Tíminn - 15.07.1983, Síða 7

7
umsjón: B.St. og K.L.
erlent yfirlit
kvaðst Ásgeir Smári ekki
vilja hafa mörg orð um
þessi verk. Kannski mætti
kalla þau þroskaða nýlist.
Hver og einn áhorfandi
yrði að dæma fyrir sig,
misjafnt væri hvernig fólk
skynjaði málverk.
Þegar málverk Ásgeirs Smára
eru skoöuö fer ekki milli mála að
þau eru ádeilukennd. Myndlist-
armanninum virðist vera ofar-
lega í huga sú mikla breyting
sem orðið hefur á þjóðlífi hér
síðustu áratugi, og árekstur nýs
og gamals tíma verður honum
yrkisefni ástriganum. „Já.þarna
er kannski á ferðinni hálf rauna-
mædd eftirsjá," viðurkenndi Ás-
geir Smári.
Sýningin í Ásmundarsal er
fjórða einkasýning Ásgeirs
Smára. í fyrra sýndi hann einnig
í Ásmundarsal, en þar á undan á
veitingastaðnum Á næstu
grösum við Laugaveg, og í Djúp-
inu við Hafnarstræti.
Hann hefur einnig tekið þátt í
samsýningum, m.a. með ungum
myndlistarmönnum á Kjarvals-
stöðum.
Ásgeir hóf nám í Myndlista-
og handíðaskóla íslands árið
1974, og hefur verið við nám í
grafík- og myndmótunardeildum
skólans. Hann sinnti einnig
frjálsri myndlist í listaskóla í
Stuttgart í Þýskalandi veturinn
1979-1980.
Sýningin opnar sem fyrr segir
kl. 2 í dag og verður opin til 10
á kvöldin alla daga vikunnar til
30. júlí.
GM
Þrískipting Líbanons
er að verða veruleiki
Afleiðing af misreikningi og festuleysi Bandaríkjastjórnar
■ Clint Eastwood er unglegur eftir aldn, en það er ogaman
að vera orðinn 54 ára og dauðhræddur við hrukkur!
Einkastríð Clints
Eastwood:
■ FLESTAR LÍKUR benda
orðið til þess, að þrískipting
Líbanons sé að verða veruleiki
og sé jafnvel raunar orðin það.
Frá því, að ísraelsstjórn lét
her sinn ráðast inn í Líbanon
fyrir rúmu ári, hafa margir frétta-
skýrendur haldið því fram, að
raunverulegur tilgangur ísraels-
stjórnar væri að hemema
suðurhluta Líbanons til frain-
búðar, þótt annað væri látið í
veðri vaka eða það að hrekja
skæruliða PLO frá Líbanon.
Fyrirætlun sinni um þetta hef-
ur ísraelsstjórn komið fram bæði
með valdbeitingu og klókindum.
Hún beitti upphaflega valdi með
innrásinni í Líbanon. Síðan hef-
ur hún hvað eftir annað leikið á
Bandaríkjamenn og tryggt sér
nú með óbeinu og beinu sam-
þykki þeirra þá óskastöðu, sem
hún hefur stefnt að frá upphafi.
Staðan í Líbanon er nú sú, að
Sýrlendingar og skæruliðar PLO
ráða norður- og austurhluta
landsins, eins og þeir hafa gert
um nokkurt árabil eða síðan
Sýrlendingar sendu svokallað
gæzlulið inn í Líbanon í umboði
Arabaríkjanna. Yfirráð sín á
þessu svæði hafa þeir hert til
muna að undanförnu.
Líbanonstjórn ræður Beirút
og nokkru svæði um miðbik
landsins. Sennilega mun ísraels-
her_draga sig nokkuð til baka og
látá' Líbanonsstjórn það land
eftir. Þetta er m.a. gert til þess,
að ísraelsher geti komið sér upp
vamarlínu, sem er talin öruggari
af landfræðilegum ástæðum en
■ Gemayel forseti Líbanons og Shultz.
fréttum af því um þetta leyti að
svo og svo mörg Arabaríki
myndu hér koma til liðs við
Líbanon og beita Sýrland þrýst-
ingi.
