Tíminn - 21.09.1973, Síða 17

Föstudagur 21. september 1973
TÍMINN
17
Þrúgandi minnimáttarkennd
- jafnvel vítaspyrnan mistókst
Allt of stórt tap Vestmannaeyinga á Laugardalsvellinum
í gærkvöldi. Þjóðverjarnir skoruðu sjö sinnum í leiknum
Evrópubikarleikur Vest-
mannaeyinga og Mönchen-
gladbach á Laugardals-
vellinum i gærkvöldi er
eitthvert átakanlegasta
dæmi um minnimáttar-
kennd íslenzkra knatt-
spyrnumanna# er þeir
standa andspænis atvinnu-
leikmönnum á sameigin-
legum vettvangi áhuga-
manna og atvinnumanna.
Þessi þrúgandi minni-
máttarkennd/ sem einstaka
íslenzk félagsliö eru sem
betur fer laus við, var svo
áberandi, að það var engu
líkara en Eyjamenn héldu,
að þeir væru að leika gegn
hálfguðum. Auðvitað voru
Þjóðverjarnir góðir, miklu
betri en Eyjamenn, en yfir-
burðir þeirra gáfu alls ekki
tilefni til sjö marka munar.
Meira að segja á síðustu
mínútu leiksins, þegar
vítaspyrna var dæmd á
Þjóðverjana, guggnaði sá,
sem framkvæmdi spyrn-
una og spyrnti næstum
beint í fang þýzka mark-
varðarins.
Þannig endaði leikurinn, 7:0, og
mesta og stærsta tap islenzks fé-
lagsliðs á heimavelli var stað-
reynd. En ef allt hefði verið eðli-
legt, og Eyjamenn haft trú á
sjálfum sér, hefði munurinn ekki
þurft að vera meiri en 3ja eða 4ra
marka i mesta lagi.
Vitaskuld spilar fleira en
minnimáttarkennd inn i.
Reynsluleysið er æpandi þáttur.
Og það getur stundum verið grát-
legtað verða vitni að þvi, hvernig ■
litilfjörlegustu atvik geta kostað
mörk, fyrir utan sjálfsmörkin,
sem urðu tvö i leiknum i gær-
kvöldi.
t þessu sambandi er fyllsta
ástæða að gefa þvi gaum, hvort
ekki sé rétt að búa Evrópubikar-
lið okkar betur undir keppni en
hingað til hefur tiðkazt, m.a. með
þvi að gefa þeim kost á að taka
þátt I alþjóðlegum mótum félags-
Snorri Rútsson i baráttu við þýzkan leikmann.
liða, sem stofnað er til viðs vegar
i Evrópu yfir sumartimann, i þvi
skyni, að þau öðlist þá reynslu,
sem nauðsyn legt er að þau hafi,
áður en út i Evrópukeppni er
farið, og i þvi skyni að þau losi sig
við minnimáttarkenndina, sem er
svo rikur þáttur i fari þeirra.
Væri ekki óeðlilegt, að KSt beitti
sér fyrir stofnun sjóðs.erhefði það
að markmiði að styrkja Evrópu-
bikarlið okkar til þátttöku I mót-
um af þessu tagi, enda þjónaði
það einnig landsliðinu, að leik-
menn okkar beztu liða, sem jafn-
framt mynda kjarna landsliðs á
hverjum tima, öðluðust leik-
reynslu og trú á sjálfa sig.
En látum vangaveltur um slikt
biða að sinni, og snúum okkur að
gangi leiksins i gærkvöldi. Leik-
urinn var ekki nema 8 minútna
gamall, er Heynckes skoraði
fyrsta mark Mönchengladbach,
beint úr aukaspyrnu. barna voru
Vestmannaeyingar illa á verði og
mynduðu varnarvegg sinn of
framarlega.
(Tímamyndir Kóbert)
A 27. minútu fengu Vestmanna-
eyingar eitt sitt allra bezta tæki-
færii leiknum, þegar Orn Öskars-
son skallaði úr nornspyrnu i
stöng. í þessu tilviki voru Þjóð
verjarnir heppnir að fa ekki á sig
mark.
En stuttu siðar koma tvö mörk
með stuttu millibili,á 35. minútu
skoraði Kristján Sigurgeirsson
sjálfsmark og á 40. minútu skor-
aði Klikhammer fremur auðveld-
lega.
Þannig var staðan 3:0 i hálfleik,
en hefði alveg eins getað verið
jöfn, þvi að Vestmannaeyingar
léku þennan fyrri hálfleik mjög
vel. Gallinn var aðeins sá, að þeir
höfðu ekki trú á sjálfum sér. Og
ekki jókst trúin i siðari hálfleik,
sem var hálfleikur vonleysisins.
Strax á 4. minútu skoraði Kulik af
löngu færi. Og 5:0 kom á 13.
minútu eftir laglegt samspil
þýzku framlinumannanna, sem
lauk með skoti Heynckes. Og 6:0
aðeins tveimur minútum siðar, og
nú sjálfsmark Friðfinns Finn-
bogasonar. Sjöunda og siðasta
markið skoraði Heynckes á 30.
minútu.
Af og til, allan siðari hálfleik-
inn, sköpuðu sóknarleikmenn
Vestmannaeyja sér inarktæki-
færi. Og á 45. minútu, siðustu
minútu leiksins kom tækifæri,
sein hcföi örugglega átt að gefa
inark. Erni óskarssyni var
brugðið innan vitateigs, og um-
svifalaust benti hinn stórgóði
dómari leiksins Partridge frá
Englandi á vitapunktinn. Og jafn-
vel nú brást Eyjamönnum þor og
þrck — til að skora úr vitaspyrnu!
Óskar Valtýsson, hinn annars
duglegi og áræðni sóknarmaður
skaut næstum beint I fang þýzka
markvarðarins!
Nei, þrátt fyrir, að það leyndi
sér ekki, að lið Mönchengladbach
væri skipað frábærum leikmönn-
um, var algerlega óþarfi fyrir
Eyjamenn að tapa með svona
miklum mun. Vörnin var lakari
hluti liðsins og miðverðirnir, sér-
staklega Friðfinnur, allt of svifa-
seinir. Eflaust hefði verið betra,
að Ölafur Sigurvinsson léki á
miðjunni, þó að það sé ekki staða
hans að jafnaði. Sóknarmenn
Vestmannaeyja, sérstaklega örn,
tóku góða spretti, en i heild vant-
aði baráttuneistann, sem hefði
getað skapað liðinu betri útkomu i
leiknum.
A einstaka leikmenn Mönchen-
gladbach er óþarfi að minnast. 1
liðinu er valinn maður i hverju
rúmi. Þó mætti nefna Heynckes
(11), Kulik (10), Rupp (9) og
siðast en ekki sizt Vogts (3), sem
virtist leika allar stöður á vellin-
um.
Enska dómaratrióið stóð sig
framúrskarandi vel, og til fyrir-
myndar var, hve röggsamur
dómarinn, Partridge var, án þess
að vera of áberandi persóna á
vellinum.
— alf.
Hætta við mark Vestmannaeyja. Friðfinnur og Ólafur fylgjast spenntir meö.
Vitaspyrna! Erni brugðiö innan vitateigs.