Fréttablaðið - 11.12.2005, Blaðsíða 20

11. desember 2005 SUNNUDAGUR20
Við hittumst yfir snarpheitu kaffi
úr fanti á Kaffivagninum við
Grandagarð, hvar annars stað-
ar. Þar iðar allt af lífi og mikið
skvaldrað og hlegið; staðurinn
þéttsetinn karlmönnum svo til
eingöngu; konurnar eru innan við
afgreiðsluborðið og skenkja kaffi
og meðlæti. Þannig er nú það á
þessum bænum.
Áratugir á fjöllum
Út um stóra gluggana blasir hin
gamla lífæð borgarinnar, höfnin,
við og trillurnar liggja letilega
við kæjann og láta mjúka ölduna
vagga sér blítt og létt. Handtak
Odds er hins vegar þétt og eilítið
hrjúft enda hendur hans hertar í
margs konar átökum við erfiðis-
verk og óblíða veðráttu á fjöllum
um áratuga skeið. Svipmótið er
hvasst en maðurinn þó fjarri því
að vera hvass á manninn; þvert á
móti, honum liggur lágt rómur.
Kárahnjúkar öðruvísi
Kárahnjúkar eru sem sagt ekki
fyrsti vinnustaður Odds á fjöll-
um. „Nei, ég vann bæði við
Sultar tangavirkjun og Vatnsfells-
virkjun á sínum tíma,“ segir hann
og kveikir sér í sígarettu. Það er
reyndar mikið reykt á Kaffivagn-
inum og maður spyr sig ósjálfrátt
hvað verði um stað sem þennan
þegar og ef reykingabann á veit-
ingastöðum verður samþykkt á
Alþingi.
Oddur segir mikinn mun á
Kárahnjúkum og hinum virkjun-
arstöðunum. „Þar vorum við að
dúlla þetta tíu til fimmtán kallar
við að koma upp aðstöðu til að
byrja með en þegar ég kom upp að
Kárahnjúkum voru þar kannski
hundrað manns. Og svo fyllist allt
bókstaflega á hálfum mánuði,“
rifjar hann upp og hristir höfuðið
með bros á vör.
Villta vestrið í fyrstu
Þá var lítið sem ekkert tilbúið á
staðnum, ekkert mötuneyti svo
dæmi sé tekið. „Manni var eigin-
lega hent út í djúpu laugina,“ segir
Oddur og hlær stuttlega. „En þetta
hefur mikið breyst síðan þá,“
bætir hann við hugsi. „Maður átti
til dæmis ekki einn einasta frídag
að heitið gæti fyrsta eina og hálfa
árið. Þetta var eins og villta vest-
rið þarna til að byrja með.“ Hann
brosir að minningunni um leið og
hann drepur í sígarettunni.
Það sem kom honum eiginlega
mest á óvart og gerir enn er að
þrátt fyrir allan þennan gríðarlega
mannfjölda sem þarna er saman-
kominn frá öllum heimshornum,
hafa engin alvarleg vandamál
komið upp í samskiptum manna í
milli. „Ég er eiginlega mest hissa
á því,“ segir Oddur einlæglega, „en
þarna hafa ekki komið upp nein
vandamál vegna þjóðernis eða
trúarbragða, kannski einhver smá
átök manna milli eins og gengur
og gerist en ekki vegna þjóðernis
eða trúar.“
Svona gerið þið ekki
Við fáum okkur meira kaffi og
Oddur horfir annars hugar út um
gluggann á sjó og báta; lands-
lag sem hann hefur ekki fyrir
augunum langtímum saman.
Hann rifjar upp átökin við
Im pregilo í upphafi vegna ófull-
nægjandi samninga og annars og
nefnir að um skeið var ástandið
þannig að hann mátti varla tala við
einstaka starfsmann að morgni án
þess að búið væri að reka viðkom-
andi að kvöldi og senda úr landi.
„Svo kom félagsmálaráðherra í
heimsókn til okkar,“ segir hann
og glottir út í annað, „og rétt á
meðan hann staldraði við hjá
mér er hringt frá Impregilo og
mér sagt að það eigi að senda ein-
hverja menn heim. Ég rétti bara
ráðherranum tólið og hann sagði:
„Svona gerið þið ekki meðan ég er
hérna.““
Eftir þetta fóru Impregilo-
menn hægar í sakirnar að sögn
Odds. „Kannski óttuðust þeir að ég
myndi hringja beint í ráðherrann,“
segir hann og hlær góðlátlega.
Fótbrot lítið mál
Oddur segist hafa öðlast nokkuð
góða innsýn í mismunandi þjóðar-
karakter á dvölinni á Kárahnjúk-
um. Nefnir Kínverjana sem dæmi
um duglegt og agað fólk. „Þeir
eru alltaf brosandi, sama hvern-
ig viðrar, eru einstaklega harðir
af sér og þú ferð ekki með þá upp
á spítala nema stórslasaða. Þeir
verða varla veikir hvað þá meira,“
segir hann með aðdáun í röddinni.
