Tíminn - 30.10.1980, Side 9

Fimmtudagur 30. október 1980
T3
Þeim gengur heldur böngulega aö binda á sig ballettskóna, en loksins
gekk þaö, ogþá dönsuöu þeir af mikilli tilfinningu!
Fiölusnillingurinn Ferdinand
Skrobak lætur fiöluna kvaka og
syngja f þjóölögunum.
Þórarinn Guölaugsson yfirmatsveinn á Hótel Loftleiöum stendur hér d
milli tékkneskra starfsbræöra sinna. Hann sagöi aö hráefniö i matinn
heföi allt veriö Islenskt, en matreitt á tékkneska visu og dáöist aö fag-
mennsku tékknesku kokkanna. Maturinn var lostætur og glæsilega
framreiddur.
Tékknesk tónlist
og tékkneskur
matur að
BSt — Enn ein „þjóðarvikan”
stendur nú fyrir dyrum aö Hótel
Loftleiðum, og nú er það Tékkó-
slóvakia sem er kynnt. Auk
hótelsins stendur Ferðaskrifstofa
Kjartans Helgasonar að kynning-
unni og sendiráð Tékkóslóvakiu i
Reykjavik. Einnig kynna um-
boðsmenn ýmissa tékkneskra
fyrirtæka margs konar iðnvarn-
ing.
Tékkneska hátiðin verður opn-
Dansparið dansar viö undirleik tékkneska triósins og Jönu Koprivovu, en hdn bæöi syngur og leikur á
fiölu.
uð i Vikingasal Hótels Loftleiða
þann 30. október. Sendifulltrúi
Tékkóslóvakiu hér á landi hr.
Krische kemur fram fyrir hönd
lands sins við opnunina.
Margir tékkneskir listamenn
koma þarna fram og framreiddur
verður tékkneskur matur tilbúinn
af þarlendum matreiðslumönn-
um. Ahverju kvöldi verða dregn-
ir út happdrættisvinningar eftir
númerum, sem eru á hverjum
matseðli. Siðasta dag hátiðarinn-
ar veröur siðan dregið úr öllum
númerum og þá um aðalverð-
launin, — skiðaferð til Tatra.
Hópur tékkneskra listamanna
kemur fram og er Jarmila Kra-
lova fyrirliði þeirra, og kynnir
listafólkið. Þarna eru hljómlist-
armenn, söngvarar og dansarar,
látbragösleikarar og töframenn.
Dansað verður á hverju kvöldi, og
Nokkuö af listafólkinu. Harmomkuleikannn trægi yst t.v. Jarmila Kralova, sem er fyrirliöi hópsins er
önnur f.h. Hún er kynnir á skemmtuninni.
(Tlmam. GE)
leikur trió fyrir dansinum. I trió-
inu eru Ferdinand Skrobak, Vlad-
imir Burda og Ivo Wittich ásamt
söngkonunni Jana Koprivova.
Listamennirnir komu fram á
kynningarfundi með blaðamönn-
um og vakti fólkið allt mikla
hrifningu. Trióið lek jafn-
skemmtilega hvort heldur þeir
spiluðu tékknesk þjóðlög, amer-
Iska „swing-músik” eða lög úr
óperettum, og létta dansmúsik.
Þessir tónlistarmenn eru mjög
þekktir og hafa skemmt viða um
heim. Til dæmis um vinsældir
þeirra hefur Hoilensk-ameriska
skipafélagið ráðið þá nú 17. sinn
til þess aö skemmta á skfemmti-
feröaskipum Siftum. Harmoniku-
leikarinn hefúr 'unuið fjölmörg
verðlaun fyrir leik sinn, og m.a.s.
er hann fyrrveratidi heimsmeist-
^ri I harmonikuleik.
Framhald á bls. 19.
Tvennir lj óðatónleikar
Um helgina bauðst Reykvik-
ingum upp á tvenna ljóðatón-
leika: bandaríski tenórsöngvar-
inn Paul Sperry söng á vegum
Tónlistarfélagsins I Austur-
bæjarbiói á laugardaginn fyrir
fullu húsi, og söngkonan Jean
Mitchell frá Bretlandi söng i
Félagsstofnun stúdenta á
sunnudag — það voru fyrstu Há-
skólatónleikar vetrarins.
Sperry og Garrett
Paul Sperry skipti efni sinu i
fjóra hluta: fyrst söng hann 7
ljóðasöngva eftir Schubert, þá 6
söngva eftir Albert Roussel, þá
5 lög eftir Tsjækovský, og loks
syrpu af ameriskum sönglögum
frá þessari öld. Undirleikari var
ung kona, Margo Garrett, sem
að sögn skrárinnar hefur sér-
hæft sig I undirleik og fengið
óteljandi verðlaun. Og mak-
lega, heyrðist mér, þvi hún spil-
aði verulega vel og af mikilli
kúnst og innlifún. Umdeilan-
legri var söngur Sperrys, sem
skráin segir hafa verið talinn
undanfarin 8 ár ein snjaílasta
ljóðasöngvara BanaariKjamm,
og hafi frægö hans farið vlða,
enda teljist ljóðakvöld hans
hvarvetna til meiriháttar list-
viðburða.
