Tíminn - 14.07.1973, Blaðsíða 10

10
TÍMINN
l.augardagur 14. júli 1973.
ARNAR OGVOTNIN
EIN STÆRSTA AUÐ-
UND ÍSLENDINGA
ÍSLENDINGAR EIGA SILUNGS-
VÖTN í FREMSTU RÖÐ í HEIMI
Hvernig verða þau
bezt nýtt?
t siðustu grein var rætl um
laxagegnd og laxveiði i nokkrum
nágrannalöndum okkar. Aftur en
vikið verður að laxveiði á ný, skal
nú rætt um aðra þætti veiði-
skapar, svo sem silungsveiöi og
sjóstangaveiði.
lslendingar hal'a verið svo
framsýnir, að leyfa ekki innflutn-
ing á lisktegundum frá öðrum
löndum, jalnvel þótt slikl gæti
verið freistandi, svo sem á regn-
bogasilungi, sem hefur miklu
meiri vaxtarhraða en urriði og
bleikja.
Kegnbogasilungurinn getur
verið hættulegur smitberi, sé
honum sleppt i vötn, og hafa ná-
grannar okkar fengið að kenna á
þvi, en regnhogasilungurinn er
ameriskur að uppruna. t Sviþjóð
eru flcst vötn með ýmsum
tegundum fiska, svo sem geddu,
aborra o.fl. tegundum, en jafn-
framt er nokkuð af urriða i vötn-
unum. Sviar takmarka veiði á
vatnafiskum laxaættar viö 4-10 á
dag. 1 Noregi aftur á móti eru
engin takmörk fyrir dagsveiði,
hverrar tegundar^ sem fiskurinn
er, enda er flest a'f hinum 250.000
veiðivötnum Norðmanna ofsetin
af fiski og afleiöingin er sú, að
fiskurinn er mjög smár, frá 200
gr. og uppi 400 gr.
Þessi offjölgun hefur átt sér
stað að mestu siðustu áratugina,
vegna þess að bændur hafa ekki
getað stundað silungsveiði i net i
jafnrikum mæli og áður fyrr,
vegna mannfæðar á búum sinum,
þvi sama sagan, sem við þekkjum
búðuveiði i Breiðafirði 1972. Hér sést Konráð Júiiusson skipstjóri aðstoða stangveiðimenn viö aö inn-
byrða 52 punda lúðu. Stangveiðimenn telja Breiðafjörðinn bcztu lúðumið I heimi, og þegar eru hafnar
skipulagðar veiðiferðir þangað með útlendinga.
svo vel hér heima, hefur átt sér
stað þar.
Ahugi sportveiðimanna fyrir að
veiða þennan smáa fisk er að
sjálfsögðu ekki eins mikill og ef
um stærri fisk væri að ræða. Hér
á landi er þróunin að færast i
sömu átt og verður að bregða
skjótt við, ef bjarga á verulegum
hluta af okkar vötnum frá sömu
örlögum.
Úrræði
Norðmenn hafa skipt landinu I
fimm hólf, þar sem fiskináðu-
nautur fer með yfirsjórn veiði-
mála i hverju þeirra, undir yfir-
stjórn veiðimálastofnunarinnar i
Þrándheimi. Þessir ráðunautar
hafa á að skipa fjölmennu starfs-
liði og nægu fé, svo mikils virði
finnst Norðmönnum veiðimálin
vera i landi sinu. Þrátt fyrir þetta
hefur ekki tekizt að ráða við
vandann nema á afmörkuðum
svæðum, og þá helzt á hálend-
ingu, þar sem kuldar hafa áhrif á
frjósemi silungsins.
Þessar stofnanir hafa tekið til
ýmissa ráða, svo sem notkunar
kemiskra efna, en hafa ekki haft
árangur sem erfiði. Leitað hefur
verið til bænda og þeim lánuð net
til að veiða silunginn i með nokkr-
um árangri. Væri mjög athug-
andi, hvort okkar veiðimálastofn-
un gæti fengið aðstöðu til að gera
slika hluti, þvi mjög margir veiði-
réttareigendur eru þegar búnir að
gera sér ljóst, að við svo búið má
ekki standa, ef vötnin eiga ekki að
eyðileggjast.
Veiðimálastofnunin hér hefur
gert nokkrar tilraunir með góðum
árangri, en hana skortir fé og
mannafla. Er höfuðnauðsyn á að
úr þvi verði bætt, þvi að hér eru i
húfi gifurleg verðmæti.
Ég ræddi við sérfræðinga i
veiðimálastofnuninni i Þránd-
heimi um þessi mál og sagði þeim
hvert stefndi. Þeir töldu, að ef við
ekki gerðum þegar gangskör að
þvi að veiða upp úr vötnum okk-
ar, eins og unnt væri, undir vis-
indalegu eftirliti, mundu þau
hljóta sömu örlög og þeirra vötn.
Og hvers vegna eru veiðivötnin
okkar svona verðmæt? Ekki
vegna þess að það sé meiri fiskur
i þeim, en t.d. i Noregi, heldur
vegna þess, að enn þá er þessi
fiskur vænni viðast hvar. ,
Keitur urriði úr vatni við eölilegar aöstæður.
Urriði úr vatni, þar sem offjölgun hefir átt sér stað. Stærstu fiskarnir
eru nijög magrir.