Mánudagsblaðið - 01.11.1971, Blaðsíða 8

8
Mánudagsblaðið
Mánudagur í. nóvember 197!
Úr sögu lands og lýðs
Framhald af 2. síðu.
Faðir hans bjó í Tungu til elli.
Þegar hann var gamall orðinn, tók
hann sótt þunga. Það var nærri
dymbildögum. Þá er hann fann,
hvað sér leið, lét hann senda eftir
Sveini út til Helgafells og bað
hann koma á sinn fund. Sveinn brá
við skjótt, en gat þess, að skeð gæti
hann kæmi eigi lífs aftur. Kom
hann að Tungu laugardag fyrir
páska. Var þá svo dregið af föður
hans, að hann mátti trauðlega mæla.
Beiddi hann Svein son sinn að
syngja messu á páskadag sjálfan
og skipaði að bera sig þá í kirkju;
kvaðst hann þar vilja andast. Sveinn
var tregur til þessa, en gjörði það
samt, þó með því skilyrði, að eng-
inn opnaði kirkjuna, meðan á
messu stæði, og sagði þar á riði Iíf
sitt. Þótti mönnum þetta kynlegt;
þó gátu sumir þes til, að hann enn
sem fyrri ekki vildi sjá í þá átt,
sem stapinn var, því kirkjan stóð
þá á hólbarði einu hátt uppi í
túninu, austur frá bænum, og
blasti stapinn við kirkjudyrum. Er
nú bóndi borinn í kirkju, eins og
hann hafði fyrir mælt, en Sveinn
skrýddist fyrir altari og hefur upp
messusöng. Sögðu það allir, er við
voru, að þeir aldrei hefðu heyrt
eins sætlega sungið eða meistara-
Iega tónað, og voru allir því nær
höggdofa. En er klerkur að lyktum
sneri sér fram fyrir altari og hóf
Auglýsið í
Mánudagsblaðinu
upp blessimarorðin yfir söfnuðin-
um, brast á í einni svipan storm-
bylur af vestrí, og hrukku við það
upp dyr kirkjunnar. Varð mönnum
hverft við og litið utar eftir kirkju;
blöstu þá við eins og opnar dyr á
stapanum, og lagði þaðan út ljóma
af ótal Ijósaröðum; en þegar mönn-
um aftur var litið á prest, var hann
hniginn niður og var þegar örend-
ur. Féllst mönnum mikið um þetta
og þar með, að bóndi hafði einnig
á sömu stundu fallið liðinn fram
af bekk þeim, er hann lá á, gagn-
vart altari. Logn var fyrir og eftir
viðburð þenna, svo öllum var aug-
Ijóst, að með stormbyl þann, er frá
stapanum kom, var eigi sjálfrátt.
Var þá viðstaddur bóndi sá frá
Laugum, er fundið hafði Arnór í
brekkunum fyrri, og sagði hann þá
upp alla sögu. Skildu menn af því,
að það hefði komið fram, er álfa-
biskupinn liafði um mælt, að
Sveinn skyldi dauður hníga, er
hann sæi sig næst. Nú, þegar opinn
var stapinn og hurð kirkjunnar
hrökk upp, blöstu dyrnar hvorar
móti öðrum, svo álfabiskupinn og
Sveinn horfðust í augu, er þeir
tónuðu blessunarorðin, því dyr á
kirkjum álfa snúa gagnstætt dyrum
á kirkjum mennskra manna (nl.
til austurs). Áttu menn héraðsfund
um mál þetta, og var það afráðið,
að flytja skyldi kirkjuna niður af
hólbarðinu, nær bænum, í kvos hjá
læk nokkrum. Með því var bærinn
milli stapans og kirkjudyra, svo
aldrei síðan hefur presti þar verið
unnt að sjá frá altari gegnum
kirkjudýr vestur í Álfastapa, enda
hafa slík býsn eigi orðið, síðan
þetta var.
Raddir
lesenda
Framhald af 5. síðu.
kallar á sjans og ná í senjorítur,
fyrir peninga. Hér grasserar allt x
sex-i og næturlífi. Enginn segir
neitt. Við viljum helzt ekki koma
heim. Hæ gaman og komið þið
hingað. Hér er lifað og öllu gleymt
jpegar heim kemur. Sendið nokkra
sæta hingað og nokkrar sætar líka.
Ferðafólkið kdta.
Þetta er eitt af einurn fimm
bréfum sem við höfum fengið ný-
lega sunnan úr sólarlöndum, Mall-
orka. Allar vilja þasr fá okkur. Hins
vegar er alltaf gaman að vita, að
blaðið berst víða og er lesið mikið.
Það er vtða sent en þessir áfjáðu
lesendur okkar í sólinni hafa ef-
laust fengið það um borð í vélun-
um að heiman. Um leik og skemmt-
un giftra og ógiftra er ekki að
raiða. Fullorðið fólk gerir eins og
því sýnist og kemur aðeins þeim
við persónulega meðan ekki er gert
á hlut almennings. Við cetlum síð-
ur en svo að abbast út í það, sem
þeir iðka erlendis þegar þetta er
þjóðarsport hér heima. — Ritstj.
Reykingar barna
Hr. ritstj.
Ég á dóttur 13 ára, sem gengur
í skóla eins og aðrar stúlkur. Fyrir
nokkru kom hún heim og tilkynnti
okkur hjóniun, að ALLIR krakk-
arnir, stelpur og strákar í bekknum
reyktu og að í öllum frímínútum
færu þau út í „skólasjoppu" til að
fá sér „smók" drekka gos o. s. frv.
