Tíminn - 21.10.1978, Qupperneq 10

10
Laugardagur 21. október 1978
Fyrstí hríðarbylurinn
á haustinu
VS- Seinasta dag sumarsins, (20.
okt.), var hringt til Friðbjarnar
Zóphóniassonar á Davik I þvi
skyni aó fá fregnir um fyrsta byl
haustsins, sem þá var nýlega
genginn hjá.
—Já, þaö geröi hörkustórhriö
hér i gær, sagöi Friöbjörn. Þaö
var alveg auö jörö kvöldiö áöur,
en i gærmorgun var kominn jafn-
fallinn snjór, og svo hvessti um
hádegiö og var kominn öskubylur
fyrir klukkan eitt. En veðrið stóö
fremur stutt, þaö var fariö aö
draga úr þvi um klukkan fimm
sidegis, og um kvöldiö var komiö
gott veöur.
Ekki höföu allir fé sitt viö hús,
og þar sem þaö var ekki á túnum,
lentu menn i erfiöleikum viö aö
koma þvi heim. Á nokkrum
bæjum vantar kindur, sem vel
getur veriö aö hafi fennt, t.d. i
skurðum.
Aö þessu eina stórviöri undan-
teknuhefur veriö mjög góð tiö hér
i haust, svo aö varla er hægt aö
segja, aö komiö hafi frost.
Uppskera garöávaxta var ágæt,
og mjög mikiö af bejum, einkum
aöalbláberjum, enda er búiö aö
tina óhemjumikiö af þeim seinni-
partinn i sumar og haust.
Sláturtiö erlangtkomin, þaö er
búiö aö lóga dilkum og aöeins
eftir að slátra fullorönu. 1 dag, 20.
okt., er samt ekki verið aö slátra,
og þaö er bylnum f gær aö kenna,
þvi aö þá var ekki hægt aö flytja
fé til sláturhússins vegna veöurs.
Sinfóníutónleikar á
Akureyri í dag
I dag klukkan 17 veröa haldnir
sinfóniutónleikar i Akureyrar-
kirkju.
Þaö er sinfóniuhlmómsveit
menntaskólans i Kildegaard i
Kaupmannahöfn, sem heldur
þessa tónleika. Hljómsveitin er
stödd á Akureyri um þessar
mundir og gistir menntaskólann
þar. Menntaskólinn I Kildegaard
hefúr stærsta tónlistarkjörsviö
allra menntaskóla á Noröur-
löndum. Nemendur á tónlistar-
kjörsviöi ljúka stúdentsprófi i
hljóöfæraleik auk heföbundinna
menntaskólagreina.
Fyrir nokkru stofnuðu
nemendur skólans sinfóniuhljóm-
sveit.ogerhúntalin i fremsturöð
sambærilegra hljómsveita.
Sem fyrr segir heldur sinfóniu-
hljómsveit menntaskólans i
Kildegaardtónleika i Akureyrar-
kirkju i dag klukkan 17. A efnis-
skrá eru verk eftir Langa-Muller,
Bruckner, Lars Erik Larsen og
auk þess leikur hljómsveitin jazz
og létta tonlist.
Símaskráin 1979
Símnotendur í Reykjavík,
Seltjarnarnesi, Kópavogi,
Garðabæ, Bessastaðahreppi
og Hafnarfirði
Vegna útgáfu nýrrar simaskrár er nauð-
synlegt að rétthafi simanúmers tilkynni
skriflega um breytingar, ef einhverjar
eru, fyrir 1. nóv. n.k. til Skrifstofu síma-
skrárinnar við Austurvöll. Athugið að
skrifa greinilega
Þeir sem hafa skipt um heimilisfang frá þvi aö slmaskráin
1978 kom út þurfa ekki aö tilkynna breytingar á heimilis-
fangi sérstaklega.
Atvinnu- og viöskiptaskráin veröur prentuö I gulum lit og
geta slmnotendur fengir birtar auglýsingar þar. Einnig
veröa teknar auglýsingar I nafnaskrána.
Nánari upplýsingar I slmum 29140 og 26000 og á Skrifstofu
slmaskrárinnar.
Ritstjóri simaskrárinnar.
Stjórn
Verkamannabústaða í
Borgarnesi auglýsir:
Stjórn Verkamannabústaða i Borgarnesi
auglýsir: 24 p.
Til sölu er 3—4 herbergja ibúð i fjölbýlis-
húsi að Kveldúlfsgötu 18, i Borgarnesi.
ibúöin er byggö samkvæmt lögum um verkamanna-
bústaöi. Umsóknir um aö fá Ibúöina keypta þurfa aö
berast skrifstofu Borgarneshrepps fyrir 11. nóvember n.k.