Tónlistarfélagið, hin aldna og
viröulega stofnun, ætti að leggja
meira efnien minni glanspapplr
á tónleikaskrár sinar, og gæti
þarlært mikiö af forsvarsmönn-
um Háskólatónleika, sem fjöl-
rita alla ljóðatexta, og þýðingar
að auki, ef söngvarnir eru á
óþekktum tungumálum. Þvi án
ljóðanna, eða a.m.k. efnis
þeirra, eru „lieder” ekki nema
hálf — þetta eru engin „söng-
lög”, heldur söngvar.
I stuttu máli hefur Paul
Sperry fiutningsstil, sem oss hér
á Fróni er framandi, enda fór að
tóna i tálknum ýmissa ljóðavina
þegar i fyrsta ljóði. Mér virðist
listamaöurinn leggja meira upp
úr áhrifamiklum textaflutningi
en söng. Þetta gerir hann meö
leikbrellum og miklum rokum,
en söng aðallega svo lágt, að
menn aftan viö mitt hús heyröu
litið. En um þá, sem vonast
höfðu til aö hræösluhrollur færi
um þá I Doppelganger Heines,
fór öðruvlsi hrollur— hvemig er
hægt aö fara svona með
Schubert?
Sperry hefur framur matta
tenórrödd og ekki mikla. Hann
hefði sómt sér mun betur i
Félagsstofnun en í Austur-
bæjarbiói, sem er ofstórt hús
fyrir svona flutningsmáta. En
þótt byrjunin væri ekki alls
kostar að skapi manna, átti
betra eftir að fylgja. Roussel-
TÓNLIST
Sigurður
Steinþórsson
lögin þekkti ég ekki, en þótti þau
skemmtilegri á að hlýða en
Schubert-söngvana, og sömu-
leiðir var Tsjækovsky ágætur
(Sperry er sagður mikili maia-
maður, og gerði mikið úr þvi að
þýða frönsku og rússnesku text-
ana” af blaðinu” sem bætti
mjög úr skák)
En langskemmtilegust voru
amrlsku lögin, bæði textar, lög
og flutningur. Þvi Bandarikja-
menneiga sand af tónskáldum.
Ég læt nægja hér að nefna tvo
söngva: Who wrote this fiendish
rite of spring? eftir Henry
Cowell, sem er dómur um Vor-
blót Stravinskýs, en krltlker I
Boston llkaöi það illa. Og The
circusband eftir öldung
ameriskrar tónlistar, Charles
Ives. Þar er lýst tónlist margra
lúörasveita, sem spila hver sitt
lagiö hingað og þangað I borg-
inni, en ómur þeirra allra berst
til eyrna tónskáldsins i einum
graut. Þetta gerði Sperry alveg
prýðilega, enda kom hans skýri
textaflutningur að góðu haldi i
hinum gamansömu ljóðum.
Mitchell og Sykes
Háskólatónleikarnir voru tii
sannrar fyrirmyndar að öðru en
þvl, að I salnum voru ekki nema
36 manns, að listamönnunum
meötöldum. Jean Mitchell er
ung, ensksöngkona,semsyngur
afskaplega fallega og af mikilli
kunnáttu. Og undirleikarinn,
Ian Sykes, er bæöi listrænn I út-
liti og prýöilegur pianisti —
hann hefði tekið sig vel út við
hapsikord.
Hér var efnisskráin einnig
þrlskipt: fyrst söng Mitchell 6
breska söngva frá 17. og 18. öld,
þá söngverkiöChants de terre et
de ciel eftir Frakkann Olivier
Messiaen (f. 1908), og loks 5
enska söngva frá þessari öld.
Veigamest var þetta verk
Messianens, sem menn voru á
einu máli um aö hefði veriö frá-
bærlega flutt, bæði hjá söng-
konu og píanóleikara, en það
mun vera afar erfitt I flutningi.
„Þaö er munur aö heyra svona
túlkun”. Af gömlu söngvunum
fannst mér fallegast harmaljóö
Chlorisar, eftir óþekktan höf-
und, en allir voru þeir góðir. Um
nýju söngvana segir Jean
Mitchell i skránni: Þessa
söngva mætti kalla hiröingja-
ljóö, og eru dæmigerðir fyrir
enska söngva frá fyrri hluta
aldarinnar. Þeir eru yndislega
ljóörænir og I þeim er fjallaö um
æsku og elli, gleði og sorg ástar-
innar, og siðast en ekki sist um
ólýsanlega tilhlökkun til fram-
tiðarinnar, en á sama tima um
söknuð þess sem var. Það er
eitthvaö „enskt” við þessa
söngva sem ekki verður lýst
með orðum. Þetta setur heildar-
svip á söngvana, þótt þeir hafi
verið samdir á ýmsum timum.
Sem er mála sannast. Þannig
mun standa á hingaðkomu
söngkonunnar, að hún er gömul
vinkona og skólasystir eins tón-
leikanefndarmanna, og kom
hingað fyrir hennar tilstilli. Nú
þyrfti endilega aö drifa I aö fá
hana hingaö aftur við hentugt
tækifæri, því söng sem þennan
heyrir maður alltof sjaldan.
27.1(fSigurður Steinþórsson
Hótel Loftleiðum