Tíminn - 07.02.1988, Blaðsíða 2

2 Tíminn 1
Sunnudagur7. febrúar 1988
S
Rætt við Jens Hvidtfeldt Nielsen sem vígður hefur verið til Hjarðarholtsprestakalls
unnudaginn 24. janúar síðastliðinn var Jens
Hvidtfeldt Nielsen vígður til Hjarðarholtsprestakalls í
Dalasýslu. Það er svo sem ekki óalgengt að prestar séu
vígðir til starfa, heldur hitt að Jens er danskur að
uppruna og prestssonur að auki. Tímanum lék forvitni á
að vita meira um Jens og lögðum því leið okkar í
heimsókn til hans á dögunum og fengum hann til að
segja okkur eitt og annað af sjálfum sér.
PRESTSSONUR
FRÁ SJÁLANDI
„Ég er aðallega alinn upp í litlu
sveitaþorpi sem heitir Föllenslev og
er á norðvestur Sjálandi," sagði
Jens. „Faðir minn var prestur og
þaðan má eiginlega segja að áhuginn
á guðfræðinni sé kominn, samt ekki
beint, þvf á tímabili var maður
einmitt mikið á móti henni, senni-
lega vegna þess að maður var uppal-
inn á prestsheimili.
Árið 1972 varð ég stúdent frá
Næstved Gymnasium á suður Sjá-
landi og ákvað þá að vinna í eitt ár
til að átta mig á hlutunum. Eftir
þetta ár var ég ákveðinn í að fara að
læra þýskar bókmenntir við háskól-
ann í Kaupmannahöfn en fór þess í
stað að lesa ýmsar gamlar sígildar
bókmenntir sem vöktu upp áhugann
hjá mér á guðfræðinni. Það varð því
úr að ég fór að læra guðfræði við
háskólann í Kaupmannahöfn haust-
ið 1973, þannig að segja má að þetta
sé mjög gamall áhugi hjá mér.
Námið fór fljótlega út um þúfur,
vegna þess að ég var ekki nógu
gamall eða nógu þroskaður til að
fara í þetta nám og fór því að vinna
ýmis störf næstu sex árin í Kaup-
mannahöfn.“
í ROKKINU
í KAUPMANNAHÖFN
„Það er nú kannski svolítið
óvenjulegt fyrir prest, en ég var
hippi af lífi og sál á þessum árum, en
samt ekki meiri hippi en svo að ég
var í vinnu allt þetta tímabil. Á sama
tíma var ég líka virkur rokk tónlist-
armaður, en samt sem áður missti ég
aldrei tengslin við kirkjuna og hafði
alltaf mikinn áhuga á hennar málum
og tók m.a. þátt í nokkrum tilrauna-
messum sem fram fóru í Kaup-
mannahöfn á þessu tímabili. Kaup-
mannahöfn var góður staður bæði
hvað varðar jazz og rokk tónlist á
þessum árum og er víst enn. Þetta
var virkilega skemmtilegur og
spennandi tími fyrir mann sem var
áhugasamur um rokkmenninguna.
Allan þennan tíma bjó ég á stú-
dentagarði í Kaupmannahöfn og þar
fór ég að kynnast nokkrum Islend-
ingum, sérstaklega einni íslenskri
stúlku. Ég man eftir því að í grunn-
skóla lærði ég um ísland, bæði í
dönsku þar sem kafli úr Njálssögu í
danskri þýðingu var í lestrarbók
okkar krakkanna og ég man líka
eftir kennslu um ísland í landafræði
og fékk þá strax mikinn áhuga á
landinu.
Það má líka nefna að foreldrar
mínir voru í lýðháskóla í Danmörku
á sínum tíma. Þau hafa sagt mér að
þar hafi alltaf verið mikill áhugi fyrir
íslandi, enda mikil virðing borin
fyrir landi og þjóð, eins og sumir
hafa fengið að kynnast, meira að
segja fyrir sjálfstæðisbaráttu íslend-
inga sem annars var mjög lítil virðing
borin fyrir í Danmörku."
