Tíminn - 07.12.1978, Side 16

16
Jólablað 1978
Jón Helgason:
FVrir tæpum fjörutiu og átta
árum skaut upp nýju oröi i
blööunum. Þaö orö var hvorki
„svigrilm” né „ársgrundvöll-
ur”. Ekki vorumenn heldur svo
háti"ölegir aö tönnlast á þvi
hvernig þeir væru ,,Istakk biin-
ir” enda þótt sjómannsstakkur-
inn væri nýkominn til þeirra
meta, aö mennirnir sem klædd-
ust honum á togurunum hjá
KveldUlfi og Alliance og öllum
hinum, ættu lagaheimtingu á,aö
þeir væru ekki látnir vinna
nema sextán klukkutima f einni
totu.
Þetta nýja brö
kreppa.
þaö var
Kreppa — hvaö er nó þaö?
spuröi gömul 'og örfátæk kona.
Hún kannaöist ekki viö aöra
kreppu en skókreppu og svo
visuorö Þorsteins Erlingssonar
um dal i kreppu nýrra heila.
Kreppan á fjóröa tug aldar-
innar er sjálfsagt sigld Ut úr
korti margra. Hún eroröin fjar-
læg ársgrundvallarþjóö, sem
stingur þrjátiu þúsund krónum
ef ekki langt i f jörutiu aö góöum
mönnum i daglegan dvalar-
kostnaö þegar þeir fara Ut i
iöndin. Hún er hebreska i huga
svigrúmsfólksins sem hefur
ágirnd á svefnvirkjum sem
kosta nokkrar milljónir stykkiö
enda meö speglabúnaöi og ljósa
til skemmtilegheita i bólinu og
QÁn ifÍDr |
uiilJ JUilL f Fyrri hluti
áfengisbar I seilingarfæri til
þénanalegrar brúkunar i legu-
stellingu.
A þessum kúnstugukreppuár-
um borguöu Lunddælir og
Grimsnesingar tvær krónur á
sólarhring hjá Dýraverndunar-
félaginu i Tungu fyrir uppvört-
un og gæzlu á hundinum sem
þeir hööu meö sér viö haust-
rekstrana og bæjarstjórn
Reykjavikur streittist viö aö
koma dagpeningum þurfaling-
anna úr einni krónu i áttatlu
aura.svo aö ekki færi nú allt i
hund og kött hjá henni.
Þe tta sögubrot sem hér er sett
á prent af fikti, er frá dögum
þessarar gömlu konu,sem var
lengi aö.átta sig á þvi aö f fjöl-
breytilegri veröld eru hugsan-
legar fleiri kreppur en skó-
kreppa. Þessi rödd er liklega
hjáróma. Jafnvel þótt íslenzk
sérhönnun á fyrirbærinu færist
fyrir á siöustu stundu er aldrei
fyrirþaöaö sverjanema bibliu-
föstum hagspekingum heimsins
lukkist aö efna I nýja kreppu
sem nægir handa öllum, rétt
eins og hershöföingjar og odd-
vitar I marktækum stjórnmál-
um eru forkar viö aö búa til
styrjaldir handa fólkiaödeyja i.
J.H.
Sögubrot úr
fortíðinni
(partur af
meira máli)
Ahlaupiö um páskana, þaö var hroöa-
legt sunnan lands — kafhlaup i Mýrdaln-
um og ekki tiltök aö fara sandinn. 1 Land-
eyjunum lágu simastaurarnir tvist og
bast úti um allar mýrar, kurlaöir eins og
eldspýtur. En þaö var lika blessaöur bati,
sem á eftir fylgdi, og einstakt, hvaö jörö
lifnaöi fljótt undir Fjöllunum — þaö hefur
einhver sagt Gunnu gömlu, eineygöu sjó-
mannsekkjunni á .óöinsgötunni. Þaö var
ekki heldur viöa, sem brekkurnar buöu
vorsólinni vangann jafnfallega, þaö var
þa Hliöin kannski.
Sú var tiöin, aö hún þekkti sig fyrir
austan, eineygöa ekkjan og stundum
minnist hún þess i einrúmi, hugsar svona
um þaö i kyrrlæti I skúrnum sinum viö
Óöínsgötuna, aö einu sinni bar Halldór
sálugi hana yfir Markarfljót, hann lét sig
Gleðilegra jóla
óskum vér viðskiptamönnum,
nær og fjær
Þökkum jafnframt viðskiptin á árinu, sem er að líða