Tíminn - 23.03.1986, Blaðsíða 10

10 Tíminn
jmwnHgp
Vé-**9f*
Sunnudagur 23. mars 1986
MAÐUR ER
ALDREI
OF GAMALL
FYRIR
ÆVINTÝRIN
Viðtal við Jean Paul Belmondo,
sem er orðinn 53ja ára
og hefur nýlokið leik
í nýjustu myndinni
„Le Boss“
Hárið er farið að grána, hrukkurnar á enninu hafa dýpkað
og líka hláturhrukkurnar í kringum augun. En fljótt á litið
eru þetta líka einu merkin um að Jean Paul Belmondo,
fallegastiijóti maður heims hafi orðið 53ja ára í apríl. Hann
varð frægur fyrst í myndum Jean Luc Godards, „Á önd-
inni“ og „Nouvelle Vague“. Þar með varð hann brátt
mesta „and-hetjan“ í kvikmyndaheiminum, Og heims-
frægur. Nú er „Bébél“ tekjuhæsti leikari í frönskum
myndum. Hann hefur haft um 36 milljónir ísl. króna fyrir
hverja mynd og er því „hæstlaunaði glaumgosi í lýðveld-
inu“, eins og tímarit nokkurt kallaði hann. Nú er byrjað að
sýna nýjustu mynd hans „Le Boss“. Söguþráðurinn er
um Grimm nokkurn (Jean Paul Belmondo) sem klæddur
trúðsbúningi rænir stærsta bankann í Montreal í Kanada.
í myndinni er minna um tilþrifamikil atriði en oft áður, en
þess meira sést af ágætum leikhæfileikum söguhetjunn-
ar. Meðan á gerð myndarinnar stóð í Kanada hugðist Bel-
mondo framkvæma hættulegt atriði (hann notar aldrei
staðgengil) en féll og meiddist talsvert. Það var skömmu
eftir það atvik, sem þetta viðtal var tekið.
Ertu ekki farinn að hugsa til þess að
fá staðgengil í næsta hættulega atrið-
ið?
„Reyndar meiddi ég mig einu sinni
áður og þá var ég þrítugur. Ég setti
það ekki mikið fyrir mig þá. En það
er Ijóst að einhvern tíma, - í dag eða
á morgun, - vcrð ég að fara að gæta
mín. Ekki af ótta, hcldur vegna þess
að mönnum ntundi þykja skrýtið að
sjá afa gamla stökkva á milli svala á
20 hæöa íbúðarblokk. En annars er
maður aldrci of gamall fyrir ævintýr-
in."
Hugsar þú oft um hvað þú munir
gera. þegar þú verður orðinn 65 ára.
Eða crtu hræddur við að hugsa unt
aldurinn?
„Nci, hann hræðir mig ekki.
Mestu máli skiptir að maður hafi
vakandi áhuga á því sem í kringum
mann gerist. Hætti maður því er allt
búið. í’að cina sem ég óttast er að
verða alvarlega veikur. Mér finnst
það oft skrýtið að vera kominn yfir
fimmtugt, því í andaerégtvítugur."
Nú leikur þú í fyrsta sinn í Amer-
íku og þá fcrðu til Kanada, en ekki
Kaliforníu. Ertu vísvitandi að snið-
ganga Bandaríkin?
„Bandaríkjamenn vildu fá mig
árið 1965 en þá hefði ég orðið að
flytja þangað vestur. En ég gat ekki
hugsað mér það, ég er 100% Frakki.
Ég hcf kosið að starfa í Frakklandi, í
Evrópu."
Fellur þér ekki við „the American
way of live?
„Ja, þetta er annar lífsstíll og af-
staða til hlutanna sem ekki á við mig.
Þetta keniur fram í orðfærinu líka.
Ég held að Ameríkanar séu yfir-
borðslegri en við. Til dæmis bjóða
þeir mönnum í mat, kalla þá strax
fornafni þeirra og eru svo búnir að
steingleyma daginn eftir hvað maður
heitir."
Hvað segir þú um það að kvik-
myndahús eru ekki lengur jafn vel
sótt og þau voru?
