Tíminn - 02.12.1973, Blaðsíða 32

32
TÍMINN
Sunnudagur 2. desember 1973.
IBWI
■
ffl
ffl
ffl
ffl
Ik.itlk
Flóðaldan
(saga frá Hollandi)

Hvað hafði gerzt?
ÞETTA var um mitt
sumar og heyið var
komið i lanir nðiri á
engjunum, alla leið
niður að stóra
flóðgarðinum, en þar
fyrir neðan voru kýr og
kindur á beit niðri við
sjóinn. Hann var farinn
að hvessa, og löðrið frá
öldunum skvettist á land
og á búpeninginn, þar
sem hann var að bita.
Þetta var um miðjan
daginn, og Kristján

smali hafði lagt sig fyrir
i einni löninni, það var
ekki svo heitt i dag, að
kýrnar færu að rása, þó
að hann hefði af þeim
augun. En nú er það svo,
að maður sofnar stund-
um fast svona i heylön,
og af þvi að Kristján
varð að fara á fætur
klukkan fjögur á hverj-
um morgni skiljið þið
vist vel, að hann gat
orðið syfjaður um há-
daginn. Þarna lá hann
og dreymdi ágætlega, en
það þægilega, sem menn
njóta hér i veröldinni, er
vant að standa skammt,
og allt i einu vaknaði
hann við, að hann var
hálfur i vatni þarna i
löninni.
Hvað hafði komið
fyrir? Stormurinn hafði
magnazt, löðrið orðið að
heilum öldum, sem
skullu á land, og nú var
vatnið þarna á engjun-
um orðið i mitt læri.
Fénaðurinn hafði hætt
að bita, en hnipraði sig
saman i rimum og
görðunum þarna niðri á
engjunum.
Kristján lét samt ekki
hugfallast fyrir þetta,
hann vissi, að hann bar
ábyrgð á fénaðinum,
hann hafði vanrækt
skyldu sina og sofnað, og
nú varð hann að bjarga
skepnunum, hvað sem
það kostaði. Ekki hafði
hann vætt sokkaplöggin
sin, þvi að hann var ber-
fættur. Hann mátti eng-
an tima missa, vatnið
hækkaði á hverri
minútu. Það var enginn
hægðarleikur að ná
skepnunum saman i
einn hóp, þvi að þær
voru úti um hvippinn og
hvappinn, og svo voru
þær svo hræddar, að það
var nærri ómögulegt að
koma þeim úr sporun-
um. Loks tókst Kristjáni
þó að ná þeim saman.
Það var fyrir sig að
eiga við kýrnar, en
suaðféð var svo óþægt,
að hann réð ekkert við
það. Það hljóp til og frá
til þess að leita að
v'f' V; y> '
' '' ,'í'" • \, , ,v * * -
* * ' ^ ---------------
v _'•■;>-'3-;. ■
■ --------------I\~:_________________
m *■>&**•■■■ tjæjt—
• ' 'ji’at. ‘i$ti
stiflunum yfir skurðina,
sem nú voru komnar i
kaf. Ullin á fénu var
rennvot, og það varð svo
þungtá sér, að það
slagaði, þegar það gekk.
Loksins komst hann
upp i þorpið, sem lá
hærra en engjarnar.
Allir urðu steinhissa að
sjá Kristján koma svo
snemma heim, en hann
var ekki lengi að segja
fólkinu frá, hvernig
komið væri, og þá var nú
um nóg að hugsa.
Kristjáni tókst að bisa bátnum að húsinu.
DAN
BARRY