Tíminn - 28.08.1973, Qupperneq 8

8
TÍMINN
Þriðjudagur 28. ágúst 1973.
(iuðlaug og systir hennar. Sú litla er aðeins fimm ára, en hún er strax
farin aft tefla, eins og (iuftlaug var reyndar lika farin aft gera, þegar
hún var á hennar aldri.
Húsbrot á hirðulaus
um haugum
borgarinnar
BOKGIN safnar sér miklum mold
arhaugum vift byggingar, scm
hún hcfur rcisl og ætlaftar cru al-
mcnningi. Vift þcim er ekki hrófl-
aft árum saman, og myndi þykja
seinlæti, cf cinstaklingar ættu
lilut aft máli. Þessir liaugar eru
siðan lcikvöllur barnanna, stund-
um liinn eini, cf gatan er undan-
þcgin. Kn börnin mega ckki gcra
sér dælt við þcssa moldarhauga
cins og cftirfarandi saga sýnir.
Nokkrir ungir og kjarkmiklir
strákar, fullir af eldmófti, hugs-
uftu sér aft reisa ofurlitinn borgar-
kjarna, sér til afþreyingar. Þegar
var hafizt handa um aft afla bygg-
ingarefnis, og siftan byrjaft á
smiftum. En lóftirnar voru ekki
sem beztar — sem sagt moldar-
haugar Reykjavikurborgar, er
fengift höfðu aö vera þar, sem
þeir voru komnir, siðan mokaö
var upp úr grunni bygginganna.
En þaft var unnift af elju, næst-
um dag og nótt, og öll timaskynj-
un rauk út i veftur og vind. Hvafta
máli skipti lika matartimi og
háttatimi, þegar vinnugleftin var
annars vegar'? Vinir minir tveir
úr frumbyggjahópnum sögðu
mér, að hver og einn byggfti eftir
brjóstviti sinu. Báftir voru þeir
skrámaftir og meö bólgna lingur
og plástur hér og þar.
Þar kom smiöi aft bjófta mátti
gestum i bæinn. Komin var vegg-
fóftruft stofa. En viti menn: Adam
var ekki lengi i paradis. Dag einn
birtist dreki mikill og út úr honum
komu sterklegir menn, sendir frá
herráfti yfirborgarstjórnarinnar,
til þess aft leggja til atlögu vift
kofana, sem börnin höfftu komift
upp á umhirftulausum moldar-
haugunum. Þaft stóft ekki steinn
yfir steini, er þessir menn fóru
burt.
Litlu frumbyggjarnir hörfuftu
yfirbugaftir undan ofureflinu,
hálf-klökkir og þó meft formæl-
ingar á vör. En hvaft má Davift á
móti Goliat — drengir á móti sveit
manna, sem send er á vettvang af
þeim.sem ráftin hafa? Ekki neitt,
góftir háisar, og þegar borgin vill
friða sina moldarhauga fyrir elju
atorkusamra stráka, sem vilja
hafa eitthvaft fyrir stafni og taka
upp á þvi aft smiöa, þá gerir hún
það. Og enginn fær rönd við reist.
G. Björgúlfsson.
LÆRÐI
TEFLA
ÁRA,
AÐ
FIMM
keppti í fyrsta
skipti sex ára
KINS OG MKNN hafa heyrt i
fréttum, þá er nýlokift sex landa
keppni i skák sem háft var I Dan-
mörku. Þar átti tsland yngsta
þátttakandann, þaft var Guftlaug
Þorsteinsdóttir, tólf ára Kópa-
vogsbúi. Þaft er ekki á hverjum
degi, sem fólk á þeim aldri leggur
til atlögu vift slík verkcfni, og
eftlilegt aft blaftamenn færu aft
krunka I kringum Guftlaugu,
þcgar hún kom heim, enda hafa
þeir stundum orftift forvitnir af
minna tilefni, blessaftir.
Sem sagt: Þaft tókst aft ná tali
af Guftlaugu stundarkorn, og
samtalift fór fram eitthvaft á
þessa leift:
— Hvenær byrjaftir þú aft tefla,
Guftiaug?
— Eg lærði aft tefla, þegar ég var
fimm ára, og sex ára tefldi ég á
fyrsta skákmótinu.
— Hvaða mót var þaft?
— Þaft var Islandsmót, sem
haldift var i Reykjavik.
— Hefurðu stundaft reglubundnar
æfingar frá fimm ára áldri?
— Nei, ekki er þaft nú. Auftvitaft
grip ég oft i tafl, en ég hef ekki æft
mig neitt skipulega, fyrr en fyrir
þetta mót.
— Hvenær byrjaðir þú aft æfa þig
fyrir mótift?
— Æ, ég man þaft ekki. Ég held,
aft þaft hafi verift strax og ég
frétti aft mótiö ætti að verða, og
aft ég ætti að tefla þar.
— Hver réfti þvi aft þú tókst þátt i
þessu?
— Hólmsteinn Steingrimsson
hringdi til min....þú veizt, hann er
formaftur Taflfélags Reykjavfkur
og i stjórn Skáksambands ís-
lands.