„Þeir vilja ekki missa vinnuna
hvað sem það kostar, brotni þeir
á fæti er það minniháttar mál,“
bætir hann við og spennir greipar
um kaffifantinn.
Fjallaáráttan í blóðinu
Hann segir reynsluna segja sér að
langdvalir á fjöllum eru ekki fyrir
hvern sem er. Slíkt henti ákveðn-
um manngerðum betur en öðrum
og hann sé sjálfur tvímælalaust
í þeim hópi sem þolir þetta vel.
„Mér líður hvergi betur en uppi á
fjöllum,“ segir hann hlýlega. „Ætli
ég sé ekki best geymdur þar,“
bætir hann við glottuleitur og
útskýrir það ekki frekar. Honum
finnst ágætt að koma í bæinn helgi
og helgi en svo leitar hugurinn
aftur til fjalla. „Ég er alinn upp á
fjöllum, þannig að þetta er í blóð-
inu,“ útskýrir hann.
Gaman að skoða í Kringlunni
Með því á hann við að faðir hans
var leiðsögumaður ferðamanna
á árum áður og Oddur fór ófáar
fjallaferðirnar með honum auk
þess sem móðir hans var lengi
skálavörður í Kerlingarfjöllum
og þar dvaldi hann langdvölum.
„Þaðan kemur þetta,“ segir Oddur
íhugull á svip og nefnir sem dæmi
um óbyggðafíknina, að hann fari
iðulega í ferðir með Útivist þá
sjaldan sem hann á frí og hafi
aukinheldur tekið að sér skála-
vörslu í Þórsmörk í fríum. „Mér
finnst þó gaman að koma í bæinn
af og til og ég er einn af þeim sem
finnst gaman að fara í Kringluna,
bara til að skoða. Konan mín þolir
það hins vegar ekki, finnst þetta
bara hávaði og læti,“ segir hann
hlæjandi.
Fullkomið umhverfi
Þegar hann er beðinn um að
útskýra hvað það sé sem geri
fjallalífið svona heillandi nefn-
ir hann kyrrðina og fegurðina.
„Þegar þú vaknar upp á fjöllum
er allt umhverfið nánast fullkom-
ið, ekkert áreiti. Til dæmis að
vakna við Kárahnjúka og horfa á
Snæfell í morgunroðanum, það er
eins fullkomið og það getur verið,“
segir hann með væntumþykju í
rómnum.
Framtíðin kemur
Verklok við Kárahnjúka eru áætl-
uð í árslok 2007 en Oddur er ekk-
ert farinn að hugsa til þess hvað
þá tekur við. „Nei, nei og það er
bara allt í lagi, það hlýtur eitthvað
annað að taka við,“ segir hann með
stóískri ró þess sem ekki gerir
sér rellu út af smámunum einsog
framtíðinni. Hún kemur bara.
Kemur af fjöllum
„Þegar þú vaknar upp á
fjöllum er allt umhverfið
nánast fullkomið, ekk-
ert áreiti. Til dæmis að
vakna við Kárahnjúka og
horfa á Snæfell í morg-
un roðanum, það er eins
fullkomið og það getur
verið,“
> SUNNUDAGUR MEÐ SIGURÐI ÞÓR
Oddur Friðriksson er yfirtrúnaðarmaður verkalýðsfélag-
anna á Kárahnjúkum og ber þann stóra titil með sóma.
Maðurinn ber það með sér að vera fastur fyrir og fylginn
sér; þreklega vaxinn og snöfurmannlegur í framkomu.
Hann er ljós yfirlitum og útitekinn, enda kemur maðurinn
af fjöllum.
ÞORLÁKSMESSA 2004. GARÐI, REYKJANESBÆ.
EIN ERFIÐ BLINDHÆÐ OG SVO HEIM.
Isuzu D-Max, Crew Cab (4 dyra), Sjálfskiptur, 3.0 l. dísil.
Fáir bílar hafa sannað sig eins vel við íslenskar aðstæð-
ur og Isuzu. Þessi sterki og þrautsegi bíll er nú kominn
í nýjan og glæsilegan búning. Hann vekur athygli hvert
sem hann fer en virðist alltaf passa inn í umhverfi sitt,
sama hversu gróft það er.
D-Max var valinn Pick-up ársins 2005 af “4x4” maga-
zine og hlaut gullverðlaun tímaritsins “What Van” 2004.
Komdu til okkar og kynnstu nýjum Isuzu D-MAX.
Staðalbúnaður í D-MAX: Vökva- og veltistýri,
tveir öryggisloftpúðar, rafdrifnar rúður, útvarp og
geislaspilari, snúningshraðamælir, samlæstar hurðir
með fjarstýringu, stokkur á milli framsæta, höfuðpúðar
í aftursæti, fimm þriggja punkta bílbelti, loftkæling,
ABS hemlakerfi, álfelgur, brettakantar, kastarar í
framstuðara, leðurklætt stýrishjól, rafstýrðir útispeglar.
�����������
�����������