Tíminn - 20.12.1977, Page 9

Þriöjudagur 20. desember 1977
9
laiMMi'f,
,,Ef Mosfellssveit væri
úthverfi i Reykja-
vik.....”
— Hvað tókst þú þér fyrir
hendur i Vestmannaeyjum?
— Ég gerðist bæjargjaldkeri
þarog varþaði átta árÞar var ég
tvisvar kosinn i bæjarstjórn og
átti sæti i henni i átta ár, ég var
kosinn 1950 og aftur 1954. Ég var i
framboði 1962, en vantaði þá að-
eins brot úr atkvæði til þess að
komast að i öðru sæti. Og eins og
starf mitt i bankanum á Seyðis-
firði forðum hafði i raun og veru
ráðið úrslitum um lif mitt, svo
varð nú þetta brot úr atkvæði til
þess að breyta lifsferliminum. Ef
ég hefði fengið þetta brot út at-
kvæði, — sem ég ekkifékk — hefði
ég að likindum aldrei farið frá
Vestmannaeyjum. Þá hefðum við
unnið sætið, og þá hefði mér f und-
izt ég skuldbundinn þvi fölki, sem
kaus mig. En af þvi að ég hafði
fallið, fannst mér ég i raun og
veru vera frjáls.
Þegar hér var komið sögu,
fluttist ég austur á Seyðisfjörð, en
það var ekki neinn flokksmeiri-
hluti, sem réði mig þangað, og
þegar styrkleikahlutföll breyttust
þar, fluttist ég hingað suður. Já,
það er margt undarlegt i veröld-
inni, og margt sem verður til
þess, að maður gerir þetta en ekki
hitt.
— Og svo varðst þú sveitar-
stjóri hér i Mosfellssveit.
— Já, ég var það i fjögur ár.
verið mér ákaflega hugleikin, en
hins vegar hef ég ekki verið við
eina fjölina felldur i þeim efnum.
Ég hef verió startándi i þrem
stjórnmálaflokkum, — en ég held
ég nenni ekki að bæta þeim fjórða
við!
Ég er uppalinn i Alþýðuflokkn-
um, og i kosningunum á Seyöis-
firði forðum.varégi bæði skiptin
kosinn i bæjarstjórn fyrir þann
flokk. 1 Vestmannaeyjum var ég
lika kosinn fyrir Alþýðuflokkinn
árið 1950. En ég hef alltaf verið
heldur bágrækur i flokki og viljað
fara minar eigin leiðir. Sumir
kunna að vilja kalla það frekju og
einræðishneigð, aðrir kunna ef til
vill að nota fallegri orö, eins og til
dæmis sjálfstæöi i skoðunum.
En hvort sem við viljum tala
um einræðishneigð eða sjálfstæði
i sambandi við mig, þá er hitt
staðreynd, aö árið 1951 var ég
rekinn úr Alþýðuflokknum. Siðan
hafa verið litil samskipti á milli
min og þess flokks. Ég hélt þó
áfram að sitja i bæjarstjórninni,
enárið 1953 gekkég iÞjóðvarnar-
flokkinn, og i næstu kosningum
ar ég kosinn i bæjarstjórn Vest-
mannaeyja fyrir þann flokk, og
var einn af þremur bæjarfulltrú-
um, sem Þjóðvarnarflokkurinn
eignaðist á öllu landinu I þeim
kosningum. Hinir voru Bárður
Danielsson i Reykjavik og
Marteinn Sigurðsson á Akureyri.
Árið 1959 kaus ég Framsóknar-
flokkinn i fyrsta skipti. Það átti
ég ekki hvort það væri heldur
æskilegt. — Það kann að vera, að
á fyrstu árum minum I Alþýðu-
flokknum hafi ég verið nógu ung-
ur og vitlaus til þess að vera
ánægður með allt, en slikur
barnaskapur eldist af mönnum,
þegar árunum f jölgar og þroskinn
vex.
,,Ég verð að heiman”
— Þú nefndir iþróttir snemma I
spjalli okkar. Viltu ekki segja
mér meira um athafnir þinar á
þeim vettvangi?
— Jú, með ánægju. Ég varð
mjög hrifinn af iþróttum, strax á
unga aldri, þegar ég kom I barna-
skóla niu ára gamall. Mér þótti
leikfimin einhver skemmtileg-
asta námsgreinin. Seinna fengum
við ágætan kennara, Þórarin
Sveinsson, síðar kennara á Eið-
um, sem segja má, að sé faöir sið-
ari tima Iþróttalifs á Austurlandi.