— Voru margir þátttakendur i
þessu skákmóti?
— Þaft voru sex fra hverju landi,
og svo voru borftin jafnmörg og
löndin, það er aft segja sex.
— Voru margar konur á mótinu?
— Þær voru sex, ein frá hverju
landi. Og þær tefldu alltaf saman,
innbyrftis, en aldrei viö karl-
mennina.
— Þær hafa allar verift mikift
eldri en þú?
— Já, já. Ég veit ekki, hvaft
gamlar þær voru, en ég held, aft
þær hafi allar verift komnar yfir
þritugt.
„Pabbi kenndi mér...”
— Var þetta ekki óskaplega
erfitt, þarna úti?
— Nei, ekkert svo mjög. Mótift
stóft ekki nema í fimm daga og vift
tefldum ekki neitt mjög lengi á
hverjum degi. Þaft fór mest í
fimm klukkutima i einu og svo
biftskákir þar fyrir utan.
— Friörik Ólafsson sagfti eitthvaft
á þá leift fyrir skömmu, að þaft
heffti verift einhver ógæfa yfir
ykkur á þessu móti. Heldurftu aft
þift, Islendingarnir, hafið verift
eitthvaft sérlega illa upplögft?
— Nei, þaft held ég ekki. Ég held,
aft þetta hafi bara verift óheppni.
Við töpuðum illilega i fyrstu um-
feröinni og náöum okkur eigin-
lega aldrei neitt verulega á strik
eftir það. Ja, þaft er náttúrlega
ekkert aft marka mig, skilurftu.
— Ætlarftu aft halda áfram að æfa
þig og taka þátt i fleiri mótum?
— Já, ætli það ekki. Ég býst vift
þvi.
— Hverkenndi þér, aft tefla, Guð-
laug?
— Pabbi minn.
— Er hann mikill skákmaöur?
— Ekki neitt mjög, bara svona i
meftallagi.
— Hvaft áttu mörg systkin?
— Tvö. Bróftir minn verftur
sextán ára i september, og systir
min er fimm ára.
— Tefla þau lika?
— Já, þau tefla bæöi.
— Hefur þú kennt þeim?
— Nei, pabbi kenndi þeim báft-
um, eins og mér.
— Tef'ift þift þá ekki stundum
saman, systkinin?
— Jú svona stundum.
— Finnst þér þaft skemmtilegra
en til dæmis aö spila viö þau?
— Þaö er ósköp likt. Maftur getur
ekki alltaf leikift sér aft þvi sama,
og þá er gott aft breyta til. Flestir
leikir eru skemmtilegir ef maftur
stundar þá mátulega mikift og er
ekki alltaf aft gera þaft sama.
— Gaztu ekki ferftazt eitthvaft i
Danmörku og séö fleira en
skákina?
...ákaflega gaman þá...”
— Viö fórum til Kaupmannahafn-
ar og skoftuftum okkur um þar.
— Hvaft fannst þér skemmti-
legast af þvi sern þú sást þar?
— Tivoli og Dýragarfturinn.
— Hvaö fannst þér merkilegast á
þessum stöftum?
— Æ, ég veit það ekki. Ég sá svo
margt, sem ég haföi aldrei séft
áftur. Tii dæmis haföi ég hvorki
séft giraffa né fil.
— Voru þeir mjög ólikir þvi, sem
þú hafftir hugsaö þér?
— Nei, Þeir voru eiginlega aiveg
eins og ég hafði gert mér I hugar-
lund. Ég haffti aldrei fyrr komiö
til útlanda, svo að þetta var allt
nýstárlegt.
— Var ekki einhver fullorftinn
maftur, sem þú þekktir, meft þér i
ferftinni?
—■ Jú, pabbi fór meft mér, og
hjálpafti mér meft allt sem þurfti.
— Heldurftu ekki aft
keppendurnir hafi verift þreyttir,
þegar þið komuð aftur heim til
Islands?
— Nei, þaft held ég ekki svo mjög.
Þetta var ákaflega gaman, og
spennandi aft taka þátt i þvi, þótt
heildarútkoman yrfti ekki betri en
þetta hjá okkur.
— Þú geymir þá góftar endur-
minningar frá mótinu?
— Já, mjög góftar.
— Og Guftlaug brosir hýrlega um
leift og hún stendur upp og kveft-
ur. Þaft er alltaf gleftiefni, þegar
unglingar eiga sér áhugamái sem
likleg eru til þess aö efla andlegan
þroska sjálfra þeirra, og þeir
foreldrar eiga mikinn heiftur
skilinn, sem beina þeim inn á
slikar brautir, þegar i bernsku.
Lengi býr aö fyrstu gerft.
Vonandi á Guölaug eftir aft
taka þátt i mörgum skákmótum,
sér til gagns og glefti. Vift óskum
henni góðs gengis.
-VS.
Guftlaug Þorstcinsdóttir meft taflift fyrir framan sig.
Timamyndir,- Róbert.