Tíminn - 13.04.1984, Blaðsíða 12

FÖSTUDAGUR 13. APRÍL 1984
12
heimílistíminn
■ Kristján Einarsson sá er segir
okkur frá degi í lífi sínu er lærður
húsa- og húsgagnasmiður og starfar
við smíðar á Selfossi og í nágrenni.
Kristján er fæddur og uppalinn i
Mosfellssveit en leitaði til Reykja-
víkur þegar að smíðanáminu kom.
Eftir tveggja ára nám í Reykjavík
hætti verkstæði það sem hann vann
hjá störfum og leitaði hann þá til
Kaupfélags Árnesinga á Selfossi og
fékk þar inni, þá með það í huga að
Ijúka námi en fara síðan aftur til
æskustöðvanna. Örlagavefurinn féll
hinsvegar yfir pilt og hann festi ráð
sitt á Selfossi, giftist stelpu úr
Flóanum og þau byggðu sér hús á
bökkum Ölfusár og taka þátt í mann-
lífinu á staðnum af fullum krafti.
Kristján er virkur félagi i Framsókn-
arfélagi Selfoss, formaður bygging-
arnefndar á staðnum, á sæti í blað-
stjórn Þjóðólfs, varaformaður í fé-
lagi byggingariðnaðarmanna í Ár-
nessýslu og á sæti í orlofsnefnd
sama félags. Fréttaritari Dagblaðs-
ins hefur Kristján verið frá því að
þessi „frjálsi og óháði" miðill kom
út. Helstu áhugamál Kristjáns eru:
númer eitt, félagsmál, númer tvö,
Ijósmyndun og að sögn hans sjálfs
er jass, áhugamál sem aukagrein.
Kona Kristjáns er Brynhildur Geirs-
dóttir frá Byggðarhorni í Flóa og
börnin eru þrjú, Jónína 12 ára.
Guðbjörg 6 ára, og Einar Matthías 2
ára. Gefum Kristjáni orðið.
Það cr óhætt að scgja að cg fór í
svokallað kcrfi, þcgar Bjarghildur á
Tímanum bað mig að lýsa dcgi í lífi
mínu, ég hclt að aðeins mcrkismenn og
konur væru beðin um slíkt, en hún gekk
fast á cftir erindi sínu og ég gaf cftir,
ómerkilegur maðurinn.
■ kristjan Einarsson er
fæddur í Mosfellssveitinni, -
en alveg eins mætti trúa því að hann
hefði fæðst á Sikiley, því útlitið
er óneitanlega suðrænt frekar
en íslendingslegt.
(Limamynd G.E.)
umsjón: B.St. og K.L.
einn við eldhúsborðið. Þessa stund nota
ég því oft til að sinna félagsmálunum og
það gerði ég þennan dag.
Ferðinni var heitið að bænum Geira-
koti, snyrtilegum bóndabæ, sem stendur
um fimm kílómetra fyrir vestan Selfoss.
Erindið var að fá húsfreyjuna á bænum
til að taka sæti í skemmtinefnd á vegum
Framsóknarfélags Árnessýslu. Verkefni
nefndarinnar er að sjá um vorfagnað
félagsins sem haldinn verður í Þjórsár-
veri síðasta vetrardag. María tók vel í
málaleitan þessa og ekki var að sjá að
húsbóndinn Ólafur skipti litum þegar ég
fór fram á það að nema hana á brott
seinna um kvöldið og fara niður í
Þjórsárver á fund með nefndinni. Þarna
sló ég tvær flugur í einu höggi, kaffi og
ríkulegt meðlæti fékk ég í Geirakoti og
erindið var komið í höfn.
Komið var að lokum hjá okkur í
endurbótavinnunni. Rétt fyrir vinnulok
fórum við með fulla kerru af drasli á
haugana og enduðum vinnudaginn með
því. Tími sá er í hönd fór hefur reynst
mér bestur til að slappa af. Þegar úr
vinnu er komið á ég það til að henda mér
upp í sófa,setja góða jass-plötu á fóninn
og njóta tónanna um stund.