Hjá Þórarni byrjaði ég að keppa i
frjálsum iþróttum, og keppti þá
bæði i stuttum hlaupum og stökk-
um. Uppáhaldsgrein min var
hundrað metra hlaup. Þar var ég
„hinn ósigrandi” á öllum mótum
fyrir austan i mörg ár. Ég gæti
bezt trúað þvi, að ég hefði verið
fótfráasti maður, þeirra sem
lögðu stund á slikt, á öllu Austur-
og Norðurlandi, og jafnvel hvar
sem var á landinu utan Reykja-
vikur. Ég varð formaður iþrótta-
félagsins heima á Seyöisfiröi
átján ára gamall, og stóð framar-
lega i féiaginu um margra ára
skeið. En svo gerðist það sama
árið, að ég gekk i hjónaband og
var kosinn i bæjarstjórn, og þá
varð um fleira að hugsa. Það er
allt annað að vera laus og liðugur
strákur eða virðulegur heimilis-
faðir og bæjarfulltrúi!
— Og nú stendur þú á sextugu,
fæddur 20. desember 1917.
Hvernig ætlar þú að halda upp á
daginn.
— Þvi er mjög fljótsvaraö: Ég
verð að heiman.
,,Ég hef glimt við svo
margt...”
— En hvernig er þér nú i hug,
þegar þú litur yfir farinn veg?
Hvað hefur þér þótt skemmtileg-
ast af þvi sem þú hefur glimt við
um dagana? .
— Ég veit ekki, ég hef glimt við
svo margt. Þó er mér nær aö
halda, að eftirminnilegasta glim-
an hafi verið vatnsstriðið á
Seyðisfirði. Það liðurmér seint úr
minni. Það var lika ákaflega
gaman að sigra i hundraö metra
hlaupi, og það gerði ég oft. Ég
þótti hafa mikið keppnisskap, en
hvort það hefur einhvern tima
orðiö á kostnaö hins sanna
iþróttaanda, veröa aðrir um að
dæma. Ég man alltaf eftir þvi, að
einu sinni var ég aö keppa i
hundrað metra hlaupi á móti góð-
um kunningja minum og ágætum
iþróttamanni, Haraldi Jónssyni
frá Einarsstöðum i Reykjadal. 1
þetta sinnvorum við svo jafnir aö
þegar við höfðum hlaupið áttatiu
metra, vorum við álveg brjóst viö
brjóst. Það var ekki hægt að sá
neinn mun á okkur. En nú gerði
ég það, sem ég man ekki til að ég
hafi gert i annan tima á meöan á
hlaupakeppni stóð: Ég fór að
hugsa. Og nú hugsaöi ég með
mér: Éggetekki hlaupiö hraðara
en þetta. Hér eru takmörkin, ég
getekki meira. Enþá gerðisteitt-
hvað, ef til vill hefur þaö verið
keppnisskapið —eða fólskan, sem
sumir sögðu að ég ætti til — eitt-
hvað rykkti mér örlitið áfram,
svo að ég komst hálfa brjóst-
breidd fram fyrir Harald, svo að
það var sjónarmunur á okkur, en
sami tlmi. 1 það skipti tel ég að ég
hafi hlaupiö á skapinu.
-VS.
TvöhverfiiMosfellssveit. t einbýlishúsahverfinu, sem fjær er á
myndinni, er Markhoit, þar sem Hrólfur Ingólfsson býr.
Það byggðist ekki á neinum
flokksmeirihluta, en mér þótti
mjög gott að starfa með hrepps-
nefndinni hér. Það er mesta
prýðisfólk sem býr hérna, og ég
ber hlýjan hug til þess.
— Og þetta samfélag hér i
sveitinni er kannski svo mjög
ólikt, til dæmis hvað mannfjöld-
ann snertir, og æskubær þinn,
Seyðisfjörður?