„Þetta er ekki jafn mikill viðburð-
ur og á fimmta og sjötta áratugnum.
Nú er mciri upplifun að fara á tón-
leika hjáTinuTurnereða Madonnu.
Nú koma unt 30 þúsund ungmenni
saman, bara til þess að sjá einhvern
Kiæddur í gervi trúðs rænir hann banka í nýjustu myndinni „Le Boss“.
Prince. Slíkt gerist ekki í bíóunum.
Það éru margir góðir leikarar til
núna, en ckki mjög margir með
sterkan persónuieika."
Tii hvaða tímabils í kvikmyndum
myndir þú telja þig sjálfan?
„Ég er dæmigerðastur fyrir tíma-
bilið 195S-1965, og mynd eins og
„Nouvclle Vague". Þetta var sá tími
þegar Godard markaði sín spor í
sögu kvikmyndanna. Ég var svo
heppinn að fá að starfa með honum,
þegar liann var á hátindi ferils síns. Á
þessum tíma voru kvikmyndastjörn-
urnar alveg sérstaklega fallegt fólk.
Nú á dögum eru t.d. kvikmynda-
leikkonurnar mjög greindar konur,
en skelfing óásjálegar."
Fer það í taugarnar á þér?
„Já. ég hef alltaf viljað hafa fagrar
konur fyrir augunum. Þær sem eru
eggjandi og koma manni úr jafnvægi
tek ég fram fyrir þær miður ásjálegu.
í nútímaskilningi á ég að vera eins-
konar Adonis. En ég held að einn
daginn verði aftur breyting og að
fólk fari að taka fegurðina fram fyrir
alla vitsmunina."
Þurfa kvikmyndirnar á fegurðinni
að halda?
„Já, ég held það. Það er mannin-
um nauðsynlegt að fá myndir sem
höfða til dagdrauma hans.
Er einhver leikkona sem þú hefur
starfað með, sem er þér sérlega
minnisstæð?
„Ó, þær voru svomargar.-Sophia
Loren, Lollobrigida, Raquel Welch
eða Jacqueline Bisset. Þærvoruallar
dásamlegar. Oft fór illt orð af þcim.
Til dæmis var sagt um Ginu að hún
væri þverlynd og þrá. En hún var
dásamlega aðlaðandi og elskuleg."
Þú hefur nú lengi búið með 24 ára
brasilískri stúlku. Hefur þú ekki
hugsað þér að kvænast henni?
„Ja, hvað er við átt með hjóna-
bandi...?"
Kannski er það viðurkenning á
ástandi.
„Ég held að fyrst og fremst séu það
konurnar sem vilja giftast, því það
skapar þeirn vissa tryggingu. Ég held
að það sé síður af tilfinningalegum
eða fjármálalegum ástæðum. Ég
gæti verið kominn í hjónaband innan
fimm daga..."
Hvaða eiginleika metur þú mest
hjá vinkonu þinni?
„Hún verður að vera sérlega þol-
inmóð, því ég er stöðugt að tala um
starf mitt. Svo er mikilvægt að hún
hafi skopskyn og gott skap. Ég elska
fólk sem stráir gleði í kingum sig. Þar
að auki gæti ég aldrei búið með konu
sem stæði mér að baki að almennri
greind.
Þú lítur út fyrir að vera maður sem
hefur fullkomið vald á lífi sinu. Er
erfitt að særa þig?
„Sæi ég vinkonu mína, Carlos,
með öðrum manni. þá gæti ég ekki
sætt ntig við það."
En ef þú hittir aðra konu. Væri
það annað mál?
Belmondo hlær. „Ekki hef ég það
1 hyggju. en vinkona mín ntundi
aldrei sætta sig við það. Nei, tryggð
er grundvöllurinn í hverju sam-
bandi. Því hef ég komist að á lífsleið-
inni. Sambýlismaður eða kona sem
lætur allt yfir sig ganga, - slíkt er
ömurlegt. Mér er ekki um það gefið
að manni Iíðist allt vegna umburðar-
lyndis hins aðilans. Þess vegna er ég
ekki umburðarlyndur sjálfur."