„Þú ert við vitlaust
hús, maður!“
Ekki er hægt að hrópa húrra fyrir
aðstoðarvinnu minni við matargerð cða
húsverk almennt, þó hefur það aukist
með árunum. Ég tek stundum í visku-
stykkið, ágætis stund við vaskinn, og
kvöldið hefur innreið sína. Á kvöld-
dagskránni eru tveir fundir, annar stutt-
ur með húsnefnd nýja salarins og hinn
fundurinn í Þjórsárveri.
ÞAU BYGGÐU SÉR HÚS Á BÖKKUM ÖLFUSÁR
Legg hamarinn
á hilluna í mánuð
Þannig hagar til í lífsvafstri mínu unr
þcssar mundir að ég cr að lcggja hamar-
inn á hillurra í einn mánuð eða svo og
setjast við skrifborð hjá framsóknarfé-
lögunum á Suðurlandi. Þessi umskipti
eru að ganga yfir þannig að dagarnir um
þcssar mundir eru all flóknir í
framkvæmd. Ég cr ennþá á vctraráætl-
un, þannig aö morguninn hefst hálftíma
scinna en á súmrin.
Þá fer útvarpsklukkan í gang. Lcngi
horfi ég á hana á hlið vegna þess að
höfuöiö vill alls ekki af koddanum. Fyrir
klukkan 7.30 er ég sestur frammá
bríkina og hugleiði verkefni dagsins,
þau eru: Ljúka við brcytingarnar í
H.S.K.-salnum en húsnæði þctta keyptu
þrjú verkalýðsfélög á svæðinu af H.S.K.
og cru að breyta því fyrir starfsemi sína.
Þar hcf ég verið að vinna að undanförnu
ásamt félaga mínum, Gísla Jóns. Þessari
vinnu verð ég að ljúka í dag, einnig
verðum viö félagarnir að Ijúka við til-
boðsgerð í Bifrciðaeftirlitshúsið á Sel-
fossi, nú, svo verö ég að hafa í huga nýju
vinnuna íyrir Framsókn. En sem sagt,
kominn fram úr og inná bað, horfi í
spegil um stund og kemst að því að
sjónin sú er ekki til að segja frá.
Tennurnar eru burstaðar af sérstakri
natni meira að segja á bakvið, minnugur
þess, að ég varð fyrir nokkrum dögum
að opna munninn - og budduna - fyrir
tannlækninn.
Líklega hvorki Ijóð
né reikningur á
stundaskrá hjá
heimasætunni í dag
Að loknu þessu allra nauðsynlegasta
er ferðinni heitið fram í eldhús, þar er
konan mætt glöð og sæl í nýja eldhúsinu
sínu en ég tók mig til um daginn og reif
niður bráðabirgðainnréttinguna og setti
upp nýja, sem við höfum átt út í bílskúr
í fimm ár (svona er að vera gift smið).
Kaffið er tilbúið hjá konunni og við
hjónin sctjumst að morgunverðarborð-
inu og bíðum eftir elstu dótturinni að
borðinu. Unglingaveikin herjar á hana
um þessar mundir og er ómögulegt að
átta sig á því hvernig skapið er þegar hún
vaknar, - en viti menn.hún er hress í
bragði þennan morguninn, og það læðist
að manni sú hugsun að Ijóð og reikningur
verði ekki á stundaskránni í dag.
Við Ijúkum við morgunkaffið og höld-
um af stað til starfa, ég að Eyravegi 15
en þar cr salur sá er við erum að vinna
í. Jónína fær að fljóta með í bílnum að
barnaskólanum, kennslan þar hefst kl.
8.10.
Gísli cr mættur á undan mér til vinnu.
Hann er morgunhani að eðlisfari og
skákar mér á þessu sviði, sem og öðrum.
Við köstum kveðju hvor á annan - ýmist
góðan daginn, eða þá bara sagt „hu",
eftir því hvernig morgunskapið er hverju
sinni. Mig minnir að u-hu hafi verið sagt
þennan daginn, þannig að skapið er
þokkalegt. Við ræðum stundarkorn
saman, en hefjum síðan smíðastörfin á
fullum krafti.