Engin af þessum spám hefur
rætzt. Utanríkisþjónusta Banda-
ríkjanna virðist hafa vaðið í
algerri villu og svima um afstöðu
Arabaríkjanna.
Israelsstjórn vissi hins vegar
betur. Henni var Ijóst, að í
samningi hennar og Líbanons-
stjórnar voru ákvæði, sem Sýr-
landsstjórn myndi aldrei sam-
þykkja, t.d. um að eftirlitssveitir
frá ísrael yrðu áfram í Líbanon.
Israelar gætu þannig treyst því,
að Sýrlendingar myndu halda
áfram hersetunni og í skjóli þess
gæti ísraelsher verið áfram, án
þess að brjóta nokkuð samning-
inn við Líbanon.
Leyniþjónusta Israels þekkti
líka það betur til í Arabaríkjun-
um en bandaríska leyniþjónust-
an, að Sýrlendingar myndu ekki
verða fyrir alvarlegum þrýstingi
þaðan.
EINS OG málum er komið
nú, verður ekki annað séðen að
Bandaríkjastjórn standi uppi
ráðþrota. Það er afleiðing þess,
að hana hefur skort þekkingu og
einbeitni til þess að hafa forustu
um brottflutning erlends herliðs •
frá Líbanon, eins og hún hafði
sett sér.
Fyrir Bandaríkin er meðferð
þessa ntáls mikill ósigur. Hins
vegar hefur þetta orðið vatn á
myllu Sovétríkjanna. Amerísk
núverandi varðlína þeirra.
Israelsher mun svo ráða
suðurhluta landsins, en þar er
m.a. hafnarborgin Sídon, sem er
talin mjög mikilvæg.
í reynd munu ísraelar, ásamt
Bandaríkjamönnum, ráða miklu
eða mestu á því landsvæði, sem
mun að nafninu til heyra undir
Líbanonsstjórn. Sústjórn verður
að leita aðstoðar ísraels og
Bandaríkjanna á mörgum svið-
um og verður því raunverulega
leppstjórn þessara ríkja.
SAMSKIPTI ísraelsstjórnar
og Bandaríkjastjórnar síðastlið-
ið ár hafa leitt í ljós slíka van-
þekkingu og misreikninga
Bandaríkjamanna á málum aust-
ur þar, að hreinni furðu gegnir.
Við þetta hefur svo bætzt, að
skort hefur alla festu af hálfu
Bandaríkjastjórnar til að fylgja
fram þeim markmiðum, sem hún
hefur sett sér.
Innrás ísraelshers í Líbanon
var hafin án samráðs við Banda-
ríkin og henni var haldið áfram,
þrátt fyrir mótmæli Bandaríkja-
stjórnar unz megintilgangi henn-
ar var náð. Begin gerði sér ljóst,
að hann gæti farið sínu fram. án
þess að Bandaríkin gripu alvar-
lega í taumana. Bandaríkin hafa
slík tök á ísrael, að þau hefðu
hæglega getað stöðvað innrásina
strax, ef þau hefðu sýnt fulla
einbeitni.
Þegar ísraelsher loks hætti
sókninni í Líbanon, var Banda-
ríkjastjórn á vissan hátt þakkað
það. í framhaldi af því lýstihún
svo yfir því, að hún myndi knýja
ísraelsstjórn til að kveðja heim
herinn frá Líbanon í síðasta Iagi
fyrir áramót.
Viðræður milli stjórna Banda-
ríkjanna og ísraels um heim-
flutninginn drógust þó á langinn,
án þess að ísraelsher sýndi á sér
nokkurt fararsnið, heldur tók
■ Shultz utanríkisráðherra Bandaríkjanna og Begin forsætisráð herra Ísraels.
blöð létu vel af því á síðastliðnu
hausti, að Bandaríkin hefðu for-
ustu um lausn Líbanonsmálsins,
en Rússar kæmu þar hvergi
nærri. Framvindan hefur hins
vegar orðið sú, að Sýrlendingar
hafa leitað til Sovétríkjanna um
aukna aðstoð og sambúð Sovét-
ríkjanna við önnur Arabaríki
hefur færzt í vinsamlegra horf.
