Tíminn - 27.06.1986, Qupperneq 1

JÁRNSMIÐURINN GÓÐI
Einu sinni fyrir langa
löngu bjó gamall maöur í
lítilli borg í Frakklandi. Hann
var prestur í kirkju heilags
Antoníusar. Á hverjum
morgni opnaði hann hinar
þungu eikardyr kirkjunnar
og hurðirnar virtust verða
þyngri og þyngri eftir því
sem presturinn varð eldri.
Einn morguninn voru þær
orðnar svo þungar að hann
gat alls ekki opnað dyrnar.
Dapur í bragði settist hann
á kirkjutröppurnar.
Fregnin um að kirkjan
væri lokuð barst fljótt og
fólkið í borginni safnaðist
saman á torginu fyrir framan
kirkjuturninn. „Hvað er eig-
inlega að? spurði fólkið.
„Kannski er læsingin
biluð.“
Allt í einu dreifðist mann-
fjöldinn þegar hávaxinn,
sterklegur maður gekk fram.
Hann var járnsmiðurinn í
borginni. Hann gekk að
þungu kirkjuhurðunum og
ýtti af öllum kröftum. Hurð-
irnar hreyfðust og brátt var
kirkjan opin.
Járnsmiðurinn skimaði
inn í kirkjuna og kom þá
auga á gamla prestinn sitj-
andi í hnipri á einum kirkju-
bekknum.
„Hafðu engar áhyggjur,
prestur minn,“ sagði járn-
smiðurinn vingjarnlegri
röddu. „Ég skal koma á
hverjum degi og opna kirkj-
una fyrir þig.“
Og það gerði hann og
enn þann dag í dag getur
aðeins stór og sterkur mað-
ur opnað kirkju heilags Ant-
oníusar þar í borg.
jU'