Tíminn - 26.10.1983, Blaðsíða 8

8
MIÐVIKUDAGUR 26. OKTÓBER 1983
ft
Útgefandi: Framsóknarflokkurinn.
Framkvæmdastjóri: Gísli Sigurðsson. Auglýsingastjóri: Steingrímur Gíslason.
Skrifstofustjóri: Ragnar Snorri Magnússon. Afgreiðslustjóri: Sigurður Brynjólfsson.
Ritstjórar: Þórarinn Þórarinsson, Elías Snæland Jónsson. Ritstjórnarfulltrúi: Oddur V.
Ólafsson. Fréttastjóri: Kristinn Hallgrímsson.
Umsjónarmaður Helgar-Tímans: Atli Magnússon. Blaðamenn: Agnes Bragadóttir,
Bjarghildur Stefánsdóttir, Baldur Kristjánsson, Friðrik Indriðason, Guðmundur Sv .
Hermannsson, Heiður Helgadóttir, Jón Guðni Kristjánsson,
Jón Olafsson, Kristín Leifsdóttir, Samúel Örn Erlingsson (iþróttir), Skafti Jónsson.
Útlitsteiknun: Gunnar Trausti Guðbjörnssson.
Ljósmyndir: Guðjón Einarsson, Guðjón Róbert Ágústsson, Árni Sæberg. Myndasafn:
Eygló Stefánsdóttir.
Prófarkir: Kristín Þorbjarnardóttir, Fiosi Kristjánsson, Guðný Jónsdóttir
Ritstjórn skrifstofur og auglýsingar: Síðumúla 15, Reykjavík. Sími: 86300. Auglýsingasími
18300. Kvöldsímar: 86387 og 86306.
Verð i lausasölu 20.00, en 22.00 um helgar. Áskrift á mánuði kr. 250.00.
Setning og umbrot: Tæknideild Timans. Prentun: Blaðaprent hf.
í góðsemi vegur
þar hver annan
■ í ritstjórnargrein, sem birtist í Þjóðviljanum í gær, er
kvartað sárlega undan því, að Morgunblaðið sé að reyna
að koma illu af stað með „túlkun á saklausum viðburðum
í Alþýðubandalaginu.“
Viðburðirnir í Alþýðubandalaginu, sem Þjóðviljinn
kallar saklausa eru í stuttu máli þessir:
Hinn 19. þ.m. fórframkosningí Alþýðubandalagsfélag-
inu í Reykjavík á 72 fulltrúum á landsfund Alþýðubanda-
lagsins, sem haldinn verður í næsta mánuði. Fjórir menn
kepptu um þrjú neðstu sætin, allir með jöfn atkvæði.
Varpað var hlutkesti um þá. Einn þeirra, sem lenti í
hlutkestinu, var Guðmundur J. Guðmundsson, formaður
Verkamannafélagsins Dagsbrún, formaður Verkamanna-
sambands íslands og annar af þingmönnum Alþýðubanda-
lagsins í höfuðborginni.
Hinn 24. þ.m. fór svo fram kosnisng í þingflokki
Alþýðubandalagsins á fulltrúa flokksins sem sækja á
allsherjarþing Sameinuðu þjóðanna. Guðmundur J.
Guðmundsson hefur verið þar fulltrúi áður, og vildi
gjarnan komast þangað aftur. Hann gaf því kost á sér til
fararinnar. Hann fékk aðeins þrjú atkvæði. Ragnar
Arnalds var valinn til fararinnar með sjö atkvæðum.
Það er þetta, sem Þjóðviljinn kallar saklausa viðburði í
Alþýðubandalaginu. Areiðanlega mun ýmsum finnast þar
nokkuð skrýtilega til orða tekið. Það þarf sérstakt viðhorf
til Guðmundar J. Guðmundssonar, þegar það er talið til
sakleysis að gera augljósa tilraun til að reyna að fella hann
frá setu á landsfundi Alþýðubandalagsins.
Undir eðlilegum kringumstæðum hefði formaður Dags-
brúnar og formaður Verkamannasambands íslands átt að
vera kjörinn á landsfundinn með flestum eða öllum
atkvæðum. Það verður illa heimfært undir sakleysi, þegar
reynt er að hindra með augljósum hætti að hann nái
kosningu þangað.
