Tíminn - 01.10.1976, Blaðsíða 13

Tíminn - 01.10.1976, Blaðsíða 13
Föstudagur 1. október 1976 TÍMINN 13 hljóðvarp Föstudagur 1. október 7.00 Morgunútvarp Veöur- fregnir kl. 7.00, 8.15 og 10.10. Fréttir kl. 7.30, 8.15 (og for- ustugr. dagbl.), 9.00 og 10.00. Morgunbæn kl. 7.55. Morgunstund barnanna kl. 8.45: Klemenz Jónsson les siöari hluta „Ullarvindils”, sögu skrásetta af Erlu skáldkonu Tilkynningar kl. 9.30. Létt lög milli atriöa. Sjallaö viö bændurkl. 10.05. Tónleikarkl. 10.25. Morgun- tónleikar kl. 11.00: Hans- heinz Schneeberger, Guy Fallot og Karl Engel leika Trió I D-dúr fyrir fiölu, selló og pfanó op. 70 nr. 1 eftir Beethoven / Arthur Bloom, Howard Howard, Fred Sherry, Jeffrey Levine og Mary Louise Boehm leika Kvintett fyrir klarinettu, horn, selló, kontrabassa og pianó eftir Kalkbrenner. 12.00 Dagskráin. Tónleikar. Tilkynningar. 12.25 Veöurfregnir og fréttir. Tilkynningar. 13.00 Viö vinnuna: Tónleikar. 14.30 Miödegissagan: „Grænn varstu, dalur” eftir Richard Llewellyn Ölafur Jóh. Sig- urösson islenzkaöi. óskar Halldórsson les (17). 15.00 Miödegistónleikar Christian Ferras og Pierre Barbizet leika Sónötu nr. 2 i d-moll fyrir fiölu og pfanó op. 121 eftir Schumann. Werner Haas og Noel Lee leika „í hvítu og svörtu”, svftu fyrir tvö pianó eftir Debussy. 15.45 Lesin dagskrá næstu viku. 16.00 Fréttir. Tilkynningar. (16.15 Veðurfregnir). 16.20 Popphorn 17.30 Feröaþættir eftir Bjarna Sæmundsson fiskifræöing Óskar Ingimarsson les úr bókinni „Um láö og lög” (9). 18.00 Tónleikar. Tilkynning- ar. 18.45 Veðurfregnir. Dagskrá kvöldsins. 19.00 Fréttir. Fréttaauki. Til- kynningar. 19.35 Daglegt mál Helgi J. Halldórsson flytur þáttinn. 19.40 íþróttir Umsjón: Jón Ásgeirsson. Sinfóniskir tónleikar frá út- varpinu i Madrid Sinfónfu- hljómsveit útvarpsins leik- ur. Stjórnendur: Odon Alonso, Igor Markevitch og Garcia Asensio. a. „Musica Nocturna de Madrid” eftir Luigi Boccherini. b. For- leikur aö óperunni „Rakar- anum frá Sevilla” eftir Gisacchino Rossini. c. „E1 Salon Mexico” eftir Aaron Copland. d. „Villanesca” eftir Enrique Granados. 20.40 Mannvit, lærdómur, menntun Guömundur Þor- steinsson frá Lundi flytur erindi. Tónlist eftir Chopin Rafael Orozco leikur Scherzo I h-moll, b-moll og cis-moll. 21.30 Útvarpssagan: „öxin” eftir Mihail Sadoveanu Dagur Þorleifsson les þýö- ingu sina (15). 22.00 Fréttir. 22.15 Til umræöu: Hvert stefnir i kjaramálum opin- berra starfsmanna. Um- s jármaður : Baldur Kristjánsson. Þátttakendur meö honum: Eiöur Guöna- son fréttamaöur, Höskuldur Jónsson ráöuneytisstjóri og Kristján Thorlacius for- maður BSRB. 22.40 Áfangar Tónlistarþáttur f umsjá Asmundar Jónsson- ar og Guðna Rúnars Agn- arssonar. 23.30 Fréttir. Dagskrárlok. rr í JÖTUNHEIMUM FJALLANNA so Jónas átti, og það var ekki hægt að útkljá það fyrr en með haustinu. En á staf Turra voru 22 skorur og þær skorur áttu að sýna hversu mörg fullorðin hreindýr Jónas ætti og í huga sínum var Lappinn sannfærður um, að pilturinn frá Marzhlíð hefði forðað helmingi fleiri hreindýrum frá því að lenda í rándýrakjöftum. Klukkutíma eftir komuna til kaupstaðarins átti Jónas í vösum sínum meira í peningum en hann hafði nokkurn tíma dreymt um. Turrí hafði selt hreindýrin hans og lát- ið borga þau fyrirfram. Kaupandinn var ekki í neinum vafa um að hann fengi sitt í sláturtíðinni. Fyrst af öllu keypti Jónas sér ný föt, og þegar hann var kominn í þau fann hann, að hann var aftur kominn í hóp frumbýlinganna. Hann