Mánudagsblaðið - 08.12.1969, Blaðsíða 7

Mánudagur 8. desember 1969
Mánudagsblaðið
7
MYSTICUS:
JT

narbakkanum
Mér hafði verið boðið í kvöld-
xnat vestur á Fomhaga, og ég ætl-
aði að fara þangað með strætis-
vagnx, þvi að bílskrjóðurinn minn
var í lamasiessi rétt einu sinni-
Ég ætlaði að fara í rútunni Vest-
urbær-Austurbær, sem fer frá
Kalkofnsvegi tíu mínútum fyrir
heila og hálfa tímann- Klxxkkan
var eklti alveg orðin þrjú kortér
í sjö, þegar ég steig upp í vagn-
inn. Það var komið margt fólk
í hann, eins og venjulega um þetta
leyti dags, en ég fékk þó sæti- Bíl-
stjórinn var ekiki kominn, hann
var víst inni í biðskýlinu. Fólkið,
sem var komið í bílinn var að
rabba hástöfum saman og allir
virtust vera í sólsikinsskapi, vinnu
dagurinn var á enda, og kvöld
eða gleðskapur fram undan. Allt
í einu kemur maður inn í vagn-
inn og sezt í bílstjórasætið- Hann
var ekki einkennisklæddur, en
það er nú svö algengt, að stræt-
isvagnastjói'ar sóu það efcki, að
ég gaíf þvi engan gaum- Þessi
maður virtist vera nálægt þrí-
tugu, nokkuð hávaxinn maður
með mikið dökkt hár, sem var
eitthvað byrjað að grána í vöng-
um- Ég sá ekki vel fi-aman í
hann, enda er maður nú ekki van-
ur að vera að spekúlera mikið í
strætisvagnastjórum. Ennþá voru
einar þrjár mínútur þar til bíll-
Lnn átti að leggja af stað, að
minnsta kosti, ef kilufckan á Út-
vegsbankanum var rétt. En bíl-
stjórinn setti bílinn í gang þegar
í stað og ók af stað- Ég heyrði
undrunarklið meðal farþegarana-
„Tíminn er ekki kominn". „Hvað
er þetta, er klukkan mín vitlaus?"
og fleira í þeim dúr.
Strætisvagninn sveigði inn í
Tryggvagötu, en í stað þess að
aka rakleitt vestur hana sveigði
hann niður með Austurhöfninni
og út á Faxagarð- „Hvað er þetta,
hvert er hann að fara?“ sagði ein-
hver. „Hann er kannski að ná sér
i benzín þarna“, sagði eimhver
annar- En úti á hafnarbakkanum
stanzaði billinn, og bílstjórinn leit
Allra fyrst sat fólkið eins og|
þrumu lostið, eins og það gæti
ekki trúað sánum eigin aiugum og
eyrum. Það eru hastarleg von-
ibrigði að vera að hlakka til að
koma heim í kvöldmatinn og eiga
þess í stað að lenda í ísköldu vatn-
inu í höfninni og óvissan nætur-
stað. Svo komst allt í uppnám.
ina kom sumum aftur i sjokk- I
þesisu kom lögregluibíll þjótandi-
Lögregluþjónax komu út og hirtu
geggjaða manninn, sem enn var
varla raknaður úr rotinu.
