Tíminn - 27.08.1978, Qupperneq 16

16
Sunnudagur 27. ágúst 1978
Við erum ekki ein I algeimnum. Hér segir frá ferð geimskips yfir Sjáland,
á milli kl. 16 og 17, 10. desember 1975
Hvað gerist daginn,
sem við fáum heim-
Stjarnfræðingur danska út-
varpsins er ekki lengur eindreg-
inn andstæðingur þess mögu-
ieika, að sögurnar um fljúgandi
furðuhluti eigi við rök að styðj-
ast.
Grágrænn hlutur, i
laginu eins og tundur-
skeyti með stuttum út-
öngum, leið hljóðlaust
yfir himinninn. Kl. var
þrjú eftir hádegi og
desembermyrkrið var
þegar skollið yfir smá-
bæinn Kongsted, við
Dianalund á Vestur-
Sjálandi.
Kona ein og börn hennar virtu
hlutinn fyrir sér úr austur-
glugga á stofu húss sins. Þetta
var undarleg sjón. öðru hverju
voru útlinur þessa farartækis
nokkuðóljósar, en skýrar annað
slagið. Undarleg óhugnaðartil-
finning greip þau. Þau sneru sér
undan og hvernig eða hvert
þetta hvarf, gátu þau þvl ekki
sagt.
Hitt sýnist ljóst, að hér var
um að ræöa sýn, sem er ein af
ráðgátum þeim sem snerta þaö
svið, sem kallast fljúgandi
furðuhlutir, UFO. Annaö fólk á
öðrum stöðum og á nokkuö öðr-
um tima, kunni frá svipuðu að
segja, svo óhætt er að fullyrða
að ókennilegt farartæki var á
ferð yfir Sjálandi siðdegis þann
10. desember, 1975.
Klukkan 16sáu maður nokkur
og stálpuð dóttir hans þennan
hlut, þar sem hann stóð kyrr i
loftinu yfir Karise. Þessu sinni
virtust miklir ljóskastarar I
gangi, sem gerðu það ómögu-
legt að sjá útlinur hlutarins. En
þeir næstu, sem komu auga á
hann, heil fjölskylda i Köge, gat
bæði séð hið ilanga form hlutar-
ins og einnig tvo ljósgeisla, sem
frá honum komu. Fjölskyldan,
sem býr nærri aöflugsleiöum á
Kastrupflugvöll, er alvön að sjá
flugtæki allra tegunda, en þetta
minnti ekki á neitt, sen þau fyrr
höfðu séð.
Samkvæmt lýsingu þessarar
fjölskyldu tók hluturinn nú
stefnu til suðausturs, — án þess
að nokkurt hljóð yröi heyrt, —
og við Hellested bar það ein-
kennilegasta við i lifi ler.gubil-
stjóra eins frá Kaupmannahöfn,
sem hann hafði lifað.
Tvö risastór augu
horfðu á mig
Ég var á andaveiðum, segir
bilstjórinn, — en afraksturinn
hafði ekki verið mikill. Aftur á
móti var gaman að horfa á vest-
urhimininn, sem ljómaði I öllum
regnbogans litum um sólarlag.
Veður var bjart og kyrrt. Þegar
ég sneri mér við til þess að lita á
austurhimininn kom þetta.
Fyrst var þetta eins og stór,
skinandistjarna, en ég uppgötv-
aði fljótt aö hún nálgaðist með
miklum hraða þann stað sem ég
stóð á. Hluturinn þaut niður á
við i boga. Hljóðlaust og fór
griðarhratt, þar til hann stans-
aði i litilli fjarlægð frá mér,
kannske i 100 metra hæð.
Þessi leigubilstjóri hafði
aldrei verið áhangandi þeirrar
„gömlu goðsagnar,” sem hann
nefnir sögur um fljúgandi
furðuhluti, en nú varð hann aö
hugsa sig um, þvi hér stóð einn
slikur hreyfingarlaus i loftinu
fyrir ofan hann.
Af hlutnum stafaði bláleitum
bjarma, segir bilstjórinn, — en
efst var hann appelsínulitur og
neðsti hlutinn hulinn myrkri.
Liklega hefur hluturinn veriö
um það bil 30 metra langur.
Skyndilega var kveikt á tveim
griðarstórum ljóskösturum, um
sókn utan úr geínmum?
það bil fimm metra breiðum.
Ég sá greinilega Ihvolf glerin og
þótti helst sem griðarstór augu
störðu á mig. Eða réttara sagt:
mörg augu. Þvi ljósunum var
skipt i marga fleti, i laginu eins
og hólf i býflugnabúi, litla sex-
hyrninga.
Fann til friðar og feg-
urðar
1 andstöðu við reynslu kon-
unnar frá Kongsted, fann bil-
stjóri þessi ekki til ótta, — þvert
á móti.
— Ég var gripinn sterkri til-
finningu friðar og fegurðar, og
ég gleymdi stund og stað. Ljósið
var milt og fagurt. Þetta var
það fegursta sem ég hef reynt
um mina daga. Likt og tveir
demantar, sem lýstu innanfrá.
Hann vaknaði skyndilega úr
þessu dáleiðsluástandi, þegar
ljósið skyndilega slokknaði, en
hluturinn sneri við, jók hratt
skriðinn og hvarf. Að nokkrum
sekúndum liðnum var hann að-
eins sem lýsandi strik á himnin-
um. Ekkert hljóð varð heyrt.
Ekkert vitnanna hefur á neinn
hátt gölluö skynfæri, og öll óska
þau eftir að nöfnum þeirra sé
haldið leyndum. Þó má geta hér
smá atburöar, sem kannski
mætti setja I samband við þetta,
en hann gerðist i Köge um kl. 16.
