Tíminn - 31.01.1988, Blaðsíða 5

Sunnudagur 31. janúar 1988
Tíminn 5
Einkar ánægð og brosmild fjöl-
skylda. Eiginmaðurinn Bobby
Willis er umboðsmaður Cillu.
Synirnir eru frá vinstri: Jack,
Ben og Robert
- Þetta er ágætis heimilislíf, segir
Cilla. - Ég krcfst þess ekki að fá
hneigingar, en strákarnir vita, hve
langt má ganga og haga sér vel. Þeir
hafa gengið í góða skóla, því fátt
bctra er hægt að veita börnunum
sínum en góða menntun. Ég skil
ekki vel stætt fólk, sem sendir börn
sín í ríkisskóla.
Eins og allir nútíma foreldrar hafa
þau áhyggjur af tíðarandanum,
fíkniefnum, áfengi og þeim hættum
i kynferðislífinu, sem nú leynast alls
staðar.
- Ég man alltaf þegar Robert fór
fyrst á hjólinu sínu út í búð. Hann
var 13 ára og ég stóð stíf og taldi
sekúndurnar, þangað til hann kom
aftur. Maður verður að veita þeim
visst frjálsræði, það er ekki hægt að
hafa börnin undir vængjunum eins
og ungahæna fram eftir öllu. Sam-
félagið er bara svo breytt, samstaðan
er horfin. Enginn skiptir sér af
annarra manna börnunt, þó þau eigi
í augljósum vanda.
Þegar ég var barn, var útidyrunum
aldrei læst. Það þurfti ekki, því alltaf
var einhver sem hafði auga með
hlutunum. Krakkar gerðu heldur
ekkert af sér, því einhver sá alltaf til
þeirra og sagði foreldrunum frá. Nú
tekur enginn eftir neinu.
Cillu og Bobby langaði strax til að
eignast börn og henni var sama, þó
það þýddi lok söngframans. - Ég var
25 ára, hafði verið á vinsældarlistum
meira og minna í fimm ár og það var
mun lengur en meðallagið í þá daga.
Ég hugsaði bara sem svo: - Þá það.
Annað hvort taka aðdáendur mér
sem fjölskyldumanneskju eða ekki.
Eini skugginn, sem borið hefur á,
var þegar Cilla fæddi yngsta barnið
fyrir tímann, einu dótturina, Helen,
fyrir sjö árum. Hún lifði aðeins fáar
klukkustundir. En tíminn læknaröll
sár. - Ég veit ekki, hvernig ég hefði
alið upp dóttur, segir Cilla. - Ég
þekkti ekkert nema stráka.
Cilla fer mjög oft til Liverpool.
- Með fullri virðingu fyriröðrum, þá
finnst mér Liverpoolbúar alltaf hafa
frábærasta skopskyn, sem ég þekki.
Við Bobby skreppum þangað stund-
um bara til að komast t' gott skap. Þó
sitthvað gangi á þar heima, er alltaf
hægt að hlæja.
Spurð um galla st'na, lítur Cilla á
Bobby. - Spurðu hann heldur, mér
finnst ég nefnilega fullkomin.
Annars er ég óskaplega óþolinmóð
og vil alltaf fá alla hluti á hreint, ekki
seinna en strax. Bobby vill fara fínt
í slíkt.
Bobby hugsar sig um: - Já, hún
verður alveg óð, ef hún heldur að
hún hafi týnt veskinu sínu.
Cilla hlær og fer síðan að tala um
þættina sína. Þar kemur fram að
sjónvarpsstöðin hefurselt hugmynd-
ina að þáttunum Surprise, Surprise
til Bandaríkjanna, ásamt ýmsum
uppátækjum Cillu úr þeim.
- Hver haldið þið að eigi að leika
mig? spyr hún og skellihlær. - Það
er Jamie Farr, þessi sem klæðir sig í
kvenmannsföt í MASH-þáttunum.
Þegar mér var sagt það, fannst mér
að hann gæti þá farið að dæmi mínu
og látið laga á sér nefið.
Þannig er Cilla Black núna, opin-
ská, meinfyndin, áhyggjufull móðir
•á köflum. en vinsælli en nokkru sinni
• r.
