Tíminn - 24.04.1983, Side 5

SUNNUDAGUR 24. APRÍL 1983
5
hafi ætlað að fremja sjálfsmorð með því
að taka inn nokkrar Mogadon töflur.
Hún segir söguna með öllu tilhæfulausa:
„Ég var svo uppgefin vegna alls þess sem
yfir mig hafði dunið að það eina sem mig
langaði til var að sofa.. .og það gerði ég,
langt fram á næsta dag.“
Árið 1972 kynntist Snowdon lávarður
hávaxinni, aðlaðandi, dökkhærðri hálf-
þrítugri konu, Lucy Lindsay-Hogg,
fyrrum eiginkonu kvikmyndaleikstjór-
ans Michael Lindsay-Hogg. Snowdon
vann þá ásamt Derek Hart að kvikmynd i
hins síðarnefnda, Lucy var aðstoðar-
maður Snowdons og síðar eiginkona
hans.
■ Margrét prinsessa ásamt bömum sínum, lafði Söra og Linley lávarði.
Ef til vill var óhjákvæmilegt að vinátta
Margrétar prinsessu og Roddys Llewel-
lyns næði forsíðum blaðanna, en hið
kaldhæðnislega við það er að þegar að
því kom var litið á Snowdon sem hinn
kokkálaða eiginmann og sambands hans
við Lucy að engu getið.
Hámarki náði svo mál Snowdonhjón-
anna þegar the News of the World birti
„nána" mynd af prinsessunni og Roddy
Llewellyn í einni af sumarleyfisferðum
þeirra til Mustique. Á myndinni sátu
þau saman, hlið við hlið á sundfötunum
einum saman, við lítið borð. Myndin
sýndi aftur á móti ekki parið sem sat
gegnt þeim: Lávarð og lafði Coke, vini
prinsessunnar.
Þegar sagan birtist í Englandi segja
blöðin að Snowdon hafi þotið í ofsa
bræði til Buckingham hallarinnar, fleygt
blaðinu í drottninguna og heimtað skiln-
að þar eð hann hefði verið niðurlægður
opinberlega. Þessi saga mun þó upp-
spuni einn, en þegar Snowdon sá mynd-
ina gerði hann þó það sem Margrét
prinsessa hafði beðið hann um löngu
áður: hann flutti út úr Kensington höll-
inni.
nýrrar reynslu, rétt eins og allur
almenningur, sem hæfði mjög skapgerð
hennar. Á þeim árum myndaðist einnig
frjálsleg „hreyftng" sem þau hjónin að-
hylltust mjög. Þegar, t.d., kjólfaldarnir
fóru að lyftast með tilkomu mini-pils-
anna, styttust kjólar Margrétar um
nokkra sentimetra, „en ég klæddist ald-
rei mjög stuttum mini-pilsum", segir
hún.
Þar eð hún hafði ekki gifst manni sem
stjórnaðist af félagslegum boðum aðals-
ins var henni nú kleift að stíga inn í heim
sem alltaf hafði heillað hana: skær ljós
skemmtanalífsins og hvetjandi sam-
ræður við meðlimi bókmenntaheimsins.
Hvort sem prinsessan og Snowdon nutu
kvöldverðar með rithöfundinum Ednu
O'Brien, sungu dúett á Battersea veit-
ingahúsinu, skemmtu sér með Margot
Fonteyq og Rudolf Nureyev o.s.frv., var
hún í essinu sínu. Að áliti fjölskyldu
þeirra og vina voru þau einstaklega lífleg
og virk hjón: og í rauninni lýsa sterkar
tilfinningar þeirra best þeirri skörpu
andstæðu sem beið þeirra.
Þögnin var þung
eins og múrveggur
Árið 1964 varð stöðugt augljósara að
eitthvað var farið að fara úrskeiðis og þá
þegar var prinsessan farin að standa sig
að því að vera að reyna að hugsa ekki
um að eitthvað væri farið að toga
eiginmann hennar á brott.
Ekki leið á löngu þar til hinar greini-
legu breytingar á honum fóru að taka á
taugarnar. Hann varð stöðugt duttlunga-
fyllri, vildi prinsessuna og hafnaði henni
um leið, eða eins og hún segir sjálf: var
ekki lengur sá maður sem hún hafði
gifst. Hann dró sig inn í skel sína og
eyðilagðiheimilisfriðinn. Ámarganhátt
leið henni nú eins og hún væri gift
ókunnum manni.
