Tíminn - 19.09.1973, Blaðsíða 4

4
TÍMINN
Miðvikudagur 19. september 1973
Fjölskylda með hestadellu
Allir vita, að sameiginlegur
áhugi á hestum leiddi til nánari
kynna Onnu bretaprinsessu og
væntanlegs eiginmanns hennar.
Og allir vita lika, að sameigin-
legur, brennandi áhugi á ein-
hverju er talinn mjög heppileg-
ur fyrir hjónabandið. Þetta
væntanlega hjónaband ætti þvi
að verða einstaklega gott. Og
varla spillir það fyrir, að
tengdamamma er lika með dell-
una. Sú staðreynd, að amman
hefur gifurlegan áhuga á hesta-
mennsku, ætti svo að tryggja
öryggið enn frekar. Meðfylgj-
andi mynd sýnir þær mæðgur i
hrossahugleiðingum.
o o o
kom i ljós, að þær voru fjórar
dömurnar, sem unnu þarna
saman og á 14 dögum höfðu þær
rænt þannig 500 menn. Enginn
af þeim hafði haft kjark til að
kæra. Sumir hræddust álits-
hnekki, aðrir að þeir hefðu brot-
iö lög, og yrðu sjálfir fyrir kær-
um, — en aðrir voru hræddir við
konurnar sinar! Hér á myndinni
sjáum við hvar ein drósin er að
fá fritt far i lögreglubil, og virð-
ist hún gera allt til að taka sig
sem bezt úr, — hvort sem það er
nú að hún heldur að lögreglan
verði henni hliðhollari, eða aö
þetta er bara gamall vani.
Ekkl er ráð.........
Celio Longhi býr i Ostiglia i
Mantua-héraði á Italiu. Kona
hans lézt árið 1966 i Milanó og
var jarðsett þar. Nú ætlar Celio
að láta grafa hana aftur heima i
Ostaglia árið 1975, handviss i
þeirri trú sinni, að hann verði
grafinn við hlið hennar um leið.
Hann hefur þegar fengið rúm
fyrir þau bæði i kirkjugarðin-
um, látið gera grafhýsi með
brjóstmyndum af sér og konu
sinni, pantað kisturnar og blóm
og tónlist við útförina. Allt þetta
hefur hann þegar greitt fyrir
svo erfingjarnir þurfti ekki að
punga út. Þangað til af þessu
öllu verður, gengur Celio um
bæinn sinn eða fær sér glas með
vinum sinum. Annað slagið fer
hann út i kirkjugarð og vitjar
leiðanna tilvonandi. Hann er 84
ára gamall.
Angeles, þegar hann sá stúlku,
sem stóð við veginn og vildi
auðsjáanlega fá far. Hann var
einn i bilnum, stúlkan falleg, —
og hann ólofaður. Þetta var allt
alveg ágætt, og hún tók þvi ekk-
ert illa þegar hann vildi láta vel
að henni. En þá allt i einu þrýsti
hún klút, gegnumblautum i
klóroformi, að vitum hans, og
hann missti meðvitund.
Edward Dillon þorði ekki að
kæra fyrir lögreglunni. Hann
hélt að það myndi skaða mann-
orð sitt og hann hefði jafnvel
gerzt brotlegur við lögin i Kali-
forniu. Viku seinna var hann i
bil sinum á sömu slóðum, — þá
sá hann allt i einu sömu stúlk-
una við veginn, og var önnur i
fylgd með henni, báðar veifandi
bflum til að láta taka sig upp i.
Þá sneri Dillon bil sinum við og
ók á næstu lögreglustöð og
skýrði frá reynslu sinni.
Óeinkennisklæddir lög-
regluþjónar fóru á staðinn,tóku
stúlkurnar i bila sina, en þegar
þær ætluðu að láta til skarar
skriða með klútana og
klóróformið sitt, þá voru þær
teknar fastar. Við yfirheyrslu
Hættulegar stúlkur
Edward Dillon, sölumaður á
ferðalagi, rankaði viö sér og
vissi ekki hvernig stóð á þvi að
hann lá undir bilnum sinum,
sem hafði verið ekið útaf aðal-
veginum til Los Angeles, og út á
einhvern fáfarinn veg. Hann
settist inn i bilinn og reyndi að
átta sig. Hvað hafði gerzt? —
Haföi hann orðiö fyrir slysi? —
Hann ætlaði að sjá hvað klukkan
var, en úriö hans var horfið, og
sömuleiöis veskiö hans með
nokkur hundruð dollurum.
Smám saman mundi hann eftir
öllu. Hann var i söluferð til Los