Hefði getað orðið
heilaskurðlæknir
Hún er ekki að grínast. Cilla Black hefur fram
til þessa getað nær hvað sem er. Fyrir 20 árum
var hún afar vinsæl söngkona. Nú er hún 44 ára,
á þrjá syni - og er vinsælli en nokkru sinni
Þeir sem komnir eru til vits og ára Cilla viðurkennir að hafa alltaf
muna eflaust eftir Cillu Black, radd-
sterku, rauðhærðu stúlkunni, sem
söng með Bítlunum frá Liverpool og
dvaldi löngum á vinsældarlistunum
fyrir 20 árum eða svo. Mörg laga
hennar urðu feikivinsæl hér heima
og glumdu í hverjum sjómannaþætti
og Lögum unga fólksins viku eftir
viku. Surnir aðdáenda hennar vissu
að með réttu heitir hún hvorki meira
né minn en Priscilla Maria Veronica
White, en Cilla Black hljómaróneit-
anlega betur.
Hvað skyldi Cilla svo vera að gera
nú orðið? Varla væri verið að skrifa
um hana og tala við hana í blöðum,
ef það væri ekki eitthvað sérstakt.
Skemmst er frá að segja, að Cilla er
enn á toppnum, 44 ára og móðir
þriggja sona. Nú er hún sjónvarps-
stjarna og með þeim allra vinsælustu
heima hjá sér í Bretlandi. Lítum inn
hjá henni stundarkorn.
Hún hlær svo undir tekur í húsinu
og í þetta sinn er tilefnið það, að
synir hennar, Robert 16 ára, Ben 12
ára og Jack 6, eru nánast með öllu
óvitandi um það tímabil sögunnar,
einhvern tíma í fornöld, þegar mótir
þeirra var feikivinsæl poppsöng-
kona.
- Ben finnst allt forsögulegt, sem
gerðist áður en Madonna kom fram
á sjónarsviðið, segir Cilla og hikstar
af hlátri. - Þegar Mick Jagger og
David Bowie sungu Dancing in the
Street á myndbandinu um árið, sagði
ég strákunum, að þetta lag hefði ég
sungið á plötu fyrir mörgum árum,
en þvf var ekki trúað fremur en ég
hefði farið til Mars. Ben sagði mér
að þegja, þegar ég raulaði með.
Þegar ég er í sjónvarpinu, skipta
þeir einfaldlega um rás. Sá yngsti er
ennþá aðdáandi minn, en minnihlut-
inn ræður engu hér. Aftur hlær hún
og hláturinn er ótrúlega smitandi.
Frami Cillu Black hófst á fyrra
stuttpilsaskeiðinu. þegar Bítlarnir
og Brian Epstein sannfærðu alla um
að Liverpool væri nafli heimsins í
poppinu. Flest nöfnin frá Mersey eru
nú horfin í gleymsku, nema ef til vill
sem svör við spurningum í Trivial
Pursuit, en Cilla er enn á toppnum,
býr í glæsihýsi og ekur um á Rolls
Royce. - Maður er bara orðinn
ríkur, segir hún. - Mér. líður alltaf
eins og nýríkri poppstjörnu.
Þrátt fyrir það allt er Cilla ennþá
svipuð því sem hún var, jarðbundin,
laus við alla tilgerð og talar með
gamla, skerandi hreimnum heima
fyrir. Raunar hefur fátt breyst,
annað en það að 75 ára gömul móðir
hennar og nafna hefur fengið bað-
herbergi í húsið sitt í Liverpool.
Þegar Cilla yngri ólst þar upp, var
ekkert bað. Gamla konan rekur enn
sölubás á útimarkaðnum, rétt eins
og í þann tíð og kærir sig ekkert um
að breyta neinu.
verið metnaðargjörn. - Alveg frá
því ég man eftir mér, hef ég þráð að
verða fræg og ætlað mér það. I hvert
sinn sem ég fór í bíó og sá Natalie
Wood eða Doris Day, vildi ég verða
eins og þær og tileinkaði mér fram-
komu þeirra dögum saman á eftir.
í þessum bíómyndum voru garðar
að húsabaki. fullir af trjám og blóm-
um í blíðunni. Bakgarðurinn heima
var fyrir kol, kamar og sorptunnur.
Ég sá ekki raunverulega kú fyrr en
um fermingu.
En Cilla náði takmarki sínu og 21
árs hafði hún komið tveimur laga
sinna f efsta sæti breska listans.
Þegar hún giftri sig, 25 ára, langaði
hana að eignast börn, en var sann-
færð um að þá yrði líka frama
hennar lokið. Þá hefði henni síst af
öllu komið til hugar að 44*ára gömul
yrði hún jafn vinsæl, þremurbörnum
síðar.
- Ég hef alltaf verið afskaplega
heppin með tilviljanir, segir hún.