Ég ók framhjá skólanum og sjopp-
unni í frímínútunum og sá að
þetta var rétt. Þarna reyktu allir
krakkarnir allt hvað af tók. Þau
reyktu ekki inn á leikvanginum. En
ekkert eftirlit frá skólanum var
við sjoppuna. Er þetta hægt að
skólarnir, sem alltaf er verið að
stækka og auka að þægindum og
lærdómi skuli láta það líðast að
börnin hefji reykingar á þessum
aldri? Mér finnst þetta svívirðing,
því þau börn sem vilja ekki prófa
„smók" verða fyrir aðkasti af hin-
um og neyðast til að „vera með".
Það ætti að reka hvern skólastjóra,
sem hleypir krökkunum af leik-
vangi í frímínútum. Þau drekka
nóg gos á daginn og þurfa þess
ekki meðan skólatímar standa yfir.
Faðir.
Þetta er alveg rétt. En reyndu,
að hafa áhrif á frjálslyndið sem
ríkir í svokölluðum menntahöllum
í dag. Það er glœpur að banna
barni eða leiðbeina því. Sálfrœð-
ingar telja að börn, sem eru öguð
fái minnimáttartilfinningu eða
brjálist kynferðislega. Þess vegna
er ástceðulaust að óttast um börnin
í skólunum. Þau fá bara krabba-
mein því fyrr, og bezt er ittu af
lokið. — Ritstj.
Kakali
Frafhald af 6. síðu.
í snýkju-herferð kirknanna.
Þessi prúði blackmail, undir yf-
irskini trúar og góðgerðarstarf-
semi, er einum of langt geng-
inn.
Til er fjöldi manna, sem Ieit-
að hefur verið til undir ýmsu
yfirskini og þeim bókstaflega
hótað illu ef þeir ekki hífa upp
pyngjuna og láta af hendi fjár-
hæð til húsakostar, þempu, alt-
arisklæða eða annars, sem kem-
ur klerki og sókn betur en ekki.
Þið getið bara hugsað ykktir
hvernig Jóni Jónssyni líður þeg-
ar hann læðist inn í kirkju sína
og aliur söfnuðurinn snýr sér
við í þögulla ákæru og virðist
segja:
„Þarna er óvinurinn, Jón
Jónsson, sem ekki tímir að láta
hluta af illa fengnu fé sínu til
kirkjunnar OKKAR".
Það er sko ekki uppbyggilegt
fyrir Jón Jónsson að fara í guðs-
hús upp á svoleiðis trakteringar.
Er ekki komið nóg af kirkju-
byggingum í Reykjavík? Væri
máske synd að byggja eða bæta
spítalanna, auka kaup nætur-
lækna, lögreglunnar eða annarra,
sem vakta yfir veraldlegu öryggi
okkar, heilsu og hamingju. And-
leg hamingja og sálarheiU eru
ekki sprottinn upp úr nýtízku
kirkjubyggingum með predik-
unarstólinn á gólfinu svo klerk-
ur líti ekki niður á söfnuðinn.
Það er eitthvað, að mér er tjáð,
annað, sem veitir mönnum ró
á sálinni. En meðan klerkar og
safnaðarstjórnir róa ekki á önn-
ur mið en pyngjur sóknarbarna
sinna og í þokkabót seilast í
aðrar sóknir, þá er eitthvað al-
varlegt að hjá þeirri stétt, sem
virðist gera hræsnina að aðal-
r^rmryKrrsl IV
atvinnuvegi sínum. Amen.
ÖRYGGI - ÞÆGINDI,
tvö orö sem eiga við SAAB99
SetlH^ BJÖRNSSON
SKEIFAN 11 SÍMI 81530
Slæmf skyggni
í aurbleytu, snjó?
Nýju Ijósaþurrkumar
gera þær áhyggjur
óþarfar.
LítíS á línurnar í bílnum, takícS
eftir breiddinni og hve miki.II
hluii af yfirbyggingunni er öku-
manns- og farþegarými. Ekkerf
pjáturskrauf að óþörfu. Breitf bil
á milfi hjóla. Lífið á sferklega,
hvelfda framrúðuna. Athugið
gjarnan vélina, viðbragðsflýtinn
og hemlana. Akið í SAAB 99
og finnið sjáif, hve vel hann
liggur á veginum, hve hljóðlát
vélin er og hversu vandað
hitakerfið er. Þér komið til með
að mefa frábæra aksfurseigin-
leika hans á alls konar vegum.
Kalt að setjasl irm
í kaldan bilinn? —
Framsætið í SAAB er
rafmagnshitað
um leið og þér
gangsetjið.
Árekstur? —
SAAB 99 er búinn
sérstökum höggvara,
sem „fjaðrar"
og varnar þannig
tjóni í rikum mæli.
Erfiður f gang ú köldum
vefrarmorgnum? •— EKKI SAAB.
Mikill farangur? — Baksælin er
hægt að leggja fram, og þá
fáið þér pláss fyrir æði mikið.
Hálka? — SAAB 99 er með
framhjóladrifi, er á diagonal-
dekkjum og liggur einstaklega
Vel á vegi'.
ÖRYGGI — ÞÆGINDI — OG HAGKVÆMNI.
SAAB STENZT FYLLSTU KRÖFUR