Samræður í vinnunni geta ekki átt sér
stað þegar unnið er með vélum, en
þennan daginn var engin vél í gangi og
samræðugrundvöllur ágætur. Fram að
fyrra kaffi skiptumst við aðallega á
skoðunum um útboðið í bifreiðaeftirlit-
ið: Hverjir skyldu bjóða í? „Örugglega
Fúsi Kristins, og sennilega Smiður h/f, -
óvíst um aðra, var niðurstaðan.
Þegar ég vinn innan þorps fer ég
vanalega heim í kaffitímanum. Heima
er konan komin með kaffið á borðið og
yngri börnin komin á stjá, vanalega
klædd og sest við morgunverðarborðið.
Guðbjörg sagði með uppgjafartón, að
sprungið væri að framan á hjólinu hjá
sér, hún bara skildi ekkert í þessu
loftleysi. Hún fékk loforð um það að
viðgerð skyldi fara fram í hádeginu, og
þá var þessi stund á enda runnin og þeyst
á stað til starfa.
Rafvirkjarnir frá Árvirkjanum voru
' komnir á staðinn til að reka endahnútinn
á sitt verk í salnum, þeir piltar eru kátir
í lund og gott að starfa í félagi við þá.
Tíminn fram að hádegi leið eins og hendi
væri veifað.
Tíminn milli
tólf og eitt oft
erfiðasta stund dagsins
Stelpan, sem átti sprungna hjólið,
beið við bílskúrsdyrnar þegar í mat var
komið. „Loforðið, þú manst" hjólhestin-
um er snúið við og dekkið tekið af,
niðurstaðan var sú að slangan var
sprungin og dekkið ónýtt. Slangan var
bætt en það var verra með dekkið. Þá
hringdi síminn, það apparat lætur hvað
verst í hádeginu. Málefni, tengt bygg-
ingarnefnd, var erindi þess sem hringdi,
„Æ elsku vinur, ég verð að fá skúrinn
samþykktan, þú reddar þessu, ha?“
"Við skoðum málið", er ábyrgðar-
minnsta svarið og samtalinu er lokið.
Nú gafst tími til að gleypa í sig matinn
og halda síðan áfram þar sem frá var
horfið við viðgerðina, dekk áttum við
upp á lofti af gömlu hjóli og það var sótt
og því skellt undir, „Pabbi, þetta dekk
er rosalega flott, það springur örugglega
aldrei", sagði hjólagarpurinn, og koss
small á kinn.
Þetta er fallegt á blaði en þegar á
þessu stendur og allt gerist á sama tíma
er þetta nánast brjálæðislegt. Tíminn
milli tólf og eitt er oft erfiðasta stund
dagsins hjá mér þá rekst hvað á annað,
sú elsta kemur heim úr skóla, sú í miðið
í hálfgerðum vandræðum og strákurinn
orðinn syfjaður. Við reynum oftast að
hafa nægan tíma til að snæða, en þegar
því er lokið með öllu því lystarleysi, sem
hrjáir börn, fer allt á fullt. Yngri börnin
fara í gæslu í hús í nágrenninu fram til
klukkan fimm en þá hefur konan lokið
vinnu sinni á Pósthúsinu, sú elsta fer í
sund eða leikfimi og kemur með í
bílnum þegar við leggjum af stað eftir
erilsama hádegisstund.
Allir efnisaðdrættir í nýja salinn eru á
minni hendi og er skut-volvóinn notaður
óspart. Tíminn milli hádegis og seinna
kaffitímans fór allur í ráp á milli versl-
ana. Skila því sem ekki þurfti að nota og
fá það sem á vantaði.
' „Við hittumst í kaupfélaginu", eru
orð að sönnu, þangað fór ég til að kaupa
málningu sem á vantaði, og að sjálfsögðu
hitti ég einn þar inni sem gaman var að
spjalla við. Sigtryggur bílstjóri stoppaði
mig við einn hillurekkann og bað mig
blessaðan að segja sér hvernig við í
félagi iðnaðarmanna stóðum að kaupum
á sumarhúsi okkar í Skorradal. Þeir hjá
bílstjórafélaginu Ökuþór höfðu hug á
því að fá sumarhús til kaups á sama stað.