Þetta var hættulegur geðsjúk-
lingur, sem hafði verið í mörg
ár á Kleppi, haldinn ólæknandi
ofsóknarbrjálæði- Honum hatfði
Sumt af kvenfólkinu rak upp tekizt að strjúka nokkrum
móðursýkisóp, ég held, að það hafi kluikkustundum áður, og þótzt sjá
liðið yfir surnar. Einhver reyndi sér leik á borði að hefna sín á
að opna dymar og komast út, en heiminuxn með því að taka þrjátíu
honum tókst það ekki- Það var manns með sér í dauðann- Rétta
ekki aranað að sjá en að þessum
aftur í til farþeganna- Og ég verð vitskerta manni ætlaði að heppn-
Fjölmftlunarnefnd
þjóðkirkjunnar
Á vegum þjóðkirkjunnar er nú
^tarfandi svonefnd Fjölmiðlunar-
nefnd. Er verkefni hennar m.a. að
stuðla að nánara sambandi kirkj-
unnar við fjölmiðlunartækin, svo
að þau megi betur nýtast í þágu
SMÆLKI
Bóndi einn, sem átti gamialt
þarfianaut, hélt mikið upp á
það, þótt búnir væru þeir dag-
ar að nautið gæti gagnað kúm
hans. Hann leyfði gamia bóla
að lifa, og leyfði honum meira
að segja að vera á beit með
kúnum. En þótt hann væri góð-
menini, þá var hann líka séður
bóndi, svo að hann hleypti yngra
og frískara nauti í kúahjörðina,
og hóf só þegar „framleiðslu-
stöirfin“ Bóndd sá, að gamli
boli komst i talsverðan æsing
við þessa sjón, svo hiann gekk
til hans og sagði:
„Þetta er tóm tímaeyðsla hjá
þér gamli. Þú ert einfaldlega
of gam all til að geta sinnt þess-
um rraálum"
„Ég veit það“, rumdi í gamia
bola, „en ég ætlaði bara að
sýna helvitinu að ég er þó eikki
belja".
WINTER-
MODE
festlich :
praktisch
100,1
Si

þess málstaðar, sem kirkjan þjón-
ar- Er okkur ljóst að mikil þörf et
að fá tii þessa verks starfsmano,
sem miðlaði, benti á og útbyggi
fréttir og annað efni, sem fjöl-
miðlunartækjunum kynni að vera
fengur að, eða áríðandi væri fyrir
kirkjuna að koma á framfæri.
En meðan það ástand varir, að
kirkjan hefur nær ekkert lausafé,
og því engin tök á að launa slíkan
starfsmann, hefur það orðið að
ráði, að nokkrir meðlimir ofan-
greindrar nefndar reyni að klóra í
bakkann, og skipti með sér verkum
til þess að þjóna sem tengiliðir við
hin ýmsu fjölmiðlunartæki.
Viljum við hvetja yður til þess
að leita til neðangreindra manna,
ef þeir gætu orðið að liði hvað
upplýsingar, fréttir eða aðra efnis-
útvegun snertir. Má og búast við
því, að þeir Ieiti á yðar fund með
ýmislegt það, sem við óskuðum að
kæmi fyrir almenningssjónir.
Okkur er ljóst hvílíkur vandi og
ábyrgð hvílir á því fámenna liði,
er við fjölmiðlunartækin starfa.
Leitum við eftir þessu samstarfi í
þeirri von að téð fyrirkomulag
megi verða báðum aðilum til nokk-
urs liagræðis.
Reykjavík í nóvember 1969.
Virðingarfyllst,
f. h. Fjölmiðlunarnefndar,
sr. Bernharður Guðmundsson,
form.
sr. Árni Pálsson, ritari.
Tengiliðir:
Blöð: Sr. Jón Bjarman, Biskups-
stofu, Klapparstíg 27, sími 12236.
Hljóðvarp: Sr. Lárus Halldórs
41518.
Sjónvarp: Sr. Ingólfur Guð-
mundsson, Laugarásvegi 1, sími
83251.
að játa, að mér brá í bi-ún- Nú
fyrst sá ég andlitið á horaum
greinilega. Augun voru æðisleg
og andlitið var allt afmyndað eins
og x’ einhverjum krampateygjum.