Margréti prinsessu var ætíð illa við
þær tíðu fjarvistir Snowdons frá heimil-
inu, sem fylgdu vinnu hans (árið 1966
gerðist Snowdon listrænn ráðunautur
The Sunday Times). Hún gerði honum
það ljóst og hann fór að bjóða vini sínum
frá skólaárunum í Cambridge til að
stytta henni stundirnar. Þetta voru
undarlegar aðstæður. Verið getur að
Snowdon hafi verið að reyna að réttlæta
áhuga sinn á öðrum konum með því að
ýta þeim saman. Samt sem áður leið ekki
á löngu þar til hann varð mjög andvígur
sambandi eiginkonu sinnar við aðra
menn. Hann var t.d. mjög mótfallinn
vináttu hennar og Robin Douglas-
Home, en prinsessan hlustaði gjaman á
tónlist með þessum vini sínum þar eð
Snowdon var lítt gefinn fyrir tónlist.
Snowdon var þess hins vegar fullviss að
samband þeirra hefði gengið lengra og
■ Margrét prinsessa og Antony Armstrong-Jones voru gefin saman í hjónaband
sjötta dag maímánaðar árið 1960.
lét ekki sannfærast um að svo væri ekki.
Margrét prinsessa hafði aldrei viljað,
hvað þá heldur átt upptök að því opna
hjónabandi sem hún var nú allt í einu
orðin aðili að. Hins vegar var varla hægt
að ætlast til að 35 ára gömul falleg og
gáfuð kona, sem hafði mjög gaman af
öllu félagslífi, færi að dæma sjálfa sig í
einangrun.
Á áttunda áratugnum fór hjónaband
Snowdon-hjónanna hraðversnandi.
Væri hann heima að degi til lokaði hann
sig inni í vinnustofu sinni til þess eins að
þjóta út um leið og kvölda tók. Oftast
kom hann ekki heim aftur fyrr en að
morgni. Ef svo vildi til að þau hittust í
forsalnum heima hjá sér í Kensington
höllinni voru viðbrögð hans við því sem
hún sagði muldur eitt.
Yfirleitt mætti henni ekki annað en
þögnin, þung „eins og múrveggur", en
stundum fann hún andstyggilega miða
frá honum á skrifborðinu sínu. Einnig
kom fyrir að hann niðurlægði hana fyrir
framan gesti þeirra og neri henni kon-
unglegum upprunanum um nasir, án
nokkurrar ástæðu. Vinir þeirra, sem oft
urðu vitni að slíkri framkomu, sögðu
prinsessunni að þeir álitu að þessum
uppákomum væri ætlað að koma henni
úr jafnvægi.
Lífsgleðin endurvakin
í lok ársins 1973 voru erfiðleikarnir í
einkalífi Margrétar prinsessu famir að
speglast í líkamlegum breytingum á
henni. Sjálfsagt hefðu breytingarnarsem
fylgdu þroska hennar frá ungri stúlku til
fulltíða konu ekki orðið eins miklar við
aðrar aðstæður. En eins og allt var í
pottinn búið líktist hún æ meir hinum
klunnalegu forfeðram sínum og mæðr-
um af Hanoverætt. Sömuleiðis mátti oft
greina á andliti hennar svip örvæntingar-
fullrar konu, einkum ef hún uggði ekki
að sér.
Sumarið 1973 fóru Snowdon-hjónin
með böm sín til Ítalíu. Sú ferð reyndist
síðasta sameiginlega sumarfríið þeirra.
Það var fullkomlega misheppnað, þau
voru ekki fyrr komin á áfangastað en
Snowdon hóf eina af sínum tíðu
þögnum. „Pabbi, mamma er að tala við
þig", sagði annað bamanna og hann
svaraði: „Ég veit það." Að lokinni fyrstu
vikunni pakkaði hann síðan niður í
töskur sínar, sneri heimleiðis og skildi
prinsessuna eftir eina með börnin.
f öðrum þjóðfélagshópum hefði skiln-
aður fylgt í kjölfarið. Það hefur jafnvel
verið talað um að Margrét prinsessa hafi
verið að reyna að fá skilnað allt frá árinu
1970 en svo er ekki, einfaldlega vegna
þess að hún hvorki vildi skilnað né var
honum fylgjandi.