keypti sér lika tvo Ijái, öxi og skóf lu, lamir og nagla. Þegar hann hafði lokið viðskipt- um sínum var byrðin orðin meira en hundrað pund. Kaupmaðurinn lyfti á hann bagganum, og hann hristi höfuðið, ef hann hefði fengið að vita hversu langa leið Jónas átti fyrir höndum tólf mílur yfir f jöll og firnindi! Það var ekki fyrir aðra en mestu hraustmenni. Jónas gisti enn eina nótt í tjaldi Turra, en árla morgun- inn eftir hélt hann af stað austur á bóginn. Turri og Ellý fylgdu honum á leið. Turri var mjög hugsi, og um leið og hann kvaddi sagði hann: — Girtu heystakkana þína vel, Jónas. Maður getur ekki alltaf ábyrgzt hreindýrin. Jónas þrýsti hönd Lappans. Girðingarnar skyldu verða traustar, ef svo færi, að hann eignaðist einhvern tíma heystakka. Og svo skálmaði hann af stað með byrði sína. Lappinn og dóttir hans stóðu kyrr um stund og horfðu á eftir hon- um, en þegar þau sneru við gekk Ellý spölkorn á undan föður sínum. Hún vildi ekki láta hann sjá, að henni hafði vöknað um augu. Hugur Jónasar reikaði víða. Turri og fólk hans hélt að hann gæti farið beint heim og kvænzt Stínu. Og þetta hafði hannveriðhér um bil búinn aðtelja sérsjálfum trú um, þegar hann keypti búsmunina í norska kaupstaðn- um. En nú blasti blár og kaldur veruleikinn við honum. Það beið hans ekki nein stúlka. ( byggðunum niðri við Kolturvatnið átti hann sér hvergi griðland. Þar vildi eng- inn hafa neitt saman við hann að sælda. I þessum þönkum skálmaði Jónas austur heiðarnar, og vissulega fannst honum framtíðin ekki bjartari nú en áð- ur. XXIII. Slættinum var hér um bil lokið. Páll og Sveinn Ólafur áttu aðeins fáeinar hesjur úti, og Nikki Brandsson og hin unga kona hans voru að bera heim síðustu sáturnar. Lars Pálsson og Marta áttu aðeins lítiðeitt úti. Það hafði verið óvenjulega góð heyskapartíð. Heyskapinum átti að vera lokið hálfum mánuði fyrr en sumarió áður. Jónasi var ekkert sérlega vel fagnað í Marzhlíð. Þegar Marta hafði jafnað sig eftir undrunina, réðst hún að bróður sínum með nærgöngulum spurningum. Hvað hafði hann sagt við Stínu í Fattmomakk? Hún var orðin svo einkennileg. Og hvaða dilk mundi það draga á eftir sér, að hann hafði strokið f rá messunni eins og hver ann- ar misindismaður? Blygðaðist hann sín ekkert fyrir slikt f ramferði? Já, hann var sannarlega þokkapiltur. Og það þegar önnur eins stúlka og Stína var annars vegar. Nei, hann var ekki hæfur til samneytis við heiðarlegt fólk. — Og faðir hans var litlu mýkri á manninn. Hann gekk um ygldur á svip og virtist sannfærður um, að sonurinn hefði hagað sér svo illa hjá Löppunum, að hann hefði þótzt neyddur til að strjúka til þess að komast hjá brottrekstri. Og vinsemd bræðranna var heldur ekki ofmæld. Þeir gutu til hans tortryggnum undrunaraugum. Hvað ætlað- ist hann fyrir með þessari dvöl heima? Það mundi lík- lega ekki líða á löngu, unz hann tæki að egna fólk í ná- grenninu. Þeir virtust hafa gleymt þeim timum með öllu, er þeir höfðu horft á það með gleði og velþóknun, að Jónasi tókst að hef ja Marzhlíð til virðingar. Nú þurfti ekki lengur að slá skjaldborg um virðinguna. Nikki Brandsson hafði tryggt heimilinu hana um mörg ár með sjötiu mjölsekkjum sínum. Hinar kuldalegu móttökur náðu þó ekki að kæf a ákafa Jónasar með öllu um að taka til höndunum við heyskap- inn, en slátturinn var nú senn á enda, og eftir erfiðan þurrkdag, var hann alveg eins þreyttur og vinnuleiður og hjá Löppunum. Og nóg var að starfa, því að hvorki