Or svipnum sfcein batur á öllum
heiminum, en einnig helfndargleði
og sigurhrós. Svo tók hann til
máls. „Nú skal ég loksins hefna
mín“, sagði hann, „Þið hafið öll
tekið þátt í að ofsækja mig. Þið
eruð áreiðanlega öll meðlimir í
Ofsóknarfélaginu, sem var stofn-
að til að eyðileggja mig. Ég sem
er mesti gáfumaður og snillingur
tuttugustu aldarinnar hef verið
hundeltur og ofsóttur, það var
gert samsæri gegn mér og ég var
lokaður inni á geðveikrahæli- En
nú skal ég þó loksins launa ykk-
ur eins Og þið eigið skilið. Ég sfcal
hefna min fyrir allar ofisófcnim-
I ar- Nú keyri ég beint í sjóinn, eft-
ir eima eða tvær mínútur verðið
þið öll dauð- Ég skal þó að
minnsta kosti taka þrjátíu inanns
með mér í dauðann. Reyndar er
það allt af fátt, en það verður að
hafa það“- Og hann rak upp æð-
islegan tröllahlátur. Svo virti
hann okkur fyrir sér með djöf-
ast sú fyrii'ætlun að tafca allan
hópinn með sér í dauðann- Það
yrðu heldur en efcki fýrirsaignir
í blöðunum á morgun. Hann virti
andlitin, sem voru afskræmd atf
hræðslu, fyrir séir með djöful-
legri ánægju. ,L,oksins, lofcsins get
ég hefnt mín fyrir allar ofsóknim-
ar“ tautaði hann. „Og nú fer óg
með ykkur beina leið til helvít-
is“- Og hann ætJlaði að fara að
setja bílinn út af garðinum- Og
enn fcváðu við angistarvein mieð-
al fólksins- Þá skeði það svo
snöggt, að ég áttaði mjg varla
á því í fyrsitu. Rétt fremst í bíln-
um hafði staðið unglingsstráfcur,
einn atf þessum bítlum með hár
ofian á herðar- Með eldingshraða
hafði hann slegið brjálaða mann-
inn undir hökuna, svo að ég held
að hann hafi snöggvast missit
meðvitund- Og bítillinn sló hann
aftur og aftur- Svo henti hann
honum eins og druslu úr sætinu,
settist sjálfiur við sitýrið og bakk-
strætiiWagnstjóranum hafði held-
ur en efciki brugðið í brún þegar
hann kom út úr skýlinu og sá, að
vagninn var horfinn- Það var
snarræði bítilsins, sem við áttum
líf ofckar að launa.
Ný bók frá Leiftri
Grýla gamla og
jónasveinarnir.
Ný gamansöm bók handa
börnum eftir Kristján
Jóhannsson kennara.
Fyrr á tímum voru margar sög-
ur á kreiki um Grýlu gömlu og
jólasveinana, og sumar þeirra mið-
ur fallegar. Nú er hætc að angra
börn með slíkum sögum. En jóla-
sveinarnir og Grýla eru í hugum
barnanna orðnar að persónum, sem
gleðja og skemmta. — Þessar nýju
sögur eru líklega ætlaðar til þess
að gleðja og skemmta börnimum.
— Auk Grýlu og jólasveinanna
aði honum”upp’br^ggjuna.~~Út, |^oma hér emniS við sögu tröUctr
út“ hrópaði fólkið, það hugsaði
um það eitt að sleppa úr þessum
voðalega bíl. Og bítillinn opnaði
hurðina og fólkið streymdi út,
ullegum sadisma til að sjá, hvern- sumt reikandi á fótunum í móður-
ig okkur brygði við þessi tíðindi-. | sýkisæði- Léttirinn við bjöi-gun-
kennannn Stóri Surtur, Smiður
dvergagóngm, Kuldaboli, Kdri
vindakóngur, og síðast en ekki sízt
Sprautu Trölli, sem er úrvalslækn-
ir uppi í tröllabyggðum og mikill
vinur Grýlu gömlu. Kr. 160.00.
BORGARTÚNI 21, SIMI 18660.
SPENNANDI BÓK UM SPENNANDI
AUGNABLIK
I
I