Mánudagsblaðið - 15.09.1969, Blaðsíða 8

Enn um Aðalstræti — Timburmenn — Leikhúsin — Lokuð
bílaverkstæði — Hylling — Rónabæli.
ÞAÐ ER sýnilegt, að borgaryfirvöldin ætla ekki að láta sig í
Aðalstrætismálinu í sambandi við girðinguna, sem nær lok-
ar þessari aðalgötu. Hér sýna borgarvöldin enn einu sinni al-
gjört vanmat sitt á öllum skoðunum borgarbúa eða blaðakosts
höfuðstaðarins. öll blöðin hafa gagnrýnt þetta ástand, en við
þeirri gagnrýni er algerlega þagað. Það er ekki gott að vita til
hvers verið er að kjósa þessa menn í slíkar stöður þegar þeir
vilja aldrei neitt af þorgarbúum þiggja nema skatta þeirra og
útgjöld. Það munaði aðeins 250 atkvæðum að íhaldið héldi
meirihluta sínum síðast í borgarstjórn og ætti víst ekki að
verða erfitt að leiðrétta þau mistök.
Myndsjá fer oatnandi —
Danskt rusl —
Áhugaverður þáttur
laganema —
Fréttahrak
VÍNMATSDEILD læknafélagsins í New York hefur nú gefið
út yfirlýsingu, að það hafi fundið upp nýja mixtúru fyrir menn,
sem þjást af timburmönnum. Telur félagið, að ekki sé neitt
jafn haldgott né öruggt til að losa sig við þessi eftirköst vín-
neyzlunnar en taka sér væna blöndu af kampavíni og konjaki.
Segja þessir fræðimenn að blanda skuli einum konjaki við
þrjá ,,kampavínssnapsa“, og þá komi lækningin.
MIKILL spenningur er nú ríkjandi út af leikriti Matthíasar Jo-
hannessens, sem frumsýna á í þessum mánuði í Þjóðleikhús-
inu. Verkið hefur verið að taka sífelldum breytingum á æfing-
um, sumt fellt niður öðru breytt og enn öðru bætt við sem
þurfa þykir. Leikfélag Reykjavíkur hefur hinsvegar frumsýn-
ingu í þessari viku á nýrri revíu, en þvílík leynd hvílir yfir verk-
ingu í næstu viku á nýrri revíu, en þvílík leynd hvílir yfir verk-
höfunda, en telja verkefni sitt bæði gamansamt og nýstár-
legt.
Bl&ó fynr alla
Mánudagur 15. september 1969
MENN SKYLDU halda, að með minnkandi bílakaupum og inn-
flutningi, þá myndu bílafyrirtæki og verkstæði þeirra auka alla
þjónustu við viðskiptavini. Flest bílafyrirtæki vinna nú eftir
þeim reglum, en eitt þeirra, sem selur og gerir við Benzana
lokar dyrum sínum laugardaga svo að eigendur slíkra bifreiða
eru algjörlega á flæðiskeri staddir ef þeir ætla að fara í bíl-
túr um helgar en einhver smávægileg bilun eða varahlutur er
nauðsynlegur. Þetta er ósvífni á hæsta stigi.
Einn er sá þáttur, sem að jafnaði
vekur verðskuldaða athygli, en það
er Myndsjá í umsjá Ólafs Ragnars-
sonar. Að vísu hafa þar komið nokk
ur misheppnuð atriði, en það er
skiljanlegt. í heild hefur þátturinn
verið vel unninn, blæbrigðaríkur og
efnið ærið fjölbreytt. Um síðustu
helgi var þátturinn upp á sitt bezta,
margþættur og efnið bæði fróð-
legt og skemmtilegt t. d. flugsagan,
fræðsla um lasergeisla og, ekki sízt,
ágætar svipmyndir úr Reykjavík af
fólki, sem bíður eftir almennings-
vögnum eða er á gangi í miðborg-
inni. Myndatakan var látlaus en
mjög góð, kvikmyndara tókst eink-
ar vel að nú svipnum á einstakl-
ingnum og mættu allir vel við una
er sáu þennan þátt og ástæða til að
óska Ólafi til hamingju og vona,
að hann Iáti ekki deigan síga í
þessum þáttum.
