Tíminn - 22.11.1987, Blaðsíða 12

12 Tíminn
Sunnudagur 22. nóvember 1987
GUÐMUNDUR J. GUÐMUNDSSON í HELGARVIÐTALI
ÚTILOKA EKKI AÐ ÉG EIGI
EFTIR AÐ SETJASTINN Á
ÞING AFTUR
Það yrði þá til að þjóna mínum
skoðunum og mínu fólki, en ekki aðeins
fyrir þingmennskuna.
Guðmundur j.
Guðmundsson er svo
sannarlega ekki af baki
dottinn, enda er ekki út
í hött að joðið í millinafni hans sem
reyndar stendur fyrir nafnið Jóhann,
skuli í hugum almennings ævinlega
vera Jaki. En þó hann hafi ekki verið
tilbúinn í sérframboð á sínum tíma,
eru þá tímarnir orðnir breyttir hvað
þetta varðar?
„Það hefur verið töluvert rætt
innan verkalýðshreyfingarinnar um
nýjan flokk eða samtök sem yrðu
fyrir launafólk í þessu landi. En enn
er ekki komið neitt ákveðið skipu-
lagsform á þau samtök og hefur
verið afar hljótt um þau.“ Guð-
mundur fær sér í nefið og þegar ég
spyr hann hvort þetta hafi verið
mikið rætt segir hann aðeins: „Já
töluvert“. Hann játar því einnig að
þessar viðræður hafi farið fram með-
al óánægðs verkafólks og forystum-
anna í verkalýðshreyfingunni.
Guðmundur J. er einn af reyndari
verkalýðsleiðtogum þjóðarinnar og
hefur setið á þingi fyrir Alþýðu-
bandalagið. Eins og alþjóð veit þá
sagði hann sig úr Alþýðubandalag-
inu á síðasta sumri, að undangengn-
um miklum átökum. Ég spyr hann
um þau mál.
„Síðari ár, þá get ég sagt eins og
kemur fram í leikriti eftir Laxness,
að innan Alþýðubandalagsins kom
mín upphefð alltaf að utan. Ég var
aldrei sterkur innan flokksins, ég var
það hér áður fyrr.
Hins vegar lá minn styrkleiki utan
flokksins. Ég neita ekki að ég var
alveg sjúkur að komast inn á þing
þegar ég var í kringum þrítugt. En
þegar ég loks fór inn á þing til
tveggja ára, þá var löngu slokknuð
sú þörf. Það er mjög erfitt að vera á
alþingi og stunda það eins og ber að
stunda það, jafnframt að vera for-
maður í Dagsbrún og formaður
Verkamannsambandsins, án þess að
vanrækja eitthvað. Oftast endar það
með að menn vanrækja allt. Sann-
leikurinn er sá að þingmennskan er
þannig að ef menn ætla að standa sig
þá verða þeir að gefa sig allan að
henni.“
Ertu með þessu að segja að það
hafi alfarið verið þín ákvörðun að
draga þig út úr pólitík og gefa ekki
kost á þér til þingmennsku?
„Ég var nú búinn að bjóða Svavari,
að ef erfiðleikar yrðu að koma
saman lista, þá yrði ég nú sennilega
minnst veikur þó ég ekki kæmist inn;
hann skyldi aðeins hnippa í mig.
Nú, mér fannst bæði Alþýðu-
bandalagið og ég sjálfur bera nokkra
ábyrgð á að nokkru leyti. Mér fannst
flokkurinn sjálfur allt annar flokkur,
en hann var. Um hann hafði flykkst
námsfólk, allskyns bóhemar og þetta
eru nú ekki tærar listamannssálir
sem slá mest um sig.“
Hvaða öfl innan Alþýðubanda-
lagsins unnu helst gegn þér?
„Ég hef alltaf átt þar mjög mikið
af andstæðingum, og ekki lagt mig
fram um að afla mér vinsælda. Ég
var stríðinn og hugsaði ekki alltaf
um að fylgja meirihluta eða koma