Það sem hér er á ferð er augljós tilraun til að skerða
áhrif verkamannasamtakanna í flokknum og koma í veg
fyrir að þau standi í vegi menntamannahópsins svonefnda,
sem öllu vill ráða í flokknum.
Jafnframt er þetta augljós tilraun til að lítillækka
Guðmund J. og sýna fylgisleysi hans og þar með óhæfni
til að gegna þingmennsku fyrir flokkinn. Sýnt sé á þessu,
að hann dragi ekki fylgi að flokknum í Reykjavík.
En Guðmundur J. fær ekki aðeins löðrunginn frá
flokksfélögum sínum í Reykjavík. Meiri hluti þingflokks-
ins fer í kjölfarið.
Þjóðviljinn er öðru hverju að gera veður út af óeiningu
í öðrum flokkum. Meðferðin á Guðmundi J. Guðmunds-
syni sýnir glöggt, að óeiningin er óvíða meiri en í
Alþýðubandalaginu. Þjóðviljinn bætir svo gráu ofan á
svart með því að kalla þetta saklausan viðburð.
Fátt bendir til að þessum saklausu viðburðum sé lokið.
Guðmundur J. hefur sýnt það, að hann getur verið fastur
fyrir. Það getur sitt hvað átt eftir að gerast áður en honum
hefur verið bolað frá þingmennsku.
Sennilega lýsa eftirfarandi orð Gríms Thomsen bezt
ástandinu í Alþýðubandalaginu, eins og því er lýst í
Þjóðviljanum:
Á Glæsivöllum aldrei
með ýtum er fátt,
allt er kátt og dátt;
en bróðernið er flátt mjög og gamanið er grátt
í góðsemi vegur þar hver annan.
-Þ.Þ.
■ Albert
Er hægt að
láta skuldir
hverfa
■ Það cr enginn kotungs-
bragur á þcirri hugmynd Al-
berts Guðmundssonar fjár-
málaráðhcrra, að strika út
skuldir sjávarútvegsins svo
að hann geti byrjað á núlli.
Gallinn er aðcins sá að ein-
hver verður að greiða skuld-
irnar en sá aðili fylgdi ekki
með í hugmyndinni.
Morgunblaðið segir svo
frá orðahnippingum á Al-
þingi um þetta mál:
„Albert Guðntundsson
sló frani þeirri hugmynd í efri
deild Alþingis gær, að skuidir
sjávarútvegs við opinbera
sjóði verði strikaðar út. Tap
viðkomandi sjóða, cf gengið
yrði að sjávarútvegsfyrir-
tækjum, yrði hvort eð er
mjög mikið.
Ef horft cr til sjávar, sagði
ráðherra efnislega, til veiða
og vinnslu, undirstöðuat-
vinnuvega okkar, blasa við
skuldakvaðir í öllum áttum,
scm atvinnugreinin ræður
ckki við að óhreyttu. Þegar
við horfum til upplandsins,
til þeirrar aðstöðu hvers kon-
ar sem þjóðin býr við, blasir
hinsvegar við okkur sú auð-
lcgð, sem mestpart var til
sjávarútvegsins sótt.
Það vekur furðu að undir-
stöðugreinin, sem velferð
þjóðarinnar hvílir á, skuli
þannig vafin skuldafjötrum.
Þcss vcgna lét ég svo ummælt
á fundi í Vestmannaeyjum í
fyrrakvöld, að sú hugmynd
væri skoðunar verð, hvort
ekki ætti að gefa eftir skuldir
þessa undirstöðuatvinnuveg-
ar við opinbcra sjóði, og
skapa sjávarútveginum nýjan
grunn til byggja á. Hafa yrði
í huga, sagði ráðherra, að
skuldir sjávarútvegs væru
vaxandi, hlæðu utan á sig, og
þar kæmi að eitthvað þyrfti
að gera í málinu. Gangi sjáv-
arútvegsfyrirtæki undir upp-
boðshamar. hvert af öðru, cr
hætt við að tap viðkomandi
yrði hvort eð er mjög mikið.
Þau orð fjármálaráðherra,
sem hér eru efnislega eftir
höfð, vóru sögð í tilefni fyrir-
spurnar frá Stefáni Bene-
diktssyni (BJ) um fund ráð-
herrans í Vestmannaeyjum.