Þá vinnur þáttur Leonards Bern-
steins, sífellt á. Þessi þáttur á
marga og ólíklegustu aðdáendur,
menn þekkja hann vel úr Kefla-
víkursjónvarpinu, en þátturinn er
ekki þrunginn þeirri óskaplegu al-
vöru og spekingsútliti eins og ís-
lenzkir músíkkþættir, sem allir eru
TVEIR GÓÐGLAÐIR stóðu utan Hótel Borgar og dáðust að
ungri glæsilegri stúlku, sem þar átti leið framhjá. „Hún er seið-
andi og fögur, glæsileg og óskaplega aðlaðandi", sagði ann-
ar í skáldlegum hugleiðingum, „minnir mann einna helzta á
hyllingar".
„Ég veit hvað þú meinar, en þú brúkar ekki rétta orðið.
Hylling er það sem þú sérð en getur ekki snert".
„Það er einmitt það, sem ég meina", svaraði hinn.
miklu lélegri en þessi heimsfrægi
ameríski þáttur.
Kanadíski þátturinn um hvíta
skipið var ósköp lítilsverður þótt
tæknilega séð hafi hann tekizt vel.
Efnið var hreinlega ekki vel unnið
og áhorfendur vildu gjarnan fá
betri innsýn í þessa hverfandi at-
burði og nánari Iýsingar á lífsbar-
áttu þessara fiskimanna.
Folmer Rubæk, danskur sjálfum-
glaður leikari og söngvari, kom
fram í frámunalega lélegri söngva-
syrpu, minnti á trúð, sem veit fyrir-
fram, að efnisval hans er ekki að-
eins lélegt heldur leiðinlegt. Sjón-
varpið ætti að geta eytt aurum sín-
um í eitthvað nýtilegra. Það er al-
veg óskiljanlegt hver meiningin er,
að velja svona þætti, og eyða á-
gætum krafti eins og Carl Billich
í að spila undir.
Laganemar við Háskólann hafa
undanfarin misseri flutt af og til
all-áhugaverða þætti um fag sitt,
málsóknir og málflutning. Hafa
þeir þar lærða menn sér til leið-
beiningar og „leika" sjálfir réttar-
höldin eins og þau munu gerast í
réttarsölum. Sl. miðv.d. var einn
þessara þátta fluttur og tókst með á-
gætum. Það góða við þáttinn er, að
hann er í rauninni ekki eins leik-
inn og hætta gæti orðið á, ef at-
vinnumenn fjölluðu um. Almenn-
ingur kynnist á þennan hátt nokk-
uð réttarsölum, og jafnframt fáum
við nokkra þekkingu á starfsemi
hinna ýmsu rétta, sem hér starfa.
Er full ástæða til að hvetja hina
ungu menn og konur til að halda
uppi þessum þáttum, því þeir eiga
öruggan fylgjendafjölda, sem bíður
þeirra með eftirvæntingu.
Því miður virðist engin áhugi
hjá fréttastofunni að bæta ráð sitt
í vali og fjölbreyttni fréttamynda.
Það þarf ekki speking til að vita,
að nær allar fréttir fara framhjá
sjónvarpsfréttastofunni þ.e. eru
ekki keyptar eða sýndar og þótt
fréttaþulir okkar séu myndarmenn
og augnayndi kvenna, þá er einum
of langt gengið að sjá andlit þeirra
60—70% af fréttatímanum.
Endurtekningaefni sjónvarpsins
er nú orðið svo títt, að ekki líða
nema nokkrir dagar milli þess, að
þætdr séu endursýndir. Ekki er um
það að sakast en sjónvarpið mætti
nýta aðra tíma en reglulegan út-
sendingartíma til að sýna þessa
þætti, en hafa eitthvað nýtt og
meiri fjölbreytni á reglulegum út-
sendingatíma.
Er það satt, að engin von sé
á yfirlýsingu frá dr. Gylfa í
þessari viku?