— Ef Mosfellssveit væri út-
hverfi i Reykjavik, þá myndi ég
sennilega ekki þekkja nema svo
sem tiu eða tuttugu manns I næsta
nágrenni minu. En hér þekki ég
mörg hundruð manna. En þetta
er fjölmennara samfélag en á
Seyðisfirði. Þegar ég kom hingað
voru hér eitthvað á tiunda hundr-
að ibúa, en núna, fyrsta desem-
ber, held ég ibúarnir hafi verið
orðnir eitthvað yfir tvö þúsund,
þvi að á sama tima i fyrra vantaði
ekki nema rúmlega þrjátiu
manneskjur i tvö þúsund. En á
Seyðisfirði held ég að fbúatalan
hafi aldrei farið yfir þúsund, sið-
an ég man eftir. Það er engu lik-
ara en að þorpum úti á landi sé
sniðinn ákveðinn stakkur, það er
eins og þau nái tiltekinni stærð, en
ekki meira. Þetta er alveg sér-
staklega augljóst með sveita-
þorpin, sem lifa nærri eingöngu á
þjónustu við umhverfi sitt, —
sveitirnar I kring, — en það á lika
i verulegum mæli viö um sjóþorp-
in, og væri hægt að nefna mörg
dæmi um það* en það er I raun og
veru utan við ramma þessa við-
tals okkar.
Hefur siðan fylgt Fram-
sóknarflokknum
— Þií tókst svo til oröa fyrir
stundu, að þú hefðirsnemma ver-
ið mjög pólitiskur. Viltu kannski
segja eitthvað meira um þá hluti?
— Já, þaö þætti mér gaman,
þvi að stjórnmál hafa löngum
sér margar ástæður, en sennilegá
hefur kjördæmabreytingin þó
ráðið úrslitum að ég steig þetta
skref. Ég var aö visu farinn að
hallast-að flokknum fyrr, enþetta
reið baggamuninn,þviaðég hafði
vantrú á þessum stóru kjördæm-
um, — og það viðhorf mitt er
óbreytt enn. Ég held, að þetta
skipulag, sem nú rikir i kjör-
dæmamálum, sé ekki heppilegt.
Ég sagði áðan, að ég hefði verið
rekinn úr Alþýðuflokknum, en ég
átti eftir að gera grein fyrir þvi
hvernig leiðir skildi með mér og
Þjóövarnarflokknum.
1 kosningunum 1953 var ég i
framboði fyrir flokkinn, og þá
fékk hann mann kjörinn I Reykja-
vik. Arið 1956 voru aftur kosn-
ingar, og þá var ég aftur i fram-
boði fyrir Þjóðvarnarflokkinn. En
i þeim kosningum tapaði flokkur-
inn manni sinum i Reykjavik, og
þurrkaðist þar með út af Alþingi.
Nú fannst mér ég vera likt stadd-
ur og maður sem stendur uppi
bátlaus. Eftir að fleyta hans er
sokkin. í næstu kosningum vildu
þjóðvarnarmenn endilega fá mig
i framboð einu sinni enn, en ég
svaraði: Sýnið þið fyrst árangur i
Reykjavík. Það er vonlaust fyrir
okkur aö vera að berjast úti á
landi.þarsem engin minnsta von
er til þess að koma manni að.
Vonin um uppbótarsætið var eina
skynsamlega röksemdin fyrir þvi
að bjóða sig fram utan Reykja-
vikur.
En þessa sögu þarf ekki að
rekja, hana þekkja allir. Gengi
Þjóðvarnarflokksins fór minnk-
andi, það kom aldrei oftar til
mála að ég byði mig fram fyrir
hann, og ég var alveg laus og
liöugur, þegar ég byrjaði að nálg-
ast Framsóknarflokkinn um 1958.
Og siðan hef ég verið stuðnings-
maður hans. A hinu er mér hins
vegar ekki nein launung, að ég
hef aldrei veriö I neinum flokki,
þar sem ég hef verið fullkomlega
ánægður með alla hluti, enda veit
^ ^Prúðu*
I) leikararnir
\rwfVMvmr~ %i»«
AUSTURVERI
Háaleitisbraut 68

Nú geta börnin sjálf sýnt Prúðu-
leikarana því að í kassanum er
bæði leiksvið og persónur -
Gleðjið börnin og gefið þeim
Prúðu-leikhúsið
NÆG BÍLASTÆÐI - PÓSTSEIMDUM
Þeir sem velja vandada jólagjöf ve/ja hana í
fíSTUflD
AUSTURVERI
Bóka- & sportvöruverz/un
Háoleitisbraut 68 • Slmi 8-42-40
FRÁ HOFI
Kínverskir munir
LJ C Ingólfsstræti 1
I | Gegnt Gamla Bíói.
Listiðnaður frá Taiwan og
Filipseyjum.
Ennfremur bastvörur.
Nýjar tegundir gler, keramik
og Capiz.
Norsku kollstólarnir komnir.
Hannyrðavörur.
Tilbúnir púðar, dúkar og jóla-
dúkaefni.
Gjafir fyrir fjölskylduna.