Tíminn - 31.01.1988, Blaðsíða 10

10 Tíminn
Sunnudagur 31. janúar 1988
SAKAMÁL SAKAMÁL SAKAMÁL SAKAMÁL SAKAMÁL SAKAMÁL SAKAMÁL SAKAMÁL SAK!\
Móðir þín er dækja
June Bowe og Ernest Atkinson.
Thomas tók myndina í einu
sumarleyfanna, sem fjölskyldurn-
ar fóru i saman.
og ég verð
að drepa
hana
- sagði faðir
við son sinn
Thomas og June Bowe höfðu verið gift í 26
ár. Meginhluta þess tíma hafði June átt
ástarsamband við besta vin hans. í örvænt-
ingu sinni sá Thomas aðeins eina leið.
Thomas var hamingjusamur me6
June, þar til hann komst að sann-
leikanum um hana og besta vin
sinn.
Karlmennirnir tveir sýndust
sitja og spjalla saman á fyllilega
eðlilegan hátt, um alvarlegt mál-
efni, að því virst gat við nánari
athugun, Sá yngri var í þann
veginn að lyfta bjórglasinu sínu,
þegar roskni maðurinn and-
spænis honum sagði eitthvað,
sem varð til þess að hann skellti
glasinu á borðið.
Ungi maðurinn var hinn 24
ára læknanemi, David Bowe og
sá eldri var faðir hans, Thomas
Bowe, sem stóð á sextugu. Setn-
ingin, sem olli svo harkalegum
viðbrögðum Davids, var hvorki
meira né minna en eftirfarandi:
- Mér þykir leitt að þurfa að
segja þér það, en þú átt rétt á að
vita sannleikann. Komið er í
ljós, að móðir þín er ekkert
annað en ómerkileg dækja. Hún
hefur brugðist mér og nú neyðist
ég til að drepa hana.
- Hvað í ósköpunum ertu að
segja? spurði David. -Þérgetur
ekki verið alvara. Mamma
myndi aldrei gera neitt slíkt.
- Pví miður er það satt,
David, svaraði Thornas beisk-
lega. - Ef aðeins væri um að
ræða eitt skipti, upp úr þurru,
gæti ég kannske fyrirgefið henni,
en það sem um er að ræða hefur
staðið í meira en 20 ár og mig
hefur aldrei grunað neitt fyrr en
núna. Ég hef alltaf'treyst þeim
báðum og hann var besti vinur
minn. Aldrei hefði mig órað
fyrir að þau gætu gert mér þetta.
- Áttu við Ernest Atkinson?
spurði David.
Faðir hans kinkaði kolli og
leit skyndilega út fyrir að vera
mun eldri en hann var. - Já,
hann var slangan í paradísinni
okkar. Eiginlega ætti ég að
drepa hann líka, en hann er í
viðskiptaferð í Bandaríkjunum
og kemur ekki heim fyrr en eftir
mánuð og svo lengi ætla ég ekki
að bíða meða að hefna mín.
Góðvinir
David dreypti hugsi á
bjórnum, meðan hann velti svip
föður síns fyrir sér. í örvæntingu
reyndi hann að láta sér detta
eitthvað í hug til að fá hann ofan
af hinni skelfilegu áætlun sinni.
- Þið mamma hafið verið gift
í mörg ár og hún hefur á margan
hátt verið þér góð eiginkona,
sagði hann loks. - f>ú getur ekki
framið glæp. Ég veit að þér
þykir vænt um mig og hvað
heldurðu að yrði um frama minn
sem læknis, ef faðir minn myrti
móður mína?
- Við höfum verið gift í 26 ár,
viðurkenndi Thomas, - En hún
hefur haldið framhjá mér flest
þeirra. Auðvitað vissi ég, að þau
Ernest voru saman, áður en hún
kynntist mér. Svo bauð hún
honum í brúðkaup okkar og
síðan höfum við verið vinir og
hist reglulega. Aldrei hefði ég
þó trúað að konan mín og besti
vinur hefðu staðið í ástarsam-
bandi öll þessi ár. Ég trúði henni
ekki, þegar hún sagði mér það.
Hvers vegna skyldi hún svo sem
vera að segja ósatt um slíkt? Það
gæti varla orðið henni til neins
gagns.
- Ertu alveg viss um að hún
hafi sagt satt? spurði David.
- Þegar ég kom heim úr
vinnunni í kvöld. ræddumst við
mamma þín einslega við. Ég bar
á hana að Angela hefði sagt mér
eitthvað um þetta og hún svar-
aði: - Bannsett tæfan að bera
þetta út. Hún er bara afbrýði-
söm. En það er svo sem satt, ég
sé enga ástæðu til að ljúga að
þér. Þú hefðir hvort sem er
bráðlega fengið að vita það.
- Ég gat samt ekki trúað því.
Nú stóðu tárin í augum Thomas
Bowes, þar sem hann sat gegnt
syni sínum á kránni. - Ég varð
að tala við einhvern um þetta,
annars myndi það gera mig
brjálaðan. Auðvitað hefur þú
líka fullan rétt á að vita þetta,
sonur minn. Ég elskaði móður
þína heitast af öllu og skil bara
ekki, að hún getur gert svona
lagað. Því miður sé ég enga aðra
leið en drepa hana.
Farðu, mamma
- Þú getur ekki sagt svona
nokkuð, mótmælti David. -
Ykkur mömmu hefur komið vel
saman öll þessi ár. Þú ættir að
vera nógu göfuglyndur til að
fyrirgefa henni og reyna að
gleyma.
- Vissulega, sonur sæll, svar-
aði Thomas. - Mamma þín lítur
bara ekki þannig á það. Hún
sagði að ef ég vildi, gæti ég flutt.