STAÐREYNDIR — sem ekki mega gleymast:
(36)
GATAN VID GLÆPAVEG
Féþúfa „stjórnmálamanna11 — Fornar dyggðir — Lærisveinar
Keynes og Marx — Auðsveipni og undirgefni — Áminning
ítrekist! — Yfir 40%
BRÉF SENT Mánudagsblaðinu: „Er ástæða til að haldið sé
upp róna- og þjófabæli, hjá þurfalingum bæjarins í skúr við
Þrastargötu og Melaveg? Þar ræður húsum maður nokkur,
ölkær mjög, og ganga rónar þar út og inn nætur og daga,
með barsmíðum og djöfulgangi.
Annars á borgin að endurskoða afstöðu sína til þurfalinga,
nóg er af flullhraustu ungu fólki sem fær styrk frá bænum.
„Það hefir, að mínu áliti, orð-
ið ólán fyrir hcimimn, að hug-
myndir Keynes skyldu hafa
haft jafn mikil áhrif á þriðja
og fjórða áratug aldarinnar;
því að ekki aðeins stuðlaði hið
lokkandi yfirbragð stjórn-
málaskoðana af því tagi, sem
hann aðhylltist, að mögnun
dæmalausrar kreppu í fyrstu
og síðan aö tímabili tærandi
verðbólgu, hcldur urðu þær or-
sök þess, sem verra var: þær
sljóvguðu alla hugsun um
grundvallarcndurbætur. En þó,
þegar menn harma áhrif Keyn-
es á hagvísindin, þá ættu menn
e-t.v- í raun og veru að hryggj-
ast yfir hnignun s/ijórnmálanna
sökum þess, að það voru kenn-
ingar hans, sem hófu ýms við-
horf, er fyrri kynslóðir myndu
hafa talið ámælisveið, til
sýndarvegsauka“.
W. H. Hutt (1899 -), prólfessor í
viðskiptafræðum og forseti við-
skiptafræðideildar háskólans í
Cape Town (1931-): KEYN-
ESIANISM — RETROPECT
AND PROSPECT (Henry
Regnery Company, Chicago,
1963), bls- 433.
Kjarninn
Ágreiniihigur um orsakir þess ó-
farnaðar, sem hrjáð hefir lýðræð-
isheiminn undanfarna áratugi og
fer dagvaxandi, getur naumast
talizt með öllu óeðlilegur eins og
allt er í pottinn búið- Þessum á-
greiningi veldur að sjálfsögðu
margt, en sú staðreynd ekki hvað
sízt, að allur sá fjöldi „stjórn-
málamanna“, er hefir gert sér
hugsunarleysi almennings að fé-
þúfu, byggir afkomu sina ein-
mitt á endalausum rangfærslum
og þvargi um sannindi, sem sér-
hver meðalgreindur maður sér,
við rólega yfirvegun, að liggja í
augum uppi. Flok'kadrættir og
stöðugar illdeilur um allt milli
himins og jarðar, samfara hár-
togunum og útúrsnúningum, ri>fr-
ildi um kaup og kjör, ásókn í
stöður og bitlinga, allt er þetta
kjarni þess stjórnskipunarkerfis,
sem við teljum okkur fullsæmd af
í reynd- Þetta er sjáifur grund-
völlur lýðræðisbaráttunnar; inn-
tak hennar, eðli og takmark, allt
í senn. Og þetta er jafnframt að
miklu leyti svarið við þeim
spurningum, sem maður spyr
rnanin æ ofan í æ og af sífellt
meiri áherzluþunga: Hvers vcgna
forðast heiðarlegir hæfileikamenn
þing og ráðuneyti eins og pestina?
Af hverju veljast siðgæðisslakir
miðlungsmenn nær eingöngu til
forystu?
Engum er láandi þó að hann
leitist við að efla eigin hag og
láta framavonir sínar rætast.
Þvert á móti. öllum skynigædd-
um verum er eðlilegast að hugsa
fyrst og fremst um eigin velferð,
enda er engum fært að verða
öðrum að liði nema að hann sé
áður fær um að sjá sjálfum sér
farborða- En á hinni aldagömlu
vegferð mannkynsins í leit að lífs-
hamingju, hafa margir mætustu
leiðtogar þess lagt sig fram um
að efla með því vitundina um þá
gullvægu lífsreglu, að svo beat
verður heill einstaklingsins tryggð
Framhald á 7. síðu.