Umsóknum þurfa aö fylgja vottorö um fjölskyldustærö
yfirlýsing skattstofu um eignir og tekjur sföustu 3 árin og
lýsing á húsnæðisaöstööu umsækjanda.
Allar nánari upplýsingar gefur formaöur stjórnanar
Verkamannabúastaöa I Borgarnesi:
Gisli Bjarnason, Þórólfsgötu 12 a. S-7216.
Borgarnesi 20. október 1978.
Stjórn Verkamannabústaða i Borgarnesi.
Mínir fæt
voru nú
orðnir
göngu-
vanir...
Eitt það fyrsta sem ég heyrði um Sigurjón ólafs-
son, var þegar ég var barn, en þá var einhver
maður að segja foreidrum minum að Sigurjón hafi
verið að teikna hænsni þegar hann átti að vera að
vinna. Ekki af þvi að hann væri latur, heldur af þvi
að honum hætti til að gleyma sér, en að gleyma sér
við vinnu, og fara að gera eitthvað annað, var i þá
daga mjög alvarlegt mál, sem er erfitt að staðfæra i
grunnskóialandinu, nema gripið sé til orðfæra æsk-
unnar, — algjör sveppur._^
Ég veit ekki hvers vegna þessi
litla æskumynd er mér svona
minnisstæð, en siöar hefur mér
stundum fundist hún dæmigerö
fyrir Sigurjón Ölafsson, eöa
uppvaxtarár hans, þegar lifiö
skiptist í alvöru og stolnar
stundir, og hann eignast hræöi-
legt leyndamál, áráttu til aö gjöra
myndir, teikna hænsni þegar
hann á aö vera aö gera annaö.
Æskuárin á
Eyrarbakka.
Sigurjón ólafsson, mynd-
höggvari fæddist 21. októbber
áriö 1908 á Eyrarbakka, þar sem
saltur vindurinn blés og vældi i
hrjúfum skjólgörðum og
melgresi.
Eyrarbakki var þá uppgangs-
pláss, miöaö viö aöra staöi, menn
komu til aö versla allt austan úr
Skaftafellssýslum eftir aö hafa
vaöið vötnin i háls og sundriöiö
fljótin, og hestarnir ösluöu forina
i aöalgötunni vor og haust, en
opin skip gengu á vertlðir og
fórust fýrir augum fólksins. En
þaö var fleira, kaupmenn lifðu
munaöarfullu lífi i Húsinu og
drukku te og átu rjómakökur meö
álfkonum sunnan úr Kaupmanna-
höfn, meðan bændur rifu þorsk-
hausa og drukku kalt kaffi úr
svartadauöaflöskum i ullarsokk.
En fyrst og fremst var þarna llf
og erill, ofurlitill aödragandi aö
raunverulegri borg, meö fjöl-
breyttu athvarfi og mannlifi, og
þegar best lét jafnvel lúörasveit
og leikhúsi.
Barnaskólinn á Eyrarbakka
var lika talinn góöur, og þar
stundaöi Sigurjón nám, þegar
hann haföi aldur til.
Foreldrar hans, Ólafur
Arnason, verkamaöur frá
Þóröarkoti.og kona hans, Guörún
Gisladóttir frá Stokkseyrarseli,
fluttust slöar til Reykjavikur eöa
þegar Sigurjón var um fermingu.
Um æskuárin er mér ekki
kunnugtnema þaö sem vinir hans
hafa sagt mér, aö hann var
skemmtilegt barn, fullur af
áhuga og uppátækjum.
Guömundur Danielsson, rithöf-
undur, skrifar upp eftir honum
þetta I sögu barnaskólans á
Eyrarbakka, en þá varö barna-
skólinn hundraö ára (1952):
„Sigurjón ólafsson mynd-
höggvari var hér á ferö og leit inn
til mín sem snöggvast. Hann
Sigurjón
Ólafsson
mynd-
hðggvari
sjötugur
sagöist hafa fengiö bréf frá undir-
búningsnefnd hundrað ára
afmæiishátlöar barnaskólans,
þar sem lagöar væru fyrir hann
noldcrar spurningar, sem hann
væri beöinn aö svara skriflega.
En hann sagöist ekki kæra sig um
aö skrifa neitt, hann vildi heldur
skrafa ofiirlitið viö mig um
þessar spurningar, þaö mætti
kannski hafa eitthvaö eftir sér af
þvl , sem hann segði.
„Eitthvaö um tilhögun
námsins?” spuröi ég, ,,eöa eftir-
minnilegar kennslustundir?”
