj.
21.30 „Tyrkjans ofriki áfram
fer” Sverrir Kristjánsson
flytur þætti úr sögu Tyrkja-
ránsins 1627: — þriðji hluti.
22.25 Tækni og visindi
örnólfur Thorlacius dýra-
fræðingur talar um
bergmálsmiðun dýra.
22.45 Harmónikulög Arndt
Haugen leikur
23.00 A hljóðbergi Maðurinn
sem stöðvaði sólina. —
Dagskrá i tilefni 500 ára af-
mælis Nikulásar Kópernik-
usar. Michael Hanu tók
saman fyrir útvarpsstöövar
Voice of America.
6. marz
20.00 Fréttir
20.25 Veður og auglýsingar.
20.30 Ashton-fjölskyldan
Brezkur framhaldsmynda-
flokkur 43. þáttur. Þýðandi
Heba Júliusdóttir. Efni 42.
þáttar: Kvöldið fyrir brúð-
kaup sitt fer Freda Asiiton
með Doris og Sheilu út að
skemmta sér. Þær fá Tony
Briggs meö sér til halds og
trausts. Þegar liður að lok-
un krárinnar gerast þau
nokkuð ölvuð. Freda og
Tony taka að rifja upp
ævintýri unglingsáranna, og
á leiöinni heim gengur sú
upprifjun skrefi lengra en
þau höfðu ætlað. Um
morguninn er Tony I þung-
um þönkum og hálföfundar
Jan af væntanlegri eigin-
konu. Svaramaður Jans
boðar forföll á slðustu
stundu, og Tony er beöinn
aö hlaupa I skarðið. Þrátt
fyrir þetta allt tekst gifting-
in ágætlega og aö henni lok-
inni er haldin vegleg veizla I
stórhýsi brúðgumans og
móður hans.
21.20 Að falla bótalaust?
Umræðuþáttur um trygg-
ingu mannslifa og lima og
bótarétt þeirra, sem hætta
lifi sinu I þágu samborgar-
anna eða missa sina nán-
ustu af slysförum. Umræð-
um stýrir dr. Kjartan
Jóhannsson.
22.00 Frá Listahátlð ’72
Astralski gitarleikarinn
John Williams leikur lög
eftir Isaac Albeniz, Antonio
Lauro o.fl.