Tíminn - 27.04.1986, Qupperneq 5

Tíminn - 27.04.1986, Qupperneq 5
Sunnudagur 27. apríl 1986 Tíminn 5 - eftir Daða Líf listamannsins „Ég vil að skáldin séu svöng, mér sýnist að hljóðakraftinn magni hin tómu garnagöng, en gömul vísa að enginn söng fagurt með fullan kjaftinn. “ D: Yfirgúrúinn okkar í þessum efnum, Halldór Kiljan hafði nú sínar sérstöku skoðanir á þessi eins og öðru. Hann segist aldrei hafa misst úr máltíð á sínum tíma, nema þegar hann hafi verið veikur í maganum. Þannig held ég að við höfum góða sönnun fyrir því að listamenn eigi ekki að svelta. K: Og ég held að þó að við kennum með listiðkuninni, þá komi það ekki niður á henni heldur sé bara hollt. Kennslan má samt ekki verða of mikil. H: Það er nú heldur ekki svo mikið sem við kennum. Við erum allir í hálfu starfi, þannig að við kennum hálft skólaárið. Það getur jafnvel stuðlað að einhverju nýju í list okkar. K: Ég kenni nú sennilega fulla kennslu. D: Já, - þú átt enga konu! K: Nei, ég hef nóg við tímann að gera sem annars færi í það. Sagðir þú ekki einhvern tímann í blaðaviðtali, Daði, að eins og allir góðir Iistamenn létir þú konuna vinna fyrir þér. D: Jú, ég hafði þá Helga að fyrirmynd fyrir því...! En þetta var orðum aukið. Maður er heimavinn- andi og þegar Sigurjón litli sefur, þá fer ég að mála. H: Svo verður maður auðvitað að gera sér grein fyrir því, að þetta er samt sem áður full vinna, þó svo ekki komi inn peningar fyrir hana alla. Heilinn er sífellt starfandi. K: Já, það þarf svolítið rúman tíma. Þetta er ekki eins og hjá verkamanninum sem byrjar að grafa skurðinn klukkan níu og lýkur vinnu klukkan fimm. Maður verður að hafa tíma til iðjuleysis. D: Eins og það heitir í iðnaði; maður þarf að hafa tíma fyrir vöru- þróun. Þannig getur maður verið á fullu í vinnunni, þó að maður sé gangandi um gólf og klórandi sér í hausnum. K: Það er aðallega það að lista- maðurinn sé ekki of þjáður af bús- áhyggjum. Parna varð Kristni greinilega skemmt, þegar hann kom höggi á heimavinnandi félaga sína. í mynd- list fer, að þeirra sögn, helmikill tími í alls konar „dúllerí“, svo sem að strekkja striga, kaupa málningu og pensla, vaska upp, taka til á vinnu- stofunni, standa í skrifstofustörfum og H ... og mála! En þeir eru ófáir sem lenda í sukkinu og þola ekki þetta listamannalíf. Geta ekki beitt sig aga. D: Annars erum við afskaplega hreyknir af því að við erum þrír af fáum myndlistarmönnum sem ekki hafa farið í meðferð á einhverja þurrkunarstöðina ennþá. Ég hef kallað okkur síðustu þrjá óþurrkuðu saltfiskana! Kjarval á flakk! Hvað um umboðsmenn ? D: Það vantar allt hérna sem heitir kynning. Gallerí Borg sér að vísu ágætlega um mig hérna heima, en ef ég vildi komast á erlendan markað þá er enginn sem tekur við því og aðstoðar mann. Það kom hérna fyrir nokkru þekktur þýskur myndlistarmaður sem sagði að það sem væri að gerast hérna ætti mögu- leika erlendis. Það virðist ekki vera neinn hérna hcima sem hugsar þann- ig og getur vinsað úr og sent út á réttum tíma. Þetta er eins með Kjarval. Það hefði verið hægt að kynna hann erlendis 1980 og hann hefði sennilega vakið mikla athygli. Heldurðu það ekki Helgi? H: Ég var nú sjálfur með þann draum 1980. K: Ég held bara að það sé enginn áhugi á því hérna. H: Svo er nú alltaf með fólkið sem velst í að undirbúa slíkar sýningar, að það er svo svifaseint. Það átti að fara Kjarvalssýning til Hollands að mig minnir, en Hollendingar mættu svo lélegum viðbrögðum hér að þeir hættu við allt saman. K: íslendingar bara segja það hreint út, að við eigum bara að hafa þetta út af fyrir okkur. D: Þegar samskiptasýningin var upp úr 1980 sýndum við erlendum listamönnum Kjarval, en við erum sjálfir mjög hrifnir af ákveðnum