Fleiri og fleiri raddir heyrast um
það, að þessi mál verði ekki
leyst án einhverrar aðildar Sov-
étríkjanna.
Aukin stríðshætta getur fylgt
þeirri þrískiptingu Líbanons,
sem nú er að verða staðreynd.
Um varanlega lausn deilumála í
þessum heimshluta er ekki að
ræða, nema ísrael skili aftur
öllum herteknum landsvæðum,
en friður milli þess og Arabaríkj-
anna ætti að geta náðst á þeim
grundvelli. ÞettagætuBandarík-
in knúið fram, ef þau sýndu
nægan myndugleik, því að ísrael
heldur herteknu landsvæðunum
í skjóli þeirra.
hann að búa sig undir vetrarsetu.
ísraelsstjórn lék þann leik í
þessum viðræðum að látast fús
til að kalla herinn heim, en setti
þó viss skilyrði fyrir heimflutn-
ingnum. Þannig drógust viðræð-
urnar mánuðum saman. Meðan
hélt Israelsher áfram að styrkja
stöðu sína í Líbanon.
Eftir slíkt þras í marga mán-
uði, náðist loks samkomulag,
sem var að nafninu til gert milli
stjórna {sraels og Líbanons, um
heimflutning ísraelshers. Af
hálfu ísraelsstjórnar fylgdi sá
skilmáli, að hún myndi ekki
flytja her sinn heim, nema sýr-
lenzki herinn yrði fluttur heim
samtímis.
Engin alvarleg tilraun hafði
verið gerð til þess á sama tíma að
reyna að ná samkomulagi við
Sýrland um heimflutning sýr-
lenzka hersins.
Bandaríkjastjórn virðist hafa
staðið í þeirri barnalegu trú, að
þegar stjórnir ísraels og Líban-
ons væru búnar að semja, myndu
önnur Arabaríki skipa sér við
hlið Líbanons og knýja Sýrlend-
inga til að flytja her sinn heim.
Amerísk blöð voru full af
Þórarinn
Þórarinsson,
ritstjori, skrifar
BERST VH)
HRUKKUR
■ Clint Eastwood, sem hefur
sérhæft sig í að leika óbrigðular
hetjur á hvíta tjaldinu, er
hreint engin hetja í einkalífinu.
Þessu hefur þó ekkert verið
haldið hátt á lofti og því er það,
að aðdáendur hans standa í
þeirri trú, að hann sé jafn
djarfur í eigin persónu og þeir
hugumprúðu menn, sem hann
sýnir í kvikmyndum. Það kem-
ur þess vegna oft fyrir, að þeir,
sem á vegi hans verða, hafa
uppi alls konar áreitna tilburði
til að gá, hvort þeir geta ekki
komið leikaranum til. En þá er
Clint oftast fljótur að láta sig
hverfa af vettvangi og þessir
ofurhugur fá því ekki tækifæri
til að reyna sig við hann.
Eitt er þó annað, sem Clint
stendur meiri stuggur af en að
lenda í áflogum. Honum stend-
ur nefnilega alveg óbærilegur
stuggur af tilhugsuninni um að
eldast og fá hrukkur, eins og
flestir aðrir dauðlegir menn
verða að sætta sig við. Þar sem
hann er orðinn 54 ára, er
hættan vissulega fyrir hendi.
Vopn Clints í baráttunni við
hrukkurnar eru vítamín, en
þau tekur hann ótæpilega. Dag
hvern tekur hann tvöfalt meiri
skammt af A-vítamíni en lækn-
ar mæla með, 11 sinnum meira
B2, 150 sinnum meira B, og
7000 mg af C-vítamíni. Hann
lætur sem vind um eyrun þjóta
athugasemdir lækna, sem segja
þetta algerlega út í hött, þar
sem líkaminn nýti ekki nema
ákveðið magn af fjörefnum.
Þar að auki höfum við ein-
hvem tíma heyrt, að of mikil
neysla A- og D-vítamíns geti
hreinlega verið hættuleg, en
kannski heldur Clint sig innan
þeirra takmarka.