Halldór Asgrímsson, sjáv-
arútvegsráðhcrra, sagði efn-
islega, að þeir peningar. sem
t.d. Fiskveiðasjóður hefði
lánað í sjávarútveg, væru að
stærstum hluta erlend lán, en
einnig lán frá lánastot'nunum
innanlands, þ.e. skuldir. sem
ekki yrði komist hjá að greiða
með tilheyrandi lánakostn-
aði. Ef horfið væri að. hug-
mynd eftirgjafar yrði jafn-
framt að gcra sér grein fyrir
því. hvar taka ætti fjármagn
til að borga þcssar skuldir."
Medbyr
Dagur á Akureyri fjallar
um þann meðbyr sem ríkis-
stjórnin hefur þrátt fyrir að
hún hefur orðið að grípa til
ráðstafana sem ckki sýnast til
þess fallnar að auka á vin-
sældir hennar. En almenn-
ingur veit að þær eru nauð-
.synlegar og sýnir mikinn
skilning á þeim efnahags
vanda sem við er að glíma.
Dagur segir:
„Skoðanakönnun DV sýn-
ir svo ekki verður um villst að
ríkisstjórnin á miklu fylgi að
fagna meðal almennings.
Helstu niðurstöður skoðana-
könnunar sem gerð var um
síðustu helgi voru þær að
ríkisstjórnin nýtur fylgis ríf-
lega 48% þeirra sem spurðir
voru. Tæplega 28% voru
andvígir stjórninni. tæplega
21% voru óákveðnir og rúm
3% vildu ekki svara. Sé
aðcins tekið tillit til þeirra
sem tóku afstöðu voru 63.5%
fylgjandi ríkisstjórninni og
36.5% voru henni andsnúnir.
Það hefur sýnt sig að nýjar
ríkisstjórnir hafá gjarnan
verulegt fylgi. Menn vilja
veita þeim tækifæri til að
sýna hvað í þeim býr. Þessi
ríkisstjórn sem nú situr hefur
þurft að framkvæma, að því
er halda mætti, mjög óvinsæl-
ar aðgerðir, sem haft hafa í
för með sér að kaupmáttur
ráðstöfunartekna verður að
meðaltali 13% minni á þessu
ári en á því síðasta. Þessar
aðgerðir voru nauðsynlegar
þar sem þjóðarframleiðsla
dróst saman um 9-10% frá
árinu 1981-1983 og viðskipta-
halli var 10% á síðasta ári og
5% á árinu þar á undan.
Miðað við þetta og þann
gífurlega aflabrest sem þjóð-
arbúið hefur orðið að þola er
ekki undarlegt þó eitthvað
þurfi að láta undan.
Landsmenn hafa tekið
þessum aðgerðum með mik-
illi skynsemi og þolinmæði.
Spurning er hins vegar um
það hversu lengi ríkisstjórnin
nýtur þess meðbyrs sem hún
hefur nú. Ljóst er að frekari
árangur í efnahagsmálum
verður að sjá dagsins Ijós og
vissulega eru horfurnar allt
annað en góðar. Það er t.d.
ljóst að erfitt verður að halda
uppi fullri atvinnu á næstu
misserum, en rétt er að
minna á að atvinnuöryggi er
fyrst talið af þeim markmið-
um sem ríkisstjórnin setti
sér. Þá verður ríkisstjórnin
að taka til höndunum í
endurskipulagningu stjórn-
sýslunnar, með sparnað og
ráðdeild að leiðarijósi.
Bankakerfið og ýmiss konar
milliliðastarfsemi, sem er
orðin allt of dýr, þarf endur-
skoðunar við.
Á sama tíma og verið er að
spara í heilbrigðiskerfinu og
skólakerfinu á fólk ákaflega
erfitt með að sætta sig við
ónauðsyniegar framkvæmdir
í t.d. nýrri flugstöð á Kella-
víkurflugvelli og höll fyrir
Seðlabankann í Reykjavík.
Bæði þessi mál voru langt
komin þegar ríkisstjórnin tók
við völdum. Þó hefði verið
hægt að stöðva framkvæmdir
við flugstöðina og raunar
miklu meira aðkallandi að
fresta Seðlabankabákninu.
Framkvæmdir á borð við
þessar tvær sem nefndar hafa
verið samræmast ekki hug-
myndum fólks um aðhald og
sparnað á öllum sviðum og
þær veikja stöðu ríkisstjórn-
arinnar gagnvart almenningi,
sem reiðubúinn er að leggja
sitt af mörkum."