Alþýðublaðið - 04.09.1922, Blaðsíða 4

4
ALÞÝÐUBLAÐIÐ
Eruð þér að láta leggja raf- leiðslur um hús yðar? Ef svo er, þá komið og semjið um kaupin hjl okkur, það borgar sig. Þið vitið &ð ntfmagnsperur eru beztsr. Við seljum þær á að eins kr. 2,25 Pr- stykki, Hf. Rafmf. Biii & Ljés Laugaveg 20 B. Simi 830 Nýjar vörur! Nýtt verðí Fataefni, frakkaefnl, bnxnaefni — alt f stóru úrvali. — Kápnefni, drengjafrakka og fataefni mjög óáýr. Hanohettabyrt- nr, næríatnaðnr, alanfor, flibbar,. hðfnðíðt, regnkápnr karla, kvenaa og telpu regnalár með hettu, mjög ódýit. Allskonar álna- yara. Alt nýtt og óúrvalið. — Einnig hið margeftirspurða npphlnta- elni, sem að eins hefir fengist hjá Andrési Andréssyni, Laugavegi 3.
Rúgmjöl ágætt f slátur fæst í Kaupfélaginu. Kanptð keiti í Kanpjélaginn. Hjálparstðð HjúkrunarfélagsÍKi Líbffi er opin sem hér segir: Mánudaga. . . . kl. ai—is f. fe Þriðjudaga ... — 5 — 6 a, b Miðvikudaga . . —- 3 — 4 a. Pöstudaga .... — 5 — 6 e. k Laugárdaga ... — 3 — 4 e. h.
pQpm
Kaapendnr „Verkamaansins41 hér í bæ eru vinsamlegaat beðalt að greiða hið íyrsta ársgjaldið. JL ftvll H góð og ódýr rafmagns- pressujárn (Tacó) fást á Njálsgötu 21.
Ritstjóri bg ábyrgðarmaður: Olajur Fridrikssox.
5 kr., á afgr. Álþýðublaðsins. Prentsmiðjas Gutenberg,
.
Edgar Rice Burreugks: Tarzan soýr aftur.
„Pá getum við ekki gert annað en beðið, unz hann
ieggur hönd á okkur*, sagði Tarzan hlæjandi, „og eg
ábyrgist, að hann fær sig fullsaddan af þvl að ræna
okkur, þegar við erum nú varir um okkur“, hann slepti
þessu þvl úr huga sér, þó hann innan skamms yrði að
minnast þess á mjög ónotalegan hátt.
Kadour ben Saden var búinn að borða sig saddan
og kvaddi gestgjafa sinn. Hann lét í Ijósi vináttu sina
og bauð Tarzan að heimsækja sig í hinu vilta heim-
kynni sinu, þar sem úði og grúði af antilópum, villi-
göltum, pardursdýrum og ljónum, svo nægja mundi
hinum ákafasta veiðimanni.
Þegar hann var farinn, tóku þeir Tarzan og Abdul,
að reika aítur um göturnar. Tarzan veitti brátt eftirtekt
áköfum hljóðfæraslætti, sem kom út um dyrnar á einu
hinna mörgu kaffihúsa. Klukkan var meira en átta og
dansinn stóð sem hæst, þegar Tarzan kom inn. Her-
hergið var troðfult af Aröbum. Allir voru reykjandi,
og drukku lútsterkt heitt kaffi.
Tarzan og Abdul fengu Sæti því nær 1 miðju her-
berginu, þvl hinn kyrláti apamaður hefði fremur kosið
sæti utar, vegna hávaðans og skarkalans sem hljóðfæra-
leikararnir gerðu með trumbum sínum og hljóðpípum.
Fremur viðkunnanleg ambátt var að dansa, og er hún
sá evrópúmannaföt Tárzan sletti hún silkivasaklút sln-
um á öxl honum, og fékk að launum einn franka.
Þegar önnur hafði tekið við af henni, sá Abdul, að
hún talaði við tvo Araba í hinum enda salsins, náláegt
dyrum, sem lágu inn 1 húsgarðinn, sem var umkringdur
herbergjum stúlkna þeirra, er dönsuðu í katfihúsinu.
I fyrstu hugsaði hann ekkert um þetta, en aít í éinu
tók hann eftir því út undan sér, að annaf maðurinn
kinkaði kolli 1 áttina til þeirra, og stúlkan snéri sér
við og leit til Tarzans. Því næst hurfu Arabarnir úfi
um bakdyrnar inn í dymman húsagarðinn.
Þegar röðin kom aftur að stúlkunni dansaði hún fast
hjá Tarzan, og hún brosti eingöngu til apamannsins.
Þeir hinir dökku synir eyðimerkurinnar litu mörgum ill-
um augum til þessa stórvaxna Evrópumanns, en hvorki
hér né ill tillit höfðu sýnleg áhrif á hann. Aftur varp-
aði stúlkan vasaklút sfnum á öxl honum, og aftur fékk
hún franka. TJm leið og hún bar hann upp að enni
sér, að sið landa sinna, beygði hún sig fast að Tarzan,
og hvíslaði 1 skyndi að honum.
„Það eru tveir úti í húsagarðinum, sem ætla að gera
herranum ilt. I fyrstu lofaði eg þeim, að lokka þig til
þeirra, en þú hefir verið góður, og eg get ekki gert
það. Farðu fljótt, áður en þeir sjá, að eg hefi svikið
þá. Eg held þeir séu fantar".
Tarzan þakkaði stúlkunni, og fullvissaði hana um, að
hann mundi fara varlega. Hún hafði lokið dansi sín-
urp og gekk í hægðum sfnum til bakdyranna og út í
garðinn. En Tarzan fór ekki út úr kaffihúsinu eins og
hún óskaði.
Næsta hálftfma skeði ekkert, en inn í salinn gekk
nú lubbalegur Arabi. Hann stóð nálægt Tarzan, og
hreýtti þar út sér af ásettu ráði ónotum og illyrðum
um Evrópumanninn, en vegna þess, að hann talaði á
araþísku vissi Tarzan ekkert hverju fram fór, fyr en
Abdul fór að segja honum það.
„Þessi náungi er að reyna að koma af stað uppþoti",
sagði Abdul. „Hann er ekki einn. Ef uppþot yrði,
mundi því nær hver maður verða á móti þér. Það er
bezt, að hafa sig héðan hið bráðasta, herra“.
„Spurðu þrjótinn, hvað hann vilji", skipaði Tarzan.
, „Hann segir, að ,þessi kristni hundur' hafi móðgað
ambáttina, sem sé stúlkan sín“.
„Segðu honum, að eg hafi hvorki móðgað stúlkuna
hans né nokkurs annars, og að eg óski þess, að hann
fari, og láti mig í friði. Að eg eigi ekkert sökótt við
hann og hann ekki við mig“.
„Hann segir", svaraði Abdul, er hann hafði sagt
þetta við Araban, „að þú sért ekki að eins hundur
heldur hundsson, og langamma þfn hafi verið hyina.
Auk þess sértu lygari".
Þetta orðakast hafði nú dregið að sér athygli gest-
anna, og hæðnishláturinn, sem kvað við eftir síðustu
fúkyrðin sýndi hvorit megin meiri hluturinn var.
Tatzan féll það illa, að láta hlæja að sér, og honum
þótti fúkyrði Arabans ekki góð, en hann sýndi engin