Fréttablaðið - 22.12.2006, Qupperneq 84

Ég hef ákveðið að árið
í ár verður ár bílsins
hjá mér, framvegis
keyrum við allt.
Elsa mín,
við eigum
ekki bíl.
Ég kaupi bara
einhvern góðan
þjóðverja! Þú ert
ekki með
bílpróf.
Bílpróf? Ekki hélstu að
þú gætir bara
keypt þér bíl og
dempt þér úti í
umfrerðina?
Ekki hélstu
það væna?
Nei, nei,
auðvitað
ekki.
Hvað erum
við með í
matinn?
Plokkfisk.
Ohhh, mamma þú
veist að ég þoli ekki
plokkfisk!
Þú ættir að opna vefsíðu
þar sem ég get farið og séð
matseðil vikunnar.
Þá gæti ég lika emailað
þér tillögum og jafnvel
bara samið nýtt
matarplan fyrir
þig.
Hmmm, ég
skal hugsa
málið!
Ég er bara
að reyna að
einfalda þér
lífið.
Þannig er ég
bara.
Í gær var
Valentínusardagurinn!
Lóa!! Hvað
meinarðu
taka okkur
pásu og hitta
annað fólk?!
Þú lýgur!
Það sendi mér
enginn rósir!
Heyrðir þú hvað ég
sagði, ég er ólétt aftur!
Já, það var
nákvæmlega
það sem mér
heyrðist þú
segja!
Gerðu þér ferð til Reykjanesbæjar
og skoðaðu Ljósahús 2006.
Upplýsingar um verðlaunahús og
tilnefningar í leiknum er að finna í
Upplýsingamiðstöð Reykjaness,
næstu bensínstöð og á upplýsingavef
Reykjanesbæjar.
Öll hús eru merkt inn á kort.
reykjanesbaer.is

Má bjóða þér
á ljósarúnt?
Jól í Reykjanesbæl í j
Ég á marga vini sem
mig langar að gleðja
um jólin. Ég gæti sent
þeim jólakort.
Föndrað lítil og per-
sónuleg kort með hrein-
dýrum og jólasveinum,
sagt svo gleðileg jól og
þú ert frábær. En ég hitti
allt þetta fólk fyrir jólin og segi
þeim að þau séu frábær augliti til
auglitis. Svo er ég líka ömurlegur
föndrari, límdi einu sinni vísifing-
urinn við augnlokið á mér og vil
helst ekki gera það aftur.
Ég gæti líka gefið vinum mínum
jólagjafir. Þá þyrfti ég að voga mér
inn í musteri Mammons, Kringluna,
og þá vil ég heldur líma puttana á
mér við augnlokin. Fréttablaðið
borgar heldur engin forstjóralaun,
nema auðvitað forstjóranum, svo
ég yrði að velja hverjum ég gæfi
pakka og hverjum ekki. Ég gæti
líka farið þá leið sem flestir fara:
Ég gæti gefið ódýrt drasl.
Við, ég og þú lesandi góður,
erum partur af þeim fimm pró-
sentum sem eru ríkasta fólk í
heimi og höfum minna en ekkert
að gera við drasl úr Tiger eða
Rúmfatalagernum. Við eigum allt
sem við þurfum og þurfum ekki
meira.
Það er hins vegar til fólk í heim-
inum sem vantar ýmislegt. Á
meðan við fimm prósentin kýlum
út vömbina til heiðurs Jesús Kristi
þá svelta hin 95 prósentin. Mér
finnst það ekki jólalegt og langar
að breyta því, svo langt sem mín
aumu áhrif ná. Þess vegna ætla ég
ekki að gefa nema móður minni og
föður, systur og bróður, jólagjöf og
láta alla hina peningana, sem hefðu
farið í gjafir, renna til Hjálpar-
starfs kirkjunnar. Ég ætla að láta
þá búa til brunn fyrir peninginn
fyrir fólk í Úganda, Mósambík eða
Malaví. Ég ætla að leyfa þeim að
ráða.
Þá getur fólk fengið sér ferskt
vatn að drekka næstu jól, vinir
mínir eru sáttir, samviska mín
sömuleiðis, og ef Jesús myndi hitta
mig myndi hann örugglega rétta
mér spaðann og segja: „Rosalega
var fyndið þegar þú límdir puttann
á þér við augnlokið. Ég vissi ekki
hver pabbi ætlaði.“