Tíminn - 24.04.1983, Qupperneq 27

i *
27
SUNNUDAGUR 24. APRÍL 1983
ar, sjálfan Von Landenberg heim, og
bragða á framleiðslu hans, en það gat
ekki orðið vegna flóðanna margum-
ræddu, sem breyttu áætlun okkar í
nokkrum atriðum. Fríherrann varð sem
sagt að virkja starfsfólk sitt í að undirbúa
vínkjallara sína fyrir flóðin, ög þess í
stað sendi fríherrann elskulegur dóttur
sína til okkar, sem var hreint sú falleg-
asta og elskulegasta þýska stúlka sem við
höfðum og höfum nokkurn tíma hitt.
Unga stúlkan Landenberg kom sem sagt
færandi hendi, með ómældan fjölda
vínflaskna úr kjallara föðurins og kenndi
okkur vínsmökkun samkvæmt öllum
kúnstarinnar reglum. Það er hreint ekki
svo einfalt fyrirbæri að gerast vínsmakk-
ari, svo eitthvert vit sé í, en það sem
hjálpar, þegar Mosel vínin eru annars
vegar. er hversu létt þau eru.
Pað sem þú gerir, þegar þú smakkar
vín, sem við smökkun er borið fram í
litlum glösum, er að bera glasið upp að
ljósinu, til þess að athuga fyrst með
litinn, sem á að vera örlítið grænleitur,
tærleikann, sem að sjálfsögðu á að
jafnast á við kristal og þessu næst horfir
þú djúpt í augu þess sem á móti þér situr
og er við sömu iðju, þ.e. vínsmökkun.
Nú fyrst er tíminn kominn, er þú mátt
dreypa á víninu og þá áttu að sjálfsögðu
að leyfa því að velkjast svolitla stund um
munninn, þú átt að vera hugsandi og
spekingslegur á svip og við svo búið
máttu kyngja. Petta ætti í rauninni að
nægja, því restinni úr glasinu máttu
fleygja í stóra þar til gerða fötu, og vera
þar með reiðubúinn fyrir næstu vínteg-
und, en það er nú ekki beinlínis stíllinn
okkar íslendinganna, að henda úrvals
Moselvíni á glæ, og sötruðum við það
gjarna þar til Lindenbergstúlkan fór að
undirbúa skenkingu úr næstu flösku.
Eitt vil ég þó eindregið ráðleggja þeim
sem reyna svona alvöruvínsmökkun í
Þýskalandi, en það er að fá sér á milli
víntegunda, bita af brauði því sem
gjarnan er borið fram með víninu í
smökkuninni, svo að smakkararnir geti
nú undirbúið bragðkirtla sína á milii
tegunda, með því að fá sér eitthvað mjög
svo hiutlaust að narta í. Auðvitað er
þetta hin besta skemmtun fyrir okkur að
reyna svona vínsmökkun, og sérfræðings
svipurinn velleikni, var svo til eingöngu
upp settur til þess að þóknast gestgjafa
okkar og láta líta svo út sem við værum
einhverjir Jónasar Kristjánssynir, eða
svoleiðis sérfræðingar. Leikur okkar var
það góður, að gestgjafi okkar, sem við
nefndum okkar í milii Lorelei virtist
ekki hafa yfir neinu að kvarta, og
léttleiki vínsins, það er á bilinu 9 til 11%
sterkt, kom okkur til bjargar að öðru
leyti, því það þykir nú engan veginn
góður vínsmakkari sem verður „betr-
unken“ að ég tali nú ekki um „besoffen"
í vínsmökkun.
En að öllu gríni slepptu, þá held ég að
það sé ómissandi þáttur fyrir hvern og
einn sem um þetta svæði ferðast að
reyna vínsmökkun, svo ríkur þáttur er
vínið, vínframleiðslan og allt sem téngist
því, í mannh'finu á þessum slóðum, að
maður einfaldlega kemst í nánari snert-
ingu við íbúana með því að prófa
framleiðslu þeirra og sýna henni ein-
hvern áhuga.
Örfáar praktískar upplýsingar um vín-
in að lokum: Ríesling á uppruna sinn í
Moseldalnum, og þykir vera hátindur
vínberjanna. Riesling vín eru eingöngu
framleidd í Móseldalnum, og eru þau
eitt höfuðstolt svæðisins. Öll vínin, hvar
sem þau eru framleidd í Þýskalandi
verða að undirgangast strangt gæðapróf,
og þau sem standast það próf, mega á
vínmiðanum heita Oualitátswein. Þau
greinast síðan í hinar ýmsu gæðategundir
innan þessa, svo sem Kabinett, Prádikat,
Spátlese, Auslese og Eiswein, og hygg
ég að út frá þessari upptalningu fari ég
rétt með að segja, að það göfugasta var
síðast nefnt, en Eiswein, (ísvín) er
framleitt úr vínberjum, sem hafa gengið
í gegnum ,þann mjög svo óvenjulega
prósess að frjósa á vínviðnum, ákveðið
margar nætur í röð, við ákveðið hitastig,
þannig að áhættan sem vínbóndinn tekur
með því að reyna að fá hráefni til þess
að framleiða Eiswein er gífurleg, og því
er Eiswein dýrasta hvítvínið sem þú
færð, en það stendur svo sannarlega
undir nafni, að vera besta vínið. Meira
að segja áhugamennirnir, við íslensku
blaðamennirnir, vorum á einu máli um
að við gætum þekkt Eiswein úr, svo
bragðgott, bragðfullt, en ljúft er það. Ég
skora bara á ykkur lesendur góðir að
prófa, þegar og ef tækifæri gefst til.