I september sama ár hitti Margrét
prinsessa unga manninn sem átti eftir að
aðstoða hana við að endurvekja með sér
eitthvað af fyrri lífsgleði sem atburðir
síðustu ára höfðu varþað skugga á.
Hann var Roderic Llewellyn, næstelsti
sonur Sir Henry (Harry) Llewellyn, sem
vann til gullverðlauna á Olympíuleikun-
um í Helsinki árið 1952.
Roddy var að verða 26 ára (Margrét
pinsessa var nýlega orðin 43 ára), að
sumu leyti þroskaðri en árin sögðu til
um, en að öðru leyti ekki. Prinsessunni
fannst hann skemmtilegur, æska hans og
auðsæranleiki höfðaði til hennar, og
fimm mánuðum eftir að þau kynntust
var honum boðið að fylgja henni til
Mustique, sem er eyja í Vestur-Indíum,
en á þeirri eyju á hún landskika sem var
brúðargjöf frá Colin Tenant. (Telja má
víst að konungsfjölskyldan hafi ekki
verið neitt yfirmáta hrifin af þessari nýju
vináttu, en andstætt því sem blöðin
sögðu þá var henni aldrei skipað að slíta
sambandinu við Roddy, og ekki settir
neinir kostir þar að lútandi.)
í júní 1974, tveimur mánuðum eftir að
Margrét prinsessa kom frá Vestur-Indí-
um gerði hún sér ljóst að látalætin í
kringum hjónaband hennar gátu ekki
gengið lengur. Enn hugði hún þó ekki á
lögskilnað, en hún vildi fá formlegan
skilnað að borði og sæng. Hún segist
hafa verið full „endurnýjaðrar andlegrar
orku, ef til vill heilögum anda", þegar
hún skýrði Snowdon frá því að hún
kærði sig ekki um að eyða fleiri sumar-
leyfum með honum, á meðan þau óku til
útfarar hertogans af Gloucester þann
fjórtánda júní. Þegar hann samþykkti
það mótmælalaust bað hún hann einnig
að flytja út úr húsi hennar. Það gerði
hann tveimur árum síðar.
Seinna sama ár fór Roddy Llewellyn
til Guernsey og síðan til Tyrklands með
það fyrir augum að vinna úr hinni nýju
reynslu sinni og tilfinningum til þess að
reyna að fá einhverja yfirsýn yfir aðstæð-
Snowdon flytur út
Á mcðan hann var í burtu fékk
Margrét prinsessa taugaáfall „vegna
endurtekinná þagna og fálætis Tonys".
Það áfall varð í höndum blaðamanna að
stórkostlega ýktri sögu um það að hún
Árið 1981 frétti Margrét prinsessa að
Roddy Llewellyn væri trúlofaður Taniu
Soskin tískuteiknara. Þau giftust í júlí.
Hvað þá um framtíðina? Opinbert líf
Margrétar prinsessu mun að sjálfsögðu
markast af því hlutverki sem hún leikur
í opinberu starfi hinnar konunglegu
fjölskyldu. Hvað einkalífi hennar við-
víkur þá segja vinir hennar að hún hafi
nú endurheimt mikið af fjörinu og
athafnaseminni sem hún var áður fræg
fyrir. Fortíðin hefur skilið eftir sín spor,
en eftir því sem tilfinninga sárin gróa
verða minningarnar léttbærari. „Jafnvel
á verstu stundum lífs hennar og þær voru
djöfullegar," segir einn vina hennar,
„hætti hún ekki að vona."
Þó hún verði vafalaust áfram á milli
tannanna á fólki hefur mörgum lærst að
öllu má ofgera. „Lífið hefur leikið hana
hart, en hún stendur eftir sem sigurveg-
ari,“ skrifaði blaðamaður nokkur nýlega
um Margréti prinsessu.*„Henni hefur
lærst að þrauka."
MIÐIER
MÖGULEIKI

Eitthundrað bílavinningar á 75.000 kr. hver, verða dregnir út
á næsta happdrættisári.
Sala á lausum miðum og endurnýjun ársmiða og flokksmiða stendur yfir.
0
HAPPDRÆTTI 83-84