Fréttablaðið - 16.05.2007, Page 34
Það er gaman að vera
nörd. Æðsti óopin-
beri hátíðardagur
nördanna kom og fór
síðastliðinn laugar-
dag, þegar hver stíf-
málaður Evrópubúinn á
fætur öðrum steig á svið í Hels-
inki og þandi raddbönd, sem voru
starfi sínu misvel vaxin, fyrir alla
álfuna. Ég veit ekki hvort ég geti
sagt að ég hafi komið út úr skápn-
um sem nörd síðastliðinn laugar-
dag, mig grunar að fólk hafi alla
tíð vitað af nördhneigð minni, en
Eurovisionhneigð mín fór ekki
framhjá neinum sem deildi með
mér mat og drykk á laugardag-
inn.
Ég gat svarað öllum spurning-
um sem varpað var fram í hálf-
kæringi: frá hvaða landi er aftur
lagið með blævængjunum? Hver
í ósköpunum er Ola Salo? Hvað
heitir söngkonan frá Kýpur?
(Portúgal, forsprakki sænsku
sveitarinnar The Ark, Evridiki).
Það þykir ekki mjög smart að lifa
sig inn í Eurovision af sömu ákefð
og ég geri. Á tímabili bognaði ég
undan álaginu og reyndi að skella
skuldinni á starf mitt – ég hefði
hreinlega neyðst til að fylgjast vel
með keppninni í ár. Það var ófor-
skömmuð lygi. Mér finnst Euro-
vision skemmtilegt.
Ég hef alltaf verið nörd. Eins
og svo margir aðrir í sömu spor-
um reyndi ég þó að berjast á móti
hneigðum mínum um hríð, jafn-
vel leyna þeim. Þetta tímabil teyg-
ir sig ótrúlegt nokk yfir gaggó-
aldurinn óþægilega og aðeins inn
á menntaskólaár. Þar fékk nörd-
inn hins vegar að blómstra fyrir
alvöru. Ég fallbeygði latneskar
sagnir á gangi í skólanum, hlust-
aði á sænskan tvíbura FM eins og
mér væri borgað fyrir það og gat
varla sofið af spenningi margar
vikur fyrir Eurovision.
Lífið er bara miklu skemmti-
legra sem nörd. Þannig fær maður
nefnilega að tapa sér algjörlega í
einhverjum viðburðinum, sama
hvort um Eurovision eða alþjóð-
legt skákmót er að ræða. Ég er
ekki frá því að hægt sé að kalla
sálarástandið nirvana. Nördískt
nirvana. Hver vill það ekki?