atriðum í listsköpun hans. Þá komst svolítill skriður á málin og erlendir menn fengu áhuga á að sýna Kjarval í útlöndum. Hefði þá verið einhver dugandi atvinnumaður í faginu, sem hefði getað virkt áhugann strax er ekki óliklegt, að Kjarval væri enn frægari en hann er í dag. Við verðum að kynna okkur sjálfir. Það kemur enginn hingað grátandi að biðja um íslenska myndlist. K: Það virðist ekki mega hleypa listinni úr landi og það er svo að segja enginn áhugi á að gera Kjarval þekktan erlendis. Svo eru menn að væla um landkynningu alltaf hreint. D: Já, ég veit að myndlistar- mennirnir sjálfir eru duglegir við þetta. Það kom einhvern tímann til umræðu að það yrði flutt út grafík- sýning til Bergen og það var haft beint samband við grafíkfélagið. Þá var brugðið skjótt við og sýningin send úr landi. Þetta á ekki að vera neitt mikið mál, - en tii dæmis með Kjarval, þá heyrir hann undir stofn- anir, Listasafn Islands og Kjarvals- staði, sem eru bákn og geta ekki tekið svona snögglega við sér. K: Það er margt lélegt fólk sem vinnur að skrifstofuhlið myndlistar- innar, - ég er ekki að segja allir. En þeir virðast svo dofnir oft þegar einhver tækifæri rekur á fjörur þeirra. Þeir ættu sumir hverjir hcldur að snúa sér að viðskiptafræðinni og lögfræðinni frekar cn að vinna í listum. H: En erlendis eru þessir list- fræðingar og umboðsmenn og allt jretta skrifstofufólk yfirleitt jafn metnaðargjarnt og Iistamennirnir sjálfir, sem þeir eru að koma á framfæri. Þeir leggja allt að veði. D: Enda sumir hverjir orðnir álíka stjörnur og listamennirnir. H: En hérna heima slæðist pólítík inn í þetta allt saman og helst þarf alltaf að taka einhverja meðalniður- stöðu sem allir geta sætt sig við. K: Og svo þarf allt að vera á hreinu með orlof og skatta og gjöld. Útreikningarnir sjálfir og allt humm og jæja tekur svo langan tíma að listaverkin sum eru ekki ný lengur loks þegar út er komið. H: Ég held að það séu svo sem nógir peningar til en þetta étur sjálft sig. Það fer svo mikið fé í skrifstof- urnar sjálfar. D: Annars er það nú enn eitt. Maður veit ekki í hvað peningarnir fara. Já, - ég segi fyrir mig, að ef maður þyrfti að fara að sýna eitthvað að ráði erlendis til dæmis, þá væri það fyrsta sem ég fengi mér einkarit- ari. Það er ægilega mikill tími sem fer í skrifstofuvinnu. H: Ég myndi strax fá mér striga- strekkjara. Mér finnst það afslöppun stundum að skrifa bréf og svona, - og svo fengi ég mér innrammara, því það er sérstaklega illa gert hjá mér að þessu sinni. Daði er nú svo heppinn að vera smiður auk þess að mála en innrömmun á þessari sýn- ingu okkar er nú samt ekki upp á marga fiska. Gæðastimpill Kjarvalsstaða H: Ég held að gæðastimpillinn af Kjarvalsstöðum sé horfinn. Það var hugmyndin fyrst, að hingað inn kæmust ekki nema góðir listamenn, - en hver getur dæmt um það. D: Stjórnin í þessu húsi er fyrst og fremst í höndum stjórnmálamanna og við myndlistarmennirnir höfum ekki nema einn fulltrúa í stjórninni. Þess vegna höfum við afskaplega lítið um málin að segja. Þetta voru mistök auðvitað. Upphaflega var hérna í salnum Gamli Listamanna- skálinn en hann glataðist við samn- inga sem Félag íslenskra myndlist- armanna gerði á sínum tíma. Lista- mannaskálinn var mjög góður, - en kannski er bara allt svo gott í endurminningunni. f rauninni hafa öll gildi í myndlist breyst svo óskaplega mikið frá opn- un hússins og þú getur ekki mælt listina eftir einhverjum mælistokki. K: Það eru svo mörg sjónarmið og Sjá frh. ábls. 18 - eftir Helga - eftir Kristin

x

Tíminn

Direct Links

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Tíminn
https://timarit.is/publication/50

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.