- Auðvitað hef ég líka reynt að gera
mitt besta og ef til vill hljómar það
eins og sjálfselska, en ef ég fer í
taugarnar á einhverjum, verður við-
komandi bara að kyngja því.
Þeir virðast ekki margir. Þættir
Cillu, Surprise og Blind Date, hafa
verið með þeim vinsælustu í sjón-
varpinu og ekkert lát virðist á.
Cilla talar hratt og hleypur úr einu
í annað, svo blaðamaður á fullt í
fangi með að fylgja henni eftir.
- Mér líður best, þegar ég hef mikið
að gera, segir hún. - Meira að segja,
þegar ég sit heima og horfi á eftirlæt-
isafþreyingarþættina í sjónvarpinu,
er ég að hringja í fólk og lesa tímarit.
Þannig hef ég alltaf verið. Ekkert
orð var til yfir það, þegar ég var
barn, en nú heitir slíkt víst ofvirkni.
Ég var stundúm að gera mömmu
vitlausa.
Nú gerir Cilla rétt nógu langt hlé
til að anda og fá sér kampavínssopa,
áður en hún segir frá þráhyggju sinni
um Elísabetu drottningu: - Það var
harða veturinn fyrir nokkrum árum,
að bíll drottningar bilaði og hún
gekk inn í veitingasal næsta hótels.
Þannig er með mig að ég trúi því
statt og stöðugt, að einn góðan
veðurdag í vondu veðri birtist hún
skyndilega heima hjá mér í Denham.
Gallinn er bara sá, að þar búa þrír
strákar, sem alltaf dreifa snakki á
gólfteppin. Ég reyni að halda litlu
stofunni snyrtilegri og gestasalern-
inu óaðfinnanlegu, ef ske kynni...
Cilla viðurkennir að sig skorti
allan virðuleika og nefnir í því
sambandi. að einu sinni klessti hún
Rollsinn á hraðbraut, en stökk
skyndilega út úr lögreglubílnum og
hljóp til baka, í þann mund, sem átti
að hífa flakið upp á bílpall. Hún var
að sækja skartgripina sína í hanska-
hólfið. - Mæður bjarga börnunum
Svona var Cilla á fyrra stuttpilsa-
skeiðinu. Gamalt nef og gömul
hárgreiðsla.
sínum, en ég hugsaði um skartið. Ég
er ennþá ein af þessum nýríku, venst
því líklega aldrei, að eiga nóg af
öllu. Kannske breytist tilfinningin,
þegar ég verð öðluð.
Já, mig dreymir um aðalstign, en
ég vil fá hana fljótlega, meðan ég er
enn nógu ung til að njóta þess að
veraDame. Húnbrosir,energreini-
lega alvara.
Þó Cilla láti vaða á súðum, leynir
sér ekki að hún er bráðgreind og
Cilla Black. eg hef
vanist því að eiga nóg af öllu.
kann skil á ólíklcgustu málefnum.
- Ég hefði líklega getað orðið heila-
skurðlæknir, því ég þótti bráðgáfað
barn, segir hún um það.
Þrátt fyrir auðævi og velgengni,
eru Cilla og Bobby Wilson, maður
hennar, nákvæmlega sömu, hlýju og
glaðværu manneskjurnar og fyrir 24
árum. Þá kynntust þau, er hann
vann í brauðgerð og hún að læra
bókhald á daginn. A kvöldin gekk
hún hins vegar um beina og söng í
Cavern-klúbbnum fræga. Nú er
Bobby umboðsmaður hennar og þau
eru nær alltaf og alls staðar saman.
Hjónabandið hefur alveg sloppið
við þau áföll, sem tíð eru í skemmt-
anaútveginum.
Við ólumst upp saman og gjör-
þekkjumst frá barnæsku, segir Cilla.
- Hvorugt hefur þurft að gera sig til
fyrir hinu.
Upp úr þessu rifjar Cilla upp
gamla daga, þegar hún öðlaðist
frægðina: - Mér fannst afar mikil-
vægt að fólk virti mig og flestir gerðu
það. Þegar ég ferðaðist um með
Bítlunum, gættu þeir þess að blóta
aldrei í viðurvist minni og höguðu
sér einkar vel. Ekki veit ég, hvort
þannig yrði núna. Tímarnir eru svo
breyttir.
Cilla og Bobby hafa verið mátu-
lega ströng í uppeldinu á sonum
sínum. - Ég þoli ekki börn, sem
kunna ekki mannasiði, segir Cilla
og Bobby bætir við að hann hafi
verið notaður sem grýla, ef Cilla
dugði ekki. En fjölskyldan er mjög
nátengd.