Hanne Nielsen var úti að viðra
hundinn sinn Bob. Bob er hvers-
dagslega gæfur hundur og hlýð-
inn, en vis til aö gelta að ókunn-
um. En skyndilega tók hann upp
á nokkru, sem hann aldrei hafði
gert fyrr. Hann stoppaði, lagðist
flatur á gangstéttina og skalf af
ótta. Enginn var i grenndinni.
Engin sérstök hljóð gátu hafa
hrætt hann. Hanna einbeitti sér
að hundinum, reyndi að fá hann
til að risa á fætur, reyndi að róa
hann. Þess vegna leit hún ekki
upp — hefði hún gert það er ekki
loku fyrir skotið að hún hefði
orðið þeirra fágætu reynslu að-
njótandi, að sjá fljúgandi
furðuhlut.
Konan frá Kongsted fann til
ótta. Leigubllstjórinn fylltist
friði og hugboði um óskiljanlega
fegurð. Sannar þetta ef til vill
hið fornkveðna um að „það sem
séð er, fer eftir augunum sem á
horfa.” Það er ekki gott að
segja. Fljúgandi furöuhlutir eru
sama gátan og fyrr.
Komið ekki nærri UFO
Reyndur sérfræðingur um
þann hluta geimsins, sem okkur
er kunnur, er Christian Rovs-
ing, en hann hefur séð um allt
slikt efni fyrir danska sjónvarp-
ið. Fyrir fáum árum hefði hann
blákalt visað á bug öllum kenn-
ingum um ójarðnesk geimför.
En i samtali við hann nýlega,
komst hann furðulega að orði. 1
stað þess að visa UFO fullkom-
lega á bug sem staðleysum,
varaði hann fólk við að nálgast
eða að reyna að setja sig I sam-
band við áhafnir sliks geim-
skips, ef það þá væri til, — og
menn yrðu viðstaddir lendingu
þess. 1 þessari aðvörun, sem
verður að teljast aðalatriðið i
orðum hans, verður vart við
glufu i skoðunum þessa annars
einsýna raunvisindamanns.
Sú skoðun Christian Rovsing,
að menn skyldu halda sig fjarri
er byggð á þeirri aiar rökrænu
hugsun, aö þarna mundu menn
standa gagnvart verum á svo
háu vitsmunastigi, aö I augum
þeirra mundu jarðarbúar
minna á apa eöa I besta lagi á
frumstæðustu villimenn.
1 frásögnum af fljúgandi
furðuhlutum rikir hið mesta
öngþveiti. Skifur, diskar, vindl-
ar, kúlur, sporöskjulaga hlutir
með litla vængi, sporöskjulaga
án vængja. Með gluggum og án
glugga. Hljóðlaus, drynjandi,
suðandi.
Hverju á að trúa? Er hér um
að ræða mismunandi farartæki
frá sömu plánetu? Kemur þetta
frá mörgum plánetum? Eru
áhafnirnar fjandsamlegar frá
einni plánetunni, en vinveittar
frá annarri?
Eru slikir furðuhlutir yfirleitt
til?
Þótt ekki séu fengnar sannan-
ir, svo ótviræðar, að höröustu
efasemdarmenn sannfærist, eru
allir i aðalatriðum sammála um
að ekki getum við verið einu
vitsmunaverurnar i algeimn-
um. Séu hugaróramenn og
svikahrappar undanskildir og
litið framhjá öllum þeim hlut-
um sem fólk sér og flokka mætti
undir veðurbelgi, sjaldgæfar
tegundir flugvéla, loftspeglanir,
gervihnetti og svo framvegis,
eru jafnan nokkur dæmi eftir,
sem um verður að segja að „lik-
lega séu gestir úr himingeimn-
um.”
Almannavarna-stjórinn I
Köge, Ejner Nielsen, sem sjálf-
ur hefur ekki óbilandi trú á
UFO, hefur oft séð fljúgandi
hluti, sem hann ber ekki kennsl
á. Fyrst á árunum eftir heims-
styrjöldina, seinna I skóglendi
Kanada og seinna fyrir þrem til
fjórum árum.i garöi sinum I
Köge. Þessir atburðir hafa full-
vissað hann um að „það er eitt-
hvað”, án þess að hann hafi
endanlega látið sannfærast.
Hann er nú þátttakandi I störf-
um SUFOI, en það er félag, sem
leitast við að rannsaka þau til-
felli, þegar óþekktir hlutir sjást
á lofti yfir Danmörku.
Einar Nielsen á sér sina
einkaskoðun, — og hana ekki al-
veg fráleita, — um það, hvers
vegna verur frá öðrum hnöttum
mundu ekki taka af skarið og
eiga samband við jarðarbúa.
— Hér á jörð erum við þannig
skapi farnir, að ég geri ráð fyrir
að öll lönd mundu lita á það sem
áreitni eða árás, ef skyndilega
kæmu framandi farartæki og
skertu lofthelgi landanna. í
fyrstu yrði litið svo á að um árás
væri að ræða og viðbrögðin yrðu
eftir þvi. Verur, sem ef til vill
hafa náð svo háu stigi, að öll
strið eru þeim framandi, óska ef
til vill ekki að koma af stað slik-
um viðbrögðum hjá okkur,
sjálfra sin og ekki sist okkar
vegna.
Nú er aðeins að biða.
Meðan segja má aö allt sé
kvikt af fljúgandi furðuhlutum I
kring um okkur, eigum við ekki
annars kost en aö biða. Biða eft-
ir að eðlileg skýring fáist, eða
eftir hinum mikla fundi við
óþekkta menningu á fjarlægum
stað i óendanlegum himin-
geimnum.
i