Tíminn - 06.10.1976, Blaðsíða 16

16
TÍMINN
Miðvikudagur 6. október 1976
TÍMA- spurningin
Fórstu oftar í bió en venjulega meðan sjón-
varpsleysið var á dögunum?
Anna Thorlacius, húsmóöir: — Nei,ég fer örsjaldan I bíó og sjón-
varpsleysiö breytti þar engu um.
Anna Nikulásdóttir, nemi: — Ég horfi aldrei á sjónvarpið hvort
sem er, en fer hins vegar i bió 2svar-3svar í viku.
Albert Þór Jónsson, nemi: —Nei, ég hafði nóg annað að gera, en
yfirleitt fer ég nokkuð oft I bió.
J
Ilelga Theódórsdóttir, nemi: — Nei, sjaldnar reyndar, þvi ég
hafði yfirdrifið nóg að gera. Ég saknaði sjónvarpsins ekki hót,
þvi yfirleitt er þaö leiöinlegt.
mm
8
0

W
lesendur segja
„Lótið ekki heyra
þetta til ykkar..."
— segir veðurbarin bóndakona úr Dölunum
fyrir hendi.
NU munu sjálfsagt margir
bændur vera farnir að hugsa
semsvo: Þessiveit nú ekkimik-
ið um h vað hún er að tala. Jú, ég
veit það mjög vel. Einfaldlega
vegna þess, að ég bý á þessu ó-
þurrkasvæði.
Við hér á minum bæ vorum
búin að verka allt það hey, sem
viö komum til með aö þurfa I
vetur og meira til, i byrjun
ágúst.
Þá segir sjálfsagt einhver:
Þau hljóta að hafa góöar
geymslur. Viö höfum tvo turna
og svo gamlar þurrheyshlöður.
Við vorum nefnilega meðal
þeirra, sem fengum ekki „jáiö”
fyrr en seint. Ég skora á bændur
að hugsa sitt mál þvi að það er
lítilmannlegt að gefast upp fyrir
veðurguöunum. Það á aö bjóöa
þeim byrginn.
Og bændur, látið engan heyra
það, að vont sé að gefa vothey á
vetrum. Þurrheyriö ykkar fer
ekki sjálft á jöturnar og lyktina
af votheyi er hægt aö fyrir-
byggja.
H.H. skrifar:
„SVR stendur ekki
undir þjónustunafni
Undanfarið hefur mikið og
hart verið deilt á Strætisvagna
Reykjavikur og forráðamenn
þess fyrirtækis. Þessi gagnrýni
hefur einkum beinzt aö leiða-
kerfinu og þeim þáttum þjón-
ustu fyrirtækisins við borgara
Reykjavikur, sem lúta beint að
akstri vagnanna.
Annað er það þó, sem mér er
efst i huga i þessu sambandi, en
það er sá samdráttur iþjónustu
strætisvagnanna, sem ég hef
oröið vör við undanfarinn mán-
uðeða svo. Þará ég viö þá þjón-
ustu, að fyrirtækið gaf þeim,
sem mikið nota strætisvagna,
kost á þvi að kaupa afsláttar-
kort, en með þvi lækkaði hvert
einstakt fargjald nokkuð. Nú er
þessi þjónusta hætt og aðeins
hægt að fá kort á fimm hundruö
krónur, sem gefa litla semenga
lækkun á fargjaldi. Ekki nóg
með það, heldurhefur þaö kom-
ið að minnsta kosti tvisvar fyrir
mig siðastliðna viku, að strætis-
vagnastjórar hafa ekki einu
sinni haft þessi litlu kort með-
feröis, þannig að ég hef orðið að
greiða fargjaldið i peningum,
fimmtiu krónur i hvort skipti,
þvi þeir gefa ekki til baka.
Þarna finnst mér Strætis-
vagnar Reykjavikur sýna á sér
anað andlit og verra, þvi þeir
standa ekki undir nafninu þjón-
ustustofnun meðan svona er.
AB undanförnu hefur maður
ekki komizthjá þvi að heyra um
ófarir bænda á óþurrkasvæöun-
um hér i sumar, það er að segja
seinni part júli og allan ágúst.
Alls staðar I öllum fréttum er
talað um stórskaða, og ætla ég
ekki að draga það i efa, að skað-
inn er mikill. En mér er spurn,
er sjálfsbjargarviðleitni bænda
engin? EBa er þaö bjargráöa-
sjóður, sem gerir fjöllin blá og
bændur mikla? Þessi hugsun
læðist að manni, þegar maður
sér bændur ýta ónýtu heyi ofan I
skúrði hjá sér, en eru svo meö
galtóma votheysturna heima —
sækja svo um lán og styrk til
bjargráðasjóðs.
Nú er mikið rætt um það aö
efla bjargráðasjóð, til þess aö
hann geti staöið undir öllum
þeim óskum, sem koma til með
að streyma til hans bráðlega, og
var samþykkt gerð um það á
stéttarsambandsfundinum nú
nýverið.
Sjá forráðamenn bænda virki-
lega ekki götin i þessu máli?
Rétt er að athuga þetta mál
ögn nánar. Eftir óþurrkasumar-
ið i fyrra var hljóðið i bændum
mjög slæmt, og var séð fyrir, aö
ef annað svona sumar kæmi aft-
ur, þá yrði fyrirsjáanlegt aö
margir bændur beinlinis yrðu ai
hætta búskap, það er að segja,
ef þeir gerðu ekki einhverjar
ráðstafanir til þess að verka
vothey.
Nú veit ég ekki, hve margir
sóttu um lán til votheyshlöðu-
bygginga i ár, en þaö voru
nokkrir. En eins og allir vita
kom „jáið” frá stofnlánadeild
ekki fyrr en löngu eftir að hey-
skapur var hafinn, og komu þvi
þessar hlöður ekki að gagni nú i
sumar, nema hjá þeim, sem
voru svo stöndugir, að þeir gátu
hafiö byggingu upp á eigin spýt-
ur. Og er ekki nema gott eittum
þaö að segja.
Þá vaknar sú spurning:
Hvernig stendur á þvi, aö þeir
hjá stofnlánadeild þurfa að
velta vöngum yfir þvi, hvort
lána skuli til votheysgeymslna
eða ekki? Þaö á að vera sjálf-
sagður hlutur að lána til slikra
framkvæmda.
1 Noregi, til dæmis, fá bændur
borgað fyrir að verka vothey, en
þau eru um 80% af öllum hey-
feng.
Væri ekki ráð, ef stofnlána-
deild er svo illa á vegi stödd,
semsagter, aðefla hana eins og
kostur er, en ekki Bjargráöa-
sjóö. Láta það fé, sem óskað er
eftir að fari i hann, renna til
stofniánadeildar.
Hætta þá þessari vitleysu að
borga bændum fyrir að gera
heyin ónýt.
SU röksemdafærsla, sem
heyrzt hefur, að ekki hafi veriö
hægt að fara út á tún I ágúst —
til þess vænti ég að heyja i vot-
hey, er haldlaus. Bændur gátu
veriö búnir að mestu leyti að
heyja I byrjun ágúst, ef sjálfs-
bjargarviðleitnin heföi verið