Tíminn - 25.11.1977, Blaðsíða 15

Föstudagur 25. nóvember 1977
15
Föstudagur
25. nóvember
7.00 M o r g u n ú t v a r p .
Veöurfregnir kl. 7.00,8,15 og
10.10. Morgunleikfimi kl.
7.15 og 9.05. Fréttir kl. 7.30
8.15(og forustugr. dagbl.),
9.00 og 10.00. Morgunbænkl.
7.50. Morgunstund barn-
anna kl. 8.00: Rögnvaldur
Finnbogason les „Ævintyri
frá Narniu” eftir C.S.Lewis
(11). Tilkynningar kl. 9.30.
Þingfréttirkl. 9.45. Létt lög
milliatriöa. Morgunpoppkl.
10.25. Morguntónleikar kl.
11.00.
12.00 Dagskráin. Tónleikar.
Tilkynningar.
12.25 Veöurfregnir og fréttir.
Tilkynningar. Viö vinnuna:
Tónleikar.
14.30 Miödegissagan: „Skakkt
númer — rétt númer” eftir
Þórunni Elfu Magnúsd.
Höfundur les (15).
15.00 Miödegistónleikar
15.45 Lesin dagskrá næstu
viku.
16.00 Fréttir. Tilkynningar.
(16.15 Veöurfregnir).
16.20 Popp.
17.30 Útvarpssaga barnanna:
„Útilegubörnin i Fannadal”
eftir Guömund G. Hagalin.
Sigriður Hagalin les (9).
17.50 Tónleikar. Tilkynningar.
19.35 Austurá Borgarfiröi.
Gi'sli Kristjánsson talar við
Þorstein Kristjánsson
bónda á Jökulsá.
20.00 Tónleikar Sinfóniuhljóm-
sveitar tslands i Háskóla-
biói kvöldið áður, — fyrri
hluti.
20.50 Gestagluggi. Hulda
Valtýsdóttir stjórnar þætti
um listir og menningarmál.
21.40 Korsöngur i útvarpssal:
Skagfirska söngsveitin
syngur lög eftir Sigurð
Helgason, Skúla Halldórs-
son, Sigfús Halldórsson,
Macagni og Bizet.
22.05 Kvöldsagan: „Fóst-
bræöra saga”. Dr. Jónas
Kristjánsson les (6).
22.30 Veðurfregnir og fréttir.
22.45 Frá Sameinuöu þjóö-
unum.Vilborg Harðardóttir
blaðamaður flytur pistil frá
allsherjarþinginu.
23.00 Afangar. Asmundur
Jónsson og Guðni Rúnar
Agnarsson sjá um þáttinn.
23.45 Fréttir. Dagskrárlok.
sjónvarp
Föstudagur
25. nóvember
20.00 Fréttir og veöur
20.25 Auglýsingar og dagskrá
20.35 Heimskautseyja f hættu
Kanadisk heimildamynd
um dýralif og náttúru
Ellesmere-eyju við Norður-
Kanada. Þýðandi og þulur
Óskar Ingimarsson.
21.00 Kastljós (L) Þáttur um
innlend málefni. Umsjónar-
maður Helgi E. Helgason.
22.00 Týndi hermaöurinn (I
Girasoli) ítölsk-frönsk bió-
mynd frá árinu 1970. Leik-
stjóri Vittorio de Sica. Að-
alhlutverk Sophia Loren og
Marcello Mastroianni.
Antonio og Giovanna gift-
ast, meðan seinni heims-
styrjöldin stendur yfir.
Hann reynir að losna úr
hernum, en tekst ekki og er
sendur til Rússlands. Mynd-
in er sýnd með ensku tali.
Þýðandi Óskar Ingimars-
son.
23.35 Dagskrárlok
StíMiii.
SÚSANNA LENOX
Enn sama þögnin.
„Þú vilt ekki svara þessari spurningu?"
„Nei," sagði hún.
„Hvert ætlarðu núna?"
,,í sjúkrahúsið".
„Má ég fylgja þér þangað? Ég á heima í Klifton. Ég
get eins vel farið þá leiðina heim".
„Jja — vertu þá sæl. — Hittumst klukkan þrjú á morg-
un". Hann rétti fram höndina. Hann varð að teygja sig
eftir hendi hennar til þess að taka utan um hana. „Þú ert
þó ekki — ekki reið?"
„Nei".
Hann virti hana blíðlega fyrir sér. „Þú ert svo falleg.
Þú veizt ekki, hvað mig langar til þess að kyssa þig.
Þykir þér fyrir því að skilja við mig — yfirgefa mig
hérna — þykir þér óskö lítið fyrir því...? Ég gleymdi því
annars, að þú kærir þig ekki um svona spurningar. Jæja
— vertu sæl, vina min".
„Vertu sæll", sagði hún, sneri við honum bakinu og
gekk löturhægt vestur eftir, án þess að Iíta upp.
Hún var ekki komin að næsta götuhorni, er hún fann
allt í einu, að hún myndi hníga niður, ef hún gæti hvergi
fengið sæti. Hún leit upp og renndi augunum í kringum
sig. Hún var stödd fyrir franan hús með steinþrepum. I
einum glugganum var spjald, og á það var letrað: „Til
leigu". Hún settist á neðsta þrepið, studdi olnboganum á
hné sér og lét höf uðið hvíla í höndum sér. Böggull hennar
valt niður á gangstéttina og staðnæmdist við fætur
hennar. Maður, sem átti leið framhjá, tók hann upp, og
rétti henni með kurteislegri hneigingu. Hún horfði for-
viða á hann og tók við bögglinum með þeim svip, sem gaf
til kynna, að hún væri alls ekki viss um, að þetta væri
hennar böggull.