ÍGUDFRÆÐINÁM
Á ÍSLANDI
„Árið 1978 fór ég til íslands sem
ferðamaður og heillaðist mjög af
landinu, svo og fólkinu sem tók
mjög vel á móti mér. Það varð síðan
úr að ég fluttist til landsins í desem-
ber 1979 og fór að vinna á lagernum
hjá Ölgerðinni. Samhliða vinnunni
var ég að læra íslensku og hafði alltaf
málfræðibókina með mér í vinnuna
til að geta lært beygingar og bæta þar
með íslenskukunnáttu mína, þegar
ég var ekki að stafla ölkössum á
lagernum. Um haustið fór ég síðan
í guðfræði í háskólanum og þá fór
guðfræðinámið loksins að ganga al-
mennilega hjá mér og ég held áfram
nokkuð vel þangað til að ég fór að
vinna með náminu sem kirkjuvörður
í Neskirkju í vesturbæ Reykjavíkur,
í þrjú og hálft ár. Það dró nokkuð úr
námsafköstum á tímabili og leiddi til
þess að ég hef verið sjö ár að ljúka
náminu."
ANDSTÆÐUR FRÁ
TÍMANUM í DANMÖRKU
„Um þessar mundir bjó ég á
Jens Hvidtfeldt Nielsen frá Sjálandi var nýlega vígður til Hjarðarholtsprestakalls í Dalasýslu.
(Tlmamynd Gunnar)
jens ásamÁonu si""|'™U'ooou Heiou.
^gurlónsdóttuí 09 •—»
Garði og kynntist konunni minni
Ingigerði Sigurjónsdóttur frá
Hamrahlíð í Skagafirði, en hún er
dóttir hjónanna Sigurjóns Sigur-
bergssonar og Heiðbjartar Jóhann-
esdóttur. Við kynntumst í ársbyrjun
1985 og fórum næsta sumar að vinna
á kúabúi hjá móðurbróður hennar,
Kristjáni Jóhannessyni á Reykjum í
Lýtingsstaðahreppi. Um haustiðfór-
um við síðan til Reykjavíkur og ég
hélt áfram náminu, en vorið 1986
fluttum við norður aftur og ég gat
klárað námið með því að senda
ritgerðir suður og koma suður sjálfur
svona við og við.
Ég hef fengið að upplifa margt í
Skagafirðinum sem ég hef ekki
kynnst áður, þó svo að ég sé ættaður
úr sveitaþorpi. Ég hafði jú fundið
lyktina af kúamykju í Danmörku en
aldrei þurft að fást við kýrnar sjálfur
eins og ég hef þurft að gera núna.
Það var mikil reynsla fyrir mig að
koma á íslenskan bóndabæ, og á bæ
þar sem heitt vatn kemur upp úr
jörðinni og maður þarf að fást við öll
störf sem þarf að gera með bóndan-
um, s.s. viðhald á húsunum, annast
kýrnar og gróðurhúsin. Það er mjög
einkennilegt fyrir útlendan mann að
vera þátttakandi í þessu öllu saman.
Svo líka ferðirnar sem ég hef farið
með tengdaföður mínum. Ég fór
t.d. í þriggja daga göngur í fyrra
haust, sem er mjög mikil og stórkost-
leg reynsla fyrir mig, þetta er allt,
allt öðruvísi en maður hefur staðið í
áður og mjög miklar andstæður frá
tímanum í Danmörku.“
TALARNÆR
LÝTALAUSA ÍSLENSKU
Félagar hans úr guðfræðideildinni
hafa haft það á orði hversu fljótur
hann hafi verið að ná að tala og
skrifa rétta íslensku, jafnvel svo vel
að hann tali og skrifi réttara mál en
samstúdentar hans í deildinni.
„Ég veit ekki hvað skal segja, ég
hef ekki fengið það ókeypis, ég hef
lagt mjög mikið á mig til að læra
málið og vissi það strax að ef ég
ætlaði mér að verða prestur á íslandi
þá yrði ég að vera sæmilega góður í
tungumálinu. Allt frá því að ég
skrifaði litla ritgerð í Kirkjusögu á
fyrsta misseri þá skrifaði ég á ís-
lensku og notaði orðabækurnar og
reyndi að vanda mig allan tímann.