bræðurnir eða Nikki virtust mega gefa sér andartaks hvíld, en Jónas gat einhvern veginn ekki f undið sér neitt til dundurs. Honum fannst hann vera ókunnugur maður, og reyndi heldur ekki að kryf ja til mergjar ástæðurnar til þess, að hann var nú kominn heim. Hann gladdist af því meðsjálfum sér, að hann skyldi hafa falið mal sinn undirgreinum limmikils grenitrés, og hann gat því hald- ið að heiman hvenær sem hugur bauð og f yrirvaralaust. Þau vildu ekki sjá hann hér heima, og þá gat hann víst farið aftur. Einhvers staðar hlaut hann að geta fengið starf. Hann gæti líka hæglega byggt sér skógarkofa áður en vetur settist að, og hann átti næga peninga til að kaupa sér vistir, ef veiðin brygðist. En meðan Jónas íhugaði það, hver halda skyldi, reik- aði hann upp að Suttungi. Það var eins og hann langaði til að kveðja alla þá staði, sem verið höfðu honum kærir í bernsku. Þarna var rjóðrið, þar sem þeir Páll höfðu lagt björninn að velli fyrir ári síðan. Þarna var líka greni- runninn, þar sem hann var vanur að koma fyrir beztu refagildrunni sinni, og litlu ofar í f jallshlíðinni var all- stórt rjóður, þar sem honum hafði stundum tekizt að snara orra á vorin. Hér var varla nokkur steinn, sem hann þekkti ekki, og hann hélt áfram göngunni upp hlíð- ina. Jónas nam staðar og horfði umhverfis sig. Nú var hann kominn svo langt upp í hlíðina, að hann sá Marzhlíð yfir trjátoppana. I suðri sást austurbakki Marzvatnsins og í norðri fikaði barrskógurinn sig upp brattar hlíðar Suttungs. Augu Jónasar voru ekki lengur fest við um- hverf ið. Hann stóð í stóru, grasivöxnu rjóðri, sem hallaði til suðurs, og allt í einu tók hann að snúast og hvima um- hverfis sig eins og hundruð frumbýlinga höfðu gert á undan honum. Já hér var staðurinn. Jónas varð nær því ráðvilltur við þá tilhugsun, að ein- mitt hér væri hægt að byggja sér nýbýli. Hann hafði búizt við að verða að fara langan veg austur á bóginn til þess aðf inna stað, þar sem honum leyfðistað byggja og hef ja ræktun, en svo var staðurinn rétt við tærnar á honum. Nokkrar sekúndur liðu, og svitadroparnir hnöppuðust á enni hans. Hann dró andann að sér í snöggum titrandi sogum en greip síðan um grenibrúsk og reif hann upp með rótum. Hann rannsakaði moldina, eins og hann byggist við að f inna f jársjóð. Þessi mold var eins góð til ræktunar og moldin heima i Marzhlíð. Hann gekk þvert yf ir rjóðrið. Hér skyldi bærinn standa og túnið teygja sig til austurs og vesturs. Að norðan mátti ekki hreyfa við skóginum. Hann átti að mynda skjólgarð gegn illviðrum. Og í norðri og norðaustri var f jallið eins og virkisveggur. Jónas hraðaði sér heim. Staðurinn, sem hann hafði fundið og valið var þrjá kilómetra frá bæ föður hans, en tilheyrði þó landareign Marzhlíðar. Lagaákvæðin um ræktunartakmörk mundu ekki geta hindrað Jónas í því að ryðja land neðan við Suttung. Það væri nóg að hann fengi til þess leyfi föður síns. En hinn ákafi og bjartsýni unglingur fór ekki beina leið heim til sin. Hann lagði lykkju á leið sína niður i dal- verpið og sótti þangað mal sinn, því að hann vildi gjarn- an sýna þeim heima, að hann ætti sín eigin áhöld og væri heldur ekki eins tómhenturog þau höfðu kannske búizt við. „Meinar þú aö ég eigi að þvo me'r uin hendurnar bara til aö boröa tómatsúpu.” DENNI DÆMALAUSI

x

Tíminn

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Tíminn
https://timarit.is/publication/50

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.