■ Vínekrurnar í Móseldalnum liggja yfírleitt í mjög bröttum hlíðum, þannig að vínyrkjan er mjög erfitt starf, enda fengum við að heyra það í ríkum mæli frá þýskum
leiðsögumönnum okkar. Vínyrkjubóndinn í Móscldalnum segir líka gjarnan að vinna hans sé erfið mjög, en hann uppskeri þó ríkuleg og síðan Iyftir hann glasi, til þess að
sýna fram á hve stoltur hann er af framleiðslunni. Þessi mynd sýnir slíka stund, á táknrænan hátt.
I Eins og sjá má, er ég hrítin afþví að hafa kastalasúlur á myndum mínum. Hér tók ég mynd aföðrum svölum Reichsburgar
aðra átt yfir Cochem.
Tímamyndir - AB
Hún fór með okkur í sérstakan vínkjall-
ara, þar sem við fengum að bragða á
sérstakri Cochemframleiðslu, en það
var hvítvín, sem ávextir höfðu legið i í
þrjá sólarhringa, og vorum við einkar
hrifin. Að svo búnu vorum við undir
skoðunarferð um kastalann Reichsburg
reiðubúin, en hún tók talsverðan tíma,
og talsvert á, því leiðsögumaðurinn um
kastalann ætlaði aldrci að vilja hætta að
upplýsa okkur um dásemdir kastalans og
kastalalífsins. Við lifðum þetta nú samt
af, og okkur kom saman um það eftir á,
að við hefðum þrátt fyrir allt ekki viljað
hafa misst af kastalaferðinni, þó svo að
leiðsögumaðurinn hefði mátt missa sín.
Markaðstorgið í Cochem er einkar
fallegt, og dæmigert að ég hygg fyrir
þessar eldri borgir Þýskalands, en þar er
eins og markaðstorgið í hverju tilviki, sé
einskonar" nafli a|heimsins,“ þannig að
þeir hafa greinilega verið víðar til en í
Delfi. Við markaðstorgið er Ráðhúsið
að sjálfsögðu, ásamt elstu og fallegustu
húsum Cochem, að Altc Thorschenke
undanskildu. Húsin voru öll endurbyggð
í þeim stíl scm þau voru upprunalega í,
en eins og áður sagði var Cochent
brennd til grunna 1689. Smekkvísin og
hreinleikinn íþessari borgvekurathygli,
eins og reyndar í svo mörgum borgum
Þýskalands. Það er beinlínis eins og
Fleira gert í Cochem
en að smakka vín
Nú, ég vil engan veginn koma því inn
hjá lesendum mínum, að ég hafi ekki
gert neitt annað í þessari ágætu ferð en
smakka hvítvín ogþjóra bjór. f Cochem,
sem er alveg sérstaklega fallega staðsett
borg, er margt að skoða, svo sem
tignarlegur, forn kastali, Reichsburg,
sem var endurbyggður í núverandi mynd
sinni á árunum 1869 til 1877, en hann
eins og raunar öll húsin í Cochem, að
fjórum undanskildum, þ.á.m. Alte
Thorschenke, var lagður í rúst og brenn-
dur af frönskum hersveitum 1689. Kas-
talinn var endurbyggður í nýgotneskum
stíl, en þó samkvæmt fornum uppdrátt-
um.
Eldri kona, (ég man ekki hvað hún
heitir) fór með okkur í leiðsöguferð um
Cochem, og vorum við mun fróðari að
þeirri ferð lokinni, en við upphaf hennar.
Hún þrælaði okkur upp sögufrægar
tröppur, 122 talsins og Iýsti fyrir okkur
hagkvæmni þess að hafa sjúkrahúsið og
kirkjugarðinn hlið við hlið! Hún sýndi
okkur gamalt klaustur sem vegna skorts
á munkum hefur nú verið breytt í skóla.
■ Því miður var þoka yflr, þegar við komum til Cochem, en hér áðum við, við útsýnisskífu sem gnæflr yfir bæinn. Það
er hún Þórunn Einarsdóttir, blaðamaður Vikunnar sem prýðir myndina.
velmegunin skíni af hverju húsi og af
hverjum íbúa, þannig að því fer fjarri að
maður láti hugann reika til tyrkneskra
„slömma" í t.d. Berlín, og hugleiði að
slíkt sé til í þessu landi velmegunar. Ég
ætlaði alls ekki að vera leiðinleg hér, en
vildi einungis benda þeim sem sækir
Þýskaland heim í fyrsta sinn, og kemur
aðeins til fallegra borga eins og Cochem,
Bitburg, Koblez og Trier, á að hann sér
aðeins jákvæðustu hliðar þýska velferð-
arríkisins.
Dagur var að kveldi kominn. íslenskir
ferðalangar orðnir þreyttir mjög, og
farnir að þrá himnasængurnar mjúku.
Enda skellti ég mér í mína, en fékk síðan
fregnir af því morguninn eftir, að ein-
hverjum félaga minna hefði tekist að
grafa upp lítinn næturklúbb í Cochem,
sem verður að teljast meiri háttar afrek
út af fyrir sig, þar sem okkur hafði verið
sagt að ekkert næturlíf væri í Cochem,
nema um háannatímann, en þá iðar víst
allt af glaum og gleði, enda munu vera
um 140 hótel og gististaðir í þessari litlu
borg, og gistinætur á ári hverju um 3
milljónir, sem hlýtur að teljast óheyri-
lega mikið, þegar höfð er í huga sú
staðreynd, að í Cochem búa álíka margir
ng á Akureyri.