Tíminn - 07.12.1978, Blaðsíða 6
Jólakort
Hér fáið þið nokkrar
hugmyndir að jólakort-
um. Þessar myndir getið
þið dregið upp á stifari
pappír með kalkipappír,
litað þær skrautlega eða
límt filt á þær og sent vin-
um og kunningjum. Einn-
ig er hægt að sauma í út-
línurnar með fallega lit-
uðum spottum.
önnur jólakortahug-
mynd er að klippa úr
glanspappír, t.d. jólatré,
kerti, kirkju o.m.fl., líma
það síðan á stífan pappír
og þá eru komin sallafín
Gleðileg jól
farsælt komandi ár
Sælgætisgerðin ÓPAL h.f.
jólaskraut
jólakort. — Svona jóla-
kort eru miklu persónu-
legri og skemmtilegri en
þau tilbúnu, fyrir utan
það hve gaman er að búa
þau til. Ég ætla að láta
fylgja nokkur mynstur,
sem hægt er að klippa úr
mislitum pappír.
Myndirnar á síðunni
getið þið líka notað sem
skraut á jólatréð. Þá er
myndin klippt út eftir að
búið er að teikna hana á
stífan pappír. Siðan er
hún lituð og band sett í
hana. Þá sómir hún sér
vel á trénu!
0!
Látvð eftirstöðvar af
hveitinu earaan við
áeamt 2 matsk. af
rajólk og 60 gr.
syrup (hitað).
Bætið öllura ávöxt-
unum í deigið.
HTærið samaii 170
gr. 8mjörlíki og 170
gr. sykur (fremur
púðursykur)
^ og bætið
■\ hveiti í
■a\ jafnóðum.
Krossgötur
Sumir segja að kross-
götur sé þar.t.d. á fjöll-
um, eða hæðum, sem sér
til fjögurra kirkna.
Elsta trúin er sú, að
menn skuli liggja úti
jólanótt þvi þá er ár-
skipti og enn í dag telja
menn aldur sinn eftir
jólanóttum og sá er t.d.
kallaður fimmtán vetra,
sem hefir lifað fimmtán
jólanætur. Síðar færðu
menn ársbyrjunina á
nýársnótt.
Þegar menn sitja á kross-
götum þá koma álfar úr öll-
um áttum og þyrpast aft
manni og biöja hann aö koma
meö sér en maöur má engu
gegna, þá bera þeir manni alls
konar gersemar, gull og
siifur klæöi, mat og drykk, en
maöur má ekkert þiggja. Þar
koma álfkonur i liki móöur og
systur manns og biöja mann
aö koma, og allra bragöa er
ieitaö. En þegar dagur rennur
á maöur aö standa upp og
segja: „Guöi sé lof, nú er
dagur um allt loft”. Þá hverfa
allir álfar, en allur þessi álfa-
auöur veröur eftir og hann á
þá maöurinn. En svari maöur
eöur þiggi boö álfanna þá er
maöur heillaöur og veröur
vitstola og aldrei siöan mönn-
um sinnandi. Þvi varö manni,
sem Fúsi hét og sat úti á jóla-
nótt og stóöst lengi, þangaö til
ein álfkona kom meö stóra
flotskildi og bauö honum aö
bfta i. Þá leit Fúsi viö og sagöi
þaö, sem siöan er aö orötaki
haft. „Sjaldan hefi ég flotinu
neitaö”. Beit hann þá bita sinn
úr flotskildinum og trylitist og
varö vitlaus.
((Jr Þjóösögum Jóns Árnason-
ar).