„Þér hafið ekki þol að hitann, ungfrú", sagði maður-
inn.
Hún hristi höf uðið. Hann dokaði við og fór að tala við
hana — fyrst um veðrið og svo um það, hversu svalt
myndi vera uppi á hæðunum. „Við getum skroppið
þangað upp eftir", sagði hann loks, „ef þér hafið ekki
öðru að sinna".
„Nei, þakka yfður fyrir", sagði hún.
„Ég skal koma með yður, hvert sem yður langar til að
fara. Ég hef talsvert af peningum, sem ég ætla ekki til
neins sérstaks".
Hún hristi höfuðið.
,, Ég hef ekki neitt illt í huga," f lytti hann sér að segja
— það gaf þó alltaf nýtt tækifæri til þess að tala nánar
um þetta.
„Ég get ekki farið með yður", sagði hún dapurlega.
„Verið svo góður að kvelja mig ekki meira með þessu".
„Ö— fyrirgefið!" Og maðurinn hélt leiðar sinnar.
Hún reis upp og hélt áfram í áttina til sjúkrahússins.
Hún fann ekki lengur til þreytu.
Innan við afgreiðsluborðið stóð bókari, sem húnhafði
ekki séðfyrr. „Ég kem til þess að grennslast eftir líðan
Burlingsham— Bu— Bur-------", tautaði hann við sjálfan
sig og blaðaði ó bókinni. „Jú hér er hann". Hann leit á
hana. „Þér eruð dóttir hans?"
„Nei, ég er ein af vinum hans".
,, Jæja — nú-já. Já, hann dó klukkan f imm — f yrir einni
klukkustund".
Hann leit upp — og sá augu hennar — aðeins augu
hennar. Þau voru nú dimmblá, stór og lostin ósegjanleg-
um harmi. Hann f lýtti sér áð líta undan, f ullur lotningar,
óttasleginn og skömmustulegur.
18.
Næst vissi hún það af áer, að einhver þreif þéttfast i
handlegginn á henni. Hún leit sofandalega í kringum sig.
Hún var komin út á götu — hún haf ði ekki hugmynd um,
hvernig hún hafði komizt þangað. Sá, sem þreif í hand-
legginn á henni, var ungi læknirinn, Hamilton. „Ég er
búinn að kalla tvívegis til yðar", sagði hann, „en þér
tókuð ekkert eftir því".
Hann er dáinn", sagði hún.
Hamilton virti andlit hennar fyrir sér. Allt barnslegt
hafði þurrkazt út úr því. Honum varð litið í augu hennar
— þau voru eins og tvær einmanalegar, dimmbláar
stjörnur. „Þér verðið að fara oa hvila yður", sagði hann
hlýlega. „Þér eruð mjög þreytuleg".
Súsanna tók tuttugu dali úr barmi sér og rétti honum.
„Hann á þetta", sagði hún. „Látið þá fá það upp í út-
fararkostnaðinn". Og hún ætlaði að fara.
„Hvert eruð þér að fara?" spurði ungi maðurinn.
Súsanna nam staðar og skotraði til hans augunum.
„Verið þér sælir", sagði hún. „Þér hafið verið mér svo
góður".
„ Eruð þér búin að koma yður f yrir í góðu mötuneyti?"
„Ég sé um mig".
„Langar yður til þess að sjá hann?"
„Nei, hann mun alltaf standa mér lifandi fyrir nug-
skotssjónum".
Þér ættuð að nota þessa peninga í yðar þarf ir. Bærinn
sér um útförina".
„Hann á þá. Ég get ekki notað þá í mínar þarfir. Ég
verð að halda áfram".
„Sé ég yður ekki framar?"
„Ég mun ekki koma aftur".
„Leyfið mér að fylgja yður þangað, sem þér ætlið".
,, Ég er — hálf-lasin. Ég vildi helzt fá að vera ein — ef
yður væri það ekki á móti skapi".
„Það er alls ekki ætlun mín að þrengja mér...".
„Ég bjarga mér", sagði hún. „Hafið ekki áhyggjur út
af mér".
„En þér eruð allt of ung til þess...".
„ Ég hef verið gift.... Þakka yður svo f yrir, og — verið
þér sælir".
Hann gat ekki látið sér detta neitt í hug til þess að
halda aftur af henni. Hún olli honum talsverðum heila-
brotum. Sennilega hafði hún hlaupið brott af góðu
heimili, en var nú búin að reka sig á og þol a sína hegn-
ingu og vildi losna sem fyrst úr þeirri klípu, sem hún
hafði lent i og komast aftur í samfélag þess fólks, sem
hún var fædd af. Hann stóð kyrr og horfði á eftir þessari
hávöxnu, grönnu, ungu stúlku, unz hún hvarf í manngrú-
ann á götunni.
Súsanna gekk niður Álmstræti til Garfield-garðsins
og settist á einn bekkinn undir trjánum. Hún gaf hvorki
gaum að tíma né rúmi, og hún var hvorki hrygg né glöð.
Hún sað aðeins þarna með böggulinn í keltu sinni og
hendurnar ofan á honum.
Maður í einkennisbúningi nam staðar hjá henni. „Lok-
unartími", sagði hann í embættistón. „Nú loka ég hlið-
unum".
Hún leit á hann.
Þá sagði hann dálítið mildara og með afsökunar-
hreim: „Ég ætla að fara að loka hliðunum. Lögin bjóða
það".
Hún skildi hann ekki til f ulls, en stóð samt upp og gekk
brott.
„Þaö er eitt gött viö skólann. Nú
getum viö fariö um allt nágrenniö
án þess aö eiga á hættu aö rekast
á Margréti.”
DENNI
DÆMALAUSI