„Það er aö mestu gleymt. Ég
man timana hjá Jakoblnu af þvi
að hún kenndi kristinfræði og þá
uröum viöað syngja. Ekki svo aö
skilja, aö mér þætti svo gaman aö
söng, heldur fannst mér hann
ekki koma náminu beint viö, tefja
mig frá þvi, sem mig langaöi til
aö lær a. Söngurinn var töf á leiö-
inni þangaö, sem ég vildi fara.
Ég man fátt frá skólavistinni á
Eyrarbakka. Mér þótti svo
gaman I skólanum, aö ég get ekki
munaöneittsérstakt.Ogþegar ég
var búinn og kom austur I skóla
og sá börnin, sem enn voru I skól-
anum, þá grét ég af þvi aö vera
oröinn of gamall til þess aö vera
með.
Jú, ég man kannski dálltiö eftir
því, sem mér leiddist, fögum þar
sem ég stóö á gati, en mér þótti
annars gaman aö flestu, og ég get
ekki munað neitt greinilega.”
„Hvaöa skólasystkini manstu
bezt, og hvers vegna?”
,,Ég átti tvær skólasystur, sem
ég var hrifinn af, og ég geröi mitt
bezta til þess aö veröa mér ekki
til skammar i þeirra augum, en
þær vissu þaö ekki, og vita þaö
kannski ekki enn. En þaö skiptir
ekki máli.”
„Hvaöa atvik eru þér minnis-
Sigurjón með köttinn.
stæöust frá skólanum?”
„Þegar ég ætlaði aö ónáöa tvær
skólasysturá nauöþurftarstaö, en
þaö bitnaöi á skólastjóranum, þvi
aö þaö var þá hann, sem þarna
var, en ekki þær.”
„Hvað finnst þér mest aö þakka
frá skólavistinni?"
,,AÖ ég læröi aö þekkja á
klukkuna. Ég uppgötvaði þaö,
þegar ég kom I skólan 9 ára
gamall, aö ég þekkti ekki á
klukkuna. I ööru lagi var enginn,
sem beiö heima eftir mlnum ein-
kunnum á prófum: þaö var happ.
Ég heimsótti kennara I vor um
prófin og siminn hans þagnaði
aldrei. Foreldrarnir voru aö
hringja og spyrja um prófeink-
unnir, þaö var eins og þau heföu
veriö aö taka próf, en ekki
börnin.”
„Hvaða kennarar eru þér
minnisstæðastir, og hvers
vegna?”
„Þaö var Aðalsteinn, vegna
starfs hans bæöi I skólanum og
utan hans. Hann var sterkur, ég
veit ekki, hvort honum var þaö
meövitaö. Mig langar til aö segja
frá atviki, sem ég álit aö varpi
ljósi á Aðalstein:
Viö tveir fórum saman i
feröalag, upp aö Gullfossi og
Geysi, gangandi, meö nesti og
nýja skó. Ég var 11 ára. Aöal-
steinn fékk mig lánaöan hjá
mömmu, þvi sjálfur vissi ég
eiginlega ekki i hvaö ég var aö
ráöast, — nema aö Gullfoss og
, Geysir voru eitthvaö stórkostlegt.
Feröin gekk eiginlega slitrulaust
upp I Grimsnes, en þá byrjuöu
minir fætur aö gefa sig, og ég fór
aö tylla mér niöur á steina eöa
þúfúr. En þegar maöur fer aö
hvila sig, þá uppgötvar maður
stundum fyrst, hvaö maöur er
þreyttur, og Aðalsteinn þramm-
aöi áfram jafnt og þétt, þangaö til
hann segir: „Jæja, Sigurjón, viö
hittumst á Minni-Borg”, og hélt
sina leið. En ég sat eftir og innst
inni formælti ég Aöalsteini fyrir
aö skilja mig hér eftir, og ég sá
hann smátt og smátt hverfa fyrir
hæö. En ég vildi sjá Gullfoss og
Geysi og stóö á fætur og hélt
áfram göngunni og komst ab
Minni-Borg. Þar sat Aöalsteinn
og drakk mjólk og segir þetta:
„ Jæja, ertu kominn? — Þaö var
allt og sumt.
Viö komumst aö Gullfossi og
Geysi, en áheimleiöinni þóttist ég
hefna min á Aöalsteini. Minir
fætur voru nú orönir gönguvanir
og siöasta spölinn hljóp ég á
undan honum- og þegar ég kom
niöur á Bakkann beiö ég hans.
Þegar ég kom heim, sagöi
mamma:
„Ég hef nú veriö I kaupavinnu á
næsta bæ viö Geysi og séð hann
gjósa tilsýndar, en aldrei komiö
aö honum.”
Þaö kemur fljótlega fram sér-
stök árátta til þess aö teikna.
Listnám i æsku.
Björn Th. Björnsson segir frá
þessum þætti æskuára Sigurjóns
Olafssonar i bókinni Islensk
myndlist.