Ég reyndi að leysa þetta mál og lofaði að
senda upplýsingar til þeirra sem fyrst.
Kassakerfið í
kaupfélaginu hvimleitt
í byggingarvörudeildinni var mér tek-
ið opnum örmum. Það er kominn nýr
strákur í deildina sem lofar góðu, áhuga-
samur og frískur vel, málninguna fékk
ég og strunsaði með hana að peninga-
kassanum til uppgjörs. Peningakassar
þessir fara óskaplega í taugarnar á okkur
sem verslum mikið með byggingarvörur.
Komið hefur fyrir að maður þurfi að
standa í röð við kassann með komplett
klósett í fanginu, - milli tveggja kvenna
sem eru að kaupa í matinn. Gamla
fyrirkomulagið var betra þegar verslað
var beint við byggingarvörudeild.
Það er ekkert leyndarmál að flestir
þeir sem ég þekki til, sem versla mikið
með byggingarvörur, nota bygginga-
vöruverslun G. Á. Böðvarssonar sem
aðalhjól - en kaupfélagið til vara, og
ræður kassakerfið þar miklu.
Það má segja að dagarnir einkennist á
stundum milli stríða, og á ég þá við
matar- og kaffitíma. Allt vafstrið miðast
við þessar stundir, - hjá mér var komið
að seinna kaffi. En nú var komið babb í
bátinn, konan í hálfu starfi og ég hálfur
maður í kaffinu, ekki eins ánægjulegt að
koma heim í tómt húsið og sötra kaffið
Um klukkan 20.30 náði ég í Marfu og
áætlaði ekki að nema staðar fyrr en í
Villingaholtshreppi, en það fór öðruvísi
en ætlað var. Stefnan var tekin niður
Gaulverjabæjarveg og ekki numið staðar
fyrr en við félagsheimili Gaulverja. „Þú
ert við vitlaust hús. maður", sagði María
hneyksluð. en hefur sennilega ekki mátt
mæla fyrr vegna aksturslagsins.
Rétt var það, með fákasvip tók ég
stefnuna á Þjórsá og braust yfir ónýta
vegi Flóans (aurbleyta) og komst á
áfangastað, 45 mínútum of seinn! Það
var þó sárabót að félagar mínir í
nefndinni lofuðu að þegja yfir þessum
aulaskap mínum.
Heim var komið klukkan 23.30, þá
sagði konan að hringt hafi verið úr
Mosfellssveitinni. Karlinn hann pabbi
vildi heyra í mér, það hefur aukist
síðustu ár, sambandið við foreldra mína.
Ég hef meiri tíma og þau líka. Ekki líður
vikan öðruvísi en haft sé samband milli
Mosó og Selfoss, enda hefur þetta haft í
för með sér að ég hef komist að því, að
betri félaga - og foreldra að sjálfsögðu -
gat ég ekki eignast. Lánið hefur leikið
við mig.
Samtalinu við Mosó lauk fyrir mið-
nætti, og allt var komið í ró í húsinu,
börnin sofnuð fyrir löngu og konan líka.
Vinnudagbókin var tekin fram og færðar
í hana vinnustundir dagsins. Síðan var
hringnum lokað með því að renna yfir
tennurnar og andlitið áður en í rúmið
var farið. Það hefur orðið að vana hjá
mér að lesa í bók eða blaði áðuren náðir
eru teknar, Heimsljós Kiljans er á
borðinuog bókin gripin og lesið um
stund. Síðan var ljósið slökkt og augum
lokað, en þá vill það fara svo að ýmsar
hugsanir taka að herja á. Ég held mig við
barnatrúna og þakka almættinu fyrir
góðan dag, þó er það ekki alltaf, eigin-
lega skammarlega sjaldan.
Svona lauk þessum degi, allir sofnaðit
þreyttir en þokkalega ánægðir, og ég
held bara að Amor kallinn hafi tekið á
sig náðir í fyrra lagi þetta kvöldið.
Dagur I Iffi Kristjáns Einarssonar húsa- og húsgagnasmiðs á Selfossi